مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اردبیل
سال:1387 | دوره:8 | شماره:2 (پیاپی 28) |تعداد مقالات:17

زمینه و هدف: فعالیت سیستم رنین- آنژیوتانسین بر میزان استرس اکسیداتیو و مارکرهای التهابی موثر است، این مطالعه اثرات انالاپریل و لوزارتان را بر روی مارکرهای مذکور مطابق پلی مورفیسم یاد شده در بیماران پیوند کلیه مورد ارزیابی قرار می دهد.روش کار: در این مطالعه بعد از تعیین ژنوتیپ های سیستم رنین- آنژیوتانسین شامل ژنوتیپ آنزیم مبدل آنژیوتانسین (I/D)، آنژیوتانسینوژن (M235T) و رسپتور نوع 1 آنژیوتانسین II (A1166C) توسط PCR، 76 بیمار، به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول 17 بیمار و گروه دوم 24 بیمار به ترتیب روزانه با انالاپریل 10 میلی گرم و لوزارتان 50 میلی گرم درمان شدند. گروه سوم به عنوان گروه کنترل مثبت شامل 17 بیمار هر دو دارو را با همان دوز دریافت نمودند و در نهایت گروه چهارم شامل 18 بیمار به عنوان کنترل منفی هیچ دارویی دریافت نکردند. پروتئین فاز حاد و آنتی اکسیدان توتال به عنوان معیارهای التهابی و استرس اکسیداتیو بعد از دو ماه درمان اندازه گیری شدند. سپس بعد از 2 هفته دوره wash out. گروههای انالاپریل و لوزارتان به عنوان یک طرح متقاطع cross-over جایگزین همدیگر شدند. بیماران برای 8 هفته دیگر پیگیری شدند و در انتهای دوره، سطوح مارکرهای مذکور مجددا چک شدند.یافته ها: بعد از 2 و 4 ماه درمان سطوح پروتئین فاز حاد و آنتی اکسیدان توتال به طور معنی داری در گروههای درمانی مذکور تغییر کرد (P<0.05). اگر چه بیماران با ژنوتیپ CC پلی مورفیسم رسپتور نوع 1 آنژیوتانسین II، سطح پروتئین فاز حاد پایین تری (P=0.04) داشتند، اما پلی مورفیسمهای سیستم رنین- آنژیوتانسین تاثیر معنی دار آماری در کاهش مارکرهای مذکور متعاقب درمان با داروهای یادشده را نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: انالاپریل و یا لوزارتان توانستند اندازه سطوح پروتئین فاز حاد و آنتی اکسیدان توتال را بدون توجه به ژنوتیپهای سیستم رنین- آنژیوتانسین تغییر دهند.

زمینه و هدف: خال های ملانوسیتی مادرزادی در اثر پرولیفراسیون خوش خیم ملانوسیت ها در درم و اپیدرم در دوره جنینی ایجاد می شود. این خالها اکثرا خوش خیم هستند ولی تغییراتی مثل ایندوراسیون، ترشح، درد و خونریزی می تواند علامتی از ایجاد بدخیمی باشد. ریسک بدخیمی با افزایش اندازه خال نیز افزایش می یابد. هدف از این مطالعه بررسی توصیفی خالهای مادرزادی و نیز بررسی یافته های حاکی از بدخیمی در این بیماران می باشد. روش کار: افراد مبتلا به خال مادرزادی از بین مراجعین به بیمارستان سینا در طول 18 ماه انتخاب و طی یک مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی مورد بررسی قرار گرفتند تعداد کل بیماران 54 نفر بود. یافته های کلینیکی بیماران بررسی و پرسشنامه تکمیل گردید. آمار بدست  آمده توسط نرم افزار SPSS و تی تست تحلیل گردید.نتایج: 50% بیماران خال های زیر 1.5 cm، 46.3% خال های 1.5-20 cm و 3.7% خال های بالای 20 cm داشتند. تغییرات ثانویه در 38% موارد وجود داشت و شایعترین آن رشد مو بود. سایر تغییرات ثانویه شامل رشد اندازه، کراتوز پوستی، هیپرپیگمانتاسیون و عفونت پوستی بود. از نظر ظاهری، حاشیه خال ها در 92.6% موارد صاف و منظم و در 7.4% موارد نامنظم بود. علامت های مشکوک به بدخیمی در 5.6% موارد وجود داشت، که در 1.9% آنها تشخیص ملانوم بدخیم قطعی بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد خال های بزرگ در تنه با یافته هایی مانند سفتی و رشد سریع نیاز به بررسی پاتولوژیک دارد.

