مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال:1387 | دوره:13 | شماره:3 (مسلسل 49) |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: حاملگی طولانی مدت عامل مهمی در مرگ و میر حول و حوش زایمان به شمار می رود که مکانیسم آن به طور کامل روشن نشده است. در حال حاضر روشهای مختلفی جهت القای زایمان به منظور پیشگیری از طولانی شدن حاملگی مورد استفاده قرار گرفته است. از جمله این روش ها می توان به روشهای دارویی، مکانیکی، جراحی و روشهای جایگزینی اشاره نمود. تاکنون روشی که صد در صد فاقد عوارض جنینی و مادری باشد گزارش نشده است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر روغن کرچک خوراکی بر شروع درد زایمان در حاملگی طول کشیده در زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان ایران در ایرانشهر انجام گرفت.روش بررسی: مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی بر روی 30 خانم باردار با سن حاملگی بیشتر یا مساوی 41 هفته کامل، حاملگی 5-2، فاقد انقباضات رحمی، نمره بیشاب 4 یا کمتر قبل از مداخله، حاملگی تک قلو و فاقد مشکلات مامایی و طبی انجام گردید. در گروه تجربی 60 میلی لیتر روغن کرچک به همراه با میوه میل نمودند و در گروه شاهد هیچ مداخله ای انجام نشد. واحدهای پژوهش در هر دو گروه به مدت 24 ساعت پس از مطالعه پیگیری می شدند و به آنها توصیه شد طی این مت از انجام تنقیه، مقاربت، مصرف مسهل، داروی گیاهی، شیمیایی یا روشهای سنتی جهت شروع درد زایمان پرهیز نمایند. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمونهای کای دو، فیشر Exact و تی مستقل با نرم افزار SPSS انجام گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد درصد شروع درد زایمان در حاملگی طول کشیده در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی دار داشت (p=0.003). یافته های پژوهش نشان داد میانگین نمره بیشاب در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی دار داشت (4.4±0.63 در مقابل 2.66±0.72 (p=0.000. یافته های پژوهش نشان داد طول مرحله اول زایمان در گروه تجربی کوتاهتر از گروه شاهد بود (p=0.002). نتایج مطالعه نشان داد زایمان طبیعی در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود (86.7 درصد در مقابل 13.3 درصد (p=0.003.نتیجه گیری: درصد شروع درد زایمان پس از مصرف روغن کرچک خوراکی در حاملگی طول کشیده افزایش دارد. درصد زایمان طبیعی در گروهی که روغن کرچک خوراکی میل نمودند بیشتر از گروه کنترل بود.

زمینه و هدف: انتروکوک ها اولین ارگانیسم هایی بودند که به وانکومایسین مقاومت پیدا کردند. انتروکوک ها در سال های اخیر، مقاومت به آنتی بیوتیک های  متعدد را نشان داده اند که وانکومایسین یکی از آخرین ترکیبات در دسترس می باشد. عوامل خطر کلونیزاسیون انتروکوک مقاوم به وانکومایسین شامل عوامل مربوط به بیمار از جمله بیماریهای زمینه ای و عوامل مربوط به بیمارستان، مثل مدت بستری و نوع اقدامات درمانی و مصرف آنتی بیوتیک ها می باشد. در این مطالعه بخش داخلی با جراحی از نظر شیوع و عوامل خطر کلونیزاسیون روده ای انتروکوک مقاوم به وانکومایسین در یک مطالعه مورد شاهدی لانه گزیده (Nested case- contrl) مورد مقایسه قرار گرفت.