مجله دیابت و متابولیسم ایران
سال:1394 | دوره:15 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

مقدمه: فعالیت ورزشی منظم یک شیوه غیردارویی موثر در پیشگیری از مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی در بیماران دیابتی است. لذا هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرین شنا بر سطوح قلبی ماتریکس متالو پروتئنیاز- (MMP-2) 2 و فاکتور رشد تبدیل- بتا یک (TGF- b1) در رت های دیابتی بود.روش ها: 28 سر موش صحرایی نر ویستار به صورت تصادفی به 4 گروه (7 تایی) کنترل، دیابت، تمرین، دیابت- تمرین تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی آلوکسان (تزریق داخی صفاقی یک دوز، 90 میلی گرم/ کیلوگرم) القا شد. حیوانات با تمرین شنا به مدت 5 تا 30 دقیقه در روز به مدت 8 هفته ورزش داده شدند و 72 ساعت پس از آخرین مداخله ها کشته شدند. فعالیت MMP-2 و سطوح TGF- b1 قلبی به ترتیب به روش زیموگرافی و الایزا تعیین شد. از آزمون آنالیز واریانس یک راهه برای آنالیز داده ها استفاده شد (p<0.05).یافته ها: القا دیابت منجر به افزایش معنی دار سطوح (P<0.001) TGF-b1 و کاهش فعالیت (P<0.001) MMP-2 قلبی در مقایسه با گروه کنترل شد. به علاوه 8 هفته تمرین منظم شنا سطوح (P=0.001) TGF-b1 را به طور معنی داری کاهش داد و فعالیت (P=0.001) MMP-2 را در رت های دیابتی تمرین نرمال نمود (P=0.005).نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین منظم شنا پتانسیل درمانی زیادی در مقابل آسیب قلبی ناشی از دیابت از طریق سرکوب افزایش TGF-b1 و تنظیم مثبت فعالیت MMP-2 دارد.

مقدمه: توتیاهای دریایی به شاخه خارپوستان (Echinodermata) از بی مهرگان دریایی تعلق دارند که دارای خواص زیستی متعددی می باشد. دیابت شیرین، شایع ترین بیماری متابولیک در جهان است که شامل گروهی از اختلالات متابولیسمی با درجات متفاوت می باشد و اولین مشخصه آن افزایش سطح گلوکز در خون است. هدف از مطالعه پیش رو، بررسی خاصیت ضددیابتی به روش ارزیابی مهار فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز توسط ارگان های مختلف، مایع سلومیک (CF و CL) و رنگدانه پوسته و خار توتیای دریایی E. mathaei می باشد.روش ها: در مطالعه آزمایشگاهی، عصاره های بافت های مختلف (خار، پوسته، گناد و فانوس ارسطو) توتیای دریایی با استفاده از سه حلال ان- هگزان، اتیل استات و متانول، بر اساس افزایش قطبیت جدا گردیدند. مایع سلومیک با روش بافره و رنگدانه پوسته و خار به کمک HCl از توتیای دریایی استخراج شد. سپس فعالیت ضددیابتی با آزمون مهارکنندگی آنزیم آلفاآمیلاز انجام شد.یافته ها: طبق نتایج به دست آمده، سلول های آزاد مایع سلومیک، سلوموسیت لیزات و رنگدانه پوسته توتیای دریایی دارای میزان بالایی از مهار آنزیم آلفاآمیلاز می باشند. نتایج اختلاف معنی داری در سطح احتمال P<0.05 را نشان می دهد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نیز نشان داد که توتیای دریایی E. mathaei به علت دارا بودن فعالیت بالای آنتی اکسیدانی و هم چنین ترکیبات فلاونوئیدی، دارای اثر مهاری روی آنزیم آلفاآمیلاز می باشد.

