بی تردید موقعیت ممتاز ژئوپولتیک و ژئواستراتژیک ایران بر کسی پوشیده نیست؛ لیکن این امتیاز را زمانی می توان هر چه بیشتر به سود منافع ملی سوق داد که با نگاهی به درون، تفاوتهای اجتماعی- فضایی از نظر شاخص های اصلی توسعه در قلمرو ملی به حداقل ممکن رسانیده شود.در این نوشتار به دلیل اهمیت موضوع به ویژه در مناطق مرزی - پیرامونی وضعیت یازده استان شمالغربی- اردبیل، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی، غربی- کردستان، کرمانشاه و ایلام، جنوبغربی- خوزستان، جنوبی - هرمزگان، جنوبشرقی - سیستان و بلوچستان و شرقی - خراسان از نظر شاخص های متاثر و مؤثر بر سیح توسعه همانند امید به زندگی، میزان باسوادی، هزینه ناخالص سرانه و میزان موالید با استفاده از آزمونهای آماری u,t معیار z و ضریب همبستگی بررسی شده است. یافته ها حاکی از آن است که تفاوتهایی بنیادین میان آنها و بقیه کشور به ویژه در استان های سیستان و بلوچستان، کردستان، ایلام، کرمانشاه، آذربایجان غربی و هرمزگان وجود دارد و برآیند آن را می توان حداقل در مهاجر فرستی اغلب آنها ملاحظه نمود. از سوی دیگر، وابستگی اقتصادی آنها به کشورهای مجاور می تواند به واگرایی فرهنگی - سیاسی و به تبع آن تضعیف هویت، اقتدار و امنیت ملی منجر شود. به ویژه اگر بدانیم که این استان ها 50.4 درصد از مساحت و 40.5 درصد از جمعیت کشور را شامل می شوند.