از میان جدایه های باکتریایی جدا شده از ریزوسفر، ریشه، ساقه، برگ و آب، مزارع برنج آلوده و سالم استان مازندران، ابتدا با استفاده از روش کشت متقابل (Dual Culture) و روش پارک (Park, 1989) توانایی آنتاگونیستی جدایه های باکتریایی، علیه قارچ R. solani بررسی شد. با توجه به نتایج بدست آمده از آزمون های فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و مرفولوژیک استرین های 5، 93 و T42 گونه Pseudomonas fluorescens و جدایه 24 به Bacillus cereus و جدایه های 29 و 120 گونه B. subtilis تشخیص داده شدند. در بررسی مکانیسم های بازدارندگی استرین های باکتریایی مشخص شد که استرین های سودوموناس فلورسانس با تولید آنتی بیوتیک و مواد فرار مانع از رشد میسلیوم قارچ R. solani شدند. هیچکدام از استرین های باکتریایی تولید سیدروفور نکردند. استرین های 24، 29 و 120 با تولید مواد فرار بر روی محیط های کشت PDA و NAG مانع از رشد قارچ R-solani شدند و چون میزان رشد قارچ در محیط کشت NAG کمتر از PDA بود چنین نتیجه گیری شد که این ممکن است به سبب تولید مواد ضد قارچی بیشتر توسط جدایه های باکتریایی در محیط کشت NAG باشد.