مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1383 | دوره:13 | شماره:4 |تعداد مقالات:18

تحقیق حاضر قسمتی از پروژه "بررسی وضعیت مدیریت پرورش میگو در منطقه حله – بوشهر" بوده که از تیرماه لغایت آبان ماه سال 1378 به مرحله اجرا درآمده است. در این مطالعه 16 گونه قارچی از اندام های مختلف میگو جداسازی و مورد شناسایی قرار گرفتند. در همه استخرهای بررسی شده بیشترین آلودگی در پوشش خارجی و آبشش و کمترین میزان آلودگی در همولنف مشاهده گردید. قارچهای جداسازی شده از تمام اندامهای میگو، در کلیه استخرها از نوع پنی سیلیوم، کلادوسپوریوم، آسپرژیلوس نیجر، آسپرژیلوس فلاووس، آسپرژیلوس فومیگاتوس، میسیلیوم استریل، ریزوپوکس، مخمر، فوما، آکرومونیوم، فوزاریوم، آلترناریا تریکودرما و پسیلومایسیس بوده و در همه استخرها جنس پنی سیلیوم دارای بالاترین تراکم بوده و همچنین میزان فلور قارچی در استخرهای مختلف تفاوت معنی داری داشته است (P<0.05). بطور کلی عوامل قارچی شناسایی شده در این پژوهش فرصت طلب بوده و ابتلا به بیماری در اثر این عوامل بستگی به وجود استرس های وارده به میگو بواسطه سو مدیریت (نظیر گل آلودگی آب، کمبود اکسیژن محلول در آب و وجود مواد فاسد بویژه غذا در بستر) دارد.

میگوی ببری سبز (Green Tiger Prawn) با نام علمی Penaeus semisulcatus از مهمترین گونه های تجاری خلیج فارس است که در بخش های مختلف آن پراکنش دارد، اما مهمترین زیستگاهها و صیدگاههای آن در آبهای ساحلی ایران در استان بوشهر قرار دارد، بطوریکه 90 درصد ترکیب صید آن منطقه را بخود اختصاص می دهد (اسلامی، 1373) در برخی از نشریات مربوط به میگوهای ایران، درباره کلیات گرگارین ها مطالبی به رشته تحریر درآمده است. محمد صالحی در سال 1373 گرگارین ها را شرح داده ولی درباره وجود آنها در میگوهای ایران نظری ابراز نشده است. مجیدی نسب نیز در سال 1375 به بیماریهای ناشی از هاگداران یا گرگارین ها اشاره نموده است ولی در مورد آلودگی میگوهای ایران به این تک یاخته ایها بحثی به میان نیاورده است.

به منظور دستیابی به نحوه توزیع عمومی دما، PH، هدایت الکتریکی، اکسیژن محلول و کلروفیل a و روند تغییرات فصلی آنها از سطح تا عمق آبهای محدوده استان هرمزگان در خلیج فارس، تعداد 30 ایستگاه نمونه برداری تعیین و عوامل فوق به صورت فصلی (زمستان 1380 تا زمستان 1381) مورد بررسی قرار گرفتند. گشتهای دریایی با بکارگیری شناور فردوس 1 به انجام رسید. در این بررسی پروفیل عمودی کلیه پارامترهای مورد اشاره از سطح تا عمق با استفاده از دستگاه CTD مورد سنجش قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که شکست لایه حرارتی و یا ترموکلاین فصلی (Seasonal Thermocline) در بهار تشکیل شده و در تابستان تشدید می گردد اما در پاییز کاهش یافته و در زمستان از بین می رود. روند تغییرات هدایت الکتریکی به جز زمستان در سایر فصول سال از درجه حرارت تبعیت می نماید. مقدار اکسیژن محلول در طول سال در لایه های عمقی 10 تا 20 متری بیشتر از لایه های عمقی دیگر بوده و بیشترین دامنه تغییرات عمودی آن در فصل پاییز می باشد. مقدار PH آب در طول سال از سطح به عمق نسبتا کاهش یافته و بیشترین کاهش آن در لایه های عمقی و در پاییز هم زمان با کاهش اکسیژن محلول ثبت گردید. غلظت کلروفیل a در طول سال در اعماق 10 تا 40 متری بیشتر از سایر اعماق بوده بطوریکه حداکثر مقدار آن در نیمه اول سال در لایه های 20 تا 40 متری و در نیمه دوم سال در عمق 10 تا 20 متری اندازه گیری گردید.

