مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1398 | دوره:28 | شماره:1 |تعداد مقالات:19

در این تحقیق میگوی Macrobrachium nipponense صید شده، بصورت تازه همگن و توسط آنزیم پپسین هیدرولیز گردید؛ تا در نهایت یک فرآورده فراسودمند و مکمل آهن تولید شود. طی مراحل تحقیق، درجه هیدرولیز بر اساس آزمون محلول TCA، میزان پیشرفت پروتئولیز از طریق تعیین مقدار (غلظت) پروتئین به روش UV-اسپکتروفوتومتری و پتانسیل جذب آهن از طریق آزمون رنگی سنجی مبتنی بر معرف اورتوفنانترولین تعیین گردید. نتیجه آزمایش بر اساس آنالیز TCA، نشان داد طی 6 ساعت درجه هیدرولیز افزایش یافت و پس از 8 ساعت میزان هیدرولیز به حالت پایدار و فاز ثالت رسید. بالاترین ظرفیت جذب آهن (7/49 میکروگرم در میلیگرم پپتید/پروتئین) برای میگوی با درجه هیدرولیز 5/36 درصد بدست آمد. طی هیدرولیز نسبی انجام شده توسط پپسین، میزان آمینو اسیدهای تولید شده، نشان دهنده سطوح بالای گلیسین، پرولین، آرژینین، آلانین، آرژنین و والین بود. به نظر می رسد که در هیدرولیز میگوی M. nipponense، پیوندهای پپتیدی گلیسین، پرولین، آلانین و همچنین گروه آمینو یا ایمینو از زنجیره جانبی آرژینین باعث افزایش جذب آهن می شوند. این میگو به فراوانی در بسیاری از منابع آبی کشور وجود دارد و هیدرولیز آنزیمی و غنی سازی، یک روش و استراتژی مناسب در جهت بهره برداری از آن و تولید یک محصول فراسودمند بشمار می رود.

در این پژوهش پاسخ ایمنی اختصاصی ماهی قزل آلای رنگین کمان بعد از تجویز واکسن دوگانه استرپتوکوکوزیس/ لاکتوکوکوزیس با اندازه گیری عیار پادتن ضد این دو باکتری به روش الایزا ارزیابی گردید. بدین منظور تعداد 240 قطعه ماهی قزل آلا با وزن 7/1± 30 گرم به دو گروه، هر گروه در سه تکرار تقسیم شدند. ماهیان در تیمار واکسینه ابتدا با واکسن دوگانه استرپتوکوکوزیس/لاکتوکوکوزیس (در برابر استرپتوکوکوس اینیه و لاکتوکوکوس گارویه) به روش داخل صفاقی ایمن شدند و 30 روز بعد واکسن یادآور به روش غوطه وری با همان واکسن انجام شد. گروه شاهد کاملاً مشابه تیمار واکسینه با سرم فیزیولوژی تیمار شد. در روزهای 0، 15، 30، 45 و 60 بعد از واکسیناسیون اولیه، نمونه سرمی از ماهیان تهیه و تیتر پادتن ضد استرپتوکوکوس اینیه و لاکتوکوکوس گارویه به روش الایزا و با استفاده از پادتن پلی کلونال Rabbit anti-trout بررسی و بین تیمارها مقایسه گردید. 60 روز بعد از واکسیناسیون اولیه ماهیان هر تیمار با حادترین سویه در دسترس باکتریلاکتوکوکوس گارویه و استرپتوکوکوس اینیه چالش داده شدند و نتایج به مدت دو هفته ثبت و درصد بقاء نسبی (RPS) بین تیمارها مقایسه گردید. میزان بقاء نسبی در تیمار واکسینه چالش شده بااسترپتوکوکوس اینیه و لاکتوکوکوس گارویه بترتیب برابر 22/7± 05/62 و 67/8± 98/68 درصد بود که نسبت به تیمار کنترل افزایش معنی داری داشت. عیار پادتن دو هفته بعد از واکسیناسیون قابل اندازه گیری بود و 45 روز بعد از واکسیناسون به حداکثر رسید. هر چند در روز 60 سطح پادتن کاهش یافت، اما همچنان نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بالاتر بود (05/0>p). لذا، نتیجه گیری می شود که از واکسن دوگانه حاوی این دو باکتری علاوه بر کارایی قابل قبول، قادر به افزایش عیار پادتن سرمی در ماهی می باشد. لذا، می توان روش واکسیناسیون پیشنهادی این تحقیق علیه بیماری استرپتوکوکوزیس/ لاکتوکوکوزیس را در کشور، موثر و قابل اجرا دانست.

