مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک
سال:1395 | دوره:19 | شماره:5 (پیاپی 110) |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین عوامل محیطی موثر در شکل گیری اختلال های شخصیت، تجربه های سوء رفتار کودکی است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه تجربه های سوء رفتار دوره کودکی با صفات سه گانه تاریک شخصیت دانشجویان انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی– تحلیلی از نوع هم بستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه در سال 1394 بودند. در مجموع، 400 دانشجو با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. همه آنان پرسش نامه های تجربه های سوء رفتار دوره کودکی و صفات سه گانه تاریک شخصیت را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و با روش هم بستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.یافته ها: سوء رفتار جسمی با خودشیفتگی (r=-0.099) رابطه منفی و معنی دار و با جامعه ستیزی (r=0.248) و ماکیاولیسم (r=0.189) رابطه مثبت و معنی دار داشت. سوء رفتار عاطفی با خودشیفتگی (r=0.089)، جامعه ستیزی (r=0.164) و ماکیاولیسم (r=0.245) رابطه مثبت و معنی دار داشت. سوء رفتار جنسی با خودشیفتگی (0.108-r=) رابطه منفی و معنی دار داشت. سوء رفتار غفلت با خودشیفتگی (r=0.157) رابطه مثبت و معنی دار و با جامعه ستیزی (r=-0.208) و ماکیاولیسم (r=-0.171) رابطه منفی و معنی دار داشت. هم چنین، تجربه های سوء رفتار کودکی به طور معنی داری توانستند 7.6 درصد از تغییرات خودشیفتگی، 7 درصد از تغییرات جامعه ستیزی و 7.6 درصد از تغییرات ماکیاولیسم را پیش بینی کنند (0.05≥p).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، مشاوران و درمان گران باید به نشانه های این متغیرها توجه کرده و بر اساس آن ها برنامه های مناسبی برای جلوگیری از شکل گیری صفات سه گانه تاریک شخصیت طراحی کنند.

زمینه و هدف: میکرو RNA های موجود در گردش خون بیومارکرهایی امیدبخش برای تشخیص و ارزیابی بیماران مبتلا به سرطان می باشد. آزمون واکنش زنجیره ای پلی مراز کمی زمان واقعی (RT-qPCR) روشی حساس برای برآورد میزان بیان میکرو RNA ها است. با این وجود، در حال حاضر هیچ توافقی برای انتخاب ژن های رفرنس مناسب برای آنالیزهای qPCR بر روی میکرو RNA در گردش خون وجود ندارد. از این رو، هدف از این مطالعه انتخاب ژن رفرنس مناسب جهت نرمالیزه کردن نتایج RT-qPCR در نمونه های پلاسمای بیماران مبتلا به سرطان معده بوده است.مواد و روش ها: بر اساس مطالعات پیشین سه مولکول SNORD47، U6 و miR-103 به عنوان ژن رفرنس منتخب مورد بررسی قرار گرفتند. بدین ترتیب بعد از استخراج از نمونه های پلاسمای 40 بیمار مبتلا به سرطان معده و 40 نفر سالم، سطوح بیان این مولکول ها به روش Real-time PCR ارزیابی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تست های طراحی شده قادر به تشخیص حساس اهداف تعیین شده در یک دامنه خطی مناسب می باشند. بر اساس مقایسه دو گروه افراد بیمار و سالم، اگرچه میزان بیان مولکول miR-103 بین دو گروه یکسان نبود (P=0.017)، RNA های SNORD47 و U6 دارای تغیرات سطوح بیانی مشابه بودند. با این وجود تغییرات در بیان مولکول SNORD47 کمتر از مولکول U6 بود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مولکول SNORD47 دارای سطوح بیانی پایداری در نمونه پلاسمای افراد مبتلا به سرطان معده و افراد سالم است و می تواند به عنوان یک ژن رفرانس مناسب جهت نرمالیزه کردن داده های کمی تست qPCR مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: به علت اثرات جانبی زیان آور داروهای شیمیایی، استفاده از گیاهان دارویی در چند دهه اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. بر اساس مطالعات پیشین، غلظت های مختلف عصاره های گیاهی قادر به کاهش انقباض ایلئوم ایجاد شده از طریق KCl و کارباکول می باشند. از این رو، در این مطالعه نقش گیرنده های موسکارینی در عملکرد ضد اسپاسمی عصاره هیدروالکلی بذر جعفری در ایلئوم موش صحرائی نر بالغ مورد مطالعه قرار گرفته است.