مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1380 | دوره:19 | شماره:61 |تعداد مقالات:19

فیستول شریانی وریدی ریوی به دلیل یک یا چند ارتباط مستقیم مادرزادی بین سیستم شریانی و وریدی ریه ایجاد می شود که به دلیل عدم عبور خون از سیستم مویرگی ریه، باعث کاهش اشباع اکسیژن خون در سیستم شریانی می گردد. این ارتباط می تواند منفرد یا متعدد (1)، یکطرفه، دو طرفه یا وسیع باشد (2). از نظر شیوع 75 درصد موارد محل آن در لبهای تحتانی دو ریه و لب میانی ریه راست می باشد (3). تخلیه فیستول تقریبا همیشه به یکی از وریدهای اصلی ریوی که متسع شده است انجام می شود (4). علائم بالینی بیمار وابسته به میزان خون فاقد اکسیژنی است که از طریق فیستول وارد گردش خون سیستمیک می شود. به واسطه افزایش این میزان با سن، تقریبا همه این بیماران نهایتا دچار سیانوز می شوند. در صورت وجود فیستول در لبهای تحتانی ریه، جریان خون فیستول در وضعیت قائم بیشتر می شود ولی در خوابیدن به پهلویی که فیستول در آن سمت قرار دارد، جریان خون فیستول کاهش یافته و سیانوز کمتر می شود (5). در تعداد کمی از بیماران افزایش فشار خون ریه به صورت خفیف تا متوسط دیده می شود ولی علت آن نامعلوم است (6).در 3/1 تا 4/3 مبتلایان به فیستول فوق، سندرم اوسلر- وبر- راندو به صورت تلانژکتازی در پوست، لبها و مخاط بینی و دهان، زیر ناخنها، دستگاه گوارش، کبد، مغز و ریتین دیده می شود (7). بیماران بدون علامت معمولا با سایه غیر طبیعی در گرافی رخ قفسه صدری یا سیانوز و تلانژکتازی تشخیص داده می شوند. علائم بالینی، شامل: تنگی نفس، خستگی زودرس، سیانوز و تلانژکتازی است (2) ولی نارسایی قلب و هموپتیزی نادر می باشند. آبسه مغزی، آمبولی متناقض، ترومبوز و آندوکاردیت از عوارض نادر بیماری هستند. شنت بزرگ می تواند سیانوز و کلابینگ ایجاد کند (2). اگر فیستول کوچک باشد، سوفل شنیده نمی شود ولی در بیماران علامتدار، بر روی ضایعه، سوفل شنیده می شود. این سوفل معمولا کمتر از6/3 بوده و تریل ایجاد نمی کند. سوفل فوق، سیستولیک یا مداوم بوده ولی به ندرت می تواند دیاستولیک نیز باشد (2). در قسمت جلوی سینه معمولا سوفل شنیده نمی شود. الکتروکاردیوگرام، اندازه و شکل قلب در گرافی قفسه صدری معمولا طبیعی است (8). در مواردی که فیستول بزرگ باشد، کاردیومگالی متوسط و انحراف مدیاستن دیده می شود. سایه خود فیستول در گرافی اکثرا قابل رویت است که با ضایعات متاستاتیک و ضایعات سکه ای اشتباه می شود (8 و 9). در اکوکاردیوگرافی خود فیستول قابل رویت نیست (چون در نسج ریه واقع شده است) و به همین دلیل، اکوکاردیوگرافی نقش کمی در تشخیص دارد.

