پژوهش در علوم ورزشی
سال:1386 | دوره:5 | شماره:16 |تعداد مقالات:12

هدف از اجرای این پژوهش، تدوین هنجار ملی آزمون دویدن سرعتی بی هوازی (RAST) برای جوانان پسر و دختر رده سنی 15 تا 25 سال است. در این راستا، 11 هزار دختر و پسر ایرانی از پنج استان پرجمعیت به صورت خوشه ای انتخاب شدند و در هر استان، 2200 نفر (1100 دختر و 1100 پسر)، آزمون RAST را اجرا کردند. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که میانگین، حداقل، اوج برون ده توانی و شاخص خستگی دختران 15 تا 25 ساله در مقایسه با مقادیر میانگین، حداقل، اوج برون ده توانی و شاخص خستگی پسران 15 تا 25 ساله. تفاوت آماری معنی داری دارد (به ترتیب 127، 33، 255 وات و 6.48 وات بر ثانیه در برابر 339، 46 و 644 وات و 18.43 وات بر ثانیه: (p£0.01). بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که قابلیت های بی هوازی دختران در مقایسه با پسران در تمام سطوح سنی 15 تا 25 سال، کمتر است و از این رو، آنان شاخص خستگی کمتری دارند. همچنین هر یک از گروه های سنی دختران و پسران دارای هنجار خاص خود است که ممکن است تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله سن، جنس، توده عضلانی، فعالیت بدنی و وراثت قرار گیرد.

هدف از این پژوهش، بررسی و تاثیر مصرف مکمل کراتین مونوهیدرات بر قدرت عضلانی، حجم مایعات و توده بدون چربی دانشجویان پسر ورزشکار بود. بدین منظور 18 نفر از دانشجویان ورزشکار غیر رقابتی به ترتیب با میانگین قد، وزن و درصد چربی 179.66±6.27، 74.48±9.25، 10.52±2.74 که یک سال سابقه کار با وزنه را داشتند به طور تصادفی به دو گروه کراتین (n=9) و دارونما (n=9) تقسیم شدند. پیش آزمون و پس آزمون شامل قدرت عضلانی (قدرت عضلات پا، سینه و جلو بازو) و ترکیب بدنی (وزن، توده بدون چربی، درصد چربی، کل آب بدن، آب درون سلولی و آب برون سلولی و دور بازو)، در ابتدا و انتهای دوره تمرین از آزمودنی ها گرفته شد. هر دو گروه در یک طرح یکسویه کور به مدت 6 هفته یک برنامه تمرین مقاومتی 3 جلسه در هفته را برای افزایش قدرت و حجم عضلانی انجام دادند. گروه کراتین روزانه 20 گرم کراتین را در 4 وعده 5 گرمی به مدت 6 روز برای دوره بارگیری و در ادامه روزی 5 گرم تا اتمام برنامه (دوره نگهداری) مصرف می کردند. گروه دارونما همانند پروتکل گروه کراتین عمل کرده، ولی به جای کراتین نشاسته مصرف می کردند.یافته های پژوهش نشان داد که وزن و توده بدون چربی و دور بازو در گروه کراتین نسبت به گروه دارونما افزایش معنی دار (P<0.05) و درصد چربی در هر دو گروه مقداری کاهش یافت. قدرت عضلات پا، سینه و جلو بازو نیز در گروه کراتین نسبت به گروه دارونما افزایش نشان داد، ولی این افزایش از لحاظ آماری معنی دار نبود. کل آب بدن، آب درون سلولی و آب برون سلولی در گروه کراتین افزایش و در گروه دارونما کاهش نشان داد.