طب داخلی روز (افق دانش)
سال:1386 | دوره:13 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

نشانگان کمبود ایمنی اکتسابی (Acquired Immunodeficiency Syndrome) در اثر آلودگی به ویروسی از خانواده لنتی ویروس ها (Lenti Viruses) به نام ویروس نقص ایمنی انسان (Human Immunodeficiency Virus) ایجاد می شود. این بیماری برای نخستین بار در سال 1981 کشف شد و از آن زمان تاکنون میلیون ها انسان در سراسر جهان جان خود را از دست داده اند. در ایران تاکنون بیش از شانزده هزار فرد آلوده به HIV شناسایی شده اند و تعداد مبتلایان به آن هر روز در حال افزایش است؛ علت عمده مرگ و میر مبتلایان به این بیماری، ابتلا به عفونتهای فرصت طلب و سرطان های متفاوت به دلیل تضعیف شدید سامانه ایمنی بدن است. پیشرفتهای اخیر در زمینه زیست شناسی مولکولی درک دانشمندان را از ساختار مولکولی و نحوه بیماریزایی این ویروس افزایش داده است و امید آن می رود که پیشرفت شتابنده علم در سالیان نه چندان دور، منجر به ابداع روشهای موثر درمان این بیماری شود. در این مقاله با استفاده از دهها مقاله علمی- پژوهشی معتبر و روز آمد، نخست ویژگیهای مولکولی و زیست شناختی ویروس HIV، ژنوم، چرخه زندگی و نحوه بیماریزایی آن مطرح شده و سپس واکنش های سامانه ایمنی بر علیه ویروس و ساز و کارهای متفاوتی که این ویروس برای از کار انداختن سامانه ایمنی به کار می برد، مانند گریز پادتنی، گریز از لنفوسیت های T سلول کش، گریز از خنثی سازی با واسطه پادتن، کاهش بیان مجموعه سازگاری بافتی اصلی و تخریب سلول های T کمکی CD در سطح مولکولی مورد بحث قرار گرفته است.

زمینه و هدف: شیوع دیابت در ایران و کشورهای در حال توسعه در حال افزایش است و شیوع آن 4.5-4% و در جمعیت بالای 30 سال بیش از 14% می باشد. کیفیت زندگی بیماران دیابتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ مطالعه حاضر با هدف تاثیر مداخله آموزشی بر میزان کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی (مداخله ای)، 120 نفر از بیماران دیابتی نوع 2 که در مرکز تحقیقات دیابت یزد پرونده داشتند و سن آنها بین 25-75 سال بود، به صورت تصادفی انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند؛ اطلاعات از طریق پرسشنامه استاندارد SF-20 و به روش مصاحبه جمع آوری گردید. نمونه ها به دو گروه 60 نفری تقسیم شدند که به گروه آزمون در دو جلسه به روش سخنرانی و بحث گروهی، آموزش داده شد. پس از گذشت دو ماه، مجددا از هر دو گروه با همان پرسشنامه و همان سوالات اطلاعات لازم جمع آوری و داده ها در دو نوبت بین گروه آزمون و شاهد قبل و بعد از آموزش مقایسه گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای t, ANOVA و t زوجی در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سالهای ابتلا به دیابت نمونه ها 9.87±7.19 سال بود؛ به طور کلی کیفیت زندگی در 32.46% از بیماران ضعیف، در 32.46% متوسط و در 35.08% خوب بود. بین شغل، جنس، سواد و داشتن و نداشتن عوارض رتینوپاتی و نوروپاتی با کیفیت زندگی در گروه آزمون، قبل و بعد از مداخله از نظر آماری رابطه معنی داری مشاهده شد (P<0.017) ولی در گروه شاهد بین متغیرهای فوق و کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله رابطه معنی دار آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بهترین راه برای کاهش عوارض دیابت و افزایش کیفیت زندگی آنها، آموزش است که هزینه زیادی در بر نداشته و برای تمام بیماران قابل اجرا می باشد. بیماران در هر شرایطی می توانند با آموزش و بخصوص با استفاده از یک پرسشنامه استاندارد مانند SF-20 که نیازهای آموزشی بیماران را مشخص می نماید، از بروز عوارض دیابت در خود جلوگیری نمایند.