پارامترهای رشد ماهی شوریده با استفاده از اطلاعات فراوانی طولی در سه استان بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان از آبان 1379 تا اسفند 1380 مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفت. در این تحقیق هر ماه در هر استان حدود هزار عدد ماهی شوریده با تور گوشگیر با چشمه 9.5 سانتیمتری صید گردید و طول چنگالی آنها اندازه گیری شد.L∞ (طول مجانب) در استانهای بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان به ترتیب برابر با 58.5، 56 و 59.5 سانتی متر،K ( (ضریب رشد) به ترتیب برابر با 0.48، 0.43، 0.32 در سال، t0 (سن در طول صفر) بترتیب برابر با 0.006-، 0.002- و 0.001 در سال محاسبه گردیدند.رابطه طول و وزن ماهی شوریده در این سه استان محاسبه شد. مقادیر q، b و r (ضریب همبستگی) برای استان بوشهر بترتیب 0.173، 2.8689، 0.984؛ استان هرمزگان بترتیب 0.012، 2.9624، 0.932 و استان سیستان و بلوچستان بترتیب 0.0562، 2.604، 0.921 بودند. همچنین میانگین طول برای ماههای مختلف و در مناطق مختلف تخلیه صید محاسبه شد که آزمون توکی اختلاف معنی داری را برای ماههای مختلف نشان می دهد (p≤0.05) .

پارامترهای رشد ماهی حلوا سیاه با استفاده از اطلاعات فراوانی طولی در دریای عمان محدوده استان سیستان و بلوچستان در سال 1380 مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفت. در این تحقیق هر ماه در مراکز تخلیه رمین و پزم به طور متوسط 887 عدد ماهی حلوا سیاه که بوسیله تور گوشگیر (چشمه 95 میلیمتر) صید شده بودند، ریست سنجی شد. L∞ (طول بی نهایت) بدست آمده 57.8 سانتیمتر، K (ضریب رشد) برابر با 0.3 در سال و t0 برابر با -0.003 محاسبه گردید.رابطه طول و وزن ماهی حلوا سیاه با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده محاسبه شد. مقادیر a،b  و r (ضریب همبستگی) بترتیب 0.0469، 2.8296، 0.9143 محاسبه شد.میانگین طول ماهی حلوا سیاه برای ماههای مختلف در این دو مرکز تخلیه محاسبه شد که آزمون توکی اختلاف معنی داری را برای ماههای مختلف نشان داد.

شناسایی، بررسی تنوع گونه ای و فراوانی ماهیان تالاب بوجاق در چهار فصل سال 1381 انجام گردید. برای این منظور ماهیان توسط وسایل صید مختلف مانند تور پره، دام گوشگیر، تور سالیک و ساچوک در اواسط هر فصل بمدت 7 تا 15 روز صید شده و به آزمایشگاه منتقل و توسط کلیدهای شناسایی معتبر شناسایی شدند. بر اساس نتایج بدست آمده در تالاب بوجاق 8 راسته، 9 خانواده و 25 گونه و زیرگونه از رده ماهیان استخوانی زندگی می کنند. از راسته کپور ماهی شکلان دو خانواده، شامل خانواده کپور ماهیان با 14 گونه و زیر گونه بنامهای ماهی سرخ باله، ماهی کپور، ماهی ریز نقره ای، ماهی حوض وحشی، لای ماهی، کلمه انزلی (کورا)، ماهی سیم پرک، شمشیر ماهی آب شیرین، تیزکولی، ماهی آمورنما، مروارید ماهی، ماهی سفید، شاه کولی و سیاه کولی و خانواده رفتگر و ماهیان خاردار با دوگونه بنامهای رفتگر ماهی و رفتگر ماهی خزری، از راسته اردک ماهی شکلان خانواده اردک ماهیان و گونه اردک ماهی، از راسته سوزن ماهی شکلان، خانواده سوزن ماهیان و گونه سوزن ماهی، از راسته کپور ماهی شکلان دنداندار زنده زا، خانواده کپور ماهیان دنداندار و گونه گامبوزیا، از راسته گربه ماهی شکلان، خانواده گربه ماهیان و گونه اسبله، از راسته سه خاره ماهی شکلان، خانواده پشت خاردار ماهیان و گونه نه خاره، از راسته گل آذین ماهی شکلان، خانواده گل آذین ماهیان و گونه گل آذین ماهی و از راسته سوف ماهی شکلان، خانواده گاو ماهیان با سه گونه بنامهای گاو ماهی دهان سیاه، گاوماهی سربزرگ و گاو ماهی مرمری (بینی لوله ای) شناسایی شدند.راسته کپور ماهی شکلان و خانواده کپور ماهیان بیشترین تنوع و فراوانی را داشتند و از گونه های مختلف، ماهی سیم پرک بیشترین فراوانی را داشت.