نتایج نشان داد مصرف مکمل کراتین به افزایش قدرت عضلانی و بهبود ترکیب بدنی منجر می شود شده و تغییری در توزیع مایعات بدن ایجاد نمی کند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی وضعیت ایمنی فضاهای ورزشی مدارس کشور و ارایه راهکارهای مناسب است. به این منظور، 792 مدرسه با استفاده از فرمول نمونه گیری انتخاب و به 4 منطقه برخوردار، غیر برخوردار و تهران تقسیم شدند. در مجموع 10 استان به طور تصادفی برگزیده شدند و بر اساس نمونه گیری تصادفی سیستماتیک، سهم هر استان مشخص شد، به طوری که در هر استان با نمونه گیری خوشه ای، مدارس انتخاب شدند و ارزیابی صورت گرفت. ابزار تحقیق، فهرستی شامل 100 پرسش بود که اعتباریابی و پایایی آن توسط محقق صورت گرفت. پرسش ها به پنج بخش تفکیک شدند، 20 پرسش مربوط به متغیر ایمنی داخل زمین ها، 25 پرسش ایمنی لوازم و تجهیزات، 20 پرسش مربوط به متغیر سکوها و پوشش ها، 15 پرسش مربوط به بهداشت و 20 پرسش مربوط به حریم ها و خطوط بودند. تحلیل داده ها نشان داد که به طور کلی در هر چهار منطقه، سطح ایمنی فضاهای ورزش مدارس کشور پایین است. در بخش مقایسه مناطق، تحقیق نشان داد که منطقه های برخوردار و تهران در متغیرهای ایمنی از منطقه های نیمه برخوردار و غیر برخوردار وضعیت بهتری دارند. در بین منطقه های برخوردار و تهران، از نظر ایمنی تفاوت معنی داری در بیشتر مولفه ها مشاهده نشد. از تمام مولفه ها، مولفه درون زمین ها وضعیت بهتری نسبت به دیگر موارد داشت و بدترین مولفه، مولفه حریم ها و خطوط بود.

کارآفرینی از عوامل مهمی است که در جهان امروز سبب رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی می شود. طی فرایند کارآفرینی، فرصت های جدیدی برای اشتغال ایجاد می شود که ویژگی آن نوآوری و خلاقیت در تولید و عرضه محصولات یا ارایه خدمات است. تربیت بدنی به عنوان عرصه ای گسترده، زمینه های فراوانی از اشتغال را در دل خود نهفته دارد. این تحقیق به منظور بررسی زمینه های کارآفرینی در ورزش کشور انجام گرفت. طی این تحقیق، دیدگاه 389 کارشناس و مدیر از کل جامعه 847 نفری کارشناسان و مدیران سازمان تربیت بدنی کشور که با بهره گیری از جدول تاک من به عنوان حجم نمونه مشخص شده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با توجه به حجم زیر گروه ها مورد بررسی قرار گرفت. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه 81 سوالی و محقق ساخته بود که روایی آن به شکل صوری و محتوایی و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 0.97 محاسبه شد. روش های آماری استفاده شده عبارتند از آمار توصیفی، تحلیل عاملی، تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون مهم ترین یافته های این تحقیق شناسایی هفت زمینه اصلی برای کارآفرینی در ورزش است که به ترتیب اولویت عبارتند از کارآفرینی در حوزه های آموزش و پژوهش در ورزش، مدیریت و برنامه ریزی ورزشی، خدمات ورزشی، تبلیغات ورزشی، ورزش همگانی، قهرمانی و حرفه ای، ساخت و تولید تجهیزات ورزشی و امور فرهنگی ورزش، همچنین تفاوت معنی داری از نظر آماری بین دیدگاه مدیران و کارشناسان (P³0.31) و زنان و مردان (P³0.89) وجود نداشت.

