مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان (Journal of Advances in Medical and Biomedical Research)
سال:1385 | دوره:14 | شماره:57 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: روش های مختلف انجمادی به کاررفته جهت نگهداری اسپرماتوزوا، میزان تحرک و زنده ماندن آن ها را کاهش می دهد که یکی از علل آن را، تماس مستقیم اسپرم با محلول انجمادی می دانند. به همین دلیل در این مطالعه نقش اپی دیدیم در جلوگیری از تماس مستقیم اسپرم با محلول انجمادی طی فرآیند انجماد- ذوب از طریق مقایسه متغیرهای تحرک و بقای اسپرم قبل و بعد از عمل انجماد- ذوب مورد مطالعه قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه قسمت دمی اپی دیدیم سمت راست 30 سرموش سوری نژاد (NMRI) به روش شیشه ای منجمد شدند اما اسپرم های اپی دیدیم سمت چپ استخراج و به مدت یک ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد و غلظت 5 درصد Co2 قرارداده شدند و تحرک و بقای آن ها به عنوان گروه شاهد بررسی گردید. باقی مانده اسپرم ها به لوله اپندورف 1.5 میلی لیتری محتوی محلول انجمادی (رافینوز 18 درصد و شیرخشک بدون چربی 3 درصد) منتقل گردیده و منجمد شدند. بعد از 48 ساعت هردو نوع نمونه منجمد شده، ذوب شدند و تحرک و بقای اسپرم ها ارزیابی شد. برای نمونه اپی دیدیم به این صورت عمل شد که نمونه ها پس از استخراج از تانک نیتروژن و شست وشو در محیط کشت اسپرم درون اپی دیدیم منجمد- ذوب شده استخراج و در ادامه، مشابه روش بالا عمل شد. جهت آنالیز داده ها از آزمون های (ANOVA) و(Tukey) استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بین میزان بقای اسپرم های منجمد- ذوب شده در داخل اپی دیدیم (7.08± 9.97) و خارج از اپی دیدیم (7.86±34.67) به طور معنی داری اختلاف وجود دارد (P<0.05). هم چنین حرکت رو به جلوی اسپرم های منجمد شده درون اپی دیدیم (صفر) و حرکت رو به جلو ی اسپرم های خارج از اپی دیدیم (3.55±3.29) محاسبه شد که اختلاف بین دو گروه معنی دار نبود. تحرک در جای اسپرم ها در دوگروه داخل و خارج اپی دیدیم به ترتیب برابر94/4 ± 78/6 و 37/10 ± 29.21 بود. آنالیز آماری انجام شده نشان داد که بین این دو گروه اختلاف معنی داری وجود دارد (P<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد که اپی دیدیم طی فرآیند انجماد- ذوب اثر محافظتی روی اسپرم نداشته است. با این وجود برای رسیدن به نتایج دقیق تر مطالعات و تحقیقات بیشتری باید انجام شود.

زمینه و هدف: کانابینوییدها اثر بی دردی وابسته به دوز درحیوانات و انسان دارند که این اثر از طریق گیرنده های کانابینوییدی (CB1، CB2) انجام می گیرد. بعضی مطالعات نشان داده اند که گیرنده های CB2 درسیستم عصبی مرکزی (CNS) وجود ندارند ولی برخی محققین به حضور تعداد کم (اما با اهمیت) از این نوع گیرنده در سیستم اعصاب مرکزی اعتقاد دارند. تا به امروز مطالعه ای در مورد تزریق مرکزی یک آگونیست گیرنده CB2 و بررسی تاثیر بی دردی آن انجام نشده است. در مطالعه حاضر اثر بی دردی تزریق مرکزی و محیطی JWH133 به عنوان یک آگونیست گیرنده CB2 مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: در این تحقیق از موش های سوری نر استفاده شده است. جهت بررسی اثر مرکزی دارو، ابتدا موش ها استریوتاکس شده و یک کانول از جنس فولاد ضدزنگ در بطن چپ مغزی حیوان قرار داده شد. پس از یک هفته، JWH133 به طور مستقیم داخل بطن مغز تزریق گردید. برای بررسی اثر محیطی، داروی JWH133 به صورت صفاقی تزریق گردید. ارزیابی درد با استفاده از روش فرمالین در موش ها انجام شد.یافته ها: تزریق داخل مغزی داروی JWH133 فاقد اثر بی دردی بوده ولی تزریق داخل صفاقی این ماده اثر بی دردی نشان داده است.نتیجه گیری: با توجه به بی اثر بودن تزریق مرکزی آگونیست گیرنده CB2 ، شاید بتوان پیش بینی کرد که در مغز موش، گیرنده CB2 موثر بر بی دردی وجود نداشته باشد.