روش بررسی: در هفت بخش داخلی (370 نفر) و پنج بخش جراحی (143 نفر) از بیماران بستری با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، هر پنج روز یک بار تا زمان ترخیص، نمونه سواب رکتال تهیه شد. در مدت مطالعه 750 نمونه سواب رکتال با شرایط استریل تهیه گردید. سپس با روش disk diffusion انتروکوک ها شناسایی و بدنبال آن مقاومت به وانکومایسین با روش دقیق سازی حداقل غلظت مهاری این نتایج تایید شد. با استفاده از آزمون مجذور کای و آزمون t تجزیه و تحلیل آماری انجام شد. در این مطالعه، سطح معنی داری p<0.05 بود.یافته ها: از مجموع 513 نفر بیمار بستری شده در مدت مطالعه، 76 نفر (15 درصد) توسط انتروکوک مقاوم به وانکومایسین و 40 نفر به وسیله انتروکوک حساس به وانکومایسین کلونیزه شدند. این درصد برای بخش های داخلی، 18.1 درصد و در مورد بخش های جراحی بسیار کمتر، 6.3 درصد بود. در بخشهای جراحی، شیوع VRE با عاقبت بالینی بیمار و انجام جراحی ماژور ارتباط داشت. ولی در بخش های داخلی بین شیوع VRE با طول مدت بستری، وجود بیماری زمینه ای، نارسایی کلیه و انجام دیالیز، تعداد آنتی بیوتیک مصرفی و مدت زمان مصرف داروها رابطه معنی دار وجود داشت.نتیجه گیری: در این مطالعه کلونیزاسیون روده ای انتروکوک مقاوم به وانکومایسین در بخشهای داخلی حدود سه برابر بخش های جراحی بود و این نتیجه به ویژه در بخش های داخلی با توجه به زمان اقامت بیشتر بیماران و مصرف بیشتر داروها و به مدت طولانی تر و همچنین وجود بیماریهای زمینه ای در بیماران داخلی، ضرورت اجرای استراتژی کنترل عفونت مربوط به VRE را نشان می دهد.

زمینه و هدف: لیشمانیا ماژور مسوول ایجاد لیشمانیوز جلدی است که تعداد زیادی از مردم دنیا به آن مبتلا بوده یا در خطر ابتلا قرار دارند. داروهای مورد استفاده برای درمان لیشمانیوز عوارض جانبی نا مطلوبی داشته یا موثر نیستند. با توجه به شیوع روز افزون لیشمانیوز جلدی، تولید داروی لیشمانیا کش جدید و موثر بسیار ضروری است. گونه های مختلف گیاه آرتمیزیا (Artemisia spp.) فعالیت لیشمانیا کشی دارند ولی گزارشی درباره گونه های بومی استان خراسان وجود ندارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر لیشمانیا کشی عصاره های مختلف 11 گونه بومی گیاه آرتمیزیا می باشد.روش بررسی: یازده گونه گیاه آرتمیزیای بومی استان خراسان جمع آوری شده و عصاره های اتانولی، اتیل استاتی، دی کلرومتانی و هگزانی آنها تهیه شد. پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور در محیط کشت RPMI در in vitro کشت داده شدند. تاثیر عصاره های مذکور بر بقای پروماسیتگوتها توسط تست MTT ارزیابی و بصورت 50% غلظت مهاری (IC50) محاسبه گردید.یافته ها: غلظتهای مختلف تمامی عصاره ها تکثیر پروماسیتگوتها را بطور وابسته به دوز مهار کردند. عصاره های اتانولی قویترین و عصاره های هگزانی ضعیف ترین تاثیر لیشمانیاکشی (بجز (A.fragrans را داشتند. عصاره های اتانولی (IC50:0.025) A.ciniformis, (IC50:0.025) A.kulbadica و (IC50:0.080) A.santolina قویترین تاثیر لیشمانیاکشی را در مقایسه با سایر گونه ها نشان دادند. تاثیر عصاره های اتیل استاتی تمام گونه ها بجز A.turanica و A fragrans قویتر از عصاره دی کلرومتانی آنها بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله، آرتمیزیاهای بومی کشور می توانند گیاهان مناسبی برای بررسی خاصیت لیشمانیا کشی در in vivo باشند. بدین منظور، جداسازی و تعیین ساختار ترکیبات موثر آنها در آینده امری ضروری بنظر می رسد.