پروتئین وابسته به آگوتی (AGRP)، یک پپتاید قوی اشتهاآور است که بیشتر از بخش میانی هسته های کمانی هیپوتالاموس ترشح می شود و نقش مهمی در کنترل مرکزی رفتار دریافت غذا دارد و نشان داده شده که در تنظیم وزن بدن دخالت داشته و در گردش خون موش های صحرایی وجود دارد. در شرایطی چون ناشتایی و چاقی، سطح این پروتئین در پلاسما افزایش می یابد. AGRP در بافت هایی چون مغز، آدرنال، بافت چربی، ریه و بیضه چندین گونه شناسایی شده است.هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین استقامتی بر بیان ژن AGRP در عضله اسکلتی (راست رانی) موش های صحرایی نر بود. بدین منظور، 20 نر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با وزن 20±280 گرم به طور تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی با شدت 28 متر در دقیقه، هر جلسه به مدت 60 دقیقه، 5 روز در هفته و در مجموع به مدت 10 هفته، به تمرین روی نوارگردان پرداختند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از یک شب کامل ناشتایی، موش ها بیهوش شدند و بافت عضله راست رانی به سرعت جدا شد و بیان ژن در آن به کمک روش نیمه کمی RT-PCR مورد بررسی قرار گرفت.نتیجه تحقیق حاکی از آن بود که تمرین استقامتی با شدت یاد شده، به تنظیم افزایشی ژن AGRP در عضله اسکلتی منجر شد و این افزایش نسبت به گروه شاهد معنی دار بود (p<0.001).نتیجه این تحقیق، نقشAGRP  را در تعادل و هموستاز انرژی سلول تایید می کند، به طوری که تمرین سبب کاهش سطح ذخایر انرژی سلول عضله شده و این خود سبب پراشتهایی موضعی در عضله می شود که به موجب آن بیان ژن مذکور افزایش می یابد تا با اثر مرکز اصلی تنظیم تعادل انرژی در هیپوتالاموس به بازیافت و تامین انرژی کمک کند. شاید از این منظر AGRP به عنوان بخشی از سازوکار فراجبرانی گلیکوژن در عضله نیز مطرح باشد.

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر تغییر مصرف دارو در آموزگاران مضطرب در نیمه دوم سال 1384 در شهرستان محمودآباد انجام شد و به نظر می رسد، اولین پژوهش از این نوع در ایران است. برای این کار 64 آموزگار مضطرب که همزمان داروهای ضد اضطراب مصرف می کردند و اضطراب آنها با آزمایش DSM-IV مورد تایید قرار گرفته بود، داوطلب شدند. پس از ثبت مشخصات، آزمودنی ها به دو گروه فعالیت های بدنی انفرادی (با توجه به امکانات تنیس روی میز) و گروهی (با توجه به امکانات: فوتسال و والیبال) تقسیم شدند. فعالیت های بدنی به صورت انفرادی و گروهی هفته ای دو روز، راس ساعت معین، زیر نظر مربی با برنامه ریزی مشخص انجام می شد. در پایان ماه های اول، دوم، سوم و چهارم آزمون DSM-IV انجام شد.نتایج نشان داد که در پی فعالیت بدنی گروهی، مهم ترین نشانه های اضطراب (خستگی و بی قراری) از ماه دوم تا پایان ماه های سوم و چهارم نسبت به پیش آزمون کاهش یافت و این تغییر معنی دار بود (p<0.05). همچنین مصرف داروهای ضد اضطراب در فعالیت بدنی گروهی در ماه های دوم و سوم کاهش نداشت. ولی در پایان ماده دوم به طور معنی داری کاهش یافت (p<0.05). نشانه های بیماری افراد مضطرب در گروه فعالیت های بدنی انفرادی در ماه های دوم و سوم کاهش داشت، ولی این نشانه ها فقط در پایان ماه چهارم به طور معنی داری کاهش نشان داد (P<0.05). اما مصرف داروهای ضداضطراب در گروه فعالیت های بدنی انفرادی در مقایسه با پیش آزمون کاهش داشت، ولی این کاهش معنی دار نبود (p<0.05).