به منظور بررسی پراکنش و برآورد زیتوده دو گونه جلبک Colpomenia sinuosa وIyngaria stellata  سواحل خلیج فارس (محدوده استان هرمزگان) نمونه برداری از شهریورماه 1380 تا مرداد ماه 1381 انجام شد. نمونه برداری بصورت ماهانه و در زمان جزر کامل و بصورت تصادفی با استفاده ازکوادرات به ابعاد 0.5×0.5 متر در طول ترانسکت عمود بر ساحل از 6 ایستگاه (بترتیب از شرق به غرب ایستگاه برکه سفلین، بندر لنگه، بستانه، طاحونه، میچائیل و شیو) انجام گرفت.نتایج بدست آمده نشان داده است که دو گونه اخیر دارای پراکنش نسبتا وسیعی در مناطق مورد مطالعه در فصول زمستان و اوایل بهار (دی ماه تا اردیبهشت ماه) بوده و نوسانات زیتوده آنها نیز در این دو فصل می باشد. حداکثر زیتوده گونه C.sinuosa در فصول زمستان و بهار به ترتیب برابر با 142 و 75 گرم در متر مربع و گونه I.stellata در فصول زمستان و بهار به ترتیب برابر با 208 و 189 گرم در متر مربع بدست آمده است. آزمون آنالیز - واریانس نیز اختلاف معنی داری را بین زیتوده دو گونه در طی ماهها و فصول مختلف نشان داده است (P<0.05) و بهمین دلیل می توان آنها را بعنوان گونه های فصلی بشمار آورد. اگرچه این آزمون اختلاف معنی داری را بین نوسانات زیتوده این دو گونه در ایستگاههای مختلف نشان نداده است، ولی پیدایش و حضور این گونه ها در ایستگاههای مختلف همزمان نبوده و پیدایش این گونه ها در ایستگاههای غربی (میچائیل و شیو) با یک تا دو ماه تاخیر نسبت به ایستگاههای شرقی (برکه سفلین و بندر لنگه) صورت می گیرد. بنظر می رسد عواملی مانند درجه حرارت و جریانات دریایی در این زمینه نقش داشته باشند.

ضایعات جلدی در ماهیان ناشی از عوامل ویروسی، باکتریایی، انگلی و عوامل مکانیکی و شیمیایی بسیار شایع است، که این عوامل باعث پیشرفت سریع عفونت و مرگ ماهیان می شوند. در این تحقیق 140 عدد ماهی حوض (الگوی آزمایشگاهی) با نمک 3 درصد به مدت 15 دقیقه ضد عفونی گردیدند. در تمام ماهیان تحت آزمایش ابتدا یک برش به طول 1.5 سانتی متر و به عمق 2 میلی متر در پهلوی چپ در کنار خط میانی شکم ایجاد گردید و سپس ماهیان به 4 گروه 35 تایی در آکواریوم هایی با درجه حرارت متوسط 23 درجه سانتیگراد تقسیم شدند. یک گروه به عنوان شاهد و 3 گروه دیگر به عنوان گروههای تحت آزمایش با مقادیر2،5 و 10 میلی گرم در لیتر فنی توئین سدیم حمام دهی شدند. در 20 روز آزمایش هر دو روز یک بار آب ماهیان تعویض و فنی توئین سدیم به میزان قبلی مجددا اضافه می گردید. نتایج حاصله بعد از بررسی های آسیب شناسی بافتی، روند التیام در ضایعات را نشان داد که التیام در روز بیستم آزمایش در تمام گروه ها انجام شده بود، اما در گروه 3 و سپس در گروه 2 از دیگر گروه ها کامل تر بود. هم چنین روند التیام درگروه 3 و2 سریع تراز دیگرگروه ها آغاز شده بود.در بررسی بالینی ماهیان در طی این 20 روز مشخص شد که ماهیان گروه 3 دچار کاهش اشتها، افزایش موکوس در سطح بدن و آبشش و عدم تعادل شدند. در حالیکه گروه 2 علایم بالینی واضحی را نشان ندادند و طبیعی به نظر می رسیدند. از مجموع نتایج حاصله از بررسی های بالینی و آسیب شناسی می توان به این نتیجه رسید که مقدار 5 میلی گرم در لیتر فنی توئین سدیم از دیگر مقادیر استفاده شده برای تسریع در روند التیام و بهبودی موثرتر بوده است.

