مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1397 | دوره:61 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

بازگشت جریان خون خود به خودی هدف اولیه احیاء در ایست قلبی است. کیفیت احیای قلبی ریوی(CPR[1]) عامل مهم تعیین کننده بازگشت جریان خون خود به خودی بیمار و پیامد احیاء است. بازخورد در احیاء بر بهبود کیفیت CPR موثر بوده اما تاثیر آن بر پیامد بیمار نامشخص است. مطالعه حاضر با هدف تعیین«اثر بازخورد کاپنوگرافی حین CPR بر بازگشت جریان خون خودبخودی ([2]ROSC)» انجام شد. روش کار این کارآزمایی بالینی بر روی 130 بیمار ایست قلبی در دو گروه احیاء به روش معمول و احیاء با بازخورد کاپنوگرافی توسط یک تیم احیاء مجزا در بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شد. بازگشت جریان خون خود به خودی با کاپنوگراف سیار با روش جریان جانبی بررسی شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم های ارزیابی اولیه بیمار، ثبت فرایند احیاء و اطلاعات دموگرافیک بود که روایی و پایایی آن تایید شد. نتایج از 130 بیمار شرکت کننده اکثریت آنان (60 %) مرد بودند. میانگین سنی بیماران 7/15 ± 2/57 سال و شایع ترین ریتم قلبی اولیه، آسیستول(3/%52) بود. در بیش از 50% موارد، مدت زمان رسیدن تیم بر بالین بیمار کمتر از یک دقیقه بود. میزان بازگشت جریان خون خود به خودی بیماران در گروه کنترل 6/44% و در گروه احیاء با کاپنوگرافی 1/63 % بود که تفاوت چشمگیری بین دو گروه وجود داشت (035/0< p). نتیجه گیری بازخورد کاپنوگرافی در حین احیاء میزان بازگشت جریان خون خود به خودی و کیفیت احیاء را ارتقاء می دهد، لذا استفاده از آن در تمامی موارد احیاء بیمارستانی توصیه می شود.

مقدمه با توجه به اینکه یک شاخص با صحت تشخیصی بالا می تواند بیماران آماده برای جداسازی از ونتیلاتور را به درستی شناسایی کند و از بروز جداسازی زودرس و عوارض آن جلوگیری نماید این مقاله با هدف مقایسه دو مورد شاخص CROP و RSBI و بررسی ارزش تشخیصی آن ها در پیش بینی نتیجه جداسازی از ونتیلاتور انجام شد. روش کار مطالعه حاضر به روش آینده نگر یک سو کور بر روی 80 بیمار بستری در سه آی سی یو(داخلی-عمومی– سکته های مغزی) بیمارستان قائم(عج) مشهد از مهر سال 1394 تا اردیبهشت سال 1395انجام شد. واحدهای پژوهش بعد از احراز شرایط ورود به مطالعه در یک گروه مورد بررسی قرارگرفتند. همه بیماران آماده برای جداسازی از ونتیلاتور به مدت 30 دقیقه تحت تهویه با مد حمایت فشاری با حمایت حداقل قرار گرفتند. در صورت ثبات علایم حیاتی در طی این 30 دقیقه پارامترهای مورد نیاز برای محاسبه شاخص ها بوسیله ونتیلاتور اندازه گیری و گازهای خون شریانی اندازه گیری و ثبت شد. سپس تمرین تنفس خود به خودی به مدت 120 دقیقه با قطعه تی انجام شد. در نهایت بر اساس نتیجه جداسازی و پیش بینی شاخص ها، قدرت تشخیصی شاخص ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تعداد 57 مورد جداسازی موفق و 23 مورد جداسازی ناموفق وجود داشت. حساسیت شاخص های CROP و RSBI به ترتیب 85% و 2/98% و ویژگی آن ها به ترتیب 75% و 26% بود. صحت تشخیصی شاخص CROP (2/85 %) ز شاخص RSBI بیشتر بود. نتیجه گیری شاخص CROP دارای بیش ترین صحت تشخیصی بود و حساسیت و ویژگی آن بالا بود. نقطه برش شاخص جداسازی RSBI به همه بیماران با اتیولوژی های مختلف قابل تعمیم نمی باشد.

