مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1389 | دوره:21 | شماره:3 |تعداد مقالات:14

پیش زمینه و هدف: بره موم ماده ای شبیه موم و از فرآورده های فرعی زنبور عسل بوده که خواص پزشکی آن اثبات شده است. هدف از بررسی حاضر مقایسه تاثیر عصاره الکلی بره موم جمع آوری شده از کندوهای زنبور عسل آذربایجان غربی علیه قارچ های درماتوفیت و غیر درماتوفیت می باشد.مواد و روش کار: در این بررسی خواص ضدقارچی عصاره الکلی بره موم به طور مقایسه ای علیه قارچ های درماتوفیتی میکروسپوروم کنیس، میکروسپوروم ژیپسئوم، میکروسپوروم نانوم، تریکوفایتون روبروم، تریکوفایتون منتاگروفیتس و اپیدرموفایتون فلوکوزوم و نیز قارچ های غیر درماتوفیتی آسپرژیلوس نایجر، کاندیدا آلبیکنس و ساکارومایسس سرویسیه در حضور داروی استاندارد نیستاتین مطالعه شد. در این مطالعه ترکیب شیمیایی عصاره الکلی بره موم به کمک کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنجی (GC-MS) مورد تجزیه قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصل نشان می دهد حداقل غلظت مهارکنندگی عصاره الکلی بره موم علیه درماتوفیت ها از62.5 mg/ml  تا 500 و در مورد قارچ های غیردرماتوفیتی از 62.5 mg/ml تا 125 متغیر بود. مقایسه تاثیر عصاره علیه قارچ های مورد مطالعه هیچ گونه اختلاف آماری معنی داری را در سطح 95 درصد نشان نداد. در تجزیه شیمیایی عصاره 26 ترکیب آلی مختلف شناسایی شد و فلاونوئیدها نسبت به سایر ترکیبات بیشترین ماده آلی آن را تشکیل دادند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به خواص ضدقارچی مناسب عصاره الکلی بره موم، می توان نتیجه گیری نمود که این ماده طبیعی قادر است استفاده های زیادی در صنایع دارویی، آرایشی، بهداشتی و غذایی داشته باشد. اما جهت کسب نتیجه بهتر نیاز به انجام مطالعات آزمایشگاهی و میدانی بیشتری وجود دارد.

پیش زمینه و هدف: محققان بر این باورند که بین شخصیت و رفتارهای پرخطر جنسی تعامل وجود دارد. هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه عوامل و صفات شخصیتی در دانشجویان دارای رفتار پرخطر جنسی با دانشجویان بدون رفتار پرخطر جنسی است یافتن این مساله که آیا تفاوت هایی در صفات شخصیتی دانشجویان دارای رفتار پرخطر جنسی و دانشجویان بدون رفتار پرخطر جنسی وجود دارد و این که در صورت وجود تفاوت، کدام یک از صفات نقش تعیین کننده دارند، عواملی است که این پژوهش به قصد دستیابی به آنها صورت گرفت.مواد و روش کار: در این مطالعه تمام مراجعین (واجد شرایط) به مرکز مشاوره ایدز جمعیت هلال احمر تبریز، طی شش ماه که دارای روابط جنسی پرخطر هستند با یک گروه از دانشجویان عادی که از نظر ویژگی های جمعیت شناختی با آنها همسان سازی شدند انتخاب گردیدند. داده ها به کمک پرسشنامه در دو بخش اطلاعات دموگرافیکی، پرسشنامه مدل پنج عاملی شخصیت، جمع ‎آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T-Hotelling استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که دانشجویان دارای رفتار پرخطر جنسی در عوامل نوروتیسم، دلپذیر بودن، انعطاف پذیری و باوجدان بودن با گروه دانشجویان بدون رفتار پرخطر جنسی تفاوت معنی داری داشتند.بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش ساختار شخصیتی ویژه ای وجود دارد که افراد را به مشکلاتی از قبیل رفتار جنسی پرخطر و به تبع آن آلودگی به بیماری ایدز آسیب پذیر کرده و در این میان نوع شدت یافته این خصایص در افراد دارای رفتار پرخطر جنسی وجود دارد.