زمینه و هدف: بیماریهای عفونی دستگاه تنفسی سالانه باعث 4.5 میلیون مرگ در میان کودکان جهان می شود که اکثریت این موارد در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران، رخ می دهد. پاتوژنهای باکتریایی و ویروسی هر دو مسوول ایجاد این موارد مرگ و میر هستند. با توجه به تنوع نتایج بدست آمده در مطالعات نقاط مختلف جهان بررسی منطقه ای جهت تعیین شیوع عوامل ویروسی ضروری است. همچنین تشخیص سریع عوامل اصلی عفونت های تنفسی در کودکان، امکان درمان، مناسب و اجتناب از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها را مقدور می سازد. لذا در این مطالعه به بررسی آدنوویروس بعنوان یکی از عوامل شایع به روش سریع پرداخته شده است.روش کار: این مطالعه بصورت توصیفی و مقطعی بوده و کلیه کودکان 3 ماه تا 15 ساله باعلایم عفونت تنفسی فوقانی که در طی یکسال (سال 1385)به درمانگاه کودکان بیمارستان رسول اکرم مراجعه کرده اند بررسی شده اند. نمونه سواپ حلقی بیماران به روش سریع کروماتوگرافی از نظر وجود آدنوویروس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: 16 کودک با میانگین سنی 61.5 ماه مورد بررسی قرار گرفتند که 57.5% پسر و 42.5% دختر بودند. تب در 77.4% سوزش گلو در 66%، سرفه در 37.4%، اگزودای حلقی در 27%، درد شکم در 16.4%، استفراغ در 15.7%، لنفادنوپاتی گردنی در 13.8%، اسهال در 10%، پتشی گام در 5.7% و کونژنکتیویت در 1.9% دیده شد. بیماران 24% در فصل بهار، 14.2% در تابستان، 23.2%، در پاییز و 38.6% در زمستان مراجعه کرده بودند. در 10 نفر 6.3% تست آدنوویروس مثبت بود. میانگین سنی در مبتلایان به آدنوویروس 58.5±83.7 ماه بوده و 4 نفر 40% پسر و 6 نفر 60% دختر بودند. فصل ابتلا به آدنوویروس 20% در بهار، 30% در تابستان، 30% پاییر و 20% زمستان بود.نتیجه گیری: آدنوویروسها 6.3% عفونتهای تنفسی فوقانی کودکان را شامل می شوند. با افزایش سن از شیوع آن کاسته می شود و حداکثر شیوع در 5-1 سالگی می باشد. شیوع این عفونت تابع الگوی فصلی خاصی نبوده و تب و سوزش گلو شایعترین علایم بالینی این عفونت می باشد. وجود لنفودنوپاتی گردنی در آدنوویروس شایعتر از عفونت های دیگر دیده می شود.