زمینه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری ارگانیسم خمیده شکل گرم منفی است که در دستگاه گوارش انسان مستقر می شود و باعث بروز عوارض مختلف دستگاه گوارش از جمله زخم اثنی عشر، گاستریت شده و با آدنو کارسینوما در ارتباط است. این باکتری برای اتصال به جداره مخاط دستگاه گوارش چندین نوع ملکول چسبان (Adhesion) دارد که مهمترین آنها پروتیین BabA است. این پروتیین به آنتی ژن گروه خونی لوییس b در سطح سلولهای اپی تلیال معده متصل می شود. این پروتیین توسط ژنی بنام babA2 رمز دهی می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی فراوانی ژنوتیپ babA2 در هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران و ارتباط این ژنوتیپ با بیماریهای زخم اثنی عشر، گاستریت و آدنوکارسینوما بود.روش بررسی: با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) فراوانی ژنوتیپ bab A2 در 81 هیلکوباکتر پیلوری جدا شده از نمونه های بیوپسی بیماران مبتلا به گاستریت (44 نفر)، زخم اثنی عشر (27 نفر) و آدنوکارسینوما (10 نفر) مورد بررسی قرار گرفت. آزمون آماری مورد استفاده کای - اسکوئر بود.یافته ها: فراوانی این ژنوتی در هلیکوباکتر پیلوری های جداشده از بیماران مبتلا به گاستریت، زخم اثنی عشر و آدنوکارسینوما به ترتیب 1.2، 74.68 و 80 درصد بود. ارتباط معناداری بین ژنوتیپ bab A2 و گاستریت و زخم اثنی عشر مشاهده نشد (p<0.05). اما ارتباط بین این ژنوتیپ با آدنوکارسینوما مشاهده شد.نتیجه گیری: تحقیقات بیشتری در مورد بررسی فراوانی این ژنوتیپ در چند منطقه جغرافیایی و قومیتهای مختلف داخل کشور و درمیان کودکان و بررسی ارتباط این ژنوتیپ با آپوپتوزیس و با سرطان معده با نمونه های بیشتر توصیه می شود.

زمینه و هدف: سالمونلا یک پاتوژن روده ای مهم در آب و غذا می باشد و با توجه به اهمیت سالمونلا در بیماریهای منتقله از غذا، تشخیص دقیق و سریع آن از اهمیت خاصی برخوردار است. این تحقیق با هدف بهینه سازی روشهای متداول در جداسازی سالمونلا از مواد غذایی انجام شد.روش بررسی: تعداد 100 نمونه ماده غذایی مختلف به صورت تصادفی تهیه و جهت غنی سازی اولیه، در Peptone Water به مدت 24 ساعت در 37 درجه سانتی گراد انکویه گردید. سپس از 3 محیط راپاپورت - واسیلیادیس براث (RV) و تتراتیونات براث (TT) در 42 درجه سانتی گراد و سلنیت سیستیین براث (SC) در 37 درجه سانتی گراد جهت غنی سازی ثانویه سالمونلا استفاده شد و پس از 24 ساعت از هر روش بر روی 6 محیط کروم آگار (Chrom Agar)، رامباخ آگار (RA)، گزیلوز – لیزین - دزوکسی کولات آگار (XLD)، هکتون انتریک آگار (HE)، سالمونلا - شیگلا آگار (SS)، بریلیانت گرین آگار (BG) تلقیح نموده و در دمای 37 درجه سانتی گراد به مدت 24-18 ساعت نگهداری شدند. 5-3 پرگنه مشکوک از هر یک از محیط های فوق جهت انجام تستهای بیوشیمیایی در محیط های افتراقی انتخاب شدند.یافته ها: پس از انجام آزمایشات فوق در مجموع 8% نمونه ها آلوده به سالمونلا بود که از این نسبت به دست آمده 57.4% نمونه های مثبت با استفاده از RV براث، 27.7% نمونه های مثبت با استفاده از SC براث و 14.9% نمونه های مثبت با استفاده از TT براث به عنوان غنی کننده جدا شدند. بالاترین میزان جداسازی توسط محیط کشت RA آگار با 27.7% بدست آمد و پایین ترین میزان جداسازی توسط محیط کشت BG با 6.4% بدست آمد.نتیجه گیری: نتایج ما نشان می دهد که محیط کشت RA در مقایسه با پنج محیط کشت دیگر یک محیط با قدرت انتخابی و افتراقی بالا می باشد. همچنین غنی کننده RV براث غنی کننده مناسبی برای احیای رشد سالمونلا در مواد غذایی می باشد.