مواد و روش ها: بخش انتهایی ایلئوم موش صحرائی نژاد ویستار جدا شد و انقباضات آن تحت یک گرم کشش و دمای 37 درجه سانتی گراد، در حمام بافت حاوی محلول تایرود به روش ایزوتونیک ثبت شد. بافت ایلئوم به صورت جداگانه در گروه اول تحت تاثیر KCl و سپس عصاره بذر جعفری، گروه دوم تحت تاثیر KCl و سپس کارباکول با غلظت 2-10 میلی گرم بر میلی لیتر و پس از آن عصاره بذر جعفری، گروه سوم تحت تاثیر کارباکول با غلظت 2-10 میلی گرم بر میلی لیتر و سپس عصاره بذر جعفری، گروه چهارم تحت تاثیر اسکوپولامین با غلظت 3-10 مولار، سپس KCl و پس از آن عصاره بذر جعفری قرار گرفتند.یافته ها: غلظت های غیر تجمعی عصاره، انقباض ایلئوم ایجاد شده در اثر کلرور پتاسیم (60 میلی مولار) را به شکل وابسته به غلظت کاهش داد (p<0.001). بین اثر عصاره در حضور کارباکول با غلظت 0.2 میلی گرم بر میلی لیتر عصاره، اختلاف معنی داری وجود داشت (p<0.01). بین اثر عصاره در حضور کارباکول بدون تحریک بافت با کلرور پتاسیم (60 میلی مولار) با غلظت عصاره 0.2 میلی گرم بر میلی لیتر، اختلاف معنی داری وجود نداشت (p<0.05). بین اثر عصاره در حضور اسکوپولامین با غلظت عصاره 0.2 میلی گرم بر میلی لیتر، اختلاف معنی داری وجود نداشت (p<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی بذر جعفری، اثر شل کنندگی درایلئوم موش صحرائی دارد. کارباکول با کلرور پتاسیم اثر سینرژیسم بر انقباض عضلات صاف دیواره ایلئوم دارد و گیرنده های موسکارینی دخالتی در عملکرد مهاری عصاره بذر جعفری ندارند.

زمینه و هدف: اسکیزوفرنی یک اختلال روانی ناتوان کننده مزمن است که حدود 1 درصد جمعیت جهان به آن مبتلا می باشند. با توجه به نقش رادیکال های آزاد در ایجاد این بیماری و غنی بودن برگ «به» از ترکیبات آنتی اکسیدان، این مطالعه با هدف بررسی اثر محافظتی عصاره برگ «به» بر رفتارهای حرکتی و شبه اضطرابی در مدل اسکیزوفرنی ایجاد شده با تزریق درون صفاقی کتامین در موش های سوری نر انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 42 سر موش سوری به طور تصادفی به شش گروه کنترل، شم (آب به صورت گاواژ و سالین به صورت تزریق درون صفاقی دریافت کردند)، بیمار (به مدت 10 روز کتامین با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت تزریق درون صفاقی دریافت کردند) و گروه های بیمار تیمار شده با عصاره برگ «به» با دوزهای 50، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن تقسیم شدند. گروه های تیمار به مدت سه هفته قبل از دریافت کتامین، عصاره دریافت کردند. دریافت عصاره تا پنج روز بعد از آخرین تزریق کتامین ادامه داشت. فعالیت حرکتی و رفتارهای شبه اضطرابی در تست زمینه باز ارزیابی شد.یافته ها: نتایج نشان داد دریافت کتامین به صورت مزمن سبب افزایش فعالیت حرکتی افقی و رفتار شبه اضطرابی می گردد (p≤0.001) و پیش تیمار عصاره برگ «به» به طور معنی داری باعث کاهش فعالیت حرکتی افقی (p<0.001) و افزایش مدت زمان ماندن در فضای میانی دستگاه (p<0.01) و فعالیت حرکتی عمودی (p<0.001) می گردد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که مصرف مزمن عصاره برگ «به» احتمالا به واسطه خاصیت آنتی اکسیدانی سبب بهبود اختلال حرکتی و رفتارهای شبه اضطرابی القایی در مدل کتامینی اسکیزوفرنی می گردد.