بیماریهای قلبی عروقی شایعترین علت مرگ و میر در اکثر کشورهای جهان می باشد. بیماری عروق کرونر با علامت کلینیکی آنژین صدری مهمترین و شایعترین بیماری قلبی بوده که لزوم بستری در بخش های قلب را ایجاب می نماید. با توجه به اینکه 20 درصد موارد بیماران مراجعه کننده به علت آنژین صدری یافته های آنژیوگرافی طبیعی دارند و اکثر آنان با حملات آنژین مکرر قلبی مراجعه و بستری می شوند، اغلب هیچ زمینه خطر قلبی نداشته و پیش آگهی بیماری در آنان بسیار خوب است. تعدادی از این بیماران بعنوان سندرم ایکس(x)  شناخته می شوند که با درمانهای طبی معمولی علائم آنان تا حدودی کنترل می شوند.در یک مطالعه تحلیلی آنژیوگرافی 700 بیمار مبتلا به آنژین صدری که بر اساس پرسشنامهRose  دچار ایسکمی قلبی بودند، بررسی گردید. سپس یافته های مطالعه جمع آوری گردید. نداشتن سابقه بیماری قبلی از جمله ضایعات دریچه ای و کاردیومیوپاتی و نیز فشار خون شریان ریوی از معیارهای ورود به مطالعه بود.قبل از آنژیوگرافی، تمام بیماران مورد انجام الکتروکاردیوگرافی، اکوکاردیوگرافی و تست ورزش قرار گرفته بودند.در این مطالعه از 700 بیمار آنژیوگرافی شده از مهر 78 تا بهمن 79 در مراکز پزشکی چمران و نور تعداد 139 بیمار آنژیوگرافی عروق کرونر طبیعی داشتند که از آن تعداد 24 بیمار به دلیل مشکلات دریچه ای و کاردیومیوپاتی از مطالعه حذف شدند و بقیه بیماران، یعنی 16.4 درصد از آنان با میانگین انحراف سنی 9.92 ±49.85 در مردان و 7.39± 51 در زنان مشخص شدند.در این مطالعه 55.6 درصد بیماران را زن و 44.4 درصد بیماران را مرد تشکیل می دادند. 71.4 درصد از زنان و 28.6 درصد از مردان شرح حال بستری یک یا چند نوبت در بخشCCU  را داشتند.31.3 درصد تغییرات الکتروکاردیوگرافی بصورت ایسکمی از نوع پائین افتادن قطعهST  و موج منفیT  و نیز 11.3 درصد بصورت بلوک های شاخه ای و هیپرتروفی بطن چپ بود.از 36.5 درصد بیمارانی که تست ورزش مثبت داشتند تعداد 71.4 درصد آنها را زنان تشکیل می دادند.در این مطالعه 16.4 درصد بیماران با درد آنژین صدری و آنژیوگرافی طبیعی کرونر مشخص شدند که میانگین سنی آنان با سایر مطالعات هم خوانی دارد. تست ورزش در 71.4 درصد بیماران زن و 28.6 درصد از بیماران مرد بصورت تغییرات الکتروکاردیوگرافی مبنی بر وجود ایسکمی مشاهده گردید. بستری شدن در بخش های مراقبت های ویژه قلب(CCU)  در 86.2 درصد بیماران بوده که آن نیز با سایر مطالعات هم خوانی دارد.

سقط جنین شایعترین عارضه حاملگی است که موجب ناراحتی روحی شدید برای زوجهایی می شود که در انتظار داشتن فرزند هستند. سقط مکرر در 300/1 حاملگی ها رخ می دهد و علل ایمنی عامل 60-50 درصد این نوع سقط می باشند. با بررسی و شناخت بهترین روش درمانی می توان این عارضه ناخوشایند را کاهش داد.با روش مطالعه کارآزمایی بالینی و نمونه گیری آسان 70 بیمار به صورت تصادفی در دو گروه درمانی هپارین و آسپیرین و پردنیزولون- آسپیرین قرار گرفتند. 40 بیمار در گروه اول و 30 بیمار در گروه دوم جای داده شدند. جهت بیماران پرونده مراقبت بارداری تشکیل گردید و عوارض و نتایج بارداری به صورت مشاهده مستقیم ثبت شد. اطلاعات بدست آمده استخراج و مقایسه گردید.میزان تولد نوزاد زنده در گروه هپارین- آسپیرین 95% و در گروه پردنیزولون- آسپیرین 76.6% بود. رابطه معنی داری بین این دو روش درمانی و نتیجه درمان وجود داشت (P<0.05). اطلاعات بدست آمده نشان می دهد روش درمانی هپارین- آسپیرین موثرتر از پردنیزولون- آسپیرین در بیماران سقط مکرر ایمونولوژیک می باشد. با توجه به هزینه بالای تستهای پاراکلینیکی جهت تشخیص این نوع سقط و کمبود تعداد بیماران، مطالعات وسیعتر در مراکز تحقیقاتی توصیه می گردد.