زمینه و هدف: سلامت روانی افراد در پیشبرد اهداف ملی و آرمانی جوامع از بیشترین اهمیت از لحاظ صرفه جویی در هزینه های مادی و معنوی برخوردار است. با توجه به ارتباط تنگاتنگ پرسنل بیمارستانها با بیماران و نقش آنها در ارتقای سلامت روان، شناسایی بیماران در معرض خطر اختلالات روان شناختی و ارجاع آنان برای دریافت کمکهای تخصصی، بررسی سلامت روانی در این قشر جامعه ضروری بنظر می رسد. لذا این مطالعه با هدف تعیین وضعیت سلامت روان و عوامل مرتبط با آن در میان کارکنان درمانی و غیر درمانی بیمارستانهای شهر سنندج در سال 85، طراحی و اجرا گردید.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه توصیفی - تحلیلی (مقطعی) بود. جامعه آماری شامل کلیه پرسنل رسمی شاغل در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی در شهر سنندج با بیش از یکسال سابقه کاری در سال 85 بود. حجم نمونه برابر 506 نفر بود که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای وارد مطالعه شدند. پس از مراجعه به افراد و توضیح هدف مطالعه برای آنان و اخذ رضایت آنها جهت شرکت در مطالعه، داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی (GHQ 28) و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده پس از ورود به رایانه با کمک نرم افزار آماری SPSS انجام شد و توزیع فراوانی مطلق و نسبی گروه ها تعیین گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون آماری خی دو و تی تست استفاده گردید.یافته ها: شیوع عدم سلامت روان در میان افراد مورد مطالعه 42.1% بود که به تفکیک در بیمارستان بعثت (عمومی) 47.2%، در بیمارستان توحید (عمومی) 38.7% و در بیمارستان قدس (روانپزشکی) 26.5% بود. بین جنسیت، محل خدمت، سطح درآمد و سطح تحصیلات با سلامت روان در افراد مورد مطالعه رابطه معنی داری وجود داشت (p<0.05). اما رابطه معنی داری بین رسته شغلی و گروه سنی با سلامت روان دیده نشد (p>0.05). شیوع اختلالات اضطراب و اختلال خواب، افسردگی و گرایش به خودکشی، اختلال، کارکرد اجتماعی و نشانگان جسمانی به ترتیب 5.6%، 2.9%، 6.1% و 5.9%، ارزیابی گردید که بیشترین میزان شیوع مربوط به اختلالات کارکرد اجتماعی و کمترین شیوع مربوط به اختلالات افسردگی بود.