یکی از مشکلات مرتبط با سوریمی تهیه شده از ماهیان آبهای شیرین در مقایسه با گونه های ماهیان دریایی پایین بودن مقدار عددی سفیدی رنگ آن می باشد که عمدتأ به دلیل قرمزتر بودن رنگ عضلات آنها نسبت به سایر ماهیان می باشد. در این پژوهش از پراکسید هیدروژن با غلظت های 1، 2 و 3 درصد در نسبت های آب به گوشت 1: 2 و 1: 3 و انجام عمل شستشوی گوشت چرخ شده به تعداد 1، 2 و 3 بار در جهت بهبود کیفیت رنگ سوریمی حاصل از گوشت ماهی کپور نقره ای استفاده گردید. بر اساس آزمون رنگ و میزان آب مورد استفاده جهت شستشو در فرآیند یک بار و دو بار شستشو، بجز تیمار 4 (غلظت 1% H2O2، نسبت 1: 2 یک بار شستشو) و تیمار10 (غلظت 1% H2O2، نسبت 1: 2، دو بار شستشو) که نسبت به سایر تیمارها سوریمی با سفیدی کمتری تولید نمود، می توان سایر تیمارهای مربوطه را به عنوان تیمار موثر از نظر بهبود رنگ سوریمی در نظر گرفت. بر اساس نتایج تیمار 4 با میزان عددی شاخص سفیدی 20/68 با سایر تیمارهای یک بار شستشو دارای اختلاف معنی دار بود (05/0>p). تیمار 10 با مقدار عددی شاخص سفیدی 37/68 با سایر تیمارهای دو بار شستشو فاقد اختلاف معنی دار بود(05/0

در سیستم پرورش آبزیان خاویاری با تراکم بالا، حفظ تعادل پارامترهای محیط پرورش در سلامت فیزیولوژیک و رشد ماهیان خاویاری از مهم ترین عوامل چالش برانگیز می باشند. فراسنجه های خون شناسی شاخص های مفیدی هستند که به منظور ارزیابی شرایط فیزیولوژیک ماهیان خاویاری در پاسخ به استرس، آلاینده ها و تغییرات فیزیولوژیک و اکولوژیک بکار می روند. این تحقیق با هدف اثر باکتریهای نیتروزوموناس و نیتروباکتر بر میزان حذف آمونیاک و شاخص های خونی و سرم فیل ماهی (Huso huso) در یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار با تراکم های یکسان از هر دو باکتری (0، 101، 103، 105) در 100 میلی لیتر با سه تکرار با استفاده از 120 قطعه فیل ماهی خاویاری با میانگین وزنی 200± 800 گرم و طول 2± 55 سانتیمتر در 12 تانک فایبرگلاس (4000 لیتری هر تکرار 10 ماهی) به مدت 12 هفته و نیز دو هفته سازگاری اولیه در شهرستان دزفول در استان خوزستان انجام گرفت. بر اساس نتایج بیشترین میزان آمونیاک در تیمار یک (شاهد) با اختلاف معنی دار (05/0p≤ ) با تیمار 3 و عدم اختلاف معنی دار با سایر تیمارها ثبت گردید. میزان آمونیاک در بین ساعات اندازه گیری شده در هر تیمار فاقد اختلاف معنی دار (05/0p≥ ) بود. از بین فراسنجه های خونی فقط نوتروفیل در تیمارها دارای اختلاف معنی دار (05/0p≤ ) بود. فراسنجه های سرمی خون آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، الکالین ترانسفراز (ALP، کراتین فسفاتاز (CP)، پروتئین کل و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) تیمارها با هم اختلاف معنی داری نداشت (05/0p≥ ). فراسنجه لاکتیک دهیدورژناز (LDH) تیمار شاهد با سایر تیمارها اختلاف معنی دار داشت (05/0p≤ ). باکتری های نیتروزوموناس و نیتروباکتر دارای اثر مثبت بر حذف آمونیاک از آب محیط پرورشی و عدم اثر منفی بر شرایط فیزیولوژیک فراسنجه های خونی فیل ماهی خاویاری بودند.