زمینه و هدف: پزشکان عمومی نیازمند منابع اطلاعاتی مختلف و اطلاعات وسیعی هستند تا حوزه وسیع کاری آنها را تحت پوشش قرار دهد. یکی از نکات حیاتی برای پزشکان عمومی دسترسی به موقع به منابع اطلاعاتی بالینی گسترده است. آنها باید به موقع به دامنه وسیعی ازمنابع اطلاعات بالینی که در تشخیص و درمان بیماران موثر است دسترسی داشته باشند. هدف از این مطالعه تعیین رفتارهای اطلاع یابی پزشکان عمومی شهر اردبیل و رویکرد آنها به  منابع الکترونیکی می باشد.روش کار: این مطالعه به روش پیمایشی از طریق پرسشنامه انجام شد. تعداد 191 پرسشنامه در شهریور 1384 میان پزشکان عمومی شهر اردبیل توزیع و 167 پرسشنامه تکمیل و جمع آوری گردید. داده ها در نرم افزار SPSS وارد و بر اساس آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 75% از پزشکان عمومی به اینترنت دسترسی داشتند. بیشتر آنها برای روزآمد کردن اطلاعات خود و حل مسایل درمانی 78.4% به جستجوی اطلاعات می پرداختند. پزشکان عمومی ابتدا از مرجع و سپس با شرکت در دوره های بازآموزی اطلاعات خود را روزآمد می کردند. در بین کانال های رسمی مجلات پزشکی بعد از کتاب بیشترین استفاده را داشت و در بین کانال های غیررسمی بعد از دوره های بازآموزی آنها با شرکت در همایش ها و کنگره ها خود را روزآمد می کردند. 61.7% نداشتن وقت کافی و نزدیک به نیمی از پزشکان عمومی 47.3% نبودن منابع کافی در کتابخانه های مورد مراجعه و 40% عدم آشنایی با بانک های اطلاعاتی را از مشکلات اصلی برای دستیابی به منابع اطلاعاتی ذکر کردند.نتیجه گیری: پزشکان عمومی به اهمیت اینترنت به عنوان ابزار مهم در دستیابی به اطلاعات آگاه هستند ولی هنوز آنرا به عنوان ابزار مهم در پاسخ به پرسش های پیش آمده در هنگام کار استفاده نمی کنند. پزشکان عمومی بیشتر از کتاب و بعد دوره های بازآموزی و در مرتبه ششم از اینترنت برای کسب اطلاعات استفاده می کنند. بیشتر آنها بدلیل عدم آشنایی کافی با اینترنت، منابع الکترونیکی و بانک های اطلاعاتی پزشکی از آنها استفاده نمی کنند. پزشکان عمومی نیازمند آموزش اینترنت، ابزارها و روش های جستجو در وب و بانک های اطلاعاتی پزشکی هستند.

زمینه و هدف: افسردگی پس از زایمان نوعی اختلال روانی محسوب می شود که عوامل روانی- اجتماعی با آن ارتباط دارند. تحقیق حاضر با هدف تعیین ارتباط بین افسردگی پس از زایمان و برخی از عوارض روانی- اجتماعی و تعیین میزان افسردگی پس از زایمان در مادران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر رشت انجام شده است.روش کار: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 350 زن بصورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه، در ارتباط با عوارض روانی- اجتماعی مادران و آزمون افسردگی پس از زایمان ادینبورگ بود، که به روش مصاحبه و توسط پژوهشگر تکمیل شد.یافته ها: نتایج تحقیق بیانگر آن است که 16% از نمونه ها به افسردگی پس از زایمان مبتلا بودند، همچنین نتایج نشان دادند که بین میزان رضایت از زندگی با خانواده همسر (p=0.021)، حوادث ناگوار زندگی (p<0.0001)، سابقه بیماری روانی در خانواده (p<0.0001)، سابقه افسردگی پس از زایمان در خانواده (p=0.008)، حاملگی ناخواسته (p=0.041)، تمایل به سقط جنین (p<0.001)، رضایت مادر از جنس نوزاد (p=0.034)، رضایت خانواده همسر از جنس نوزاد (p=0.005)، نوع ارتباط با همسر (p<0.0001)، نوع ارتباط با خانواده همسر (p<0.0001) و افسردگی پس از زایمان ارتباط معنی دار آماری وجود دارد.نتیجه گیری: پرستاران نقش مهمی در پیشگیری ثانویه و غربالگری زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان و ارجاع سریع و مناسب این زنان به روانپزشک دارند. پرستاران باید در مورد عوامل خطرزای افسردگی پس از زایمان آگاهی داشته باشند و این اطلاعات را به مادران و خانواده هایشان منتقل نمایند.