زمینه و هدف: در سالهای اخیر، عفونتهای سیستمیک قارچی که به وسیله مخمرهای بیماریزا ایجاد شده اند، از مهمترین عوامل مرگ و میر بخصوص در بیماران بستری در بیمارستان بوده و درمانهای ضد قارچی رایج با استفاده از داروهای متداول کاملا مؤثر نمی باشد. تحقیقات نشان می دهد که اشکال مختلفی از داروهای ضد قارچی ترکیبی مورد آزمایش قرار گرفته اند که در برابر برخی از قارچ های بیماریزا اثرات هم افزایی خوبی نشان داده اند. روش تحقیق: تحقیق حاضر به منظور تعیین حساسیت برخی از مخمرهای بیماریزا نسبت به داروهای فلوکونازول، ایتراکونازول و کتوکونازول در شرایط آزمایشگاهی و ارزیابی فعالیت آزمایشگاهی این داروها در ترکیب با یکدیگر بر روی مخمرهای بیماریزا شامل کاندیدا آلبیکنس PTCC5057، کاندیدا دوبلینینسیس CD36، کریپتوکوکوس نئوفرمنس CNE1 و مالاسزیا فورفور MF1 انجام شد. روش رقیق سازی در محیط کشت مایع جهت ارزیابی فعالیت ضد قارچی داروهای مذکور در دو محیط کشت سابورودکستروز براث (برای همه قارچ ها به جز مالاسزیافورفور) و محیط دیکسون براث تغییریافته (فقط برای مالاسزیا فورفور) مورد استفاده قرار گرفت . مقادیر MIC و MFC برای هر یک از ترکیبات بر اساس شمارش تعداد کلنی های قارچی در مقایسه با گروه شاهد 1 (به جای دارو سرم فیزیولوژی استریل اضافه گردید) و شاهد 2 (به جای دارو از بالاترین غلظت حلال استفاده شد) محاسبه شد. یافته ها: نتایج نشان داد که داروهای مذکور از طریق وابسته به غلظت قادر به مهار رشد عوامل قارچی می باشند؛ به طوری که میزان محدوده MIC داروی فلوکونازول برای کاندیدا آلبیکنس، کاندیدا دابلینینسیس،کریپتوکوکوس نئوفرمنس و مالاسزیا فورفور به ترتیب برابر 0.5-64, 0.5-32, 1-256 و 1-128 میکروگرم در میلی لیتر تعیین گردید؛ میزان محدوده MIC داروی ایتراکونازول نیز به ترتیب برابر 0.125-32, 0.125-8, 0.5-16 و 64-1 میکروگرم در میلی لیتر محاسبه گردید. میزان محدوده MIC داروی کتوکونازول نیز 0.25-64, 0.5-8, 0.5-64 و 0.5-32 میکروگرم در میلی لیتر تعیین گردید. بررسی تاثیر ترکیب داروها نشان داد که فعالیت ضد قارچی در همه اشکال ترکیبی در مقایسه با شکل منفرد دارو افزایش می یابد (P<0.05). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق، داروهای فلوکونازول و ایتراکونازول بیشترین تاثیر را بر روی کاندیدا دابلینینسیس دارند و این تاثیر در ترکیب این دو دارو نیز نسبت به سایر ترکیبات دارویی بیشتر است. ترکیب داروهای فلوکونازول و کتوکونازول بیشترین تاثیر را بر روی مالاسزیا فورفور و کریپتوکوکوس نئوفرمنس و ترکیب داروهای ایتراکونازول و کتوکونازول بیشترین تاثیر را بر روی کاندیدا دابلینینسیس، کریپتوکوکوس نئوفرمنس و مالاسزیا فورفور دارد.