مطالعات اکولوژی-شیمیایی اسفنج ها نشان می دهد که سنتز متابولیت های ثانویه، تنها سیستم دفاعی آنها در مقابل عوامل تهدید کننده محسوب می شود که امروزه با توجه به خواص زیستی آنها به عنوان دارو در درمان برخی از بیماری های انسانی استفاده می شود. یکی از مهمترین خواص زیستی اسفنجها اثر سیتوتوکسیک متابولیتهای ثانویه آنها می باشد. مطالعه حاضر به بررسی خواص سیتوتوکسیک فرکشن حاوی ترکیب آلفا سانتونین استخراج شده از اسفنج دریایی گونه Dysidea avara از جزیره هنگام، خلیج فارس پرداخته است. برای این منظور با استفاده از حلال استون از پودر خشک اسفنج دریایی عصاره گیری شد. سپس به منظور جداسازی ترکیب آلفا سانتونین از عصاره اسفنج از ستون کروماتوگرافی سلیکاژل استفاده شد. ستون کروماتوگرافی توسط حلال های ان هگزان و اتیل استات شست و شو داده شد و غلظت کشندگی این ترکیب توسط آزمون XXT روی رده سلول های سرطانی مورد سنجش قرار گرفت. ترکیب آلفا سانتونین با فرمول شیمیایی C15H18O3 که به گروه سزکویی ترپن لاکتون تعلق دارد، توسط دستگاه کروماتوگرافی گازی با درجه خلوص 91% در فرکشن شماره 24 شناسایی شد. اثر ترکیب آلفا سانتونین نسبت به رده سلولی کارسینوم اپیتلیوم دهانی برابر با 90/87 میکروگرم در میلی لیتر و رده سلولی سرطانی لنفوسیت برابر با 09/38 میکروگرم در میلی لیتر محاسبه شد. پژوهش انجام شده نشان داد که فرکشن حاوی ترکیب آلفا سانتونین استخراج شده از اسفنج دریایی گونه D. avara دارای اثر سیتوتوکسیک بسیار قوی روی سلول های سرطانی مورد بررسی است که می تواند به عنوان داروی ضد سرطان مورد استفاده قرار گیرد.

با کاهش سطح خلیج گرگان متاثر از کاهش سطح آب دریای کاسپی میزان فاصله بهینه بین پن های پرورش ماهی تغییر خواهد نمود. هدف تحقیق حاضر بررسی تغییرات فاصله بهینه ناشی از کاهش سطح آب با جفت نمودن دو ماژول هیدرودینامیک و انتقال-پخش از مدل مایک21 تحت 15 سناریو با در نظر گرفتن باد غالب غرب وزان در سه سرعت و در 5 تراز مختلف می باشد. تنش تابشی موج با استفاده از ماژول موج نزدیک به ساحل در 15 سناریو اجرا شد و به عنوان ورودی در مدل های هیدرودینامیک بکار گرفته شد. با مدل سازی شوری در سال شاخص 1390 در تراز 5/26 متر، ضریب پخش استخراج و از آن در سایر مدل سازی ها استفاده گردید. نتایج مدل سازی در بیشتر سناریوها بیانگر جابجایی آلاینده در راستای باد غالب از غرب به شرق در مزرعه جنوب غربی و جابجایی آلاینده مخالف جهت باد غالب و از شرق به غرب در مزرعه شمال شرقی می باشد. عمدتاً افزایش سرعت باد و کاهش تراز آب سبب افزایش میزان فاصله بهینه و کاهش مدت زمان رقیق شدگی آلاینده می گردد. بیشینه میانگین فاصله بهینه در مزرعه شمال شرقی و جنوب غربی به ترتیب 487 و 2615 متر در تراز 28 متر برآورد گردید. کمینه میانگین فاصله بهینه در مزرعه شمال شرقی و جنوب غربی به ترتیب 194 و 999 متر و در ترازهای 5/26 و 26 متر برآورد گردید. به منظور کاهش بلایای بوم شناختی و اقتصادی ناشی از اثرات کاهش سطح آب دریای کاسپی بر فاصله بهینه مزارع در آینده، توصیه می گردد نسبت به جانمایی مجدد مزارع پرورش ماهی در خلیج گرگان اقدام گردد.