زمینه و هدف: از آنجایی که سرطان سرویکس یکی از سرطان های مهم زنان بوده و عوامل احتمالی را در بروز آن موثر دانسته اند و از طرف دیگر  تشخیص زودرس و درمان به موقع مراحل اولیه آن در پیش آگهی بیماری و بقا حیات بسیار موثر است، لذا در این مطالعه به بررسی ارتباط احتمالی بین وسایل پیشگیری از بارداری با ضایعات سرویکس طرح ریزی شد.روش کار: این مطالعه یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که با مراجعه به کلیه آزمایشگاه های آسیب شناسی شهرستان اردبیل (6 مرکز) و بررسی 399 مورد گزارش پاپ اسمیر به روش نمونه گیری آسان و در دسترس انجام شد یک مورد به علت شیمی درمانی کنار گذاشته شد.یافته ها: در این مطالعه 90 نفر 22.5% پاپ اسمیر طبیعی و 309 نفر 77.5% پاپ اسمیر غیرطبیعی داشتند که شامل سرویسیت غیراختصاصی 298 نفر، سرویسیت اختصاصی 129 نفر و اختلالات سلولی اپیتلیومی 105 نفر بود. از نظر استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری 15 نفر 3.8% وسیله نداشتند، 172 نفر 43% نیز از یکی از روش های طبیعی یا بستن لوله استفاده می کردند، 131 نفر 32.9% از (Oral Contraceptive Pill) OCP، 63 نفر 15.8% از (Intrauterine Device(IUD) و 18 نفر 4.5% از کاندوم استفاده می کردند. با آزمون کای دو بین استفاده از روش های پیشگیری از بارداری با اختلالات سلولی اپتیلیومی و سرویست غیراختصاصی (ضایعه خوش خیم التهابی مزمن سرویکس) بترتیب (p=0.008) و (p=0.0001) ارتباط معنی داری نشان داده شد.نتیجه گیری: بین استفاده از روش های پیشگیری از بارداری با اختلالات سلولی اپتیلیومی و سرویست غیراختصاصی ارتباط معنی داری وجود دارد (p=0.008) و (p=0.0001).

زمینه و هدف: تعیین سطح ضایعه در بیماران مبتلا به هرنی دیسک کمری بویژه اگر مهره ترانزیشنال وجود داشته باشد دشوار است، MRI یکی از روش هایی است که بطور گسترده قبل از عمل بکار گرفته می شود. با این وجود ساکرالیزاسیون یا لومباریزاسیون ممکن است منجر به تشخیص نادرست گردد. هدف از این مطالعه، بررسی ضریب توافق بین نتایج MRI و جراحی با یافته های رادیوگرافی پس از عمل در بیماران دچار فتق دیسک کمری است.روش کار: 30 بیمار دچار فتق دیسک کمری در یک مطالعه ارزش تشخیصی (diagnostic value study) در مدت 15 ماه بررسی شدند نتایج MRI پیش از جراحی و یافته های حین عمل در تعیین سطح دیسک دچار فتق با نتایج رادیوگرافی پس از عمل که در آن ستون فقرات از C2 به پایین شماره گذاری می شد، مقایسه گردید. ارزیابی رادیولوژیک سگمان درگیر، روش استاندارد طلایی در نظر گرفته شد. مهره ترانزیشنال بر اساس یافته های رادیوگرافی مشخص شد.یافته ها: 30 بیمار دچار فتق دیسک کمری، 16 مذکر و 14 مونث، با سن متوسط 12.57±40.83 سال بودند. میزان توافق بالا و معنی داری بین نتایج MRI و یافته های حین عمل با اطلاعات رادیولوژی مشاهده گردید (بترتیب 0.719= ضریب کاپا، p<0.001؛ 0.859= ضریب کاپا، (p<0.001. نتایج MRI و یافته های حین عمل بترتیب در 4 و 2 بیمار اشتباه بودند. تمامی این موارد دارای یک مهره ترانزیشنال در سگمان کمری- خاجی بودند (در مجموع 6 بیمار دچار مهره ترانزیشنال بودند) یعنی MRI و جراحی توانایی تعیین صحیح سطح فتق را بترتیب در 33.3% و 66.7% موارد دچار ساکرالیزاسیون یا لومباریزاسیون داشتند. حساسیت MRI و جراحی بترتیب 87% و 93% بود.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که MRI و جراحی می توانند سطح درست فتق دیسک کمری را در اغلب بیماران تعیین کنند با این همه، با وجود مهره ترانزیشنال، این توانایی ممکن است بطور چشمگیر کاهش یابد.