مقدمه شباهت زیاد ویژگی های بالینی اختلال شخصیت مرزی و دوقطبی-II علاوه بر مسائل تشخیصی، مجادلات علمی فراوانی را درباره رابطه میان این دو اختلال به وجودآورده است. مطالعات مختلفی به بررسی شباهت ها و تفاوت های این دو اختلال در حوزه های مختلف علامت شناسی، آسیب شناسی و سبب شناسی پرداخته اند. بر این اساس هدف از مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه کارکردهای اجرایی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و اختلال دوقطبیII به منظور شناخت بیشتر از رابطه میان دو اختلال است. روش کار 25 بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و 27 بیمار مبتلا به اختلال دوقطبیII، با روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان کامکار-عرب نیای شهر قم انتخاب شدند این دو گروه با یکدیگر و با 20 نفر از افراد سالم با استفاده از فرم کامپیوتری آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسینکه ابزاری برای ارزیابی کارکردهای اجرایی است، مورد مقایسه قرار گرفتند. داده های بدست آمده با استفاده از روش های آماری تی مستقل، خی دو و آنووا تجزیه و تحلیل شدند. نتایج یافته های پژوهش نشان داد که دو گروه بالینی در تمامی کارکردهای اجرایی عملکرد ضعیف تری نسبت به گروه کنترل سالم داشتند. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ضعیف ترین کارکرد را در حوزه انعطاف پذیری شناختی بدست آوردند. بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی پایین ترین عملکرد را در ناتوانی از دریافت بازخورد نشان دادند. بین دو گروه بالینی تفاوت معناداری در هیچ یک از مولفه های کارکرد اجرایی مشاهده نشد. نتیجه گیری این نتایج، حمایت تجربی در تایید یافته های پیشین فراهم آورد که حاکی از کارکردهای اجرایی مختل در این دو گروه از بیماران است. از سوی دیگر هرچند تفاوت معناداری بین دو گروه بالینی در کارکردهای اجرایی مشاهده نشد اما مطالعات گسترده برای روشن تر شدن رابطه میان دو اختلال ضرورت دارد.

مقدمه کافئین یکی از پر مصرف ترین مواد محرک در بین ورزشکاران است که می تواند با افزایش هوشیاری و عملکرد همراه باشد. هدف از این پژوهش پاسخ به این سوال مهم است که آیا مصرف کافئین بر میزان فشار خون شناگران تاثیر دارد؟ روش کار در مطالعه حاضر 16شناگران جوان به صورت تصادفی انتخاب و براساس سن و شاخص توده بدنی در دو گروه کافئین و دارونما قرار گرفتند. شناگران جوان یک ساعت قبل از شنا 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کافئین یا دارونما در قالب کپسول های ژلاتینی مصرف کردند. فشار خون آزمودنی ها در سه مرحله، قبل از مصرف کافئین یا دارونما، یک ساعت پس از مصرف و بلافاصله بعد از پایان شنای 100 متر کرال سینه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل و تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نتایج نشان داد که فشار خون سیستولی و دیاستولی و میانگین فشار خون شریانی با مصرف کافئین در حالت استراحت افزایش یافت(05/0>p)، اما در پایان فعالیت تفاوت بین کافئین و دارونما معنی دار نبود(05/0< p). نتیجه گیری با توجه به یافته ها، مصرف کافئین در هنگام استراحت باعث افزایش فشار خون افراد می گردد و به نظر نمی رسد مصرف این ماده قبل از شنا عامل خطرناکی بشمار آید.