نتیجه گیری: راهکارهایی مانند افزایش حمایت شغلی و فراهم نمودن خدمات مشاوره ای و روانشناختی برای کارکنان بیمارستانها در کنار تلاش برای بهبود تسهیلات و درآمد و در نظر گرفتن هر چه بیشتر سختی کار در بخشهای مورد فعالیت آنها توسط مدیران سیستم و تعامل بیشتر با صاحب نظران حیطه سلامت روان جهت طراحی برنامه ای جهت پیشگیری و کاهش اختلال سلامت روان در این گروه شغلی، ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: انتروهموراژیک اشریشیاکلی (EHEC) یکی از مهمترین عوامل بیماریزای خطرناک و حتی با مرگ و میر بالا هنگام اپیدمی های ناشی از مصرف غذاهای آلوده معرفی شده است. تولید سیتوتوکسین هایی موسوم به سموم شیگا (Shiga toxin) از ویژگیهای بارز این گروه از باکتریهاست. بررسی منشا ژنتیک در کنترل انتشار تولید توکسین در بین سویه های مختلف اشریشیاکلی اهمیت دارد. همچنین برای تولید مقادیر زیاد توکسین جهت اثرات ضدسرطانی آن ناگزیر از شناسایی منشا ژنتیک توکسین هستیم.روش بررسی: تعداد 400 نمونه مدفوع از گاوها و گوساله های سه گاوداری در استان تهران درون لوله های استریل حاوی سرم فیزیولوژی استریل گرفته شد. استخراج Total DNA ایزوله های اشریشیاکلی انجام گرفت و بر روی آن PCR جهت جداسازی اولیه ایزوله های شیگاتوکسیژن انجام شد. جهت استخراج فاژهای لیزوژن از سلول باکتری القا فاژ با استفاده از سیپروفلوکساسین انجام گرفت و سپس با روش فیلتراسیون و هضم آنزیمی، فاژ تخلیص شد. روی فاژ تخلیص شده مجددا PCR انجام شد تا وجود ژن شیگاتوکسین روی ژنوم فاز اثبات شود.یافته ها: مشخص شد که از 34 ایزوله شیگاتو کسیژنیک، 24 ایزوله (70.5%) شیگاتوکسین 1، 8 ایزوله (23.5%) شیگاتوکسین 2 و 2 ایزوله (6%) هر دو نوع شیگاتوکسین را تولید می کردند. همچنین فراوانی حضور ژن رمز کننده شیگاتوکسین روی ژنوم فاژ بررسی و مشخص شد که از 34 ایزوله دامی مورد مطالعه، 26 ایزوله (76.5%) واجد فاژ لیزوژن رمزکننده شیگاتوکسین هستند.نتیجه گیری: ثابت شده که شیگاتوکسین می تواند توسط فاژ، کروموزوم یا پلاسمید کد شود. در صورتی که فاژ در سطح باکتری دارای گیرنده باشد، می تواند وارد پیکر باکتری شود. بنابراین در صورتی که ژن رمز کننده شیگا توکسین بر روی فاژ قرار گرفته باشد، ممکن است در بین سویه های مختلف یک باکتری یا در بین باکتریهای مختلف پخش شود. بنابراین بررسی منشا ژنتیک در کنترل انتشار تولید توکسین در بین سویه های مختلف اشریشیاکلی اهمیت دارد. از سوی دیگر شیگاتوکسین دارای اثرات ضد سرطانی می باشد. بنابراین اگر هدف، استفاده شیگاتوکسین به عنوان یک داروی ضد سرطان باشد، مطلوب آن است که بتوان این توکسین را به مقدار زیاد تولید نمود و ناگزیر از شناسایی منشا ژنتیک آن هستیم.

