ANIMAL SCIENCE AND RESEARCH JOURNAL
Year:2008 | Volume: | Issue: |Papers Count:8

در این پژوهش، از تعداد 4725 داده مربوط به پنج نسل مرغ و خروس های بومی آذربایجان غربی که از سال 1373 تا 1378 در ایستگاه اصلاح نژاد مرغ بومی استان آذربایجان غربی واقع در شهرستان ارومیه رکورد برداری شده بود، استفاده شد.صفات مورد مطالعه شامل وزن بدن در 12 هفتگی، تعداد تخم مرغ، میانگین وزن تخم مرغ در هفته های 28، 30 و 32 و همچنین سن بلوغ جنسی بوده که با مدل دام تک صفتی و با استفاده از الگوریتم حداکثر درست نمایی محدود شده بدون مشتق گیری و توسط نرم افزار DFREML، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و وراثت پذیری آنها به ترتیب 0.18±0.03، 0.18±0.04، 0.21±0.03 و 0.43±0.08 برآورد گردید. همچنین به منظور تعیین پیشرفت ژنتیکی صفات مورد مطالعه، ضریب تابعیت خطی ارزشهای اصلاحی هر صفت نسبت به نسل محاسبه و با استفاده از اصول تجزیه واریانس معنی دار بودن آنها سنجیده شد. در بین همه صفات مورد مطالعه، فقط ضریب تابعیت خطی ارزشهای اصلاحی مربوط به صفات وزن بدن در 12 هفتگی و تعداد تخم مرغ نسبت به نسل مثبت و معنی دار محاسبه شد که نشان دهنده پیشرفت ژنتیکی این دو صفت طی پنج نسل انتخاب بود.

به منظور مقایسه الیاف پشم تولیدی آمیخته های حاصل از تلاقی گوسفندان قزل و مغانی با نژاد آرخامرینو از تعداد176 گوسفند آمیخته نسل اول آرخامرینو × قزل و 80 گوسفند آرخامرینو × مغانی (در سنین 15- 9 ماهگی) نمونه های پشم در طی سه سال متوالی 1378 تا 1380 گرفته شدند. نمونه های پشم از ناحیه میانی بدن اخذ شده و برای صفات قطر الیاف، ضریب تغییرات قطر، طول دسته الیاف، درصد الیاف کمپ و درصد الیاف مدولایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده برای صفات ذکر شده در آمیخته آرخامرینو × قزل به ترتیب 27.11±0.25 میکرون، 36.6±0.59 درصد، 11.94±0.32 سانتی متر، 1.56±0.35 درصد و 7.33±0.72 درصد و در آمیخته آرخامرینو × مغانی به ترتیب 26.8±0.46 میکرون، 36.16±0.97 درصد، 10.95±0.39 سانتی متر، 2.27±0.29 درصد و 8.82±0.91 درصد بود. داده ها پس از تصحیح میانگین ها بر اساس ترکیب ژنتیکی، جنس، سال و تیپ تولد برای سن نمونه گیری، مورد تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیره قرار گرفتند. اثر ترکیب ژنتیکی برروی قطر الیاف معنی دار (P<0.05) بود و آمیخته های آرخامرینو × مغانی دارای میانگین قطر کمتری بودند. جنس برروی صفات قطر الیاف، ضریب تغییرات قطر و طول دسته الیاف تاثیر معنی داری (P<0.05) داشت. آمیخته های ماده دارای الیاف ظریف تر با ضریب تغییرات بیشتر و دسته الیاف بلندتری نسبت به آمیخته های نر بودند. اثر سال تولد برروی طول دسته الیاف معنی دار (P<0.05) بود. متولدین 1379 دارای دسته الیاف کوتاه تری نسبت به متولدین سال های دیگر بودند. هم چنین اثر متقابل ژنوتیپ در سال تولد بر روی ضریب تغییرات قطر تاثیر معنی داری (P<0.05) داشت ولی تیپ تولد به تنهایی بر هیچکدام از صفات مورد بررسی اثر معنی داری نداشت.