زمینه و هدف: مصرف مواد مخدر در دوران بارداری احتمال سقط جنین را افزایش می دهد؛ اما این که مواد مخدر با چه مکانیسمی باعث افزایش سقط جنین می شود، هنوز به صورت یک سوال باقی است. یکی از مکانیسم های احتمالی، افزایش سقط جنین، تغییرات ساختاری جفت به دنبال مصرف مواد مخدر می باشد. این پژوهش با هدف تعیین تغییرات هیستولوژیک جفت به دنبال مصرف مرفین انجام شد.روش تحقیق: به منظور انجام این پژوهش 40 سر موش ماده دو ماهه نژاد Balb/c با وزن تقریبی 30-35 گرم تحت شرایط استاندارد اتاق حیوانات به طور تصادفی به چهار گروه ده تایی، شامل دو گروه تجربی و دو گروه شاهد تقسیم شدند. با قرار دادن این موش ها در معرض موش های نر و رویت واژینال پلاک روز صفر حاملگی مشخص گردید. گروه تجربی 1، به مدت ده روز و گروه تجربی 2 به مدت پانزده رود، روزانه به میزان 10 میلیگرم مرفین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. گروههای شاهد، مطابق الگوی فوق، سرم فیزیولوژی به جای محلول مرفین دریافت نمودند. بعد از طی مدتهای فوق، موش های گروه شاهد و گروه تجربی بیهوش و جفت آنها از رحم خارج گردید و پس از ثبوت و پاساژ بافتی، برشهایی به ضخامت 5 میکرون تهیه گردید و با هماتوکسیلین و ائوزین (H&E) رنگ آمیزی شدند؛ سپس نمونه ها با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند و از موارد انتخابی تصویر تهیه گردید.یافته ها: در گروه تجربی 1، تعداد 2 سر موش در حین بارداری تلف شدند و 1 مورد سقط جنین مشاهده گردید. در گروه تجربی 2، تعداد 4 سر موش در حین بارداری تلف شدند و تعداد سقط ها نیز 2 مورد بود. در گروههای شاهد، مرگ و میر مادری و سقط جنین مشاهده نگردید. مقایسه میزان مرگ و میر مادری و سقط جنین در گروههای مورد تحقیق، اختلاف معنی داری را نشان داد (P<0.05). در بررسی میکروسکوپیک نمونه های گروه تجربی 1، بی نظمی پرزهای جفت قابل توجه بود و تغییرات بافتی به صورت تکثیر فیبروبلاستی در جفت مشاهده گردید. در گروه تجربی 2، فیبروز شدید بافتی در جفت قابل ملاحظه بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، مصرف مرفین می تواند موجب سقط جنین، مرگ مادری و تغییرات ساختاری در ساختمان میکروسکپیک جفت می شود؛ همچنین این تغییرات ساختمانی جفتی می تواند موجب سقط جنین و یا عقب ماندگی رشد داخل رحمی شود.