مقدمه: یکی از شایع ترین تظاهرات نوروپاتی محیطی دیابتی (DPN)، کاهش تعادل و اختلال کنترل وضعیت است. از آن جایی که تعادل جزء نیازهای اساسی جهت انجام فعالیت های روزمره بوده و در فعالیت ایستا و پویا نقش مهمی را ایفا می کند، لذا هدف پژوهش حاضر، ارزیابی و مقایسه تعادل پویا و عملکردی (به صورت بالینی و آزمایشگاهی) در بیماران مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی با افراد سالم است.روش ها: در این مطالعه تعادل پویا و عملکردی 11 بیمار مبتلا به DPN (که نوروپاتی آن ها به وسیله پرسشنامه میشیگان تشخیص داده شده بود) و 11 فرد سالم که از نظر جنس، سن و نمایه توده بدنی با افراد گروه سالم جور شده بودند، به وسیله دستگاه Biodex و تست های تعادلی تاندم ارزیابی شدند. از آزمون t مستقل به منظور مقایسه شاخص های تعادلی بین دو گروه بیمار و سالم استفاده شد. علاوه بر این، همبستگی میان شاخص های تعادل پویا و تست های تعادل عملکردی تاندم، توسط ضریب همبستگی پیرسون نیز مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: شاخص های ثبات تعادل پویا در بیماران مبتلا به نوروپاتی محیطی نسبت به افراد سالم (شامل ثبات کلی (P=0.003)، ثبات داخلی- خارجی (P=0.002) و ثبات قدامی- خلفی (P=0.047) به طور معنی داری بالاتر بود. میانگین مدت زمان ایستادن در تست های عملکردی تاندم در گروه دیابتی در مقایسه با افراد سالم در دو حالت چشم باز(P=0.031)  و چشم بسته (P=0.016)، به طور معنی داری کمتر بود. همچنین در گروه بیماران دیابتی، همبستگی منفی بسیار بالایی (r=-0.794) بین شاخص ثبات داخلی- خارجی با ایستادن تاندم در وضعیت چشم بسته وجود داشت (P=0.004).نتیجه گیری: افراد مسن مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی دچار اختلال تعادل عملکرد شدیدی نسبت به افراد سالم جورشده هستند که ممکن است آن ها را در معرض خطر افتادن هنگام انجام فعالیت های روزانه زندگی قرار دهد.

مقدمه: سرطان تیروئید شایع ترین بدخیمی اندوکرین است. میزان بروز سرطان تیروئید سریع تر از هر بدخیمی دیگری در سال های اخیر افزایش داشته است که در هر دو جنس و در تمام نژادها و سایزها دیده شده است. افزایش حساسیت روش های تشخیصی و سرویلانس مدیکال نمی توانند به طور کامل توجیه کننده این افزایش بروز باشند.مطالعات صورت گرفته در ایران در خصوص بررسی شیوع سرطان تیروئید محدود و پراکنده است. مطالعه حاضر جهت بررسی روند تغییرات شیوع این بیماری در جامعه ملی ایرانی به تفکیک استان ها در بازه زمانی سال های 1990 تا 2010 انجام شد.روش ها: داده های سرطان تیروئید از اطلاعات ثبت شده در انستیتو ثبت سرطان گرفته شد و داده ها را بر حسب استان، جنسیت، سال و گروه بندی سنی با در نظر گرفتن تابع شیوع سرطان تیروئید بر روی یکدیگر ریخته در مرحله بعد مدل لگاریتم- خطی رگرسیون را بر روی متغیر نرخ رخداد سرطان تیروئید اجرا کردیم و با استفاده از روش رگرسیون لجستیک، شیوع سرطان تیروئید را در تمامی سال ها و استان های کشور برآورد کردیم.یافته ها: میانگین شیوع سرطان تیروئید به تفکیک سال نشان می دهد که شیوع سرطان تیروئید سیر افزایش یابنده به ویژه از سال 2002 دارد و شیوع سرطان تیروئید در سال 1990، 0.25- 0.0، و در سال 2010، 13.7- 4.2 می باشد. شیوع در هر دو جنس افزایش یافته و در زنان 2.5 برابر مردان است. بالاترین میزان شیوع سرطان تیروئید به ترتیب در استان های اصفهان با میانگین شیوع 4.3 درصد هزار، یزد با میانگین شیوع 4.1 درصد هزار، تهران با میانگین شیوع 4 درصد هزار و قزوین با میانگین شیوع 3.1 درصد هزار می باشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که با افزایش سال ها شیوع سرطان تیروئید در تمامی استان ها به خصوص در نواحی مرکزی و تهران و قزوین افزایش پیدا کرده است و نیاز به بررسی علل تفاوت در شیوع سرطان تیروئید در سطح مناطق و استان های مختلف کشور و تعیین راهکارهای پیشگیری و کنترل می باشد.