پیش زمینه و هدف: شب ادراری یکی از علایم شایع بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) است. بهبود شب ادراری در بسیاری از این بیماران با تجویز a بلوکرها و مهارکننده های 5a ردوکتاز دیده می شود ولی در تعدادی شب ادراری همچنان ادامه دارد. در این مطالعه به بررسی اثر وازوپرسین خوراکی در درمان اینگونه شب ادراری در کوتاه مدت و طولانی مدت می پردازیم.مواد و روش کار: 23 مرد بالغ که دچار BPH و شب ادراری آزار دهنده (2 ³ بار ادرار کردن در شب) بودند با دسموپرسین خوراکی هنگام خواب درمان شدند. بیماران با عفونت فعال ادراری، سابقه انفارکتوس میوکارد، نارسایی احتقانی قلب، آنژین و هیپوناترمی از مطالعه خارج شدند. به بیماران طی یک دوره تیتراسیون دوز 3 هفته ای، قرص های دسموپرسین (به مقدار 0.1، 0.2 یا 0.4 میلی گرم) تجویز شد و بعد از یک هفته قطع دارو، دوز موثر دارو برای یکسال ادامه یافت. پاسخ مثبت بالینی بعد از 6 تا 8 هفته و سپس یکسال بررسی شد.یافته ها: همه بیماران با چنین مداخله دارویی بهبود داشتند. حملات شب ادراری از متوسط 4±0.36 در شب قبل از درمان به 1.17±0.28 بعد از آن کاهش یافت (P<0.0001). در کوتاه مدت هیپوناترمی دیده نشد اما در ارزیابی در طی یک سال از شروع درمان در یک بیمار به علت هیپوناترمی دارو قطع شد.بحث و نتیجه گیری: قرص های خوراکی دسموپرسین در بیماران BPH با شب ادراری آزار دهنده موثر بوده و می توان آن را همراه با سایر درمان های طبی بکار برد.

پیش زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین شدت متوسط و کوتاه مدت هوازی به همراه مصرف مکمل ویتامین C+E بر روی CRP، IL-6 و F2 ایزوپروستان پلاسما در زنان چاق غیرفعال بود.مواد و روش کار: تعداد 40 زن چاق انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه 10 نفری ورزش، ورزش - ویتامین، ویتامین و کنترل قرار گرفتند. نمونه های خونی و ادرار آزمودنی ها قبل از شروع دوره در وضعیت ناشتا جمع آوری و مقادیرCRP ، IL-6 و F2 ایزوپروستان اندازه گیری شد. برنامه تمرینی با شدت  70-60 MHRدرصد به مدت 1 ماه، 90 دقیقه و 3 تا 5 جلسه در هفته اجرا شد. آزمودنی های گروه ویتامین و ویتامین - ورزش هر روز و به مدت 29 روز ویتامین E و ویتامین C و آزمودنی های گروه ورزش و کنترل نیز در همین مدت دارونما مصرف کردند. پس از پایان دوره تمرینی از آزمودنی ها مقادیر خونی و نمونه ادرار گرفته شد.یافته ها: اثر متقابل تمرین - مکمل بر میانگین تغییرات CRP و F2 ایزوپروستان معنی دار است و مداخله توامان تمرین - ویتامین اثر هم افزایی بر کاهش میانگین این متغیرها دارد (p<0.05). با این حال علی رغم معنی دار بودن اثر تمرین و مکمل بر میانگین تغییراتIL-6 ؛ اثر متقابل تمرین - مکمل بر کاهش این شاخص التهابی معنی دار نبود (P>0.05).بحث و نتیجه گیری: انجام ورزش شدت متوسط و کوتاه مدت هوازی به همراه مصرف مکمل ویتامین C+E با کاهش توده چربی و مهار روندهای بالادست تولید عوامل التهابی؛ موجب کاهش استرس اکسیداتیو در زنان چاق غیرفعال می شود.