به منظور بررسی تاثیر بهترین سطح روغن کلزا بر پارامترهای عملکردی و بیوشیمیایی خون جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه نر سویه تجاری راس 308 اجرا شد. طرح آزمایشی مورد استفاده، طرح کاملا تصادفی شامل 5 تیمار و هر تیمار متشکل از 4 تکرار و هر تکرار حاوی 15 قطعه جوجه نر بود. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد حاوی روغن سویا به عنوان تنها منبع روغن گیاهی جیره، تیمار %75 روغن کلزا + %25 روغن سویا، تیمار %50 روغن سویا + %50 روغن کلزا، تیمار %25 روغن سویا + %75 روغن کلزا و تیمار %100 روغن کلزا بودند.نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد در دوره آغازین و رشد اختلاف بین میانگین افزایش وزن جوجه ها معنی دار می باشد. در دوره رشد تیمار شاهد دارای بالاترین و تیمار %75 روغن کلزا + %25 روغن سویا دارای کمترین میانگین افزایش وزن بوده اند. در دوره پایانی و کل دوره اختلاف معنی دارای مشاهده نگردید.از نظر صفت خوراک مصرفی در دوره آغازین اختلاف معنی داری بین تیمار شاهد با تیمار %50 روغن سویا + %50 روغن کلزا مشاهده شد. در این دوره تیمار اخیردارای کمترین و تیمار شاهد دارای بالاترین خوراک مصرفی بود. در دوره رشد مقایسه میانگین ها حاکی از اختلاف معنی دار بین تیمارهای مختلف بود. در این دوره تیمار شاهد دارای بالاترین و تیمار %75 روغن کلزا + %25 روغن سویا دارای کمترین میانگین مصرفی بودند. در دوره پایانی و کل دوره هم اختلاف معنی داری مشاهده نشد.ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای مختلف در هیچ یک از دوره ها تفاوت معنی داری را نشان نداد. در مقایسه شاخص تولید بین تیمارهای مختلف هیچ اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.همچنین از نظر درصد وزنی ران، سینه، راندمان لاشه، چربی احشایی، کبد و لوزالعمده بین میانگین های تیمارهای مختلف تفاوت معنی دار نبود. در مورد میانگین درصد وزنی قلب اختلاف معنی داری بین تیمار شاهد و تیمار %50 روغن سویا + %50 روغن کلزا دیده شد.

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر کاهش غلظت انرژی و مواد مغذی جیره در دوره های مختلف پرورش بر توان تولیدی جوجه های نر گوشتی راس، در قالب طرح کاملا تصادفی در باطری سرد انجام پذیرفت. هفت تیمار موجود در این آزمایش دربرگیرنده اثر هفت حالت مختلف استفاده از جیره های غلیظ و رقیق در دوره های مختلف پرورش روی عملکرد جوجه ها بود. جیره ها بر پایه ذرت و سویا بودند. هر تیمار شامل چهار تکرار و در هر تکرار پنج قطعه جوجه قرار گرفت. تیمار اول (شاهد) در هر سه دوره پرورش (آغازین، رشد و پایانی)، تیمار دوم فقط در دوره آغازین، تیمار سوم فقط در دوره رشد، تیمار چهارم فقط در دوره پایانی؛ تیمار پنجم در دوره های رشد و پایانی، تیمار ششم در دوره های آغازین و رشد و بالاخره تیمار هفتم در دوره های آغازین و پایانی جیره غلیظ دریافت کردند. جیره های غلیظ مطابق با سطح انرژی قابل متابولیسم توصیه شده در کاتالوگ راس که به ترتیب برای دوره های آغازین، رشد و پایانی 3150، 3010 و 3200 کیلوکالری درهر کیلوگرم جیره می باشد، تنظیم شدند و جیره های رقیق بر اساس سطح انرژی قابل متابولیسم 2800 کیلوکالری در کیلوگرم تنظیم گردیدند. در تمام جیره ها نسبت انرژی قابل متابولیسم به مواد مغذی ثابت بود.نتایج آزمایش نشان داد تیمار ششم که در دوره پایانی پرورش جیره رقیق دریافت کرده بود از نظر میزان مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و شاخص تولید تفاوت معنی داری با تیمار شاهد ندارد. تیمار شاهد با اختلاف معنی داری نسبت به سایر تیمارها دارای بیشترین میزان تلفات در دوره پایانی بود. در حالی که تیمار ششم در تمامی دوره های پرورش کمترین میزان تلفات را داشت. از سوی دیگر تیمار ششم کمترین میزان هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم وزن زنده را به خود اختصاص داد. لذا با توجه به نتایج بدست آمده از این تحقیق پیشنهاد می شود برای رسیدن به حداکثر عملکرد و منفعت اقتصادی، در دوره پایانی پرورش جوجه های نر گوشتی راس جیره رقیق به کار برده شود.