زمینه و هدف: در طی حاملگی به دلیل افزیاش حجم پلاسمای مادری، مقدار Hb و HCT کاهش می یابد. نیاز خانم باردار به آهن به دلیل افزایش حجم خون و سلولهای خونی، رشد جنین و جفت افزایش می یابد و به همین دلایل برای بسیاری از خانمهای باردار مکمل یاری با آهن صورت می گیرد. در این مطالعه شاخصهای خونی بعد از مصرف دوزهای مختلف مکمل یاری آهن در خانمهای باردار سالم بررسی شدند تا بتوان از مصرف زیادی آهن خودداری نمود.روش کار: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی، از بین خانمهای باردار سالم 150 نفر انتخاب و به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. از 3 ماهه دوم به گروه شاهد دوزهای روزانه آهن و به گروه مورد، 3 بار در هفته مکمل آهن داده شد و در 3 ماهه اول، دوم و سوم آزمایش CBC بر روی آنان انجام و داده ها با روش آماری SPSS آنالیز گردید.یافته ها: مقادیر HCT, Hb و RBC در هر دو گروه شاهد و مورد در 3 ماهه دوم و سوم نسبت به 3 ماهه اول با اختلاف معنی داری کاهش (p<0.05) داشته است. ولی تفاوت معنی داری در مقادیر شاخصای خونی در بین دو گروه دیده نشده است.نتیجه گیری: با توجه به اینکه اختلاف معنی داری در بین دو گروه شاهد و مورد در مقادیر شاخصهای خونی مشاهده نشده است. پیشنهاد می شود که در خانمهای باردار سالم از دوزهای متفاوت مکمل آهن استفاده گردد تا از اثرات احتمالی زیانبار مصرف زیادی آهن جلوگیری شود.

زمینه و هدف: بیماری سل در کشورهای در حال توسعه شیوع بالایی داشته و میزان مرگ و میر ناشی از مننژیت سلی، قویا در ارتباط با تاخیر در تشخیص و درمان می باشد. واکنش زنجیره ای پلی مراز (Polymerase Chain Reaction) PCR به عنوان یک ابزار تشخیصی برای شناسایی بیماری سل استفاده شده است. حصول سریع نتایج و حساسیت بالاتر PCR در مقایسه با روش های معمول باکتریولوژیک موجب شده که PCR روش مناسبی در تشخیص بیماری سل، بویژه در مننژیت سلی، در مواردیکه که تشخیص مشکل است و یا تشخیص سریع مورد نیاز است باشد. اگرچه، احتمال نتایج مثبت و منفی کاذب را باید مورد توجه قرار داد. هدف از انجام این مطالع مقایسه روش PCR با روش های معمول، باکتریولوژیک (کشت و رنگ آمیزی ذیل- نلسون) برای شناسایی مایکوباکتریوم توبرکولوزیس در نمونه های مایع مغزی نخاعی (Cerebro Spinal Fluid) CSF بیماران مشکوک به مننژیت سلی بوده است.روش کار: تعداد 25 بیمار که از نظر بالینی و بر اساس علایم کلینیکی و یافته های بیوشیمیایی به عنوان مننژیت سلی تشخیص احتمالی داده شده بودند و 10 بیمار مشکوک به مننژیت ویرال و یا مننژیت ناشی از دیگر باکتری های غیر از مایکوباکتریوم توبرکولوزیس در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. بر روی نمونه های ارسالی بعد از انجام آزمایشات، روتین باکتریولوژی (تهیه اسمیر مستقیم و کشت)، DNA Extraction و سپس آزمایش PCR بصورت NESTED OLIGO انجام گرفت و نتایج بدست آمده با هر سه روش مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: از 25 نمونه جمع آوری شده، PCR در 9 مورد (36%) DNA مایکوباکتریوم توبرکولوزیس را در نمونه های CSF شناسایی نمود (طی دوبار تکرار آزمایش روی نمونه با PCR)، در حالیکه کشت تنها در 2 مورد (8%) و لام مستقیم با رنگ آمیزی ذیل نلسون در یک مورد (4%) مثبت بودند. در ضمن هیچیک از 10 نمونه CSF که مشکوک به مننژیت های ویرال و یا مننژیت ناشی از دیگر باکتری ها بودند با روش PCR نتیجه مثبت نشان ندادند.نتیجه گیری: نتایج فوق نشان می دهد که روش PCR یک روش حساس و سریع در تشخیص مننژیت سلی است، بطوری که زمان بدست آوردن نتایج را از چندین هفته با روش های روتین باکتریولوژیک به یک تا دو روز خصوصا در بیماران اسمیر منفی کاهش می دهد. این امر در بیماری مننژیت سلی که یک اورژانس پزشکی محسوب می گردد و نیاز به تشخیص سریع و شروع فوری درمان دارد بسیار حایز اهمیت می باشد.