زمینه و هدف: هدف از این مقاله متمایز کردن الگوی ژنتیکی سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایرانی و افغانی مسلول با استفاده از هفت لوکوس ژنی با روش تایپینگ VNTR می باشد.روش بررسی: 191 سویه جداشده از بیماران سل ریوی از نظر الگوی VNTR مورد بررسی قرار گرفتند. (بین سالهای 87-85) و با استفاده از پروتوکل استاندارد آنالیز شدند. در نهایت تنوع اللی هر یک از پرایمرها در دو سویه ایرانی و افغانی محاسبه گردید.یافته ها: مقایسه تنوع اللی بین سویه های افغانی و ایرانی نشان می دهد که الگوی VNTR در سویه های افغانی نسبت به سویه های ایرانی کمتر می باشد. البته بجز لوکوس ETR-E که دارای تنوع بیشتری می باشد. بر اساس شاخص افتراق کل سویه ها، لوکوس ETR-A بعنوان لوکوس بسیار افتراق دهنده (HGI≥0.6) و لوکوس های ETR-F, ETR-E, MPRT-A, ETR-C, ETR-B بعنوان لوکوس های افتراق دهنده متوسط (HGI≥0.4-0.6) و لوکوس ETR-D بعنوان ضعیف ترین لوکوس افتراق دهنده شناسایی شدند. مقاومت آنتی بیوتیکی و بیماران با سابقه در سویه های افغانی بیشتر از سویه های ایرانی بود (p=0.000).نتیجه گیری: روش VNTR، سریع، آسان و بسیار پایدار است و برای مطالعات اپیدمیولوژی قابل استفاده است.

زمینه و هدف: در این مقاله اثر یک رژیم پروپیوتیکی بر روی H.pylori گزارش می شود. از عوامل مهم در کاهش موفقیت رژیمهای درمانی بر ضد عفونتهای هلیکوباکترپیلوری مقاومت و اثرات سو آنتی بیوتیکها می باشد. لذا تلاشهای عمده در سطح جهان بر روی شناسایی پروتکل های درمانی جایگزین و موفق تر متمرکز شده است.روش بررسی: چهل سویه هلیکوباکتر پیلوری از 140 نمونه بیوپسی معده بیماران مبتلا به گاستریت جداسازی شد. پس از کشت نمونه های بیوپسی در محیط اختصاصی بروسلابلاد آگار و شناسایی باکتری با تست های تکمیلی استاندارد، تست های حساسیت سنجی به دو روش دیسک دیفیوژن اصلاح شده و E. Test انجام شد. مقاومت سویه های هلیکوباکتر پیلوری به مترونیدازول، کلاریترومیسین، آموکسی سیلین و تتراسیکلین تعیین شد. سویه های هلیکوباکترپیلوری با روش کشت توام مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: 25 (55.5 درصد) از 45 سویه هلیکوباکترپیلوری جداشده از بیماران، مقاوم به آنتی بیوتیک بودند. میزان مقاومت به مترونیدازول، کلاریترو میسین، آموکسی سیلین و تتراسیکلین به ترتیب 65%، 33%، 22% و 20 درصد بود. لاکتوباسیل اسیدوفیلوس توانست رشد 26 (57.7%) سویه های هلیکوباکتر پیلوری را مهار کند. 16 (68.2%) از آنها مربوط به سویه های حساس و 10 (31.8%) مربوط به سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک دارند.نتیجه گیری: هر چند بیش از نیمی از سویه های هلیکوباکتر توسط آثار مهارکنندگی لاکتوباسیل در شرایط آزمایشگاهی مهار شدند ولی درصد سویه های مهارنشده قابل توجه است. نتایج این بررسی از این نظر با نتایج تحقیقات مشابه بطور صددرصد همخوانی ندارد. دلایل این عدم تاثیر برای ما مشخص نشد و برای درک این موضوع تحقیقات بیشتری نیاز است. ما تصور می کنیم با استاندارد کردن شرایط کار و ادامه تحقیقات با استفاده از سویه های بیشتر میزان واقعی تاثیر مهار کنندگی تعیین خواهد شد. امروزه اثر مهار کنندگی لاکتوباسیل ها بر روی بعضی از پاتوژنهای انتریک در کل پذیرفده شده است، منتهی ادامه اینگونه تحقیقات برای پی بردن به مکانیسم ها و فاکتورهای دخیل در آن برای کاربردی کردن نتایج ضروری است.