هدف از این تحقیق، تعیین معیارهای انتخاب مربیان تیم های ورزشی دانشگاهی کشور و ترتیب اهمیت ابعاد مختلف از نظر چهار گروه مدیران، مربیان، سرپرستان و ورزشکاران در رشته های مختلف دانشگاهی در دانشگاه های سراسر کشور بود. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران، مربیان، سرپرستان و ورزشکاران تیم های دانشگاهی کشور بود. نمونه آماری شامل 543 نفر است که از چهار گروه مدیران (41 نفر)، مربیان (99 نفر)، سرپرستان (79 نفر) و ورزشکاران (324 نفر) به صورت تصادفی، طبقه ای و تخصیص متناسب و با استفاده از فرمول های کاکران انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات استفاده از پرسشنامه معتبری بود که روایی آن را جمعی از استادان تایید کرده بودند و پایایی آن با استفاده از آزمون کرونباخ آلفای 0.85 به دست آمد. با استفاده از اطلاعات به دست آمده از ادبیات تحقیق و روش دلفی، ابعاد عملکرد مربیان در 9 بعد دسته بندی شد که هر بعد شامل مجموعه ای از ویژگی های یک مربی است. این ابعاد شامل توسعه مهارت تکنیکی، مهارت های سرمایه گذاری، موقعیت برنامه، روابط عمومی، ارتباطات بین مربی و بازیکن، مهارت های مدیریتی، مدل نقش، حمایت از مدل دانشجو ورزشکار و به کارگیری نیروی جدید است.درجه اهمیت و رتبه بندی این ابعاد مربیگری با استفاده از پرسشنامه تحقیق مشخص شد. در بخش تحلیل نتایج، در آمار توصیفی از شاخص های پراکندگی (واریانس و انحراف معیار) و شاخص های مرکزی (میانگین) و جداول فراوانی و نمودارها و در آمار استنباطی با توجه به غیر نرمال بودن پارامترها که از طریق آزمون کلموگراف اسمیرنف مشخص شد. از آزمون کروسکال والیس استفاده شد. نتایج نشان داد که بین چهار گروه در رتبه بندی ابعاد عملکرد مربیان اختلاف معنی داری وجود دارد (p<0.05). نتایج حاکی از آن بود که رتبه بندی ابعاد مختلف در گروه ها متفاوت است و هیچ یک از ابعاد دارای رتبه یکسانی در گروه ها نیست. اما با توجه به درجه اهمیت ابعاد در هر یک از گروه ها، اولویت بندی ابعاد عبارتند از: ارتباطات بین مربی و بازیکن، توسعه مهارت تکنیکی، به کارگیری نیروی جدید، حمایت از مدل دانشجو- ورزشکار، مهارت های سرمایه گذاری، روابط عمومی، مدل نقش، مهارت های مدیریتی و موفقیت برنامه. در تمام این ابعاد p<0.05 مشاهده شد.

درس تربیت بدنی مدارس به منابع مالی، انسانی و برنامه ریزی دقیق نیاز دارد. شواهد موجود نشان می دهد که برنامه ریزی مطلوبی در زمینه هدف های کلی تربیت بدنی در آموزش و پرورش وجود ندارد. کمبود معلم ورزش، محدود بودن ساعت درس ورزش، کمبود کتاب های تخصصی و دانش معلمان و نبود تجهیزات و تاسیسات ورزشی کافی، از جمله عواملی هستند که تحقق اهداف درس تربیت بدنی را با مشکل مواجه کرده اند. برای رفع مشکل کمبود معلم ورزش، به تازگی برنامه استفاده از آموزگاران پایه های اول و دوم ابتدایی برای تدریس این درس و در کنار آن آموزش، توزیع کتاب های درسی، و به کارگیری رسانه های آموزشی ارایه شده است. تحقیق حاضر در پی شناخت میزان اثربخشی این برنامه و روشن کردن ضعف ها و قوت های آن است. روش بررسی از نوع توصیفی- پیمایشی است. برای جمع آوری اطلاعات، دو نوع پرسشنامه بر مبنای مقیاس لیکرت (پنج گزینه ای) تنظیم شد. پایایی و روایی این پرسشنامه ها به ترتیب با روش آزمون آلفای کرونباخ (ضریب 0.78) و نظر خواهی از افراد متخصص و مربیان با سابقه ورزش و سفارش دهنده طرح (وزارت آموزش و پرورش) مورد تایید قرار