عفونت ادراری یکی از عفونتهای شایع و مهم طب کودکان است و شروع سریع درمان دارویی مناسب آن در جلوگیری از عوارض بیماری اهمیت بسزایی دارد. از آنجا که قبل از شروع درمان اغلب از حساسیت عامل میکروبی مطلع نیستیم، تا آماده شدن جواب کشت و آنتی بیوگرام، استفاده از داروهای وسیع الطیف توصیه می گردد. از این داروها میتوان سفوتاکسیم و جنتامایسین را نام برد که لازم بود با تعیین اثر بخشی و مقایسه آنها به انتخاب آنتی بیوتیک مناسب در درمان پیلونفریت حاد کمک نمود. تعداد 77 کودک مبتلا به عفونت ادراری تب دار، بستری شده در بیمارستان الزهرای اصفهان طی سالهای 79-78 بطور راندوم در دو گروه 38 و 39 نفری تحت درمان با جنتامایسین و سفوتاکسیم قرار گرفتند و پاسخ به درمان از طریق قطع تب و منفی شدن کشت ادرار طی 48 ساعت و منفی شدنCRP  طی 96 ساعت از شروع درمان مورد بررسی قرار گرفت و نسبت پاسخ به درمان در دو گروه از طریقFisher Exact Test  مقایسه گردید. در گروه جنتامایسین 97% و در گروه سفوتاکسیم 100% پاسخ به درمان داشتند و اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت لذا سفوتاکسیم و جنتامایسین هر دو اثرات خوب و مشابهی در درمان پیلونفریت حاد کودکان دارند و با توجه به ارزانی و سهل الوصول بودن جنتامایسین، این دارو می تواند انتخاب اول در شروع درمان باشد.

پارگی تراشه و برونشها متعاقب ترومای غیر نافذ قفسه صدری (Blunt Trauma)، حوادثی نادر ولی بالقوه تهدید کننده حیات می باشند (1 تا 3). از سوی دیگر، قابلیت انعطاف پذیری قفسه صدری و ریه ها در کودکان، باعث می شود که ضربه های غیر نافذ قفسه صدری در آنها منحصر به فرد بوده و به صورت مستقیم به مدیاستن منتقل گردد. بنابراین، ممکن است بیمار پس از مواجهه با ضربه شدید و بدون علائم خارجی، صرفا با دیسترس شدید تنفسی ناشی از قطع تراشه و برونشها مراجعه نماید (1). بر این اساس، اقدامات تشخیصی و درمانی سریع می تواند از نارسایی حاد و پیشرونده قلبی- عروقی و تنفسی بیمار جلوگیری نموده و حافظ حیات بیمار باشد (1 تا 3).