پیش زمینه و هدف: بررسی منظم و مستمر آلودگی های انگلی روده ای در کشورهای در حال توسعه برای برنامه ریزی مناسب جهت مبارزه و کنترل آنها ضروری است.مواد و روش کار: 405 نفر دانش آموز 14-7 ساله مدارس ابتدائی پایه اول تا چهارم مدارس منطقه باراندوزچای ارومیه به روش خوشه ای و تصادفی ساده انتخاب و نمونه های مدفوع و چسب اسکاج آنها در دو نوبت جمع آوری و در آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده پزشکی ارومیه نمونه های مدفوع با روش های گسترش مرطوب و رسوبی فرمالین - اتر و نمونه های چسب اسکاچ به صورت مستقیم در زیر میکروسکوپ مورد آزمایش قرار گرفتند.یافته ها: از 405 نفر دانش آموز مورد مطالعه، 172 نفر (42.5 درصد) آلوده به انگل های روده ای بودند که 150 نفر (35 درصد) آلوده به تک یاخته ها و 44 نفر (10.9 درصد) آلوده به کرم های روده ای بودند. از نظر شیوع تک یاخته های روده ای، به ترتیب، ژیاردیا لامبلیا در 83 مورد (20.5 درصد)، آنتامبا کلی در 59 مورد (14.6 درصد)، بلاستوسیستیس هومینیس در 54 مورد (13.3 درصد) و یدآمبا بوتچلی در 10 مورد (2.5 درصد) تشخیص داده شد. 43 نفر (10.6 درصد) آلوده به کرم انتروبیوس ورمیکولاریس و یک نفر (0.2 درصد) آلوده به کرم هیمنولپیس نانا بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به شیوع نسبتا بالای عفونت های انگلی روده ای در منطقه مورد بررسی، ارتقا سطح آگاهی های دانش آموزان، والدین و مربیان در خصوص نحوه رعایت اصول بهداشت فردی و نیز بهسازی محیط زیست ضروری به نظر می رسد.

پیش زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه کارکرد حافظه اپیزودیک (حوادث خاص) و حافظه کوتاه مدت در افراد مبتلا به صرع و افراد سالم صورت گرفته است.مواد و روش کار: این مطالعه علی - مقایسه ای بر روی 15 نفر افراد مبتلا به صرع و 15 فرد سالم، که از لحاظ متغیرهای سن، هوش و سطح تحصیلات همتا شده بودند صورت پذیرفت. ابزار سنجش حافظه کوتاه مدت، آزمون کلمات (W.L.T) و حافظه اپیزودیک، کارت های حاوی تصاویر (V.L.T) بود که در دو مرحله یادآوری آزاد و بازشناسی مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS بوسیله آزمون های آماری تی و تحلیل واریانس (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند، تفاوت معنی داری در کارکرد حافظه کوتاه مدت و حافظه اپیزودیک در افراد مبتلا به صرع و افراد سالم وجود دارد (P<0.001).بحث و نتیجه گیری: میزان کارکرد حافظه کوتاه مدت در افراد مصروع پایین تر و میزان کارکرد حافظه اپیزودیک در این افراد، بالاتر از میزان کارکرد این دو حافظه در افراد سالم است.

پیش زمینه و هدف: لیشمانیوز بیماری عفونی است که در حال حاضر متجاوز از 12 میلیون نفر در جهان به آن آلوده هستند. شکل جلدی آن به عنوان یک مشکل مهم بهداشتی می باشد. تاکنون درمان رضایت بخشی در مورد شکل جلدی بیماری گزارش نشده است.مواد و روش کار: در این مطالعه اثر درمانی پماد سنتی سالک تحت کد H.H.1125 در درمان ضایعات جلدی ناشی از Leishmania major در مدل حیوانی مورد بررسی قرار گرفت. سه گروه صفر، شاهد و آزمون از موش های Balb/c و C57BL/6 شامل 10 سر موش در هر گروه که از طریق تزریق 106×2 پروماستیگوت انگل(MRHO/IR/75/ER) L.major  به قاعده دم آلوده شده بودند، جهت انجام مطالعه در نظر گرفته شد. موش ها به مدت 30 روز و روزی 2 بار با داروی H.H.1125 تحت درمان قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل بر روی موش های Balb/c نشان داد که در پایان دوره درمانی 80 درصد موش ها در گروه آزمون کاملا بهبود یافته بودند ولی در دو گروه دیگر نشانه ای از التیام دیده نشد (P<0.05). موش های نژاد C57BL/6 تظاهر بیماری را به صورت ندول نشان دادند. در پایان دوره درمان در گروه آزمون 100 درصد این موش ها بهبود یافتند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از اثرات پماد سنتی در مدل حیوانی به نظر می رسد این دارو می تواند ماده موثری در درمان ضایعات ناشی از لیشمانیوز پوستی به حساب آید.

