IRANIAN JOURNAL OF OTORHINOLARYNGOLOGY
Year:2001 | Volume: | Issue: |Papers Count:9

زمینه: هدف از این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی رنگ آمیزی (Argyrophilic nucleolar organizer region protein) AgNOR    و میزان پراکندگی آن در هسته سلول نئوپلاسم خوش خیم و بدخیم تیروئید است. روشها: نقاط AgNOR هستکی در 50 نمونه تیروئید طبیعی (9 نمونه)، آدنوم فولیکولر (25 نمونه)، کارسینوم فولیکولر (16 نمونه) با میکروسکوپ نوری از نظر تعداد متوسط در هسته یکصد سلول و میزان پراکندگی آن در هسته یکصد سلول که مساوی یا بیش از سه نقطه AgNOR داشتند (Disteibution Score) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج: به تدریج تعداد نقاط شمارش شده AgNOR هستکی در تیروئید طبیعی و آدنوم خوش خیم و بدخیم تیروئید در هر سلول از 1.37، 2.6، 4.1 افزایش یافته و درصد سه عدد AgNOR و بیشتر نیز در هسته یکصد عدد سلول پنجاه نمونه به ترتیب 0.6%، 3.2%، 36% افزایش یافته است. سرانجام: مناطق رنگ پذیر هستکی (AgNOR) و (Disteibution score) دارای ارزش تشخیصی بسیار بالایی در تمایز آدنوم فولیکولر خوش خیم و بدخیم تیروئید می باشد.  

تومورهای بدخیم زبان نسبتاً شایع بوده و حاشیه دو سوم قدامی زبان بیشترین جایگاه شروع تومور بوده است. Scc شایعترین تومور بدخیم زبان و سیگار و قلیان شایعترین عوامل مؤثر در ابتلا به این بیماری بوده است. برجستگی تومورال، زخم مقاوم به درمان، درد و سوزش شایعترین تظاهرات بیماری بوده و غالباً بیماران با تأخیر و در مرحله T3 و T2 مراجعه نموده اند. توجه به علائم فوق در بیماران با زخم مقاوم حاشیه دو سوم قدامی زبان، بیوپسی و درمان به موقع طول عمر بیمار را افزایش خواهد داد. بیماری در دهه ششم و هفتم و در مردان شیوع بیشتری داشته و آدنوپاتی گردن در تومورهای زبان نسبتاً شایع بوده است. آموزش لازم جهت عدم مصرف سیگار، قلیان، مواد مخدر، الکل و ناس و توجه به بهداشت دهان و دندان سبب کاهش ابتلا به این بیماری خواهد شد.  

مقدمه: با توجه به ضرورت ترمیم پارگیهای پرده تمپان و جلوگیری از عوارض از جمله پارگی مجدد و برقراری بهترین آستانه شنوایی و انتخاب روش برتر تمپانوپلاستی Overlay و Underlay انجام شد. روشها: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی تعداد 50 بیمار تمپاتوپلاستی Overlay و 50 بیمار Underlay که خرابی زنجیره استخوانی نداشته یا امکان بازسازی زنجیره استخوانی وجود نداشته و دیواره خلفی کانال خارجی گوش برداشته نشده و به صورت تصادفی انتخاب شده اند را حداقل 2 ماه بعد از عمل از نظر شنوایی، موفقیت گرافت و عوارض مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین اطلاعات اولیه چون عفونت فعال قبل از عمل، مکان پارگی پرده، درصد پارگی پرده و کاهش شنوایی هم جمع آوری گردید. نتایج: از نظر میزان موفقیت گرافت (0.727=P) و عوارض (0.111=P) تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت ولی از نظر آستانه شنوایی بعد از عمل گروه overlay نسبت به underlay به طور معنی داری بهتر بوده است (0.019=P). رابطه آماری معنی داری بین میزان موفقیت گرافت و عفونت قبل از عمل (0.539=P) و مکان پارگی (0.567=P) و درصد پارگی پرده تمپان (0.14=P) هم وجود نداشت. بحث: به نظر می رسد میزان موفقیت گرافت بیشتر به مهارت جراح بستگی دارد و روش underlay یک روش ساده و مؤثر برای ترمیم همه انواع پارگیهای پرده تمپان است. از طرفی در صورت مهارت جراح عوارض روش overlay به حداقل می رسد در مورد نتایج شنوایی توصیه به مطالعات بیشتر می گردد.  