آزلائیک اسید باعث کاهش التهاب و کاهش تعداد پروییونه باکتر شده و نیز کراتولیتیک می باشد داروهایی که بطور سیستمیک در درمان آکنه مورد استفاده قرار می گیرند عوارض آنها باعث محدودیت در مصرف صحیح با دوز درمانی می شود و مصرف داروهای موضعی، هم از نظر اثرگذاری روی انواع ضایعات آکنه و هم از لحاظ عوارض، محدودیت نسبی دارند. بنابراین، ارزیابی داروی جدید با اثرگذاری بیشتر و عوارض کمتر ضرورت دارد و این تحقیق سعی بر آن دارد که اثر درمانی آزلائیک اسید موضعی را در آکنه بررسی کند.در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور 60 بیمار مراجعه کننده به درمانگاههای پوست دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در اسفند ماه 78 تا خرداد 79 دارای آکنه خفیف و متوسط بودند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 30 نفر دریافت کننده ژل آزلائیک اسید 20% و 30 نفر به عنوان شاهد دارونما را به صورت ژل دریافت نمودند. بعد از اتمام سه دوره درمان اطلاعات جمع آوری شده به وسیله نرم افزارSPSS  و آزمون آماریt - student  آنالیز شد.ژل آزلائیک اسید در این تحقیق بعد از 6 هفته درمان 65.2% شاخص شدت آکنه را کاهش داده در حالیکه دارونما 21.3% باعث کاهش شاخص شده است. ژل آزلائیک اسید باعث کاهش 87.3 درصد کومدونها و 51.2 درصد پاپولها و 42.1 درصد پوسچولها شده، اثر آن در کاهش کومدونها چشمگیرتر بوده است، اما دارونما باعث کاهش 23.2 درصد کومدون و 19.3 پاپولها و 17.8 درصد پوسچولها شده است.ژل آزلائیک اسید 20% داروی موضعی موثر در درمان آکنه خفیف تا متوسط است و عوارض آن موضعی و خفیف بوده است.

ماکروزومی جنین بصورت وزن جنین بالای 4kg  در هنگام تولد تعریف می شود. در جنین های ماکروزوم مرگ و میر مادر و جنین افزایش می یابد. در حال حاضر تخمین دقیق وزن جنین قبل از تولد امکان پذیر نمی باشد. در صورت پیشگویی ماکروزومی جنین قبل از تولد می توان از عوارض احتمالی آن پیشگیری کرد. در یک مطالعه تحلیلی آینده نگر 300 خانم حامله فول ترم بستری در بخش لیبر بیمارستان الزهرا اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از پروب  3.5MHدستگاه سونوگرافی، ضخامت بافت زیر جلد شکم جنین در مقطع عرضی در 3/1 قدامی شکم اندازه گیری شد. پس از انجام زایمان، وزن نوزاد هنگام تولد از پرونده بیماران استخراج گردید.از 300 نوزاد بدنیا آمده 6 نوزاد ماکروزوم و 294 نوزاد غیر ماکروزوم بودند. میانگین ضخامت بافت زیر جلد شکم در جنین های ماکروزوم12mm±1.41S.D  و در جنین های غیر ماکروزوم6.57mm±1.6S.D  بود.ضریب همبستگی پیرسون برای ارتباط بین وزن نوزاد و ضخامت بافت زیر جلد شکم جنین (r=0.863 P<0.0001) محاسبه گردید.اطلاعات بدست آمده نشان میدهد که بین ضخامت بافت زیر جلد شکم جنین و وزن هنگام تولد رابطه مستقیم وجود دارد و اندازه گیری این ضخامت در خانم حامله فول ترم می تواند بعنوان یک پارامتر سونوگرافیک در پیشگویی ماکروزومی جنین استفاده شود.

در بعضی از موارد افتراق بین گلیوز و آستروسیتوم با رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین مشکل می باشد و نیاز به استفاده از روشهای تکمیلی دارد. در این مطالعه 88 مورد بیوپسی مغز شامل 14 مورد گلیوز، 25 مورد آستروسیتوما، 15 مورد آناپلاستیک آستروسیتوما و 34 مورد کلیوبلاستوم مولتی فورم با استفاده از رنگ آمیزی نقره برای تعیین آرژیروفیلی پروتئینهای وابسته به مناطق سازمان دهنده هستکیAgNOR  مورد بررسی قرار گرفتند.میانگین ذراتAgNOR  گلیوز(SD)  1.76±0.13، آستروسیتوما(SD)  2.28±0.33، آناپلاستیک آستروسیتوما(SD)   2.58±0.41 و در گلیوبلاستوم مولتی فورم(SD)  2.94±0.58 بود. نتایج این مطالعه مشخص کرد که تفاوت قابل ملاحظه کمی و معنی دار از نظر آماری بین میانگین ذراتAgNOR  در گلیوز و آستروسیتوما (P<0.001) و بین درجات مختلف تمایز آستروسیتوما (P<0.01) وجود دارد و می توان از رنگ آمیزی نقره به عنوان معیار کمکی برای افتراق گلیوز از آستروسیتوما استفاده کرد، در حالیکه این روش نمی تواند به عنوان معیاری جهت Grading درجات مختلف تمایز آستروسیتوما به کار گرفته شود.