پیش زمینه و هدف: تحریک تخمدانی و لقاح آزمایشگاهی جهت انجام تحقیقات در زمینه مطالعات تولیدمثل به طور گسترده در موش های آزمایشگاهی مورد استفاده قرار می گیرد. نژادهای مختلف موش به علت تفاوت های ژنتیکی پاسخ متفاوتی به این فن ها می دهند. در این مطالعه پاسخ دو نژاد موش به تحریک تخمدانی مورد بررسی قرار می گیرد.مواد و روش کار: در این مطالعه پایه، موش های ماده نژادهای Balb-c و NMRI با PMSG و hCG تحریک شدند. تخمک های به دست آمده شمارش و از نظر ظاهری بررسی شده سپس با اسپرم های نر لقاح داده شدند. در ادامه جنین های دو سلولی شمارش شده و توسط آزمون های آماری مقایسه شدند.یافته ها: پاسخ به تحریک تخمدانی بین نژادها متفاوت بود و تعداد اووسیت های طبیعی به ازای هر موش ماده از 20-0 برای نژاد Balb-c و 60-0 برای نژاد NMRI شمارش شد. تعداد اووسیت های بدست آمده(PV<0.00)  و تعداد تخمک های لیز شده(PV<0.05)  تفاوت آماری معنی داری را بین دو نژاد نشان دادند. سایر موارد شامل تعداد اووسیت های فراگمنته، اووسیت های گرانولر و جنین های دو سلولی تفاوت آماری معنی داری را نشان ندادند.بحث و نتیجه گیری: این مطالعه تاثیر نژاد موش را در پاسخ به تحریک تخمدانی و لقاح آزمایشگاهی نشان داد. بدین معنی که نژاد NMRI نسبت به نژاد Balb-c بهتر به تحریک تخمدانی و لقاح آزمایشگاهی پاسخ داده است.

پیش زمینه و هدف: ایست قلبی ریوی یکی از شایع ترین شرایط اورژانسی بوده و عواقب مهم و خطرناکی برای قربانی به همراه دارد. با این حال در اغلب مواقع می توان با کسب مهارت ها و مانورهای ساده از مورتالیتی بالا جلوگیری کرد. ما برای بررسی میزان آگاهی دانشجویان پزشکی مقطع کارورزی در مورد احیای قلبی ریوی پایه و پیشرفته این مطالعه را ترتیب دادیم.مواد و روش کار: در یک مطالعه مقطعی سوالاتی در مورد احیای قلبی ریوی پایه و پیشرفته برای 61 دانشجوی پزشکی مقطع کارورزی آماده گردید. میزان معلومات در مورد احیای قلبی استاندارد با استفاده از تست های چند گزینه ای بررسی شد. 20 سوال در مورد اصول احیای پایه سوال دیگر در مورد احیای قلبی ریوی پیشرفته طراحی شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS15 آنالیز گردید.یافته ها: نتایج حاکی از ضعف شدید آگاهی در مورد احیای قلبی ریوی در دانشجویان پزشکی بود. میانگین نمره در مورد اصول احیای پایه و پیشرفته به ترتیب 9.68±2.96 و 8.36±2.98 از 20 بود. میزان آگاهی در مورد اصول احیای پایه به صورت معنی داری بیشتر از آگاهی در مورد احیای پیشرفته بود (P=0.016).بحث و نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که معلومات دانشجویان پزشکی در مورد احیای قلبی ریوی کافی نیست. اضافه کردن دوره احیای قلبی ریوی در برنامه آموزشی دانشجویان پزشکی دوره کارورزی آگاهی آنان را در مورد این مانور عملی و نجات بخش زندگی افزایش خواهد داد.