زمینه و هدف: لیشمانیوز یک بیماری انگلی است و عامل آن انگل تک یاخته داخل سلولی به نام لیشمانیا می باشد. ایمنی محافظتی در برابر لیشمانیوز ایمنی سلولیاست؛ نتایج کار آزمایی بالینی واکسن لیشمانیا ماژور اتوکلاو شده، میزان اثربخشی پایینی نشان داده است. میکروسفرهای تهیه شده از آلژینات یکی از سامانه های دارورسانی هستند که قدرت رساندن آنتی ژن به محل اثر مناسب را دارند و به عنوان ایمنو ادجوانت مورد استفاده قرار می گیرند. استفاده از ادجوانت هایی مثل ساپونین و الیگوداکسی نوکلئوتیدهای سیتوزین- فسفات-گوانین (CpG-ODNs) در سیستم میکروسفری، باعث افزایش قدرت ایمنی زایی فرمولاسیون می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین پاسخ ایمنی لیشمانیا ماژور اتوکلاو شده (ALM) و محصور شده در میکروسفرهای آلژینات به همراه ادجوانت های ساپونین و الیگوداکسی نوکلئوتیدهای CpG در موش های balb/c برای مشخص کردن فرمولاسیون مناسب تر جهت واکسیناسیون انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی که در سال 1385 و در پژوهشکده بوعلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد، اثرات ساپونین و CpG بر روی ایمنی ایجاد شده در موش Balb/c آلوده شده به انگل لیشمانیا مورد ارزیابی قرار گرفت. برای انجام این پژوهش پس از تهیه فرمولاسیون های مختلف واکسن با این دو ادجوانت، به گروههای مختلف موش تزریق گردید و اثرات آن بررسی گردید. یافته ها: مقدار آنتی بادی IgG total و IgG2a در موش های بالب سی ایمن سازی شده با فرمولاسیون های حاوی ادجوانت، به طور معنی داری بیشتر از بقیه فرمولاسیون ها بود (P<0.001). در فرمولاسیون حاوی ساپونین عیار IgG2a بالاتری از فرمولاسیون حاوی CpG ایجاد نموده است (P<0.001). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد فرمولاسیون های میکروسفری که حاوی ساپونین هستند به عنوان یک یاور ایمونولوژیک مناسب برای ALM باعث تحریک بیشتر پاسخ ایمنی سلولی در مقایسه با فرمولاسیون های بدون ساپونین می شوند و CpG نیز خاصیت ایمنو ادجوانتی بالایی نشان داد.

زمینه و هدف: شیوع بالای خشونت خانگی لزوم انجام مطالعاتی که اثرات و نتایج این خشونت را مورد بررسی قرار دهد، آشکار می سازد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان و نوع خشونت خانگی طی بارداری و ارتباط آن با عوارض حاملگی، نوع زایمان و وزن نوزاد انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 400 نفر از زنان زایمان کرده بستری در بخش بعد از زایمان بیمارستانهای زینبیه و حافظ وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز که به طور تصادفی ساده انتخاب شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای شامل سه بخش بود. پرسشنامه ها از طریق مصاحبه و همچنین با مراجعه به پرونده واحدهای پژوهش و نوزادان آنها تکمیل گردید. افرادی که بیماریهای روانی یا طبی، سزارین انتخابی، چند قلویی، سابقه تصادف یا زمین خوردن یا زایمان زیر 28 هفته داشتند، از پژوهش خارج گردیدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و انجام روشهای آماری شامل آزمون های من-ویتنی،آزمون همبستگی اسپیرمن، وکروسکال- والیس در سطح معنی داری P£0.05 انجام شد. یافته ها: میزان خشونت روانی 47.5%، فیزیکی 22%، اجتماعی 13.5%، اقتصادی 23% و جنسی 22.3% بود. بین خشونت روانی، فیزیکی، جنسی و اقتصادی طی حاملگی با خونریزی دستگاه تناسلی، بستری شدن به علت این خونریزیها و دردهای زودرس زایمانی، زایمان زودرس، سزارین و کم وزنی زمان تولد ارتباط مثبت معنی داری مشاهده شد (P£0.05). بین خشونت اجتماعی با خونریزی دستگاه تناسلی طی بارداری و کم وزنی زمان تولد ارتباط آماری مثبت و معنی داری مشاهده شد (P£0.05). نتیجه گیری: خشونت خانگی می تواند از جنبه های مختلف، مادر و جنین را با خطر مواجه سازد؛ بنابراین توجه و مقابله با این مشکل و پیشگیری از طریق آموزش و مشاوره می تواند در بهبود سیر حاملگی، زایمان و وضعیت نوزاد موثر باشد.