 زمینه و هدف : ایمونوتوکسین یک توکسین هدف مند است که از اتصال دو بخش مجزا (بخش ایمنی و بخش توکسینی) با واسط شیمیایی یا پپتیدی اختصاصی تشکیل می شود. هدف اصلی تحقیق حاضر تولید پروتئین هسبرسدی و نوترکیب مشتمل بر توکسین دیفتری و فاکتور محرک رشد کلنی گرانولوسیتی است.مواد و روش ها : با توجه به ساختار اولین ایمنوتوکسین تجاری نوترکیب (اونتاک، پروتئین هیبریدی شامل توکسین دیفتری و اینترلوکین 2)، ژن به رمز در آورنده توکسین دیفتری (DT) و فاکتور محرک رشد کلنی گرانولوسیت (G-CSF) با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و قالب پلاسمیدی pET-IDZ3 (پلاسمید pET21 حاوی ژن رمز کننده ایمونوتوکسین اونتاک) و pET-GCSF (پلاسمید pET23 حاوی ژن رمز کننده G-CSF) تکثیر یافت. سپس اتصال دو قطعه ژنی با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و در طی روش Soeing PCR به دست آید. ساخت این سازه ژنی از طریق توالی یابی، SDS-PAGE و وسترن بلات مورد تایید قرار گرفت.یافته ها: ژن به رمز درآورنده ایمونوتوکسین نوترکیب بین جایگاه های آنزیمی EcoRI و NdeI درون وکتور (+) pET21a به صورت صحیح کلون گردید و تولید سویه مولد ایمونوتوکسین نوترکیب DT-GCSF با استفاده از روش های مرسوم مورد تایید قرار گرفت.نتیجه گیری: سیتوکین هیبرید پروتئین، DT-GCSF، می تواند در راستای مقابله با سلول های سرطانی و مهار آن ها که در سطح سلولی آن ها گیرنده های G-CSF زیاد بیان می شوند، مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: تعیین میزان توانایی کودکان فلج مغزی توسط سازمان هایی هم چون بهزیستی، نقش مهمی را در برنامه ریزی درمان و ارائه خدمات حمایتی بازی می کند. سیستم طبقه بندی توانایی دستی، قسمتی از این مهم را به انجام می رساند. در استان مازندران، پیش بینی توانایی دستی به صورت شهودی و بدون ابزار صورت می گیرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی هم خوانی پیش بینی کاردرمان گران از عملکرد دستی آتی مبتلایان به فلج مغزی با مقیاس MACS انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی است و جامعه مورد بررسی آن شامل 12 کار درمان گر شاغل در مراکز توان بخشی تحت نظارت اداره بهزیستی استان مازندران می باشد. در ابتدا کاردرمان گران توانایی دستی 100 فرد مبتلا به فلج مغزی را براساس پیش بینی خود به پنج سطح طبقه بندی نمودند. محقق در مرحله بعد، تمامی این افراد را بر اساس مقیاس MACS طبقه بندی نمود. در انتها میزان هم خوانی پیش بینی درمان گر و محقق مورد تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: ضریب کاپای وزنی مقیاس MACS با سطح معنی داری 0.001>p در سطح یک 0.671 و در سطح پنج 0.747 بود که هر دو بیان گر میزان توافق خوبی بودند. این ضریب در سطح سه و چهار به ترتیب 0.471 و 0.444 بود که نشان دهنده توافق نسبتا خوبی بود. ضرب کاپای وزنی در سطح دو نیز برابر با 0.358 و نشان دهنده توافق کم بود.نتیجه گیری: با وجود هم خوانی بین پیش بینی درمان گر و محقق، مقیاس MACS به عنوان ابزاری مفید در طبقه بندی میزان توانایی دستی کودکان فلج مغزی و پیش بینی نیاز یا عدم نیاز آنان به وسایل کمکی و تطابقی توسط کاردرمان گران در مراکز توان بخشی و ادرارات بهزیستی مورد استفاده قرار می گیرد.