این بررسی در قالب طرح مطالعه جامع شیلاتی دریاچه های سد ماکو و مهاباد و از اردیبهشت ماه 1377 تا خرداد ماه 1378 صورت گرفت. برای این منظور 16 ایستگاه در قالب 5 منطقه مطالعاتی انتخاب و نمونه برداری ماهیان بطور فصلی و با تورهای گوشگیر، پره، تور پرتابی و دستگاه صید برقی انجام شد. هدف از این بررسی شناسایی گونه ای، پراکنش زمانی و مکانی و فراوانی ماهیان این منطقه بود. نتایج این بررسی نشان داد که 18 گونه و زیر گونه ماهی متعلق به 4 خانواده از رده ماهیان استخوانی (Osteichthyes)  در این رودخانه زندگی می نمایند. خانواده کپور ماهیان (Cyprinidae) با 15 گونه و زیر گونه و 98.2 درصد  تعداد ماهیان صید شده، بیشترین فراوانی را بخود اختصاص داده و در تمامی ایستگاهها مشاهده شدند. خانواده های رفتگر ماهیان (Balitorida)، اسبله ماهیان (Siluridae) و گامبوزیا ماهیان (Poeciliidae) دارای یک گونه بوده و فراوانی ناچیزی را داشتند که در بین آنها تنها ماهیان متعلق به خانواده Balitoridae در تمامی ایستگاهها حضور داشتند. در بین ماهیان شناسایی شده، گونه های سیاه ماهی (Capoeta capoeta) با 41.61 درصد، شاه کولی ارومیه (Chalcalburnus atropatenae) با 34.16 درصد و مروارید ماهی ارومیه (Acanthalburnus urmianus) با 7.91 درصد جمعیت از نظر فراوانی ملاحظه شدند (جمعا 83.7 در صد)، در حالیکه ماهی سیم (Abramis brama) و گامبوزیا (Gambusia holbrooki) کمترین فراوانی را بخود اختصاص داده و سایر ماهیان (13 گونه) در وضعیت بینابینی قرار داشتند 9 گونه از ماهیان در تمامی مناطق و سایر گونه ها در تعدادی از مناطق مطالعاتی حضور داشتند. همچنین 11 گونه از این ماهیان بومی و 7 گونه دیگر از ماهیان غیر بومی کشور بوده که از دسته اخیر 4 گونه (کپور علفخوار، کپور سر گنده، کپور نقره ای و کپور معمولی) توسط شیلات ایران به دریاچه سد مهاباد معرفی شده اند.در این مطالعه برای نخستین بار گونه های ماهی آمورنما (Pseudorasbora parva) و کپور مخرج لوله ای (Rhodeus sericeus amarus)  از منطقه مورد مطالعه مشاهده و گزارش می شود. در بین ماهیان شناسایی شده، گونه های عروس ماهی اولانوس (Leuciscus ulanus)، شاه کولی ارومیه (Ch. atropatenae) و مروارید ماهی ارومیه (A. urmianus) از گونه های منحصر به ایران بوده (Endemic) و در حوضه دریاچه ارومیه زیست می نمایند که گونه نخست بدلیل ذخایر کم و پراکنش محدود در ایران بیشترین اهمیت را از نظر تنوع زیستی دارد.

ماهی سوف با نام علمی Stizostedion lucioperca یکی از ماهیان با ارزش اقتصادی دریای خزر می باشد. کل صید این ماهی در سال 1379 تا 1380 به مقدار 18 تن بوده که 0.11 درصد از مجموع صید را شامل می شود که بیش از 70 درصد آن توسط تعاونیهای پره و مابقی از تالاب انزلی صید می گردد.متوسط طول، وزن و سن این ماهی بترتیب 3.1±28.11 سانتیمتر، 91.1±253.1 گرم و 0.72±3.09 سال (X ± SD) اندازه گیری شده است. رابطه نمایی طول- وزن این ماهی W=0.0352L2.65 است (R=0.81 و عدد n=106). دامنه سنی ماهیان صید شده از 2 تا 5 سال بود که ماهیان 2 و3 ساله، 78.5 درصد از ترکیب سنی را دارا بودند.معادله رشد بر تالانفی ماهی سوف بر اساس داده های طول و سن بصورت زیر برآورد شده است.Lt=52.5 [1-exp-0.158 (t+1.825)]ضریب مرگ و میر کل (Z)، طبیعی (M) و صیادی (F) بترتیب برابر 0.95 در سال، 0.31 در سال و 0.64 در سال محاسبه شده است. نسبت بهره برداری (E=Exploitation ratio) برابر 0.67بدست آمد. بر اساس آنالیز کوهورت میزان توده زنده این ماهی در فصل صید سال 1379 تا 1380 برابر 31.56 تن محاسبه گردید و بر اساس فرمول Gulland میزان MSY برابر 13.89 تن برآورد شده است که از میزان صید انجام گرفته کمتر می باشد (حدود 77 درصد از میزان صید). ضریب بازگشت شیلاتی این ماهی 2.87 درصد محاسبه شده است.