گرفت. برای نمونه گیری از سرشماری استفاده شد و 102 معلم و 59 مدیر مدارس ابتدایی به پرسشنامه پاسخ دادند. با استفاده از آمار توصیفی (درصدها) مشخص شد که کیفیت ارایه درس تربیت بدنی پایه های اول و دوم ابتدایی در استان خراسان جنوبی از دیدگاه معلمان تربیت بدنی (بیش از 57 درصد پاسخ دهندگان) و مدیران (بیش از 54 درصد پاسخ دهندگان) مطلوب است و رسانه های آموزشی (وسایلی که برای انتقال داشتن و آگاهی به دانش آموزان مورد استفاده قرار می گیرند، مانند کتاب و سی دی) از کارایی خوب (در حدود 45 درصد پاسخ دهندگان) یا متوسطی (بیش از 20 درصد پاسخ دهندگان) برخوردارند، اما توزیع رسانه های آموزشی از نظر حدود 40 درصد پاسخ دهندگان مطلوب نبوده و دسترسی به آن برای همه معلمان مقدور نیست. بیشتر مدیران (در حدود 60 درصد) و متوسط معلمان (در حدود 40 درصد) افزایش ساعات درس تربیت بدنی را ضروری دانسته اند. از مشکلات اساسی موجود، نبود تجهیزات و فضای ورزشی کافی، عدم پیگیری و نظارت قوی مسوولان تربیت بدنی و انجمن اولیا و مربیان در پیشبرد اهداف درس و عدم پیگیری لازم از طرف آنهاست. در کل، بر اساس درصد پاسخ مدیران و معلمان مدارس ابتدایی به سوال های پرسشنامه ها، چنین استنباط می شود که برنامه ارایه شده برای پایه های اول و دوم ابتدایی، مطلوب به نظر می رسد، اما بازدهی بیشتر آن به تخصیص بودجه کافی، گسترش امکانات و پیگیری اولیا و مربیان بستگی دارد.

هدف از اجرای این تحقیق، پیش بینی اثر متغیرهای آنتروپومتریکی در دامنه حرکتی مفصل ران در حرکات تا شدن و باز شدن در فوتبالیست ها و غیر ورزشکاران و مقایسه آنها با یکدیگر است.آزمودنی های این تحقیق 100 نفر از نمونه های در دسترس (50 فوتبالیست و 50 غیر ورزشکار) با مشخصه پای راست مسلط بودند که داوطلبانه در این تحقیق شرکت داشتند. میانگین و انحراف استاندارد سن، وزن و قد فوتبالیست ها به ترتیب 22.17±2.30 سال، 72.98±6.49 کیلوگرم و 177.51±4.66سانتیمتر و برای غیر ورزشکاران به ترتیب 22.52±2.14 سال،71.85±9.85 کیلوگرم  سانتیمتر و 175.82±4.33 سانتیمتر بود. انعطاف پذیری مفصل ران در حرکت های تا شدن و باز شدن با استفاده از فلکسومترلیتون (ICC=0.94) در پای مسلط اندازه گیری شد. سازه های پیکرسنجی مورد سنجش عبارت بودند از طول ساقه پا، طول ران، محیط ران، محیط ساق پا، پهنای لگن، قطر زانو، شاخص توده بدن و ضخامت چربی زیر پوستی تاج خاصره، فوق خاری، وسط ساق پا و جلوران که بر اساس دستورالعمل ISAK اندازه گرفته شدند.بررسی یافته های تحقیق با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که در حرکت تاشدن هیچ یک از متغیرهای آنتروپومتری، پیشگویی کننده دامنه حرکتی در فوتبالیست ها نیست (P>0.05)، اما در گروه غیر ورزشکار ضخامت چربی زیرپوستی وسط ران (β=-0.47) و فوق خاری (b=-0.90) پیشگوکننده دامنه حرکتی مذکور هستند (R4=0.43). همچنین در حرکت بازشدن پهنای لگن (b=0.44) و ضخامت چربی زیرپوستی وسط ساق پا (b=-0.20) برای فوتبالیست ها (R4=0.50) و ضخامت چربی زیرپوستی فوق خاری (b=-.0.73) و خاصره (b=-0.90) برای غیر ورزشکاران (R4=0.43) پیشگویی کننده اندازه دامنه حرکتی بازشدن مفصل ران است.نتایج این تحقق موید آن است که ضخامت چربی زیرپوستی و پهنای لگن با انعطاف پذیری مفصل ران ارتباط دارد، اما متغیرهای پیش بین در فوتبالیست ها و غیر ورزشکاران متفاوت است، بنابراین این متغیرها در پیش بینی انعطاف پذیری این مفصل مهم هستند.