پیش زمینه و هدف: دیس پپسی مزمن با عفونت هلیکوباکترپیلوری و اختلالات حرکتی همراه است. این که آیا درمان عفونت باعث بهبود علایم بالینی می شود، مورد سوال است. در این مطالعه اثر چهار رژیم مختلف ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری در بهبود علایم بالینی بیماران، بررسی شد.مواد و روش کار: این مطالعه بالینی مداخله گر، از خرداد 86 تا خرداد 87 روی 160 بیمار با دیس پپسی مزمن انجام شد. 65 بیمار از مطالعه خارج شدند. در هر بیمار نمره علایم بالینی (GIS score) مشخص گردید. افراد با تست اوره آز سریع مثبت، تحت درمان ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری با یکی از چهار رژیم سه دارویی برای 7 یا 10 روز و چهار دارویی برای 1 یا 3 روز قرار گرفتند. موفقیت درمان با تست اوره آز تنفسی کنترل شد و در هر گروه پاسخ بالینی به درمان ثبت شد.یافته ها: از 95 بیمار 10.5 درصد رژیم چهار دارویی را برای یک روز، 22.1 درصد برای سه روز، 42.1 درصد رژیم سه دارویی را برای هفت روز و 25.3 درصد برای ده روز دریافت کردند. میزان ریشه کنی در رژیم هفت و ده روزه به ترتیب 70 درصد و 79.2 درصد بود در حالیکه در رژیم های یک و سه روزه به ترتیب 30 درصد و 61.9 درصد بود (P=0.041). میانگین بهبود نمره GIS بعد از درمان قابل توجه بود (P=0.03).بحث و نتیجه گیری: گر چه بهبود نمره GIS در رژیم های مختلف درمانی تفاوت قابل توجهی با یکدیگر نداشت، ولی در تمام بیماران نسبت به قبل از درمان بهبودی قابل ملاحظه بود و در بیمارانی که ریشه کنی در آنها با موفقیت همراه بود بهترین نتیجه حاصل شد

پیش زمینه و هدف: سرطان پستان، بعد از پوست، شایع ترین سرطان خانم ها است و راه پیشگیری قطعی ندارد. تشخیص زودرس، با ماموگرافی، انتخاب روش های درمانی، موفقیت درمان و طول عمر را زیاد می کند. سرطان پستان در ایران سومین سرطان شایع به شمار می رود. هدف این مطالعه بررسی و تعیین مرحله بیماری و سن بیماران در موقع مراجعه می باشد.مواد و روش کار: مشخصات بیمارانی که با سرطان پستان به درمانگاه خون و انکولوژی مراجعه داشتند، بر اساس پرسشنامه تنظیمی از پرونده، پرسش مستقیم از بیماران مراجعه کننده برای پیگیری و یا پرسش تلفنی جمع آوری و آنالیز شد.یافته ها: در این مطالعه 118 بیمار، 3 مرد و 115 زن در محدوده سنی 21 تا 76 سال، با میانگین سنی 49.49 و میانه سنی 48 سال بررسی شدند. بیشترین بیماران (35 درصد) در گروه سنی 40 تا 49 بودند. 21 درصد مرحله پیشرفته بیماری، 47.5 درصد گرفتاری لنفندهای زیر بغل، 11درصد عدم گرفتاری لنفندهای زیر بغل و 20 درصد وضعیت نامشخص گرفتاری لنفندهای زیر بغل داشتند. سن شروع قاعدگی در 28 درصد موارد زیر 14، در 90 درصد زیر 16 و در 10 درصد بالای 16 سال بود. اولین زایمان های ترم 100 درصد موارد زیر 35 سال، 95 درصد زیر 30 سال، 81 درصد زیر 25 سال و 43 درصد زیر 20 سال رخ داده است. 9 درصد از بیماران خانم زایمان نکرده اند. هشت بیمار (6.77 درصد) سابقه فامیلی سرطان پستان داشتند.بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد در این منطقه تشخیص و درمان سرطان پستان در سنین پایین و در مراحل پیشرفته صورت می گیرد. به نظر می رسد افزایش آگاهی خانم ها و ایجاد تسهیلات برای تشخیص زودتر بیماری به خصوص با روش معاینه بالینی دوره ای پستان نیاز هست.