بررسی دیاتومه ها در آبهای خلیج فارس (منطقه بوشهر) طی چهار فصل سال 1380 در شش ترانسکت (شامل 18 ایستگاه) انجام شد. در این مطالعه تنوع کلی دیاتومه ها شامل 97 گونه بود. طبق نتایج بدست آمده بیشترین تنوع گونه ای با 63 گونه در زمستان و کمترین آن با 38 گونه در تابستان مشاهده گردید.تراکم دیاتومه ها در پاییز با 627067 سلول در متر مکعب حداکثر مقدار را در مقایسه با سایر فصول نشان می داد ولی در تابستان تراکم آنها به حداقل خود رسیده بطوریکه مقدار آن 345139 سلول در متر مکعب برآورد گردید. بطور کلی دیاتومه ها با میانگین سالانه 475336 سلول در متر مکعب حدود 33.7 درصد از کل فیتوپلانکتونها را شامل شدند. دیاتومه ها در لایه های زیرین تراکم بیشتری نسبت به لایه های سطحی و میانی داشتند. از نظر آماری با توجه به آنالیز واریانس یکطرفه و Tukey، تراکم دیاتومه ها در فصول مختلف تفاوت معنی دار داشته (p<0.05) ولی تراکم در اعماق مختلف ایستگاههای متفاوت، معنی دار نبوده است (p>0.05).

کیلکا ماهیان جز ماهیان پلاژیک دریای خزر از زئوپلانکتونها تغذیه میکنند. آنها بیشترین فراوانی ماهیان را در دریای دارند. سه گونه ازآن شامل کیلکای آنچوی (Svetovidov, 1941 Clupeonella engrauliformis) چشم درشت (C. grimmi Kessler, 1877)  و معمولی (C. cultriventris Bordin, 1904) در دریای خزر زیست می نمایند که هر سه گونه در سواحل و صید تجاری ایران وجود دارند. در صیدهای تجاری ایران کیلکا چشم درشت بعد از کیلکای آنچوی در رده دوم قرار داشت بطوریکه فراوانی نسبی آنها در سال 69 تا 70 حدود 6.84 درصد، در سالهای 1376 و 1377 بترتیب 12.6 و 21.7 درصد بود ولی در سالهای بعد کاهش یافت (در سال 80 به 6.2 درصد رسید). در این تحقیق شاخصهای زیستی این ماهی طی سالهای 1376 تا 1380 در سه محل صید (امیرآباد، بابلسر و انزلی) مورد بحث قرار گرفته است. بر اساس نمونه های بررسی شده در فصل زمستان و اوایل بهار، ماهیان مولد آماده تخمریزی همیشه حضور داشتند. میانگین طول چنگالی این ماهی از 95.87 میلیمتر در سال 76 به 105.0 میلیمتر در سال 79 افزایش و به 102.3 میلیمتر در سال 80 کاهش یافت و دامنه طولی نیز وسیع تر شده و فراوانی ماهیان کلاسهای طولی بالا، بیشتر شده است. نرها در تمام سالهای مورد بررسی غالب بودندو 60 تا 90 درصد را بخود اختصاص دادند. ساختار سنی دارای شش گروه سنی ( 1+ تا 6+ سال) بود. در سالهای 76 تا 86 ماهیان گروههای سنی 1+ تا 3+ بیش از 90 درصد صید را تشکیل می دهند. در سال 79 فراوانی گروههای سنی 1+ و 2+ و گروههای سنی 3+ و 4+ و 5+ سال در مقایسه با سالهای 76 تا 78 افزایش داشتند. در سال 80 فراوانی ماهیان گروههای سنی 3+ و 4+کاهش و گروههای سنی 5+ و 6+ افزایش داشته است. اگرچه فراوانی نسبی کیلکای چشم درشت در سالهای بعد از هجوم شانه دار کاهش یافته ولی دامنه طولی و سنی افزایش یافته و در صیدهای تجاری، ماهیان درشت تر و مسن تر غالب هستند.