یکی از مشکلات فرآورده های تولیدی از فیله های منجمد وارداتی ماهی تیلاپیا مانند ناگت، تلخ شدن این فراورده ها طی نگهداری در شرایط انجماد است. لذا در این تحقیق، کیفیت فیله های منجمد تیلاپیای وارداتی با فیله هایی از آنها که در ایران پرورش یافته است، طی دو ماه نگهداری ارزیابی و روند فساد در آنها مقایسه گردید. طبق نتایج ارزیابی ها (ترکیبات تقریبی، تیوباربیوتوریک اسید (TBA)، اسیدهای چربآزاد (FFA)، هیپوزانتین (HX)، فرمالدئید (FA)، دیمتیلآمین (DMA)، پپتیدهای محلول در تریکلرواستیکاسید (TCA)، حلالیت پروتئین، الکتروفورز، پروفایل اسید چرب) میزان DMA و TCAفیله های وارداتی بترتیب 6/0میلی گرم DMA-N در هر 100 گرم نمونه و 35/0میلی مول تیروزین در گرم نمونه بود که نسبت به DMAو TCA فیله پرورشی در زمان صفر (بترتیب 2/0 میلی گرم DMA-N در هر 100 گرم نمونه و 18/0 میلی مول تیروزین در گرم نمونه) بالاتر و محتوای پروتئین آنها (65/15 درصد در فیله وارداتی و 60/18درصد در فیله پرورشی)کمتر بود. در نتیجه، بالا بودن میزان پپتیدها و تولید آنها طی فرآیندهای بعدی در فیله های منجمد وارداتی، می تواند دلیل تلخی فرآورده های تولید شده از آنها باشد.

در تحقیق حاضر، آلودگی های انگلی اردک ماهی (Esox lucius) تالاب انزلی و تاثیر آنها روی شاخص های بیومتریک ماهی میزبان مورد ارزیابی قرار گرفت. در مجموع، 4338 عدد انگل از 11 گونه مختلف شامل: Ichthyophthirius mutifiliis (88/21 درصد)، Trichodina sp. (59/8 درصد)، Henneguya sp. (78/0 درصد)، Tetraonchus monenteron (94/60 درصد)، Diplostomum spathaceum (44/23 درصد)، Rhipidocotyle illense (37/9 درصد)، Posthodiplostomum cuticola (78/0 درصد)، Raphidascaris acus (41/41 درصد)، Rhabdochona helichi (59/8 درصد)، Eustrongylides excisus (34/2 درصد) و Lernea cyprinacea (13/3 درصد) شناسایی شدند. آلودگی اردک ماهی به گونه P. cuticola برای اولین بار از تالاب انزلی گزارش می شود. با افزایش طول کل، میانگین وزن ماهیان آلوده از 94/12± 54/26 گرم به 38/68± 39/473 گرم، فاکتور وضعیت(K)، از11/0± 64/0 به 06/0± 66/0و شاخص گنادوسوماتیک (GSR)، از 55/0± 15/0 به 88/1± 75/0 رسید. ضریب رشد لحظه ای (G)در گروه سنی +1 به +0 سال ماهیان سالم از بیشترین رشد (617/0) برخوردار بود. در ماهیان آلوده، ضریب رشد لحظه ای دارای نوساناتی در گروههای مختلف سنی بود. از سویی، گروه سنی +3 به +2 سال دارای ضریب رشد لحظه ای بیشتری (773/0) نسبت به سایر گروهها بود. بین فراوانی آلودگی با برخی شاخص های بیومتریک در ماهیان آلوده اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (05/0>p).