مناطق سازمان دهنده هستک، با رنگ آمیزیAgNORs  که یک متد با ارزش برای اندازه گیری فعالیت تکثیری سلول است، ارزیابی می شود. در این روش، پروتئین های ریبوزومی هستک های فعال بصورت نقاط سیاه رنگ دیده می شوند. تعداد نقاط AgNOR  می تواند در تشخیص افتراقی بین ضایعات خوش خیم و بدخیم کمک کند و در تعیین پیش آگهی ارزشمند باشند.در این مطالعه 100 نمونه بیماری های پروستات که شامل، 54 مورد هیپرپلازی ساده، 6 مورد هیپرپلازی آدنوماتوز آتیپیک و 40 مورد آدنوکارسینوم که عبارت از 15 مورد آدنوکارسینوم تمایز یافته (گلیسون II, I)، 10 مورد آدنوکارسینوم با تمایز متوسط (گلیسیون IV, III) و 15 مورد آدنوکارسینوم تمایز نیافته (گلیسون V) بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. این نمونه ها با دو روش هماتوکسیلین- ائوزین(H & E)  و  AgNOR رنگ آمیزی شدند و میانگین تعداد ذرات شمارش شده و طیف ذرات  AgNOR به ترتیب زیر در ضایعات پروستات افزایش نشان می داد.                                میانگین تعداد ذرات                      طیف شمارش ذرات  - هیپرپلازی خوش خیم                 1.68                                        3-1- هیپرپلازی آدنوماتوزآتیپیک           5.03                                        9-4- آدنوکارسینوم کاملا تمایز یافته      7.08                                        9-6- آدنوکارسینوم با تمایز متوسط      8.40                                        10-7- آدنوکارسینوم تمایز نیافته            13.02                                     15-11در بررسی آماری مشخص شد که اختلاف بین ذرات شمارش شده  AgNOR در این تحقیق با اطمینان بیش از 99%(P<0.001)  معنی دار بوده است.از این تحقیق این نتیجه حاصل شد که رنگ آمیزی  AgNOR برای افتراق بین ضایعات خوش خیم و بد خیم و آدنوماتوزآتی پیک و آدنوکارسینوم تمایز یافته، بسیار کمک کننده است. از طرف دیگر، می توان از این روش برای افتراق بین درجات مختلف آدنوکارسینوم پروستات و تعیین پیش آگهی سرطان فوق در بیماران استفاده نمود.