هدف از این تحقیق، بررسی شدت شیوع، نوع و سازوکار آسیب های حرفه ای و آماتور است. نمونه های تحقیق شامل 32 نفر از جودوکاران حرفه ای دعوت شده به اردوی تیم ملی بزرگسالان و جوانان که به صورت هدفدار انتخاب شدند و 34 نفر از جودوکاران آماتور که به صورت خوشه ای تصادفی از استان تهران برگزیده شدند، بود. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که در زمینه اندازه گیری شدت شیوع، نوع و سازوکار آسیب ورزشکاران رشته جودو تدوین شده بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی خی دو استفاده شد.نتایج تحقیق حاضر نشان داد که از مجموع 545 مورد آسیب ثبت شده در طول یک سال، شمار آسیب های رخ داده در جودوکاران حرفه ای (981.2 در هر 100 ورزشکار) به طور معناداری بیشتر از جودوکاران آماتور (679.4 در هر 100 ورزشکار) بود P<0.05) و x2=12.6). در دو گروه جودوکاران حرفه ای (57.3 درصد) و آماتور (54.1 درصد)، آسیب های رخ داده در زمان تمرین، به طور معنادار بیشتر از دیگر زمان ها بود P<0.05) و x2=63.8 و x2=135). همچنین در جودوکاران حرفه ای آسیب های خفیف (37.8 درصد) بیشتر بود P>0.05) و x2=3.06)، در حالی که در جودوکاران آماتور آسیب های شدید (45.4 درصد) به طور معناداری بیشتر بود P<0.05) و x2=22.7). در هر دو گروه جودوکاران حرفه ای (44.5 درصد) و آماتور (45 درصد)، ناحیه پایین تنه به طور معناداری بیشتر دچار آسیب شده بود (P<0.05). در رفتگی در هر دو گروه جودوکاران حرفه ای (25.4 درصد) و آماتور (21.1 درصد)، بیشترین نوع آسیب دیدگی بود P<0.05) و x2=54.7 و x2=38.3). شمار آسیب دیدگی ها در سمت برتر جودوکاران آماتور (78.3 درصد) بیشتر از جودوکاران حرفه ای (56 درصد) بود P>0.05) و x2=0.07).نتایج همچنین نشان داد که خستگی، در هر دو گروه حرفه ای (31.3 درصد) و آماتور (38.4 درصد) مهم ترین سازوکار آسیب دیدگی بوده است P<0.05) و x2=15.2 و x2=10.2).در کل آسیب دیدگی در جودوکاران حرفه ای آماتور در حد زیادی بوده و خستگی مهم ترین سازوکار آسیب دیدگی معرفی شد.

هدف تحقیق حاضر، مقایسه ویژگی های شخصیتی (نیمرخ روانی) دو گروه از دانشجویان رشته تربیت بدنی و دانشجویان غیر تربیت بدنی (فقط دختران) دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر بر اساس پرسشنامه MMPI بود. با توجه به ماهیت تحقیق، شیوه تحقیق از نوع پس رویدادی (علمی مقایسه ای) است. بدین منظور 100 دانشجوی تربیت بدنی و 100 دانشجوی غیرتربیت بدنی به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه تحقیق برگزیده شدند. ویژگی های شخصیتی دانشجویان مذکور توسط ابزار اندازه گیری پرسشنامه مبنه سوتا (فرم کوتاه 71 سوالی) سنجیده شد. پرسشنامه مبنه سوتا با MMPI، ویژگی های شخصیتی چون خود بیمار انگاری، افسردگی، هیستری، فرافکنی، اضطراب، اسکیزوفرنی، هیپومانی و جامعه ستیزی را اندازه گیری می کند. تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات بر اساس آزمون فرضیه های تحقیق شامل رابطه بین صفات شخصیتی دانشجویان رشته تربیت بدنی (ورزشکاران) و دانشجویان غیر تربیت بدنی (غیر ورزشکاران)، بین سن و وضعیت تاهل دو