زمینه و هدف: یکی از مشکلات شایع  دربیماران مبتلا به دیابت شیرین، نارسایی درترمیم زخم پای آنان می باشد که منجر به قطع پا یا ساق می گردد. تلاش های فراوانی برای درمان زخم پای بیماران دیابتی صورت گرفته است و هدف این مطالعه بررسی تاثیر درمان مکشی- فشاری (VCT)در ترمیم زخم پای بیمار دیابتی می باشد.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی یک سو کور در سال 1385 در شهر زاهدان انجام شد. 22 اندام مبتلا به زخم پای دیابتی در22 بیمار از طریق نمونه گیری در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی در یکی از دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. اندازه گیری مساحت سطح زخم با روش استریولوژی و از طریق روش شمارش نقاط منظم با بهره گیری از اصول کاوالیه قبل از درمان و 3 هفته بعد از انجام گردید. گروه آزمایش علاوه بر درمان متداول، با سیستم مکشی ـ فشاری دستگاه وازوترین نیز درمان شد. برای گروه کنترل فقط درمان متداول یعنی دبریدمان، درمان سیستمیک (آنتی بیوتیک)، شست وشو با نرمال سالین و بانداژ روزانه انجام گرفت. از آزمون t زوج برای مقایسه داده های قبل و بعد درمان درون گروهی و t مستقل برای مقایسه داده های بین گروهی استفاده شد.یافته ها: میانگین مساحت سطح زخم پا درگروه آزمایش از 10.3±48.5 میلی مترمربع به 4.4±34.6 میلی مترمربع (0.01>P) ودرگروه کنترل از 14.4±59.9 میلی مترمربع به 13.8±56.8 میلی مترمربع کاهش یافت (0.01>P). میزان بهبودی زخم پا در گروه کنترل 6 درصد و در گروه آزمایش 28.4 درصد بود (0.05>P). کاهش میانگین مساحت سطح زخم پا بعد از درمان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (0.01>P).نتیجه گیری: زمانی که درمان مکشی ـ فشاری با مراقبت مناسب از زخم پا، توام شود سبب افزایش ترمیم زخم پای دیابتی می شود. پیشنهاد می شود که بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی و زخم های مزمن بدون بهبود، برای ترمیم زخم و حفظ اندام از درمان مکشی- فشاری دستگاه وازوترین استفاده نمایند.