رشد بیش از اندازه گیاهان آبزی در بعضی از بخشهای تالاب انزلی باعث تغییر کیفیت آب این آبگیر شده است. در این تحقیق که در سالهای 1377 تا 1379 انجام گرفت، تاثیر رشد فراوان گیاهان آبزی غوطه ور نظیر سراتوفیلوم، گوشابها، گیاهان برگ شناور نظیر لاله مردابی و گیاهان شناور نظیر آزولا بر کیفیت آب تالاب انزلی مورد بررسی قرار گرفت. از طرف دیگر تاثیر شکل تاج و استقرار گیاهان آبزی بر محیط زندگی و مکان استقرار جانوران آبزی نیز مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که اکسیژن محلول در آب،PH  و درجه حرارت در تالاب انزلی وابسته به توزیع رشد گیاهان آبزی در این آبگیر میباشد. از طرف دیگر توزیع عمودی اکسیژن محلول در آب،PH  و درجه حرارت، مرتبط با محل استقرار تاج گیاهان آبزی در لایه های مختلف آب است. برخلاف گیاهان شناور و برگ شناور، میزان اکسیژن محلول در آب و PH در ناحیه تاج و زیر تاج گیاهان غوطه ور افزایش یافت. در آبهای عاری از گیاه به دلیل افزایش تلاطم و مخلوط شدن در لایه های مختلف آب نسبت به مناطق دارای گیاه، غلظت اکسیژن محلول در آب در لایه های زیرین بیشتر مشاهده گردید. در این تحقیق تغییراتی در میزان اکسیژن محلول در آب و PH در ارتباط با شکل رشد گیاهان آبزی که باعث شکل گیری تاج گیاه می شوند مشاهده گردید. همچنین تغییرات معنی داری در مقدار PH و اکسیژن محلول در آب، در تاج گیاهان غوطه ور که در نزدیکی سطح آب شکل گرفته بودند مشاهده گردید. این تغییر در سطح آبی که بوسیله گیاهان برگ شناور اشغال گردیده بود مشاهده نگردید. از طرف دیگر در زیر تاج گیاهان غوطه ور، شناور و برگ شناور، تغییرات معنی داری در مقدارPH  و اکسیژن محلول در آب مشاهده نگردید.

این پژوهش در آبهای منطقه بندرعباس تا سیریک، از تیرماه 1380 لغایت مرداد ماه 1382 با هدف بررسی تولید مثل میگوی سفید (سر تیز) Metapenaeus affinis انجام پذیرفت. نمونه برداری بصورت ماهانه و به روش مساحت جاروب شده صورت گرفت.نتایج تجزیه و تحلیل نسبت های جنسی در تمام فصول سال و همچنین سالانه نشان داد که در تمامی موارد (به استثنا فصل پاییز 1381) نسبت ها 1:1 نبوده است، که جهت صحت نسبت های مشاهده شده از آزمون مربع کای استفاده شد.تجزیه و تحلیل گستره مراحل باروی تخمدان میگوی سفید نشان داد که اوج تخم ریزی برای این گونه در فصل بهار است. طول سر سینه در 50 درصد بلوغ (LM50) میگوهای ماده برابر 27.16 میلی متر محاسبه گردید.

در بررسی علل مرگ و میر در ماهیان سد ستارخان اهر واقع در استان آذربایجان شرقی طی تیرماه 1381 تعداد 160 عدد ماهی فیلیپی Alburnus filippi و 5 عدد ماهی خیاطه Alburnoides biponctatus صید گردیدند. ماهیان به صورت تثبیت شده در فرمالین 4 درصد به آزمایشگاه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان منتقل و پس از اندازه گیری وزن و طول آنها بررسی انگل شناسی شدند. 131 عدد (87.81 درصد) ماهی فیلیپی آلوده به انگل Ligula intestinalis و 26 عدد (16.25 درصد) از آنها دارای Bothriocephalus acheillognathi بودند. از 5 عدد ماهی خیاطه 4 عدد (80 درصد) آلوده به انگل L. intestinalis  بودند و انگلB. acheillognathi  در آنها مشاهده نشد. دو انگل فوق برای اولین بار است که از سد ستارخان اهر گزارش می گردد.