این بررسی شامل 73 بیمار، 54 زن (74%) و 19 مرد (26%) مبتلا به سرطان تیروئید که بین سالهای 75-70 در بیمارستانهای قائم (عج) و امید مشهد پذیرش شده اند، می باشد. در این مطالعه فاکتورهای سن، جنس، نژاد، شغل، عادات، پاتولوژی ضایعات و درمان مورد بررسی قرار گرفته است. سن متوسط بیماران حدود 46 سال و شایعترین نوع سرطان پاپیلر (60.27%) و در رده های بعدی فولیکولر (10.95%)، آناپلاستیک (9.58%)، مدولری (8.21%)، هرتل سل (2.73%) و لنفوم (2.73%) قرار داشتند. اغلب بیماران تحت درمانهای مختلف جراحی به تنهایی و یا همراه با سایر شیوه های درمان قرار گرفته بودند. عادات، نژاد و شغل بیماران به دلیل نبود اطلاعات اپیدمیولوژیک اهمیت آماری در این بررسی ندارد.  

مقدمه: توده های گردنی یکی از شایعترین علل ارجاع بیماران به مراکز گوش و حلق و بینی و نیز یکی از مهمترین علل جراحیهای سر و گردن می باشد. طرز برخورد با توده ها، چالشهای متعدد تشخیصی و درمانی ایجاد کرده است. FNA biopsy یکی از ابزارهای تشخیصی مؤثر ساده و ارزان است که در عین حال عارضۀ قابل توجهی نیز ندارد. این روش به عنوان جزئی از آلگوریتم تشخیص توده های گردنی مطرح می باشد. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی میزان دقت تشخیصی FNA biopsy برای توده های گردنی در مقایسه با پاتولوژی نهایی است. مواد و روش بررسی: در این مطالعه 129 بیمار مبتلا به توده گردنی در فاصله زمانی 1372 تا 1375 در بیمارستان توتونکاران شهرستان رشت، مرکز استان گیلان، قبل از عمل جراحی FNA شدند که نتایج آن با نتایج حاصل از پاتولوژی نهایی بعد از عمل مقایسه شد. نتیجه: گزارش سیتوپاتولوژی FNA به سه دسته تقسیم شده که شامل خوش خیم، بدخیم، مشکوک (به بدخیمی) می باشد. دقت FNA بدون احتساب موارد مشکوک 95% و با احتساب این موارد 71% بود. مثبت کاذب برای بدخیمی صفر درصد و منفی کاذب برای بدخیمی 6.4% و عوارض آن در حد بسیار خفیف و بدون نیاز به هیچ اقدامی (2.3%) بوده است. بحث: با این نتایج می توان پیشنهاد کرد، با توجه به آسان بودن، در دسترس بودن و تشخیص بودن FNA، این روش توسعه داده شده و همکاری نزدیک متخصص مجرب پاتولوژی جلب شود تا در تشخیص به موقع و درمان صحیح بیماران و افزایش زیستی آنها پیشرفتهایی حاصل آید.  

افزایش فشارخون و تعداد ضربان قلب یکی از شایعترین عوارض طی لارنگوسکپی و لوله گذاری بوده که گاه مشکلات جدی را برای بیمار در پی دارد. ما به ارزیابی اثر تجویز کلونیدین داخل بینی در کاهش واکنشهای تنشی طی لارنگوسکپی مستقیم و لوله گذاری در 120 بیمار جهت عمل آپاندکتومی انتخاب شده که در محدوده سنی 17 تا 40 سال در گروه مورد مطالعه 5µg/Kgکلونیدین (حداکثر 300 میکروگرم) 15 تا 20 دقیقه قبل از القا بیهوشی از طریق بینی تجویز می گردید و در گروه شاهد دارونما با همان حجم تجویز می شد. گروهها از نظر سن، وزن و نوع عمل جراحی تقریباً یکسان بودند. فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و ضربان قلب در زمان استراحت، دقیقه اول و سوم بعد از لارنگوسکپی و لوله گذاری اندازه گیری و ثبت گردید. کلونیدین داخل بینی باعث کاهش فشارخون سیتولیک (11.7-%)، فشارخون دیاستولیک (10.2-%) و ضربان قلب (0.9-%) در دقیقه اول بعد از لوله گذاری شد که این روند کاهش در دقیقه سوم نیز ادامه پیدا کرد. فشارخون سیستولیک (17.9-%)، فشارخون دیاستولیک (16.6-%) و ضربان قلب (4.9-%) در حالی که در گروه شاهد در دقیقه اول بعد از لوله گذاری فشار خون سیستولیک (9.8+%)، فشارخون دیاستولیک (17.3+%) و ضربان قلب (12.3+%) افزایش نشان داد و در دقیقه سوم فشارخون سیستولیک به (7.3+%)، فشارخون دیاستولیک به (13.3+%) و ضربان قلب به (10.4+%) کاهش پیدا نمود. (P<0.01) در نتیجه کلونیدین داخل بینی به شکل قابل توجهی واکنشهای تنشی در طی لارنگوسکپی مستقیم و لوله گذاری را کاهش می دهد.  