یکی از گونه های آبزی منحصر به فرد و مهم تالاب انزلی، صدف آنودونت (Anodonta cygnea) می باشد. این صدف بومی تالاب انزلی و رودخانه های ورودی آن و مهمترین دو کفه ای این سیستم آبی است که در سالیان اخیر به دلایل مختلف جمعیت آن بشدت کاهش یافته است. تالاب انزلی اکوسیستم ویژه ای برای پرورش و رشد انواع آبزیان در حاشیه جنوبی دریای خزر است. از سویی، جایگاه ویژه نرمتنان در ارتباط با استفاده سایر موجودات از آنها و کاربردهای صنعتی طبی و نقش پالایشی آب سبب ضرورت بر انجام بررسی رژیم غذایی صدف آنودنت در تالاب انزلی گردید. از 14 ایستگاه مورد بررسی فقط از 9 ایستگاه که شامل ایستگاه های ورودی تالاب غرب، بهمبر، شیجان، سوسر روگاه، آبکنار، ماهروزه، کرکان، سیاه کشیم و در نهایت هندخاله بودند صدف آنودنت صید گردید. بیشترین درصد فراوانی و پراکنش در فصول مختلف بترتیب متعلق به ایستگاه های ورودی تالاب غرب، بهمبر، شیجان و سوسر روگاه و بالاترین میانگین سنی در فصول بهار متعلق به ایستگاه بهمبر (7 ساله ها)، تابستان مربوط به ایستگاه ماهروزه (8 ساله ها)، پائیز متعلق به ایستگاه سوسر روگاه (7 ساله ها) و در نهایت زمستان مربوط به ایستگاه شیجان (8 ساله ها) تعیین گردید. در بررسی آزمایشگاهی از دستگاه گوارش صدف آنودنت تالاب انزلی از ایستگاه های مختلف شناسایی فیتوپلانکتون ها و زئوپلانکتون ها در حد جنس شناسایی شدند. به طور کلی، صدف آنودنت در طول سال از شاخه های فیتوپلانکتونی کلروفیتا و باسیلاریوفیتا بیش از سایر شاخه ها تغذیه نموده است که بیشترین جنس های فیتوپلانکتونی مورد استفاده از شاخه جلبک های سبز Scenedesmus، Chlorella و Pandorina از شاخه جلبک های دیاتومه Cyclotella، Cymbella و Navicula بودند. تغذیه از زئوپلانکتون ها به مقدار اندک و آن هم از راسته های ریشه پایان نظیر Arcella و Amoeba، از مژکداران Ciliata و در نهایت از روتیفرها Brachionus، Asplanchna و Rotaria شناسایی گردیدند. بر اساس شناسایی جنس یستر می توان گفت جنس بستر مناسب از نوع ماسه ای با مقداری گل می باشد که دامنه تغییرات سیلت-رس در ایستگاه ها از 2/3± 8/80 الی 2/2± 64/97 درصد متغیر می باشد. در بررسی رژیم غذایی صدف آنودنت مشخص شد از آنجایی که صدف های مذکور از طریق فیلتراسیون اقدام به تغذیه می نمایند (گزینش غیر انتخابی)، از اینرو با توجه به سنین مختلف و فراوانی در محیط زندگی در مرحله اول (بیش از 90 درصد) شاخه های فیتوپلانکتونی ریز جثه از ابعاد 20-5 میکرون (شاخه هایی نظیر کلروفیتا، باسیلاریوفیتا و سیانوفیتا) و در مرحله بعد (حدود 10 درصد) از زئوپلانکتون های ریز جثه از سایز 30-5 میکرون (راسته هایی نظیر مژکداران، ریشه پایان، روتیفرها و کلادوسرا و نیز مواد دیتریتی که در این ابعاد می باشند) تغذیه می کنند.

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر سیلاژ زیستی بر فاکتور رشد و قابلیت هضم ظاهری پروتئین خوراک ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. در این تحقیق پودر ماهی کیلکا آنچوی چرخ شده با 25 درصد آرد گندم مخلوط و سپس با میکروارگانیسم ها (108 سلول در هر میلی لیتر) تلقیح و سپس در دمای 37 درجه سانتی گراد به مدت 14 روز نگهداری شد. تخمیر ماهی کیلکا منجر به افزایش میزان رطوبت در انتهای دوره تخمیر گردید. میزان خاکستر در پودر ماهی تخمیری دو برابر آن از قبل تخمیر بود. مقدار فیبر و چربی خام در پودر ماهی تخمیری بترتیب کاهش و افزایش یافت (05/0>p). جایگزینی پودر ماهی با سیلاژ ماهی تخمیری (0، 25، 50، 75 و 100%) تفاوت معنی داری را در فاکتورهای رشد و قابلیت هضم ظاهری پروتئین ماهی قزل آلای رنگین کمان نشان داد (05/0>p). ماهیان تغذیه شده با 25 درصد سیلاژ تخمیری در غذا بهترین فاکتور رشد و قابلیت هضم ظاهری پروتئین را نشان داد (05/0>p). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آرد ماهی تولیدی به روش تخمیر می تواند به عنوان جایگزین مناسب غذای ماهی قزل آلای رنگین کمان استفاده گردد.