به منظور مطالعه درون جمعیتی کلنی های زنبورعسل نواحی شمال غربی ایران، با استفاده از نمونه های استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و اردبیل، از 9 نشانگر ریزماهواره استفاده گردید. پس از تکثیر هر جایگاه به وسیله تکنیک PCR و تعیین ژنوتیپ، با استفاده از نرم افزارهای مختلف، آنالیزهای مربوطه انجام پذیرفت. در این تحقیق از بین نشانگرهای مورد مطالعه، جایگاهA7  دارای بیشترین تعداد آلل مشاهده شده و جایگاه های A35 و B124 دارای کمترین تعداد آلل و جایگاه های A14 و A24 نیز مونومورف بودند. بیشترین محتوای اطلاعات چندشکلی در جایگاه های A107 و A7 و کمترین مقدار آن در جایگاهA35  نمایان شد. بیشترین هتروزایگوسیتی مشاهده شده و هتروزایگوسیتی مورد انتظار نااریب نی در جایگاه  A107(به ترتیب 0.983 و 0.921) و کمترین مقدار هتروزایگوسیتی مشاهده شده در جایگاه (0.101) A88 و کمترین هتروزایگوسیتی مورد انتظار نااریب نی نیز در جایگاه (0.481) A35 مشاهده گردید. بیشترین و کمترین مقدار شاخص شانون نیز به ترتیب در جایگاه های (2.640) A107 و (1.018) A35 دیده شد. در این جمعیت، جایگاه های A107 وA7  در تعادل هاردی - وینبرگ و بقیه جایگاه ها دارای انحراف معنی داری از وضعیت تعادل بودند.

به منظور بررسی تنوع موجود در کلنی های زنبور عسل استان آذربایجان غربی، پس از نمونه برداری از کندوهای سنتی و مدرن این استان، از 9 نشانگر ریزماهواره زنبورعسل استفاده گردید. پس از تکثیر هرجایگاه به وسیله تکنیک PCR و تعیین ژنوتیپ هر آلل، توسط نرم افزارهای مربوطه، آنالیزهای درون جمعیتی انجام پذیرفت. در این پژوهش از میان جایگاه های مورد مطالعه، جایگاهA7  و B124 به ترتیب دارای بیشترین و کمترین آلل مشاهده شده و جایگاه های A14 و A24 نیز مونومورف بودند. بیشترین و کمترین مقدار محتوای چندشکلی جایگاه ها به ترتیب در جایگاه های A7 و A35 نمایان شد. بیشترین هتروزایگوسیتی مشاهده شده و بیشترین هتروزایگوسیتی مورد انتظار نااریب نی در جایگاه A107 (1.000 و 0.897) و کمترین هتروزایگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار نااریب نی نیز به ترتیب در جایگاه های (0.000) B124 و (0.233) A35 مشاهده گردید.

این تحقیق جهت مقایسه اثر جیره های تنظیم شده بر اساس برآورد اسیدهای آمینه ضروری کل و قابل هضم در جیره های پایه ذرت و سویا بر روی عملکرد جوجه های گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار و هر تکرار شامل 20 جوجه نر گوشتی به روش فاکتوریل (2×2) انجام شد .فاکتور اول معیار اسید آمینه (کل و قابل هضم)، و فاکتور دوم نوع جیره (رقیق و غلیظ) بود.درمورد مصرف خوراک تنها اثر نوع جیره و اثرات متقابل در کل دوره معنی دار شد (P<0.05) و این موضوع حاکی از افزایش مصرف خوراک در جیره های رقیق نسبت به جیره های غلیظ بود. در مورد افزایش وزن بدن تنها اثر معیار اسید آمینه و اثرات متقابل در کل دوره معنی دار شد (P<0.05) و در کل حاکی از افزایش وزن در جیره های غلیظ با معیار اسیدهای آمینه کل نسبت به بقیه جیره ها بود. در مورد ضریب تبدیل غذایی اثر معیار اسید آمینه غیر معنی دار بود (P³0.05). اثرات متقابل نوع جیره در معیار اسید آمینه نیز در کل دوره معنی دار شد (P≤0.05). در مورد صفات لاشه هیچ اثر معنی داری در صفات ذکر شده در معیارهای اسید آمینه، نوع جیره و اثرات متقابل نوع جیره در معیار اسید آمینه دیده نشد (P>0.05). در مورد تیتر آنتی بادی نیوکاسل تنها اثرات متقابل نوع جیره در معیار اسید آمینه معنی دار بود (P<0.05) که جیره غلیظ در معیار اسید آمینه قابل هضم بیشترین تیتر را داشت. به طور کلی تنظیم جیره بر اساس معیار اسید آمینه کل نتایج مطلوب تری داشت.

این مقاله روشی را برای برآورد سطوح کارایی فنی واحدهای دامی با استفاده از روش مرز تصادفی تولید و آزمون این نکته که آیا سطوح کارایی فنی برآورد شده با معیار تماس با خدمات ترویجی (شرکت در کلاس های پرواربندی و تماس مروج در سر واحد) ارتباط دارد، نشان می دهد. اطلاعات لازم برای این تحقیق از اطلاعات مقطع عرضی در سال 1380 و برای 100 واحد پرواربندی در استان اصفهان بدست آمد. نتایج نشان داد که تماس با خدمات ترویجی از طریق حضور مروج در سرواحد و شرکت در کلاس های پرواربندی دارای اثر معنی دار و مثبتی در توضیح سطوح کارایی فنی واحدها دارد.