زمینه و هدف: امروزه، در بیشتر افراد سالمند (86%)، حداقل یک بیماری مزمن وجود دارد که باعث افت عملکرد شده و می توانند سبب زمین افتادن شوند. زمین افتادن نیز به نوبه خود می تواند سبب افت عملکرد جسمی و پیامدهای روانی- اجتماعی برای سالمند شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع زمین افتادن در سالمندان و ارتباط آن با بیماریهای مزمن انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی که به صورت مقطعی و در سال 1386 انجام شد، تعداد 400 فرد سالمند 60 ساله و بالاتر شهر خرم آباد، به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور تکمیل اطلاعات از پرسشنامه ساختارمند استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آمار توصیفی و آزمونهای Chi-Square و Mann-Whitney در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: شیوع زمین افتادن در سالمندان شهر خرم آباد 24.8% بود؛ در واقع از هر چهار سالمند، یک نفر در طی یک سال، زمین خوردن را تجربه کرده بود. شایعترین بیماریهای مزمن در افراد مورد مطالعه به ترتیب آرتروز، نقص بینایی و فشار خون بودند. این تحقیق نشان داد که ابتلا به بیماریهایی از قبیل بیماریهای قلبی عروقی، آرتریت/آرتروز، سکته مغزی، نقص بینایی، اختلال آگاهی یا حواس، اختلال خواب، افسردگی، بیماریهای ریوی، داشتن بی اختیاری ادراری و بی اختیاری دفع، خطر زمین افتادن را افزایش می دهند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، می توان اذعان داشت که بیماریهای مزمن، خطر زمین افتادن را در سالمندان به طور چشمگیری افزایش می دهند؛ بنابراین پیشنهاد می شود علاوه بر اصلاحات محیطی متناسب با وضعیت جسمی و ذهنی سالمندان، استفاده از وسایل کمکی مناسب، شناسایی سالمندان در معرض خطر زمین افتادن و استفاده از محافظهای لگن به سالمندان و خانواده های آنان، درباره راهکارهای پیشگیری از زمین افتادن و راههای کاهش خطر صدمه، آموزش لازم داده شود و خدمات اجتماعی یا بهداشتی به این قشر در سطح جامعه ارایه گردد.

زمینه و هدف: پژوهش از عناصر ضروری روند توسعه در هر جامعه ای می باشد. تاثیرگذاری پژوهش در توسعه به میزان به کارگیری یافته های پژوهش در عرصه عمل بستگی دارد. بر اساس مطالعات انجام شده، بسیاری از یافته های تحقیقات پرستاری در عرصه عمل به کار گرفته نمی شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین علل عدم به کارگیری یافته های تحقیقی در جهت ارتقای آموزش در پرستاری انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی تحلیلی که در سال 1383 انجام شد، با استفاده از پرسشنامه نظرخواهی از اساتید و محققان پرستاری و فرم بازنگری بررسی پایان نامه های پرستاری از نظر کاربردی بودن، مشکلات موجود در تهیه و تدوین و اجرای طرح تحقیقاتی انجام گردید. نمونه ها به صورت غیر تصادفی (40 نفر از اساتید پرستاری دانشکده های پرستاری تهران، ایران، شهید بهشتی و تربیت مدرس و 40 پایان نامه کارشناسی ارشد پرستاری بین سالهای 1379 تا1370) انتخاب شدند. داده ها با استفاده از شاخصهای آماری توصیفی تحلیل شدند. یافته ها: 17.5% از نمونه های مورد پژوهش مرد و 82.5% زن بودند؛ میانگین سنی آنان 43.38 سال بود؛ 72.5% مربی و عضو هیات علمی بودند و از نظر میانگین سابقه کار، 15 سال در آموزش، 5 سال در پژوهش و 7 سال در بالین مشغول به کار بوده اند. بیشترین مشکلات در این زمینه شامل عدم تبیین درست یافته های پژوهشهای انجام شده پرستاری و عدم ارسال آن به مراجع ذینفع (85.5%)، ضعف تحقیقات گروهی (80%) و کمبود اعتبارات به دلیل هزینه و زمان بر بودن تحقیقات کاربردی (80%) بود. نتیجه گیری: در این تحقیق، چالش اصلی مشخص نبودن اولویتهای تحقیقاتی و ناآشنایی