مقدمه با توجه به شیوع بالای بیماری های مزمن، یافتن درمان های مکمل می تواند یکی از راهکارهای مقابله با این بیماری ها باشد. مطالعات متعددی نشان داده اند که مصرف عسل می تواند اثرات مفیدی بر روی عوامل پیش گویی کننده بیماری های قلبی عروقی داشته باشد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی اثر مصرف عسل در مقایسه با سوکروز بر روی فشار خون و قند خون ناشتا در افراد جوان صورت پذیرفت. روش کار 60 فرد سالم 18 تا 30 سال به مدت یک ماه وارد این کار آزمایی بالینی دوسو کور شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده ی عسل و سوکروز تخصیص داده شدند که گروه عسل 70 گرم عسل را در روز و گروه سوکروز همین مقدار شکر را به صورت روزانه به مدت یک ماه مصرف کردند. فشار خون شرکت کنندگان در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گیری شد و قند خون ناشتای تمامی افراد قبل از شروع مطالعه و در پایان مداخله از شرکت کنندگان گرفته شد. نتایج در ابتدای این مطالعه، قند خون ناشتا، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک تفاوت معناداری بین افراد شرکت کننده در مطالعه نداشت (3/0> p). در پایان مطالعه، بر خلاف سوکروز، مصرف عسل توانست موجب کاهش قند خون ناشتا در افراد جوان سالم شود (001/0< p). اما دریافت شکر یا سوکروز بر فشار خون سیستولیک یا دیاستولیک اثر معنی داری نداشتند (4/0> p). در همه این بررسی ها، اثر متغیر های مخدوش گر مثل سن، فعالیت فیزیکی و دریافت های غذایی تعدیل شدند. نتیجه گیری دریافت عسل طبیعی می تواند باعث کاهش قند خون ناشتا در افراد سالم شود ولی در دوز 70 گرم روزانه تاثیر معنی داری بر فشار خون سیستولیک یا دیاستولیک ندارد. مطالعات بیشتری برای تایید یافته های ما مورد نیاز است.

مقدمه با توجه به اهمیت نشانگان منفی افسردگی و عواطف منفی در بهزیستی روانی، هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی الگوی درمانی کاهش استرس براساس ذهن آگاهی بر عواطف مثبت و منفی وکاهش نشانگان افسردگی در جمعیت غیربالینی است. روش کار پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی است. جامعه ی آماری شامل تمام دانشجویان دختر مقطع کارشناسی در تمامی دانشکده های دانشگاه شاهد تهران می باشد. پس از انتخاب آزمودنی های واجد شرایط، افراد به صورت تصادفی در دو گروه درمان کاهش استرس براساس ذهن آگاهی(11 نفر) و گروه کنترل (9 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش به مدت دو ماه (هشت جلسه) در بازده زمانی آبان تا دی ماه در دوره ی درمانی که در دانشکده انسانی دانشگاه شاهد تهران برگزار شد، شرکت کردند، در حالی که کنترل هیچ نوع درمانی دریافت نکردند. پرسش نامه ی افسردگی بک (II) و مقیاس های عاطفه مثبت و منفی پاناس قبل و بعد از دوره درمانی به آزمودنی های هر دو گروه داده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون مقایسه دو گروه یومن ویتنی و آزمون ویلکاکسون و از طریق نرم افزار SPSS تحلیل گردید. نتایج الگوی درمانی کاهش استرس براساس ذهن آگاهی منجر به کاهش سطح نشانگان افسردگی و عاطفه ی منفی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد اما در سطح عاطفه ی مثبت شرکت کنندگان تغییری ایجاد نکرد. براین اساس می توان این الگوی درمانی را با رعایت احتیاط های بالینی در قشر دانشجویی و جمعیت غیر بالینی به کار گرفت. نتیجه گیری براساس نتایج، درمان کاهش استرس براساس ذهن آگاهی در کاهش نشانگان افسردگی و عاطفه ی منفی جمعیت غیربالینی موثر می باشد.