زمینه و هدف: روشهای مختلفی جهت بستن شریانی باز (PDA) وجود دارد. در این مطالعه نتایج درمانی، عوارض و هزینه بستن PDA به روش غیرجراحی (با استفاده از Coil) با روش جراحی مقایسه شده است.روش کار: کلیه بیمارانی که در سال 1384، PDA آنها به روش جراحی و غیرجراحی در مرکز آموزشی درمانی شهید مدنی بسته شده بود انتخاب شده و از پرونده بالینی آنها اطلاعات مورد نظر استخراج گردید. تمام بیماران تا 6 ماه پس از ترخیص بررسی گردیدند  ونتایج بدست آمده با نرم افزار SPSS 13 مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در روش غیرجراحی از 21 بیمار، 2 مورد 9.5% آمبولیزاسیون Coil به داخل شریان ریوی رخ داده بود که در هر دو مورد Coil در اتاق آنژیوگرافی خارج و سپس بیماران به واحد جراحی معرفی شدند و یک مورد 4.5% دارای شانت باقمیمانده در محل PDA شد که مجددا کاندیدای استفاده از Coil بعدی بود. پس از 6 ماه در 18 مورد PDA %86 کاملا بسته شده و عارضه خاصی در هیچیک از بیماران مشاهده نشد. در گروه جراحی 42 بیمار وجود داشت که پس از 6 ماه، 2 مورد 4.7% در محل PDA دارای شانت باقیمانده بودند. در یک مورد 2.3% شیلوتوراکس روی داد. 2 بیمار 4.7% بصورت موقت دچار پارزی دیافراگم چپ و 2 مورد 4.7% نیز دچار فلج موقت تار صوتی شدند. مدت بستری در بخش مراقبتهای ویزه، میانگین مدت اقامت در بیمارستان، تعداد آزمایشات و رادیوگرافیها در روش غیرجراحی بطور معنی داری کمتر از روش جراحی بود (P<0.0005). اختلاف میانگین هزینه دارو در گروه جراحی و غیرجراحی معنی دار نبود (P=0.793). میانگین هزینه لوازم مصرفی و کل هزینه های بیمار در گروه غیرجراحی بعلت هزینه بالای Coil بطور معنی داری بالاتر از گروه جراحی بود (P<0.0005) ولی میانگین هزینه پرداختی بیماران به بیمارستان در دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی دار نداشت (P=0.56).نتیجه گیری: بطور کلی بستن PDA به روش غیرجراحی از نظر نتایج و عوارض درمانی بهتر و موثرتر از روش جراحی بوده ولی هزینه درمانی بالاتری را بدنبال دارد.