زمینه و هدف: بیماری آندومتریوزیس به عنوان یک بیماری شایع وابسته به هورمون های آندروژنی در نظر گرفته شده است. آندروژن ها اثرات متفاوتی بر رشد آندومتر دارند. گیرنده آندروژن به عنوان مسیر انتقال پیام می تواند نقش کلیدی در تنظیم این روند داشته باشد. بیش از صدها جهش منجر به مقاومت در عملکرد در ژن گیرنده آندروژن (AR) ثبت گردیده است که از این بین توالی تکراری CAG در اگزون 1 بیشترین سهم مطالعات را در ارتباط با بیماری ها داشته است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین تنوع تکرار CAG در ژن AR در زنان ایرانی مبتلا به آندومتریوزیس انجام گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه، 100 زن مبتلا به آندومتریوزیس و 100 زن سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند و ناحیه اگزون 1 با استفاده از PCR تکثیر شد. محصولات ژنی با هدف بررسی تنوع تکرار CAG بر روی ژل آکریل آمید مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: تعداد تکرارهای CAG در هر دو گروه بین 18 تا 26 تکرار مشخص گردید (میانگین±انحراف معیار، 3.3±18.35).نتیجه گیری: بر طبق نتایج حاصل از این مطالعه، تفاوت معنی داری بین دو گروه زنان مبتلا به آندومتریوزیس و گروه زنان سالم یافت نشد و تعداد تکرار در هر دو گروه بین 18 تا 26 تکرار مشخص گردید که نشان دهنده عدم ارتباط بین تنوع تکرار CAG با بیماری آندومتریوزیس می باشد. بر طبق اطلاعات تحقیق حاضر برای اولین بار برروی بیماران مبتلا به آندومتریوزیس در ایران انجام گرفته است، هرچند مطالعه با تعداد نمونه بیشتر ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: مطالعه روی موش ها نشان داده که برخی سایتوکاین ها و پروتئین های تولید شده به وسیله ماکروفاژها و سلول های دیگر در تنظیم بیان پروتئین ABCA1 نقش دارند، اما در این زمینه، مطالعه ای روی آزمودنی های انسانی به ویژه متعاقب فعالیت بدنی انجام نگرفته است. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین پروتئین ABCA1 لنفوسیتی با سایتوکاین های IL-10 و TNF-a متعاقب هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی در نوجوانان پسر دارای اضافه وزن و چاق بود.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 28 دانش آموز (1.89± 16.93سال، 88.07±9.98 کیلوگرم، 2.55±28.35 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت تصادفی انتخاب و در گروه های کنترل (15 نفر) و تمرین (13 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی (هشت هفته/ چهارروز/ هفتاد دقیقه هر جلسه) بود. سنجش پروتئین ABCA1 به وسیله همولیز سلولی و روش الایزای حساس انجام شد. داده ها با آزمون آماری تی و ضریب هم بستگی پیرسون تحلیل شدند.یافته ها: تغییرات پس آزمون نسبت به پیش آزمون نشان داد که متعاقب هشت هفته تمرین، پروتئین ABCA1 با IL-10 هم بستگی مثبت و معنی دار (r=0.43؛ 0.032=p) و با TNF-a هم بستگی منفی و معنی دار (r=-0.53؛ 0.012=p) دارد (p<0.01). هم چنین تمرین باعث افزایش معنی دار پروتئین ABCA1 شده ولی افزایش IL-10 و کاهش TNF-a معنی دار نبود.نتیجه گیری: با توجه به افزایش غلظت پروتئین ABCA1 لنفوسیتی و هم بستگی بین متغیرها متعاقب تمرین، نتایج به دست آمده ثابت می کند که احتمالا TNF-a اثر تنظیمی منفی و IL-10 اثر تنظیمی مثبت بر پروتئین ABCA1 لنفوسیتی دارد.