بالا رفتن قطعه ST در اشتقاقهای V3R و V4R در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد مطرح کننده درگیری جدار قدامی بطن راست می باشد. این درگیری می تواند به تنهایی یا در حضور انفارکتوس حاد سایر منطق قلب روی دهد و در هر دو حالت می تواند منجر به اختلالات همودینامیک شدید گردد. بنابراین تشخیص وقوع آن به شکل منفرد یا توام با انفارکتوس سطح تحتانی جهت جلوگیری از بروز این عوارض ضروری است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین میزان بروز بالا رفتن قطعه ST در اشتقاقهای V3R  و V4R در مبتلایان به انفارکتوس حاد قدامی بطن چپ مراجعه کننده به بیمارستانهای نور و الزهرای اصفهان در سال 1377 بر حسب یافته های الکتروکاردیوگرام است.بررسی حاضر مطالعه ای مقطعی است، که در آن 176 بیمار با انفارکتوس حاد جدار قدامی قلب که کمتر از 10 ساعت از شروع علائم آنها گذشته بود، به روش نمونه گیری منظم انتخاب شدند، سپس تحت الکتروکاردیوگرافی با اشتقاقهای استاندارد و نیز اشتقاقهای V3R و V4R قرار گرفتند. تغییرات آنزیمهایCPK  وLDH  وجود انفارکتوس میوکارد را قطعی نمودند. جمع آوری اطلاعات با معاینه فیزیکی از طریق چک لیست استاندارد انجام پذیرفت.بروز همزمان بالا رفتن قطعه ST در اشتقاقهای V3R و V4R همراه با انفارکتوس قدامی قلب به ترتیب 15% و 8% در انفارکتوسهای قدامی قلب بوده است. در بیماران با بالا رفتن قطعه ST در اشتقاقهای V3R و V4R همراه با انفارکتوس قدامی قلب افزایش فشار ورید جوگولر داخلی 3 برابر، ادم اندام تحتانی 6 برابر و افت فشار خون قدری بیش از بیماران بدون شواهد بالا رفتن همزمان قطعه ST در اشتقاقهای V3R و V4R در بیماران با انفارکتوس جدار قدامی قلب بود.نظر به وجود تغییرات قطعه ST به صورت بالا رفتن در اشتقاقهای V3R و V4R در بیماران با انفارکتوس جدار قدامی قلب و احتمال وجود تغییرات پاتولوژیک در بطن راست تحقیقات بیشتر در این زمینه توصیه میگردد.

تشخیص باز بودن لوله های رحمی، از گام های مهم بررسی نازایی بوده و روش رایج جامعه ما در این زمینه، هیستروسالپنگوگرافی (با کاربرد اشعه و مواد حاجب) می باشد.از آنجا که لوله های رحمی در صورت وجود مایع در داخل یا اطرافشان، توسط سونوگرافی نیز قابل بررسی هستند، در این مطالعه با هدف دستیابی به نتایج عینی در مورد ارزش تشخیصی روشSonographic Hydrotubation  در مقایسه با لاپاروسکوپی (روش استاندارد در این زمینه) 42 بیمار مبتلا به نازائی بدون اطلاع از وضعیت لوله های رحمی آنها، در بخش نازائی بیمارستان شهید بهشتی اصفهان، ابتدا مورد Sonographic Hydrotubation با تزریق 50-20cc نرمال سالین با کاتتر تغذیه نوزاد (08) از طریق سرویکس، حین انجام سونوگرافی واژینال با دستگاهCONCEPT/MC UK  و حداکثر تا 8 هفته بعد تحت عمل لاپاروسکوپی با تزریق متیلن بلو در حفره رحمی، قرار گرفته و نتایج تشخیصی، عوارض و هزینه دو روش ثبت گردید.طبق نتایج حاصله، تطابق یافته های Sonographic Hydrotubation با لاپاروسکوپی در مورد باز بودن دو طرفه لوله ها (88.2%) باز بودن یکطرفه (50%) و انسداد دو طرفه (81.3%) بوده و تفاوت یافته های دو روش فوق طبق آزمون مجذور Chi، معنی دار بوده است(p<0.001)  حساسیت Sonographic Hydrotubation (89.6%)، ویژگی(Specificty (81.3%) ارزش اخباری مثبت (Positive Predictive Value (100%)، عوارض کلی (Sonographic Hydrotubation) (12.1%)(درد خفیف، اضطراب، واژینیسموس)، عوارض لاپاروسکوپی (28.6%) (تهوع، استفراغ، درد و اتساع شکمی، تنگی نفس)، هزینه Sonographic Hydrotubation 65000 ریال و هزینه لاپاروسکوپی 600000 ریال بوده است. با توجه به این که Sonographic Hydrotubation  روشی سرپائی، کم عارضه، کم هزینه، با نتایج قابل قبول (در مقایسه با لاپاروسکوپی) است می توان از آن به عنوان اولین قدم در تشخیص باز بودن لوله های رحمی (جایگزین هیستروسالپنگوگرافی) استفاده کرد. امید است بررسی های وسیعتری برای تایید این موضوع انجام گیرد.

