مقدمه: جمعیت و توسعه پایدار رابطه معناداری با هم دارند. در این خصوص با سه نظریه طرفداران رشد و ازدیاد جمعیت، مخالفان رشد جمعیت، هواداران جمعیت ثابت مواجه می باشیم. در این نوشتار نظریه جمعیت متناسب مورد توجه است که با تعادل بین جمعیت، منابع و فرآیند توسعه نه تنها نیازهای مادی و معنوی اعضا جامعه تامین می شود، بلکه خوشبختی نسل های آتی نیز با استفاده بهینه از محیط زیست و پایداری فرآیند توسعه مد نظر باشد.مرور انتقادی: برخی از مناطق که با پر جمعیتی نسبی و مطلق مواجه می شوند، لاجرم منابع ملی به جای سرمایه گذاری های اساسی و زیربنایی، صرف هزینه های مصرفی جمعیت رشد یابنده می شود. جمعیت ایران نیز در پنج دهه اخیر با میانگین رشد 2.45، تقریبا 3.7 برابر شده است. رشد جمعیت باعث گردیده است بخش اعظم منابع و سرمایه هایی که باید صرف سرمایه گذاری، ایجاد اشتغال، تولید و رونق اقتصادی و در نهایت توسعه شود صرف هزینه های مصرفی گردد. هزینه های آموزشی، بهداشتی، خدماتی و مهم تر از این ها پرداخت یارانه ها نمونه ای از آن هاست.بحث: بیکاری، فقر، مشکلات آموزشی و بهداشتی، تخریب و آلودگی های زیست محیطی، کاهش سرانه آب از پیامدهای رشد فزاینده جمعیت در ایران است. بنابراین پیشنهاد می شود با کنترل موالید رشد جمعیت به 0.5 درصد کاهش یابد. خوشبختانه با توجه به اظهارنظرهای مراجع وفق های شیعه و اهل سنت در مورد عدم ممنوعیت کنترل موالید، که بعضا مستقیما از طرف نویسنده استفتا شده است، بیان گر آن است که این جهت منع شرعی نیز وجود ندارد.