در این پژوهش اثر تراکم های مختلف نگهداری و سم آفلاتوکسین B1 به همراه ترکیب پودر آویشن شیرازی و رزماری بر فیزیولوژی گوارش ماهی قزل آلای رنگین کمان بررسی شد. بدین منظور 600 قطعه ماهی با میانگین وزنی 3± 90 گرم، در 6 تیمار شامل (1) تراکم پرورش kg. m-3 15-تغذیه با جیره غذایی فاقد سم آفلاتوکسین، (2) تراکم پرورش kg. m-3 45-تغذیه با جیره غذایی فاقد سم آفلاتوکسین، (3) تراکم پرورش kg. m-3 15-تغذیه با جیره غذایی حاوی ppb 50 سم آفلاتوکسین، (4) تراکم پرورش kg. m-3 45-تغذیه با جیره غذایی حاوی ppb 50 سم آفلاتوکسین، (5) تراکم پرورشkg. m-3 15-تغذیه با جیره غذایی حاوی 4% پودر گیاهان آویشن و رزماری و ppb 50 سم آفلاتوکسین و (6) تراکم پرورش kg. m-3 45-تغذیه با جیره غذایی حاوی 4% پودر گیاهان آویشن و ppb 50 سم آفلاتوکسین، تقسیم شدند. فعالیت آلکالین پروتئاز، لیپاز و آمیلاز تحت تاثیر تراکم پرورش بطور معنی داری افزایش یافت (05/0>p). همچنین، بیشترین میزان فعالیت آنزیم آمیلاز و آلکالین پروتئاز متعلق به گروه تغذیه شده با جیره غذایی فاقد پودر گیاهان دارویی پرورش یافته در تراکم Kg/m3 45 بود (05/0>p). میزان فعالیت آنزیم لیپاز ماهیان تغذیه شده با جیره غذایی حاوی پودر گیاهان دارویی بطور معنی داری کمتر از ماهیان گروه مقابل بود (05/0>p). بررسی های بافت شناسی نشان داد که پرزهای روده ماهیان پرورشی در تراکم بالا (کیلوگرم ماهی بر مترمکعب) و تغذیه شده با جیره غذایی دارای ppb 50 آفلاتوکسین دچار تخریب شد. اما افزودن ترکیب پودر آویشن و رزماری مانع بروز این عارضه شد. بنظر می رسد بافت روده توانایی تحمل شرایط تنشی ازدحام بالا را دارد، اما اگر این ازدحام با آلودگی جیره غذایی با آفلاتوکسین همراه گردد، برای ماهی قابل تحمل نیست. البته، بررسی های تکمیلی نظیر سنجش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت روده برای درک بهتر سازوکار این تغییرات توصیه می شود.

در این پژوهش تاثیر سمیت سه نمونه محصول تجاری از نانو ذرات نقره کلوییدی تولید شده توسط شرکت های US NANO، Pioneers، نانو نصب پارس، بر لارو بارناکل Amphibalanus amphitrite با استفاده از استاندارد OECD ارزیابی گردید. این سخت پوستان از نظر اقتصادی و نیز اکولوژیک حائز اهمیت می باشند. در این تحقیق میزان LC50 طی 24 ساعت برای مراحل ناپلیوسیII، III، IV، V، VI این بارناکل نسبت به سمیت سه نمونه نانو ذرات نقره کلوییدی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل حاکی از آن است که میزان LC50 نانوذره نقره شرکت US NANO برای ناپلیوس های II، III، IV، V، VI به ترتیب، 077/0، 046/0، 071/0، 006/0، 009/0 میکروگرم در میلی لیتر و میزان LC50 نانوذره نقره Pioneers برای ناپلیوسهای II، III، IV، V، VI بترتیب، 122/0، 5/0، 402/0، 013/0، 023/0 میکروگرم در میلی لیتر بود. میزان LC50 نانوذره نقره نانو نصب پارس نیز برای ناپلیوس های II، III، IV، V، VI بترتیب، 259/0، 037/0، 018/0، 019/0، 017/0 میکروگرم در میلی لیتر ارزیابی شد. این نتایج نشان می دهد که نانوذره نقره تولیدی شرکت US NANO، دارای بیشترین سمیت بر تمام مراحل لاروی بارناکل ها بوده است و می بایست در ارتباط با مدیریت زیست محیطی محصولات تولیدی نانوذرات نقره بازنگری های بیشتری اعمال گردد.