آنفلوآنزا بیماری مسری ویروسی است که می تواند حیات کودکان و سالمندان و افراد در معرض خطر از قبیل بیماران مبتلا به گرفتاریهای قلبی، کلیوی، دیابتی و آسم ریوی را تهدید نماید. از این جهت واکسیناسیون علیه این بیماری در افراد یاد شده توصیه گردیده است.واکسن ایده آل و موفق علیه بیماری بایستی توانایی تحریک ایمنی همورال، سلولار و مخاطی را در فرد واکسینه داشته باشد که علیرغم تلاشهای انجام شده تا بحال موفقیت کامل در این زمینه حاصل نشده است. به لحاظ اهمیت نقش ایمنوگلبولین(IgA) A مترشحه از مخاط های تنفسی در پیشگیری بیماری آنفلوآنزا هدف از انجام این مطالعه این بود تا تغییرات این ایمنوگلبولین را در تعقیب واکسیناسیون حیوان مدل (موش) که با  Subunitهماگلوتینین(HA)  ویروس آنفلوآنزا که با واکسن ثلاث(DPT)  بعنوان ماده کمکی و تقویت کننده سیستم ایمنی بصورت مخلوط و در سه دوز ایمن شده بودند بررسی گردد. سه دوز از واکسن ترکیبی فوق بصورت داخل عضلانی و به فاصله 21 روز به گروهی موش داده شد و به گروه دیگری تنها Subunit هماگلوتینین و با همان شرایط زمانی داده شده سپس ترشحات بینی دو گروه حیوان پس از تزریق هر دوز واکسن از نظر میزان IgA ترشحی توسط تکنیک ELISA اندازه گیری و با گروههای کنترل منفی و مثبت مقایسه گردید. نتایج حاصله از تحقیق مشخص نمود که استفاده از واکسن ثلاث بهمراه ساب یونیت هماگلوتینین ویروس آنفلوآنزا به عنوان یک ماده کمکی هیچ تاثیری در القا ایمنی مخاطی IgA و ترشحی علیه ویروس آنفلوآنزا A ندارد اگر چه تاثیر آن در تحریک سیستم ایمنی همورال و سلولی اثبات گردیده است.

با توجه به آنکه پیشگیری از تشکیل ترومبوز عروقی بعد از بلع مواد سوزاننده در مری می تواند اثر مفیدی در جلوگیری از عوارض بعدی داشته باشد، در این مطالعه نقش هپارین بعد از بلع مواد سوزاننده قلیائی در مری موش به عنوان یک عامل جلوگیری کننده از ایجاد تنگی بررسی میشود.در مطالعه حاضر که به صورت تجربی انجام شده، تعداد 60 موش انتخاب شد و در آنها به وسیله محلول وایتکس تاژ موجود در بازار (0.5% Nacl, NaoH %50) به میزان 1.5cc سوختگی مری ایجاد شد. سپس موشها به 4 گروه تقسیم شدند.گروه A: موشهایی که به مدت 48 ساعت هپارین به میزان 1000iu/kg هر 12 ساعت به صورت زیر جلدی شکم دریافت کرده و بعد از 48 ساعت اتوپسی شده اند.گروه B: موشهایی که تا 48 ساعت محلول نرمال سالین را به عنوان پلاسبو (Nacl 0.9%) هر 12 ساعت زیر جلدی دریافت کرده و بعد از 48 ساعت اتوپسی شده اند.گروه C: موشهایی که تحت درمان با هپارین 1000ui/kg هر 12 ساعت زیر جلدی به مدت یک هفته قرار گرفته و بعد از 28 روز اتوپسی شدند.گروه D: موشهایی که به مدت یک هفته محلول نرمال سالین را هر 12 ساعت زیر جلدی دریافت کرده و بعد از 28 روز اتوپسی شدند.