زمینه و هدف: امروزه مشخص شده است که ناحیه تحت بطنی (Subventricular Zone) SVZ در سیستم بطنی مغز پستانداران بالغ دارای جمعیتی از سلولهای بنیادی عصبی است که نورون ها و سلول های گلیال را ایجاد می کنند. به دلیل کمبود مارکرهای خاص برای شناسایی این سلول ها روش ایجاد نوروسفر (Neurosphere Assay) NAS در محیط آزمایشگاهی روشی متداول و انتخابی برای جداسازی، مطالعه و درک بیولوژی سلول های بنیادی عصبی رویانی و بالغ می باشد. روش های مختلفی برای ایجاد نوروسفر از مناطق مختلف سیستم عصبی مرکزی از جمله بطن های طرفی مغز وجود دارد. هدف از این مطالعه ارایه راهکارهای جدید و کارآمد برای تولید نوروسفر بیشتر از ناحیه تحت بطنی بطن های طرفی مغز موش بالغ با استفاده از روش NSA می باشد.روش کار: ناحیه تحت بطنی نیمه سری بطن های طرفی مغز موش بالغ با دو روش متفاوت تشریح و جداسازی شده و بر اساس روش نوروسفر کشت داده شدند. در روش اول (روش ریتز و رینولدز) این ناحیه بصورت یکپارچه جداشده و پس از ایجاد سوسپانسیون تک سلولی بصورت یکجا کشت داده شد. در روش دوم با روش برش گیری، پس از برداشتن برش های سریالی 400 میکرونی مغز، ناحیه تحت بطنی از برش های نیمه سری بطن های طرفی جمع آوری شده و بطور جداگانه با استفاده از روش NSA کشت داده شدند. پس از هفت روز نوروسفرهای اولیه حاصله از دو روش شمارش شده و میانگین آنها با همدیگر مقایسه گردید.یافته ها: میانگین تعداد نوروسفرهای بدست آمده در روش برش گیری بسیار بیشتر از روش اول بود (P<0.0001). توزیع و پراکندگی سلول های نوروسفرساز با سلول های بنیادی عصبی در طول محور قدامی- خلفی نیمه سری بطن های طرفی یکسان نبوده و بالاترین تراکم این سلول ها در فاصله 0.74 میلی متری سمت سری نقطه برگما مشاهده گردید.نتیجه گیری: روش دوم یا روش برش گیری بدلیل تولد نوروسفر زیاد از ناحیه تحت بطنی نسبت به روش اول یا روش کشت یکجای این ناحیه، روشی کارآمد و مناسب می باشد.

زمینه و هدف: میگرن از انواع سردردهای مزمن و شایع می باشد و از درمانهای مهمی که برای بهبود حمله میگرن توصیه شده، سوماتریپتان و آلکالوییدهای ارگوت می باشد با توجه به عوارض آلکالوییدهای ارگوت مانند تهوع، استفراغ و بی اشتهایی و انقباضات عروق محیطی و سردرد و محدودیت مصرف دارو و محدودیت سنی بیماران در استفاده از آن با مشکلاتی مواجهه می شوند. از طرفی سوماتریپتان به صورت رژیم تک دارویی مورد استفاده قرار می گیرند ولی آلکالوییدهای ارگوت باید به همراه متوکلوپرامید جهت رفع تهوع ناشی از مصرف دارو و همچنین در فاز حاد سردرد میگرنی مورد استفاده قرار گیرد. لذا مطالعه حاضر به مقایسه اثر بخشی دو دسته دارویی پرداخته تا استفاده از آن در صورت اثربخشی مثبت به نفع سوماتریپتان توصیه شود.روش کار: محدوده سنی بیماران 40-20 سال بود که طبق معیارهای IHS مبتلا به میگرن کلاسیک و معمولی بودند، به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. یک گروه (36 نفر) با سوماتریپتان و گروه دیگر (39 نفر) با ترکیب داروی دی هیدروارگوتامین و متوکلوپرامید در فاز حاد بیماری تحت درمان قرار گرفتند، و اثربخشی درمان به وسیله سه معیار شدت، طول مدت و فرکانس حملات مورد بررسی قرار گرفت. پس از درمان در دو گروه با استفاده از آزمون مجذور خی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از لحاظ شدت حملات سردرد، طول مدت سردرد و فرکانس حملات پس از درمان تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت و نتیجه درمانی در هر دو گروه یکسان بود.نتیجه گیری: از آنجا که تفاوت آماری معنی داری بین تاثیر دو دسته دارویی روی شدت حملات، طول مدت سردرد و فرکانس حملات در مبتلایان به میگرن کلاسیک و معمولی وجود ندارد میتوان از هر دو شیوه درمانی بهره گرفت اما با توجه به عوارض آلکالوییدهای ارگوت مانند تهوع که لازم است به همراه متوکلوپرامید مصرف شود، انقباضات عروقی که ممکن است به گانگرن اندامها منتهی شود، ایجاد سردرد القایی و مجاز نبودن بیشتر از 6 میلی گرم ارگوتامین در هفته و محدودیت سنی در مصرف آن، سوماتریپتان به عنوان رژیم تک دارویی توصیه می شود.