زمینه و هدف: سندروم داون شایعترین اختلال کروموزومی عامل عقب ماندگی  ذهنی است که در 1.230 حاملگی ها مشاهده می شود. بیماری غالبا از حضور یک کپی اضافی از کروموزوم 21، اکثرا با منشا مادری، ناشی می گردد. این مطالعه با هدف بررسی سهولت تکثیر ریزماهواره های کروموزوم 21 با تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز و تعیین منشا خطای میوزی مبتلایان، در جمعیت آذربایجان شرقی صورت گرفت.روش بررسی: برای بررسی چند شکلی ریزماهواره های کروموزوم 21، پنجاه نفر ازجمعیت آذربایجان شرقی به صورت تصادفی انتخاب و تک تک افراد برای ریزماهواره های انتخاب شده از کروموزوم 21 بررسی شدند و نتایج حاصل به طور آماری مورد بررسی قرارگرفتند. هم چنین افراد مشکوک به سندروم داون، توسط متخصصین نوزادان جهت بررسی مولکولی به آزمایشگاه ژنتیک معرفی شدند. پس از مشاوره ژنتیکی و اخذ رضایت کتبی، خونگیری به عمل آمد. با استفاده از تکنیک PCR، ریزماهواره های کروموزوم21 بر روی DNA این افراد تکثیر و بررسی شد.یافته ها: هفت ریزماهواره از کروموزوم 21 بر روی پنجاه فرد از جمعیت آذربایجان شرقی بررسی و پنج عدد از این ریزماهواره ها که فرکانس چندشکلی بالا داشتند، جهت مطالعه افراد مبتلا به سندروم داون معرفی شده از این منطقه، انتخاب شدند. از کل30 خانواده مبتلا که جهت بررسی معرفی شده بودند،  تریزومی 21 در 21 کودک (70 درصد موارد) تشخیص داده شد. کروموزوم اضافی در 86 درصد موارد منشا مادری و در 9 درصد موارد منشا پدری نشان داد. میانگین سن مادر و پدر به ترتیب 33.3 و 36.2 سال محاسبه گردید.نتیجه گیری: با استفاده از ریزماهواره هایD21S1411 ،D21S11 ، D21S1910 امکان تشخیص درصد بالایی از موارد تریزومی21 در بین مبتلایان به سندروم داون وجود داشته و با استفاده از این روش امکان تشخیص منشا خطای میوزی والدی نیز وجود دارد.

زمینه وهدف: روتاویروس مهم ترین علت اسهال شدید همراه با کاهش آب بدن و یکی از 10 پاتوژن مهم عامل بستری در جهان است. از این روی بررسی اپیدمیولوژیک اسهال روتاویروس یکی از موضوعات تحقیقاتی ارزشمند در اکثر کشورها به شمار می رود. در کشورهای پیشرفته شناسایی ویروس در نمونه ی مدفوع بیماران بستری شده ی اسهالی جزء بررسی های روتین غربالگری است تا از درمان آنتی بیوتیکی بیهوده جلوگیری شود.روش بررسی: در این مطالعه ی توصیفی 400 نمونه ی مدفوع کودکان 2 ماهه تا 5 ساله بستری شده به علت گاستروانتریت در بخش های اطفال مرکز آموزشی و درمانی حضرت ولی عصر (عج) زنجان جهت شناسایی روتاویروس به روش الیزا (ELISA) آزمایش شدند. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: 31.5 درصد از کودکان مبتلا به اسهال، آلوده به روتاویروس بودند. بیشترین میزان شیوع بین 6 تا 24 ماهگی بوده است. تب و استفراغ شایع ترین علامت بیماران بود. تشنج در کودکان مبتلا به اسهال روتاویروس نسبت به کودکان مبتلا به اسهال غیرروتاویروس از شیوع کمتری برخوردار بود(0.0001=P). اسهال ناشی از روتاویروس در فصل پاییز و اسهال غیرروتاویروس در فصل تابستان شایع تر بود، که از جهت آماری این تفاوت معنی دار است (0.005=P). بین دو گروه از نظر تب، میزان بروز دهیدراتاسیون، نوع دهیدراتاسیون، وجود بلغم و خون در مدفوع تفاوت آماری معنی دار مشاهده نشد.نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد که در بررسی علت اسهال به خصوص در سن 6 تا 24 ماهگی به روتاویروس توجه بیشتری شده و نمونه های مدفوع از جهت روتاویروس نیز مورد بررسی قرار گیرد.