پس از اتوپسی مری خارج شد و ارزیابی ماکروسکوپی تنگی مری با برش طولی مری و ارزیابی هیستوپاتولوژیکی برای بررسی تشکیل ترومبوز و رسوب کلاژن انجام شد.ترومبوز عروقی زیر مخاطی در 7 موش از 10 موش گروهA  ایجاد شده بود. ترومبوز عروقی در تمامی موشهای گروهB  ایجاد شده بود. رسوب کلاژن در 2 موش از 10 موش گروهD  دیده شد و در هیچکدام از موشهای گروه Cدیده نشد. میزان قطر ماکروسکوپی ارزیابی شده به طور میانگین در گروه C،9±0.1mm  و در گروه D،8±0.1mm  ارزیابی شد که در همه موارد نتایج به دست آمده فاقد ارزش آماری بود (P>0.05).تاثیر هپارین در جلوگیری از ایجاد ترومبوز محرز می باشد ولی این تاثیر، به عنوان عامل جلوگیری از ایجاد تنگی در سوختگی مری اثبات نگردید. نتایج این مطالعه نشانگر عدم تاثیر آن در جلوگیری از بروز تنگی مری است و مطالعات بیشتری در این زمینه لازم است.

تغذیه خوراکی بعد از آپاندکتومی مانند دیگر اعمال جراحی شکمی، تا رفع ایلئوس بعد از عمل به تاخیر انداخته می شود. هدف مطالعه حاضر نشان دادن بی خطر و قابل تحمل بودن تغذیه خوراکی زودهنگام بعد از آپاندکتومی و ترخیص سریعتر آنها است.دویست بیمار 15 تا 45 ساله با آپاندیسیت بدون عارضه (بدون وجود آبسه، فلگمون، پریتونیت) که در فاصله بهمن ماه 1378 تا مرداد ماه 1379 با برش مک بورنی در بیمارستانهای کاشانی و الزهرا اصفهان آپاندکتومی شده بودند، در یک کارآزمایی بالینی بطور تصادفی در دو گروه مساوی با دو روش تغذیه متداول و تغذیه زود هنگام مورد مطالعه قرار گرفتند. در روش متداول شروع تغذیه تا بروز علائم رفع ایلئوس به تاخیر انداخته می شد. در روش تغذیه زودهنگام شش ساعت پس از عمل جراحی تغذیه با مایعات شروع و در طی شش ساعت به غذای معمولی پیشرفت داده و در صورت عدم بروز استفراغ مکرر (بیش از دو مرتبه) دل درد و اتساع شکم بیمار مرخص می گردید.از یکصد بیمار مطالعه شده به روش تغذیه زود هنگام (59 مرد و 41 زن) تنها ده نفر (10%) دچار استفراغ گردیدند که در یکی از آنها (1%) بیشتر از دو مرتبه بوده و منجر به قطع تغذیه گشت- از یکصد بیمار گروه تغذیه متداول (62 مرد و 38 زن) 5 نفر (5%) دچار استفراغ شدند که هیچکدام بیشتر از دو مرتبه نبود. بنابراین رژیم غذائی در 99% بیماران با تغذیه زود هنگام خوراکی تحمل گردید که از نظر آماری تفاوت قابل توجهی با گروه تغذیه به روش متداول ندارد(P>0.05) .میانگین مدت اقامت در بیمارستان پس از عمل جراحی در گروه تغذیه زودهنگام 6.44± 17.6 ساعت (از 10 تا 42 ساعت) و در گروه تغذیه به روش متداول 16.9± 46.9 ساعت (از 21 تا 100 ساعت) بوده است. که تفاوت آنها از نظر آماری معنی دار می باشد .(P>0.05)تغذیه خوراکی 6 ساعت بعد از عمل جراحی آپاندیسیت بدون عارضه بی خطر بوده و بخوبی در بیشتر بیماران تحمل گردیده و مدت اقامت در بیمارستان را بطور قابل توجهی کاهش می دهد.