مقدمه آزمون آسکی یکی از موثرترین روش ها برای ارزشیابی مهارت ها می باشد که بدلیل دشواری در اجرای آزمون آسکی سنجش کیفیت آن، امری حیاتی است. یک گام مهم در سنجش کیفیت هر آزمون، تعیین ضریب پایایی آن آزمون می باشد، لذا این پژوهش با هدف تعیین ضریب پایایی دومین آزمون صلاحیت های بالینی مشهد با استفاده از تئوری تعمیم پذیری انجام گردیده است. روش کار دومین آزمون صلاحیت های بالینی مشتمل بر 15ایستگاه موازی بود. 75 دانشجو و 30 ممتحن در این آزمون حضور داشتند. چک لیست های آزمون به تفکیک ایستگاه و ممتحن جمع آوری و در بسته نرم افزاری اکسل ثبت گردید. مولفه های واریانس، مجموع مربعات و میانگین مربعات با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 16 و آزمون ANOVA محاسبه گردید. سپس واریانس ایستگاه ها، دانشجویان و ممتحنین و همچنین ضرایب تعمیم پذیری و پایایی آزمون با استفاده از نرم افزارEDUG به دست آمد. همچنین برای بررسی رابطه بین جنسیت و نمرات از آزمون های آماری Mann-Whitney Uو chi squareاستفاده گردید. نتایج ضریب پایایی آزمون 98/0 محاسبه گردید و مولفه تعامل دانشجویان با ممتحنین و ایستگاه ها بیشترین سهم را در ایجاد خطای اندازه گیری دارا بود. بین جنسیت دانشجویان و نمرات آن ها ارتباط معنا داری مشاهده نشد، همچنین بین جنسیت ممتحنین و نمرات دانشجویان نیز ارتباط معناداری به دست نیامد. نتیجه گیری دومین آزمون صلاحیت های بالینی مشهد، پایایی بسیارخوبی داشت و با توجه به نتایج حاصله می توان گفت، استفاده از تئوری تعمیم پذیری برای برآورد ضریب پایایی و مشخص نمودن خطاهای اندازه گیری روش مناسبی است اما پژوهش های بیشتری باید انجام شود تا بتوان با قطعیت بیشتری ادعا نمود که استفاده از تئوری تعمیم پذیری، مزایای بیشتری نسبت به تئوری کلاسیک دارد.

مقدمه نگهداری حجم کافی خون گردشی و پرفیوژن بافتی و بالانس الکترولیت ها در طی جراحی ها مهم می باشد و ترکیبات مختلفی شامل محلول های کریستالوئید و کلوئیدی به این منظور پیشنهاد شده اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثر دو روش مایع درمانی با رینگرلاکتات و رینگر بر اسیدیته خون و عوارض پس از عمل انجام شد. روش کار مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی در سال96 بر روی86 بیمارکاندید اعمال جراحی الکتیو از نوع ماژور که در کلاس بیهوشی ASA I و II بودند و مشکلات قلبی ریوی و کلیوی نداشتند انجام شد. مایع درمانی در حین عمل، در یک گروه(43نفر) به کمک محلول رینگر لاکتات و در گروه دیگر(43نفر) با رینگرانجام شد. قبل از جراحی، جهت انجام آزمایش هموگلوبین، هماتوکریت، آلبومین و الکترولیت ها نمونه خون وریدی گرفته شد. در پایان بیهوشی بیماران از نظر تاخیر در بیدار شدن و تهوع و استفراغ بررسی شدند. نتایج بعد از مایع درمانی در گروه رینگر لاکتات میزان هموگلوبین و هماتوکریت به طورمعناداری کاهش یافت و میزان آلبومین افزایش معناداری داشت و در گروه رینگر تفاوت معناداری در میزان آن ها وجود نداشت پتاسیم و کلسیم در گروه رینگر لاکتات و کلر در گروه رینگر به طور معناداری افزایش یافتند. بیکربنات و PHدر گروه رینگر لاکتات افزایش و در گروه رینگر به طور معناداری کاهش یافته بود. سدیم در دو گروه قبل و بعد از مایع درمانی اختلاف معناداری نداشت. مقدار خونریزی حین عمل و مدت زمان بستری پس از عمل در گروه رینگر بیشتر بود که از نظر آماری معنادار نبود. تهوع و استفراغ در بیماران گروه رینگر بیشتر بود که از نظر آماری معنادار نبود. تاخیر در بیداری در گروه رینگر به طور معناداری بیشتر بود. نتیجه گیری جایگزینی حجم مایعات با کریستالوئیدهای رینگر و رینگرلاکتات در جراحی های الکتیو اختلاف معنی داری در میزان PH و عوارض بعد از عمل ایجاد می کند و اسیدیته خون و تاخیر در بیداری در تجویز رینگر نسبت به رینگر لاکتات بیشتر بود.