مقدمه: امنتین-1 آدیپوکاین تازه شناخته شده ای است که اغلب از بافت چربی احشایی ترشح می شود. سطوح در گردش امنتین-1 به طور معکوس با چاقی ارتباط دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی دو شیوه تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطوح امنتین-1 پلاسمایی و عوامل وابسته به چاقی در دختران چاق و دارای اضافه وزن بود.روش ها: 34 دختر چاق و دارای اضافه وزن (BMI>25) به صورت هدفمند انتخاب شدند، سپس به طور تصادفی در 3 گروه استقامتی (n=12)، مقاومتی (n=12) و کنترل (n=10) قرار گرفتند. تمرینات 4 جلسه در هفته به مدت 8 هفته که شامل تمرین استقامتی با شدت 65 تا 80 درصد HRmax و تمرین مقاومتی با شدت 80- 65 درصد 1RM بود. خون گیری در مراحل مختلف با شرایط مشابه انجام و مقادیر امنتین- 1 پلاسمایی به روش الایزا (ELISA) اندازه گیری شد. داده ها با آزمون کلموگروف- اسمیرنوف، t وابسته برای بررسی تغییرات درون گروهی و آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD برای مقایسه بین گروه ها در سطح معنی داری p<0.05 تحلیل شدند.یافته ها: نتایج حاکی از افزایش معنی دار امنتین-1 در هر دو گروه تجربی (0.001=استقامتیP  و 0.004=مقاومتیP ) و کاهش عوامل وابسته به چاقی مثل وزن (0.003= استقامتیP  و 0.005=مقاومتیP)، توده چربی بدن (0.001=استقامتیP  و 0.001=مقاومتیP)،BMI (0.002=استقامتیP  و 0.004=مقاومتیP ) و WHR (0.011=استقامتیP  و 0.013=مقاومتیP ) در هر دو گروه، پس از هشت هفته تمرین است (P<0.05).نتیجه گیری: می توان بیان کرد که هر دو شیوه تمرین استقامتی و مقاومتی پس از هشت هفته تمرین، با بهبود عوامل وابسته به چاقی، حداکثر اکسیژن مصرفی و همچنین افزایش سطوح پلاسمایی امنتین-1 همراه بود.

مقدمه: نیاز به دریافت انسولین در بین بیماران دیابتی نوع دو در مرحله ای که بیماری آن ها با سایر درمان ها قابل کنترل نباشد، امری حیاتی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی باورهای مرتبط با عدم پذیرش انسولین در بین بیماران دیابتی نوع دوم با بهره گیری از مدل اعتقاد بهداشتی انجام گردید.روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 400 نفر از بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت شهر کرمانشاه انجام پذیرفت. بیماران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه ای که مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک و سازه های مدل اعتقاد بهداشتی (محقق ساخته) بود از طریق مصاحبه با بیماران تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و با آزمون های آماری (ضریب همبستگی پیرسون، من ویتنی و کورسکال والیس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: شرکت کنندگان به ترتیب 66.95، 60.7، 59.95، 51.97، 68.04، 74.74 درصد نمرات قابل اکتساب برای حساسیت درک شده، شدت درک شده، خودکارآمدی، منافع درک شده، راهنمای عمل و موانع درک شده را بدست آوردند. نتایج نشان داد که باورهای حساسیت، شدت و خودکارآمدی درک شده بیماران دیابتی (نوع دو) نیازمند به انسولین در سطح متوسطی بود ودر مقابل موانع موجود برای پذیرش درمان با انسولین در آن ها بیشتر بود.نتیجه گیری: تهیه و تدوین بسته های آموزشی مناسب در راستای ارتقاء سطح آگاهی و خودکارآمدی و رفع موانع مرتبط با پذیرش انسولین در بیماران دیابتی ضروری است.

مقدمه: مطالعه حاضر به منظور شناسایی الگوهای غذایی غالب در افراد بزرگسال ایرانی و ارتباط آن با خطر دیابت نوع دو انجام شد.روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی آشیانه ای، در قالب مطالعه قند و لیپید تهران در 698 زن و مرد بزرگسال با میانگین سنی 43.6±12.0 سال انجام شد. افراد گروه مورد شامل افرادی بودند که در ابتدای مطالعه سالم و در طی آزمون های پیگیری، مبتلا به دیابت نوع دو شدند و دارای داده های غذایی نیز بودند. برای هر مورد، 3 نفر به عنوان شاهد انتخاب و از نظر سن، جنس و ماه خونگیری همسان شدند. تعیین الگوهای غذایی به روش تحلیل عاملی و ارتباط میزان پیروی از هر یک از الگوهای غذایی با ابتلا به دیابت با روش رگرسیون لجستیک شرطی انجام شد.یافته ها: سه الگوی غذایی غالب شناسایی شد. پس از کنترل عوامل خطر ابتلا به دیابت، نسبت شانس ابتلا به دیابت نوع دو، به ازای هر یک انحراف معیار افزایش در امتیاز الگوی غذایی حاوی مقادیر بالای غلات کامل، حبوبات، تخم مرغ و گوشت قرمز (الگوی غذایی سنتی ) کاهش معنی داری داشت (نسبت شانس: 0.82، فاصله اطمینان 0.99- 0.67).نتیجه گیری: الگوی غذایی حاوی مقادیر بالای غلات کامل و حبوبات ممکن است بتواند خطر بروز دیابت نوع دو را کاهش دهد.