Iranian Journal of Obstetrics, Gynecology and Infertility
Year:2013 | Volume:16 | Issue:51|Papers Count:4

مقدمه: تنگی آترواسکلروتیک شریان کلیوی، یک بیماری پیش رونده است که ممکن است منجر به نارسایی کلیه، ادم ریوی ناگهانی، سندرم های ایسکمیک ناپایدار کرونر و هیپرتانسیون مقاوم شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی تنگی شریان کلیوی در زنان داوطلب آنژیوگرافی کرونر و ارتباط آن با عوامل خطر قلبی به منظور مشخص کردن نیاز به آنژیوگرافی همزمان کلیوی و کرونری انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی طی سال های 1390-1388 بر روی 375 زن در بیمارستان امام رضاء (ع) مشهد انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل: سابقه هیپرتانسیون تحت درمان و فشار افزایش یافته داخل رگی بیش از 140.90 میلی متر جیوه بدون تاکی کاردی همراه و کراتینین سرمی بیش از 1.5 میلی گرم در دسی لیتر بود. بیماران داوطلب آنژیوگرافی کرونر که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند، همزمان تحت آنژیوگرافی غیر انتخابی شرایین کلیوی نیز قرار گرفتند. اطلاعات فردی، عوامل خطر آترواسکلروز، یافته های آزمایشگاهی و نتایج آنژیوگرافی در پرسشنامه جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11.5) و آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در مطالعه حاضر، فراوانی تنگی آترواسکلروتیک شرایین کلیوی در زنان، %20.5 بود. در بین عوامل خطر آترواسکلروز، سابقه فشار خون بالا و سن بیشتر از 65 سال با تنگی آترواسکلروتیک شرایین کلیوی، ارتباط معنی داری داشت (P<0.001)، ولی دیابت قندی، افزایش چربی های خون و تدخین سیگار با تنگی شرایین کلیوی ارتباط معنی داری نداشتند. تعداد بیشتر شرایین کرونر تنگ با تنگی شرایین کلیوی ارتباط معنی داری داشت (p<0.001).نتیجه گیری: انجام همزمان آنژیوگرافی غیر انتخابی شرایین کلیه ضمن آنژیوگرافی عروق کرونر، بدون انجام تست های غیر تهاجمی بررسی تنگی شرایین کلیوی در افراد زیر توصیه می شود: زنان با سن بالاتر از 65 سال، زنان با سابقه هیپرتانسیون تحت درمان و فشار داخل رگی بالاتر از 140.90 میلی متر جیوه و زنان مبتلا به تنگی بیش از 50 درصد کرونر.

مقدمه: بر اساس نتایج برخی از مطالعات، شیوع اختلالات قاعدگی از جمله آمنوره و الیگومنوره در بین قهرمانان ورزشی بیش از جمعیت عمومی می باشد. دیسمنوره اولیه (قاعدگی دردناک) نیز در بیش از 90% بالغین در سنین باروری مشاهده می شود. سندرم پیش از قاعدگی نیز می تواند به طور موثری بر زندگی زنان تاثیر گذار باشد. از آنجایی که ورزش و فعالیت بدنی از عوامل موثر بر اختلالات ذکر شده می باشند، مطالعه حاضر با هدف مقایسه فراوانی اختلالات قاعدگی (آمنوره، الیگومنوره، دیسمنوره و سندرم پیش از قاعدگی) بین دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار انجام شد.روش کار: این مطالعه علی- مقایسه ای در سال 1389 بر روی 360 نفر از دانشجویان دختر 28-18 ساله رشته های پزشکی و غیر پزشکی دانشگاه های تبریز انجام شد. افراد به صورت انتخابی و هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامه های تاریخچه ورزشی فردی، دیکرسون و مقیاس دیداری درد را تکمیل کردند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کی دو) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار از نظر بروز آمنوره (%10.55 در برابر %8.88) (p=0.59) و الیگومنوره (%18.33 در برابر %15.55) (p=0.26) تفاوت معنی داری نداشتند. فراوانی دیسمنوره در گروه ورزشکار %39.44 و در گروه غیر ورزشکار 543.88 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p=0.39). از نظر بروز سندرم قبل از قاعدگی، دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار (به ترتیب %55.88 و %66.11) تفاوت معنی داری نداشتند (p=0.15).نتیجه گیری: ورزش می تواند باعث بهبود دیسمنوره و سندرم قبل از قاعدگی شود، همچنین لازم است در مورد تغذیه که یکی از علل مهم آمنوره و الیگومنوره می باشد، توجه لازم مبذول شود.