مقدمه: در این مطالعه، تأثیر اوستئوتومی لِفورت I بر روی عملکرد گوش میانی، شیپور استاش و حساسیت شنوایی بیماران مورد بررسی قرار می گیرد. روش و مواد: جهت انجام مطالعه، 14 بیمار کاندید عمل جراحی اوستئوتومی که سابقه شکاف کام و آنومالیهای کرانیوفاشیال و عقب ماندگی ذهنی نداشتند انتخاب گردید، یک هفته قبل از عمل و 8 هفته پس از عمل مورد آزمونهای اوتوسکوپ، PTA اودیومتری باتون خالص، اودیومتری گفتاری، آزمون رینه و تمپانومتری قرار گرفتند. نتایج: نتایج مطالعه نشان می دهد که از 28 گوش مورد معاینه، در هفته اول پس از عمل، 26 گوش دچار مشکل در اودیومتری باتون خالص، 11 گوش دچار مشکل در آزمون اودیومتری گفتاری، 20 گوش دچار آزمون رینه منفی و 27 گوش دارای تمپانومتری نوع C بودند. در هفته هشتم، تمام آزمونها طبیعی بود و تفاوت معنی داری بین دو گوش وجود نداشت. نتیجه گیری: اوستئوتومی لِفورت I ماگزیلا باعث اختلال موقت در عملکرد شیپور استاش می شود.  

یکی از مسائل مهم در عفونتهای بیمارستانی مشاهده مقاومت میکروارگانیسمها نسبت به آنتی بیوتیکها می باشد و در اثر مصرف غیر اصولی آنتی بیوتیکها، مقاومت میکروارگانیسمهای پاتوژن نسبت به اکثر آنتی بیوتیکها افزایش می یابد. در این مطالعه میزان حساسیت 1261 میکروارگانیسم پاتوژن (537 مورد در مهر و آبان 1377 و 724 مورد در دی و بهمن 1377) را نسبت به آنتی بیوتیکهای مختلف از جمله 3 آنتی بیوتیک جدید (سفتازیدیم، سفتی زوکسیم، سپیروفلوکساسین) مورد آزمایش قرار دادیم. نتایج به دست آمده بیانگر این بود که 3 آنتی بیوتیک جدید اثرات بسیار خوبی بر روی باسیلهای گرم منفی داشتند (پسودوموناس 96-85 درصد، کلبسیلا 100-97 درصد و اشریشیاکلی 100-90 درصد) سپیرفلوکساسین اثرات بسیار عالی بر روی استافیلوکوکوس اورئوس و آنتروکوکوس داشت (100-97 درصد موارد) ولیکن سفتازیدیم و سفتی زوکسیم فاقد تأثیر مناسب بر روی این میکروارگانیسمها بودند (39-34 درصد موارد). در این بررسی میزان مقاومت میکروارگانیسمهای مورد آزمایش در عرض ماههای دی و بهمن افزایش زیادی دارد که بیانگر مصرف غیر ضروری و بی رویه آنتی بیوتیکها بوده است.  

تراتوما تومورهای حقیقی هستند که از اکتودرم، مزودرم و آندودرم منشأ گرفته و ممکن است بافتها و ارگانهای تمایز یافته در آن وجود داشته باشد. میزان شیوع آن یکی در 4000 تولد و کمتر از 10% آنها در سر و گردن مشاهده می شوند. برای اولین بار 2 مورد تراتوم گوش میانی در سال 1866 و بعد از آن 19 مورد دیگر با نامهای پولیپهای مودار مادرزادی، کیستهای اپیدرموئید، هامارتوما، تراتوم جلدی و تراتوم گزارش گردیدند. شایعترین محلهایی که در سر و گردن ممکن است تراتوما دیده شود عبارت از: حفره اربیت، حفرات بینی، نازوفارنکس، حفره دهان و گردن می باشد و در گوش میانی بسیار نادر بوده ولی باید در تشخیصهای افتراقی ضایعات فضاگیر استخوان تمپورال در بچه ها و یا نوزادان قرار گیرد. ما یک مورد نادر تراتومای گوش میانی (استخوان تمپورال) را که در CT مشخص شده است گزارش می نماییم.