زمینه و هدف: مطالعات اپیدمیولوژیک ارتباط مثبتی بین فریتین سرم با برخی عوامل مقاومت به انسولین و افزایش خطر ابتلا دیابت نوع 2 را گزارش کرده اند. بنابراین این امکان وجود دارد که میزان آهن رژیم غذایی بتواند بر خطر بروز دیابت تاثیر بگذارد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت دریافت میزان آهن خوراکی در افراد فامیل درجه یک بیماران دیابتی نوع 2 انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 210 نفر از افراد فامیل درجه یک بیماران دیابتی نوع 2 بر مبنای نتایج تست تحمل گلوکز خوراکی به دو دسته افراد با تست تحمل گلوکز مختل و سالم تقسیم  شدند. پس از تکمیل پرسش نامه مصرف سه روزه غذایی، میزان دریافت انرژی روزانه، گوشت، مرغ، ماهی، منیزیم، آهن، روی و کروم در هر دو گروه محاسبه و با روش آماری t-test مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: دو گروه با تست تحمل گلوکز مختل و سالم از نظر نمایه ی توده ی بدن و سن تفاوت معنی داری نداشتند. میانگین دریافت آهن خوراکی در گروه مختل به طور معنی داری (0.015=P) بیشتر بود، ولی در دریافت سایر مواد مغذی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: علی رغم این که عوامل مختلفی می توانند در بروز دیابت نقش داشته باشند در این مطالعه بیشتر بودن میزان آهن دریافتی در گروه با تست تحمل گلوکز خوراکی مختل نسبت به گروه سالم نشان دهنده رابطه احتمالی بین دریافت بالای آهن با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 می باشد.

زمینه وهدف: تصمیم گیری اخلاقی، عنصر ضروری در امر پرستاری است. عواملی مثل پیشرفت فن آوری پزشکی، تخصیص منابع، افزایش هزینه ها، توجه به حقوق فردی و تغییر در نقش های پرستار می تواند منجر به تعارض های اخلاقی گردد که نیازمند توانایی پرستاران برای بازشناسی مشکلات و تصمیم گیری اخلاقی مناسب در مورد بیماران است. هدف این مطالعه، توصیف مفهوم آسیب به بیمار یا آسیب به پرستار در حیطه تصمیم گیری اخلاقی می باشد.روش بررسی: این مطالعه با استفاده از نظریه پایه انجام گرفت. شرکت کننده ها 17 پرستار بودند که گردآوری داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته، بدون ساختار و عمیق انجام گرفت. داده ها ضبط و به طور کامل دست نویس شدند و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش استرائوس و کوربین در کد گذاری باز، محوری و انتخابی انجام گرفت.یافته ها: جلوگیری از آسیب به بیمار یا آسیب به پرستار یکی از تعارض های اخلاقی عمده پرستاران در تصمیم گیری اخلاقی می باشد. برای پرستاران مفهوم آسیب دارای فرآیند حس پیش بینی آسیب، پیشگیری از پیامد آسیب یا عدم آسیب می باشد که عواقب آسیب ممکن است بیمار، پرستار یا هر دو را دربرگیرد.نتیجه گیری: به نظر پرستاران، بافت تصمیم گیری اخلاقی جزء عوامل موثر در تعارض پرستاران در پیشگیری از آسیب به بیمار یا آسیب به خود می باشد. ضروری است که پرستاران برای تصمیم گیری اخلاقی و حل تعارض های اخلاقی به بافت تصمیم گیری خود توجه کنند و عوامل درگیر در شرایط ساختاری و سیستم مدیریت درصدد اصلاح ساختار بر آیند.

سندروم نورولپتیک بدخیم ((NMS از عوارض نسبتا نادر ولی بالقوه کشنده ناشی از مصرف داروهای ضد جنون، به ویژه داروهای نسل قدیم می باشد که درجوانان و جنس مذکر بروز بیشتری دارد. این گزارش توصیف کننده یک مورد بروز کلینیکی NMS ناشی از مصرف ریسپریدون در یک خانم مسن مبتلا به فرآیندهای سایکوتیک می باشد، که به دلیل افسردگی سایکوتیک و با تشخیص احتمالی اسکیزوافکتیو، تحت درمان با دوز پایین و متوسط ریسپریدون قرارگرفته بود. بیمار با وجود اقدامات درمانی در بخش مراقبت های ویژه، 14 روز پس از شروع ناگهانی علایم فوت شد. علی رغم گزارشات بسیار محدود جهانی درمورد بروز NMS ناشی از مصرف ریسپریدون، تاکنون ابتلای زنان با سنین بالا گزارش نشده است.