زمینه و هدف: هیپرلیپیدمی یکی از عوامل ایجاد کننده بیماریهای قلبی عروقی بوده و این بیماریها یکی از مهمترین علل مرگ و میر در جهان به شمار می روند. استفاده از فرآورده های حاوی سویه های خاص باکتریهای مفید تحت عنوان پروبیوتیکها، از طریق ایجاد تعادل در فلور میکروبی دستگاه گوارش اثرات مفیدی در بدن میزبان ایجاد می نمایند. لاکتوباسیلوس کازیی یکی از پروبیوتیک ها بوده و هدف از اجرای این مطالعه ارزیابی تاثیر مصرف شیر حاوی لاکتوباسیلوس کازئی بر الگوی لیپیدی رت های تغذیه شده با جیره غذایی پرچرب می باشد.روش کار: مطالعه حاضر از نوع  تجربی می باشد که در آن ابتدا 30 رت نر نژاد ویستار سفید با وزن 15±200 گرم بطور تصادفی به دو گروه 15 عددی تحت تیمار و کنترل تقسیم و در عرض یک هفته به غذای پرچرب (11.47%) و آب حاوی 25% شیر عادت داده شدند. رتهای هر دو گروه به مدت 48 روز غذای پرچرب و آب حاوی 25% شیر دریافت نمودند، با این تفاوت که به آب گروه تحت تیمار لاکتوباسیلوس کازئی اضافه می شد. با توجه به اینکه مقدار آب مصرفی در طول دوره نگهداری افزایش می یافت لذا تعداد لاکتوباسیلوس کازئی اضافه شده به شیر طوی تنظیم می شد که روزانه هر رت حدود 109 CFU از آنها را مصرف می نمود.یافته ها: بر اساس آزمون تی مستقل در سطح a=0.05 میانگین کلسترول تام و LDL-C سرمی رتهای گروه تحت تیمار بطور معنی دار کمتر از گروه کنترل برآورد گردید (P<0.05). ولی تفاوت میانگین تری گلیسرید، HDL-C و VLDL-C سرمی در دو گروه فوق الذکر معنی دار نبود. از طرف دیگر میزان افزایش رشد وزن رت ها در گروه تحت تیمار بطور معنی دار بیشتر از گروه کنترل برآورد شد (P<0.01).نتیجه گیری: مصرف روزانه و طولانی مدت شیرحاوی لاکتوباسیلوس کازئی 01 از طریق کاهش کلسترول تام و LDL-C الگوی لیپیدی سرم را بهبود بخشیده و سرعت افزایش وزن بدن را بالا می برد.

زمینه و هدف: یکی از مهمترین شاخص های بین المللی برای ارزیابی رشد و سلامت جسمی، اندازه گیری وزن و قد و تعیین توده بدن (Body Mass Index) BMI و مقایسه آن ها با منحنی های استاندارد می باشد. این تحقیق با هدف بررسی وضعیت رشد جسمی دختران دانش آموز 19-7 ساله اردبیل و مقایسه آن با مقادیر استاندارد و مطالعات مشابه در ایران بعمل آمده است.روش کار: در یک  مطالعه توصیفی- مقطعی با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای، قد و وزن 3996 نفر دانش آموز دختر 19-7 ساله شهری و روستایی در سال 1384 اندازه گیری شد و میانگین، انحراف استاندارد و صدک های مختلف 5، 10، 25، 50، 75، 90 و 95 قد و وزن و شاخص توده بدن در تمامی سنین محاسبه شد و با استاندارد (National Center for Health Statistics) NCHS و مناطق دیگر ایران مقایسه گردید.یافته ها: میانگین قد و وزن دختران شهری از همسالان روستایی خود بیشتر می باشد. رشد قد آزمودنی ها در فاصله سنی 9 تا 12 سالگی بیشتر و حداکثر آن در نه سالگی و به مقدار 6 سانتی متر در سال است. همچنین بیشترین میزان افزایش وزن دختران در سن 13 سالگی و به مقدار 5.5 کیلوگرم در سال می باشد. میانگین قد و وزن دختران اردبیلی در سنین مورد مطالعه از همسالان تهرانی، کرمانی، اصفهانی کمتر می باشد. همچنین تمامی صدک های قد و وزن و توده بدن دختران 19-7 ساله اردبیل از صدک های مشابه خود در استاندارد NCHS کمتر می باشد.نتیجه گیری: در تمام موارد صدک های مربوط به قد، وزن و BMI دختران 19-7 ساله اردبیل از استاندارد NCHS پایین می باشد.