گروه آزمودنی و ویژگی های شخصیتی آنان صورت پذیرفته است. روش آماری مورد استفاده پژوهش حاضر آزمون تی و همبستگی پیرسون و با استفاده از برنامه نرم افزار SPSS انجام شد و نتایج نشان داد بین سن دانشجویان رشته تربیت بدنی و ویژگی های شخصیتی آنان در مشخصه های SC-HY-HS-PA-PD-Ma، تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین در مورد دو گروه آزمودنی (هم دانشجویان ورزشکار و هم غیر ورزشکار)، بین متغیرهای سن و HS و HY رابطه معنی داری مشاهده شد. در مورد تاهل نیز بین متغیر تاهل و میانگین کل مقیاس PD در بین دانشجویان رشته تربیت بدنی (ورزشکار) همبستگی معنی داری وجود دارد. در مورد دانشجویان غیر تربیت بدنی نیز بین متغیر تاهل و مقیاس HS رابطه معنی داری دیده شد. بین ویژگی های شخصیتی دانشجویان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی اختلاف وجود دارد و تفاوت فقط در مقیاس PD (سایکوپاتی، جامعه ستیزی) معنی دار است. به طوری که دانشجویان رشته های تربیت بدنی در مقایسه با دانشجویان غیر تربیت بدنی، سایکوپاتی و ناسازگاری اجتماعی کمتری دارند و رفتارهای پرخاشگرانه کمتری از خود بروز می دهند. در دیگر مقیاس ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

از آنجا که شوت جفت یکی از مهم ترین و موثرترین راه های کسب امتیاز در بازی بسکتبال (80 درصد شوت ها) به شمار می آید. شناسایی عوامل موثر بر موفقیت و یا عدم موفقیت شوت جفت اجتناب ناپذیر است. هدف از انجام این تحقیق مقایسه کینماتیک زاویه ای مفاصل بدن در اجرای شوت جفت موفق و ناموفق از دو فاصله 4.25 و 6.25 متر است. شش نفر از بهترین شوت زنان سوپرلیگ کشور که سابقه عضویت در تیم ملی را داشتند، در این تحقیق به عنوان آزمودنی شرکت کردند. ده مارکر بر روی برجستگی های استخوانی آنها نصب و از آزمودنی ها خواسته شد که از دو فاصله 4.25 و 6.25 متری اقدام به پرتاب شوت جفت کنند. اطلاعات یک شوت موفق و یک شوت ناموفق از هر دو فاصله با استفاده از دوربین فیلمبرداری ثبت و یا نرم افزار وین آنالیز تجزیه و تحلیل شد. از آزمون ناپارامتری ویلکاکسون و همچنین آزمون مدل رگرسیون لجستیک در سطح (p<0.05) برای تعیین میزان معنی دار بودن تفاوت بین دو اجرای موفق و ناموفق و تعیین مفاصل موثر بر موفقیت شوت استفاده شد. نتایج نشان داد که در مسافت 4.25 متر (شوت دو امتیازی) اختلاف بین میانگین زاویه شوت موفق و ناموفق به ترتیب در مفاصل مچ پا، مچ دست و ران، و در مسافت 6.25 متر (شوت سه امتیازی) اختلاف زوایای مفاصل ران و مچ پا در سطح (p<0.05) معنی دار است و به نوعی تغییر در زاویه (کاهش زاویه مچ دست و مچ پا و افزایش زاویه ران در شوت دو امتیازی و افزایش زوایای ران و مچ پا در شوت سه امتیازی) این مفاصل احتمال ناموفق بودن شوت را افزایش می دهد. همچنین در بررسی همزمان تمامی زوایای مفاصل در هر دو مسافت به وسیله مدل آماری رگرسیون لجستیک، تنها مفصل ران به عنوان عامل اثرگذار بر موفقیت شوت جفت در سطح معنی داری (p<0.05) مشخص شد. نتایج به دست آمده نشان داد که تغییرات زاویه ای مفاصل در لحظه رهایی، عاملی مهم و موثر بر نتیجه شوت جفت است.