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات چهار سطح لسیتین سویا (0، 3، 6 و 9 درصد جیره) در جیره غذایی با سطوح پروتئین و انرژی یکسان (50 درصد پروتئین و kj/g 18/5 انرژی) بر شاخص های رشد، تغذیه ای و خونی بچه ماهیان صبیتی (Sparidentex hasta) با وزن اولیه 0/16 ± 37/90 گرم انجام گرفت. پس از پایان دوره 56 روزه پرورش، نتایج نشان داد با افزایش مقدار لسیتین از صفر تا 6 درصد شاخص های رشد افزایش یافته ولی با افزایش سطح لستین جیره غذایی از 6 به 9 درصد از مقادیر شاخص های رشد کاسته شد. بیشترین مقادیر در شاخص های میانگین وزن نهایی (2/99 ± 86/19 گرم)، میانگین افزایش وزن (3/06 ± 48/41 گرم و ضریب رشد ویژه (SGR) (0/07 ± 1/47) در تیمار جیره غذایی 6 درصد لسیتین بدست آمد که این مقادیر با مقادیر بدست آمده در جیره شاهد اختلاف معنی دار داشت (P <0. 05). شاخص های بازماندگی، ضریب تبدیل غذایی و ضریب بازده و فاکتورهای خونی مورد مطالعه در تیمارهای مختلف تغییر معنی داری نداشتند (P>0. 05). نتایج این تحقیق نشان داد، استفاده از لسیتین سویا در سطح 6 درصد در ترکیب جیره غذایی بچه ماهیان صبیتی جهت بهبود شاخص های رشد این گونه مناسب است.

در این پژوهش تلاش شد تا عوامل موثر بر راندمان حلقه تولید (عملآوری و کنسروسازی) زنجیره ارزش تون ماهیان و شبه تون ماهیان شناسایی شوند. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری دادهها، توصیفی و پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق، صاحبان، اعضاء هیات مدیره، مدیران عامل و کارشناسان تولید این صنعت می باشند که طی دوره زمانی دو ساله منتهی به سال 1397 انجام شده است. ابزار جمع آوری داده های این تحقیق، پرسشنامه بوده که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته است. ابتدا با مرور ادبیات موضوع، تعداد 41 مانع شناسایی شد که پس از حذف عوامل تکراری، 28 متغیر استخراج گردید. در نهایت با استفاده از نظر خبرگان تعداد 21 متغیر به عنوان موانعی که موجب کاهش راندمان حلقه تولید زنجیره گردیده است، شناسایی شدند. همچنین با استفاده از تجزیه و تحلیل آماری و بکارگیری آزمون آماری علامت، تعداد 19 عامل به عنوان موانع اصلی شناسایی گردید و با استفاده از آزمون فریدمن رتبه بندی شد. مشکلات در تأمین مواد اولیه (کیفیت، قیمت و پایداری تأمین)، مشکلات در تأمین منابع مالی، ضعف در تولید محصولات متنوع با توجه به بازار هدف، بالا بودن هزینه های فروش محصولات تولید، چهار مانع موثر حلقه تولید زنجیره ارزش تون ماهیان و شبه تون ماهیان می باشد که با مشخص شدن این موانع و اولویت بندی آنها می توان برنامه ریزی لازم برای مدیریت آنها با هدف افزایش راندمان حلقه تولید این صنعت را میسر نمود و با ارائه راهکارهای مناسب جهت مدیریت موانع با اولویت بالاتر، افزایش راندمان این صنعت و پایداری اقتصادی آن را در آینده میسر ساخت.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.