زمینه و هدف: در سالهای اخیر پیدایش انتروکوک های مقاوم به مقادیر بالای پنی سیلین، گلیکوپپتیدها و جنتامایسین به تنهایی یا بصورت چند مقاومتی باعث بروز مشکلات حاد در درمان عفونتهای انتروکوکی شده است. انتروکوک ها جز فلور نرمال روده هستند و از این راه به فاضلابها راه پیدا می کنند. یکی از روشهای بررسی جمعیت انتروکوکی غربالگری فاضلابها از حیث وجود انتروکوک ها می باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی کلونالیتی در بین سویه های HLGR انتروکوکی جداشده از فاضلاب در تهران می باشد.روش بررسی: تعداد 140 ایزوله از سه تصفیه خانه فاضلاب در مناطق مختلف شهر تهران در محدوده زمانی آذرماه 85 تا اردیبهشت ماه 86 جمع آوری شد. تعیین جنس و گونه ایزوله ها و ژنهای مقاومت به جنتامایسین توسط روش PCR و تست حساسیت آنتی بیوتیکی و MIC نیز با استفاده از استاندارد CLSI به انجام رسیده و روش Biochemical fingerprinting (PhP typing) با هدف تایپینگ سویه های HLGR انتروکوکی بکار رفت.یافته ها: انتروکوکوس فکالیس 26% و انتروکوکوس فیسیوم 74%، شایعترین گونه های جدا شده از نمونه های فاضلاب بودند. بالاترین مقاومت آنتی بیوتیکی در بین سویه های فیسیوم نسبت به اریترومایسین و در بین سویه های فکالیس نسبت به تتراسیکلین دیده شد. MIC تمام سویه های HLGR انتروکوکی ≥1024 µg/ml بود و اکثریت آنها دارای ژن aac(6′)-Ie-aph(2″)-Ia بودند و فقط یک سویه انتروکوکوس فیسیوم دارای ژن aph(2″)-Ic بود. روش PhP typing در گونه فکالیس 16 تایپ مختلف را با Di=0.910 و در گونه فیسیوم با Di=0.945، 50 تایپ مختلف را مشخص نمود.نتیجه گیری: حضور ژن aac(6′)-Ie-aph(2″)-Ia در اکثریت ایزوله های HLGR، نشان دهنده انتشار وسیع این ژن در جمعیت انتروکوکی فاضلاب است. شیوع متنوع کلونال در جمعیت انتروکوک های HLGR و چند مقاومتی در فاضلاب تهران نشان دهنده نقش احتمالی فاضلابها در چرخش این سویه ها در جامعه می باشند.

زمینه و هدف: کیست هیداتیک بیماری انگلی است که توسط اکی نوکوکوس گرانولوزوس ایجاد می شود. انسان میزبان غیر واسط می باشد که بصورت تصادفی به یک یا چند کیست هیداتیک مبتلا می شود. جایگزینی کیست معمولا در کبد و ریه بوده و بندرت در قسمتهای دیگر بدن بروز می نماید.معرفی بیمار: بیمار آقایی است 61 ساله که با علایم سردرد، همی پارزی و پارزی فاشیای سمت راست، کاهش سطح هوشیاری و اختلال تکلم مراجعه نموده است. در CT اسکن مغزی بدون تزریق ضایعه هیپودنس هموژن با حدود مشخص در ناحیه فرونتوپاریتال سمت چپ مشهود بود. پس از مطالعات تصویر برداری کاندید جراحی شده و کیست هیداتیک داخل مغزی بدون ضایعه عصبی و پاره شدن خارج و بعد از جراحی تحت مراقبتهای ویژه پرستاری در ICU قرار گرفت و هفت روز بعد ترخیص و گزارش گردید.نتیجه گیری: کیست هیداتیک می تواند بطور نادر مغز را درگیر نماید و در CT اسکن مغزی به صورت ضایعه هیپودنس (کیستیک) مشاهده می گردد و جراحی آن ضرورت دارد.