محققین در انجام و ارایه عملیاتی تحقیقات کاربردی بود؛ تشکیل کمیته سیاستگذاری پژوهشهای کاربردی متشکل از نهادهای دولتی و غیردولتی به منظور برنامه ریزی و اقدام جهت مشکل اصلی پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت عزت نفس در تامین سلامت روانی دانش آموزان و این موضوع که عزت نفس در تعامل با دیگران حاصل می شود و سبب داشتن تصور مثبت از خود و پیدایش حسی ارزشمند و عامل موفقیت دانش آموزان می گردد، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزشی ارتقا عزت نفس (ESE) از سری برنامه های آموزشی Live Wire Media در نمونه ای از دانش آموزان دختر کلاس اول ابتدایی انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی که در سال 1385 انجام شد، نمونه گیری به شیوه تصادفی و مداخله به صورت آموزش برنامه طراحی شده ESE انجام شد. نمونه ها شامل دختران کلاس اول بودند که از یکی از دبستانهای غرب تهران انتخاب شدند. 29 دانش آموز در گروه آزمون و 31 دانش آموز، در گروه شاهد قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامه پوپ با همه نمونه ها در ابتدای پژوهش و پس از 9 هفته مصاحبه گردید؛ سپس برنامه آموزشی به مدت 18 جلسه در طی 9 هفته شامل آموزش نظری و کارگاه آموزشی به صورت نمایش رفتارهای صحیح مانند قدردانی از خود، کنترل خشم، مسوولیت پذیری برای گروه آزمون اجرا گردید. مصاحبه مجدد با هر دو گروه پس از نیم سال صورت گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای  Chi-Square،t و رگرسیون لجستیک دوتایی، در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس تحلیل آماری پیش آزمون و پس آزمون، آموزش به طور معنی داری نمرات عزت نفس را در میان گروه آزمون بهبود بخشیده بود (P<0.05). تفاوت بین میانگین رشد نمره عزت نفس در گروه شاهد در طی نیم سال، -1.1±3.6 و در گروه آزمون در طی اجرای برنامه آموزشی 4.3±3.7 و معنی دار بود (P<0.000) و دانش آموزان گروه آزمون نسبت به دانش آموزان گروه شاهد از رشد مثبت و موفقیت آمیزی برخوردار بودند. نتیجه گیری: نتایج بیانگر نقش و اثر مثبت این برنامه آموزشی طراحی شده بر ارتقای عزت نفس دانش آموزان سال اول دبستان بود.

زمینه و هدف: ناباروری از عوامل مهم ایجاد نگرانی در زوجهایی است که زندگی مشترک را آغاز می کنند؛ این مساله نه تنها ناامیدکننده، بلکه امری ویرانگر است که در تکامل شخصیت مردانه یا زنانه و تضمین هویت آنان موثر است. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع ناباروری زنان متاهل در مناطق شهری و روستایی گناباد و بررسی برخی عوامل فردی تاثیرگذار، انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی که در سال 1385 انجام شد، 380 زن متاهل در محدوده سنی 15-49 سال ساکن مناطق شهری و روستایی گناباد، توسط مصاحبه، پرسشنامه و با روش نمونه گیری دو مرحله ای طبقه ای متناسب با حجم و سپس سیستماتیک انتخاب شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری توصیفی و تحلیلی t, Crosstabs)) در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از 380 زن بررسی شده، 88.1% مشکلی در باروری نداشتند. شیوع کلی ناباروری در شهرستان گناباد 11.9% بود که 6.5% ناباروری اولیه و 5.4% دچار ناباروری ثانویه بودند. شیوع ناباروری در مناطق شهری گناباد 12.8% و در مناطق روستایی 11.4% بود. در این مطالعه ارتباط معنی داری بین مشخصات فردی زنان و مشخصات دوره های قاعدگی آنها با بروز ناباروری وجود نداشت. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد شیوع ناباروری در شهرستان گناباد 11.9% می باشد که با توجه به تفاوت این مقدار در مطالعات دیگر، نیازمند بررسی بیشتر از نظر سبب شناسی و عوامل تاثیرگذار می باشد.