پیش زمینه و هدف: در درمان نفروپاتی دیابتیک، درمان ترکیبی با بلوک کننده های سیستم رنین - آنژیوتانسین - آلدوسترون (RAAS) شامل یک بلوک کننده آنزیم مبدل(ACEI)  و یک بلوک کننده آنژیوتانسینARB) ) متداول می باشد. بلوک همزمان سمپاتیک توسط بتابلوکر می تواند باعث مهار بیشتر آن شود. لذا این مطالعه اثربخشی مهار سه گانه (ACEI + ARB + بتابلوکر) و دوگانه RAAS (ACEI+ARB) را در درمان نفروپاتی دیابتی مقایسه کرده است.مواد و روش کار: در یک مطالعه مداخله ای تجربی، 103 بیمار دیابتی بدون نارسایی مرحله نهایی کلیوی در بیمارستان سینا تبریز طی مدت یک سال بررسی شدند. این بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه A تحت بلوک سه گانه RAAS توسط ACEI + ARB + بتابلوکر و گروه B تحت بلوک دوگانه توسط ACEI + ARB (و دارونما) قرار گرفتند. متغیرها شامل فشارخون، آلبومین ادرار، BUN، کراتینین، سدیم، پتاسیم و HbA1C سرم و GFR بودند که به صورت پایه و در پایان هر ماه جهت مقایسه در دو گروه اندازه گیری شدند.یافته ها: دو گروه از نظر سن، جنسیت، مدت دیابت، متوسط کراتینین، GFR، فشارخون، متوسط پروتئینوری وHbA1C  همسان بودند. فشارخون، آلبومینوری،BUN  و کراتینین به طور معنی داری در گروه A نسبت به گروه B بیشتر کاهش یافت. GFR در گروه A در مقایسه با گروه B به طور معنی داری افزایش بیشتری داشت. هیپرکالمی نیز در گروه A به طور معنی داری بیشتر دیده شد.بحث و نتیجه گیری: بلوک سه گانه RAAS در جلوگیری از نفروپاتی دیابتی موثرتر از بلوک دوگانه است؛ انتخاب بیماران بایستی به دقت صورت گیرد، زیرا شیوع هیپرکالمی در پی بلوک سه گانه RAAS با این رژیم درمانی بالاتر است.

پیش زمینه و هدف: خارش اورمیک در بیماران نارسایی مزمن کلیوی که تحت درمان جایگزینی هستند شایع است. گاباپنتین درد نوروپاتیک را تسکین می دهد و در درمان خارش اورمیک نیز موثر می باشد. هدف از مطالعه فعلی مقایسه تاثیر گاباپنتین و آنتی هیستامین در درمان خارش اورمیک و اختلالات سایکولوژیک ناشی از آن می باشد.مواد و روش کار: در یک کارآزمایی تصادفی دو سوکور، 40 بیمار دچار خارش اورمیک به دو گروه تقسیم و در بیمارستان سینا تبریز در 12 ماه بررسی شدند. دو گروه از نظر یافته های سرمی شامل کلسیم، فسفر،PTH  و هموگلوبین همسان بودند. در یک گروه گاباپنتین (گروهG ) و در گروه دیگر هیدروکسی زین (گروهA ) به مدت چهار هفته تجویز شد. مقیاس آنالوگ دیداری (VAS) جهت تعیین شدت خارش پیش و پس از درمان استفاده شد. پرسشنامه HRQOL جهت تعیین کیفیت زندگی بکار رفت.یافته ها: 11 مرد و 9 زن با سن متوسط 46.2±12.4 سال در گروه G و 9 زن و 11 مرد با سن متوسط 45.6±12.4 سال وارد مطالعه شدند (p=0.880). کاهش شدت خارش به طور معنی داری در گروه G بیشتر بود. تمامی پارامترهای کیفیت زندگی به طور معنی داری در گروه G در مقایسه با گروه A بهبودی ببشتری داشت. خارش در گروه G در 10 درصد و در گروه A در 80 درصد بیماران باقی ماند (p<0.001). عوارض در گروه G در 35 درصد و در گروه A در 50 درصد موارد ثبت شد (p=0.337).بحث و نتیجه گیری: گاباپنتین در درمان خارش اورمیک و اختلالات سایکولوژیک ناشی از آن موثرتر از آنتی هیستامین بوده و عوارض عمده ای ندارد.