زمینه و هدف: هیسترکتومی یکی از اقدامات جراحی بسیار رایج محسوب می شود. تنها بعد از سزارین، هیسترکتومی دومین اقدام جراحی ماژور رایج به حساب می آید. مشکلاتی مثل درد شدید لگن، خون ریزی شدید و نامنظم ماهانه یا ابتلا به سرطان رحم از مواردی هستند که برای درمان آن ها هیسترکتومی پیشنهاد می شود. درد شکم پس از هیسترکتومی از راه شکم یکی از شایع ترین شکایات در بیماران تحت این نوع جراحی محسوب می شود. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر تزریق بوپیواکایین داخل نسجی و زیر جلدی و کتامین جلدی در کنترل درد پس از عمل جراحی بیماران کاندید هیسترکتومی ابدومینال تحت بی هوشی عمومی انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور است که بر روی 99 نفر از خانم های کاندید TAH مراجعه کننده به مرکز طالقانی اراک انجام شد که در سه گروه تقسیم بندی شدند. درد بیماران مذکور و میانگین مدت بی دردی و اسکور درد آن ها ثبت گردید.یافته ها: میانگین مدت بی دردی در گروه کتامین 8.8±65.1، در گروه بوپیواکایین 7.8±65.4 و در گروه پلاسبو 5.5±57.6 بوده است که با توجه به p≤0.01 اختلاف معنی داری بین سه گروه دیده شد. مدت بی دردی در گروه پلاسبو به صورت معنی داری از دو گروه کتامین و بوپیواکایین کمتر بود، اما بین دو گروه کتامین و بوپیواکایین اختلاف معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که استفاده از بوپیواکایین و کتامین داخل نسجی در کاهش درد پس از عمل بیماران کاندید هیسترکتومی ابدومینال موثر می باشد و استفاده از دوز بیشتر کتامین و بوپیواکایین به صورت تک دوز منجر به کاهش معنی دار درد پس از عمل بیماران نسبت به گروه پلاسبو می شود.

زمینه و هدف: سرطان پستان یکی از علل عمده مرگ مرتبط با سرطان و شایع ترین بدخیمی در زنان سراسر جهان است. کمرین آدیپوکاین جدیدی است که در شروع و فرآیند التهاب و کموتاکسی سلول های دندریتیک و ماکروفاژهای نا بالغ نقش دارد. هدف از این مطالعه، بررسی این بیومارکر در بیماران مبتلا به سرطان سینه بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی و مورد -شاهدی بود که در آن 45 بیمار مبتلا به سرطان پستان در بیمارستان ولیعصر اراک از خرداد تا آذر 1394 (با محدوده سن 18 تا 60 سال) و 40 داوطلب سالم به عنوان گروه شاهد زن (با محدوده سنی 22 تا 56 سال) مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران دارای کارسینوم مهاجم پستان بوده و قبل از عمل جراحی ماستکتومی انتخاب شدند. سطح سرمی کمرین در هر دو گروه به روش الایزا و بر اساس دستورالعمل کیت اندازه گیری شد.یافته ها: در این مطالعه، میانگین سطح سرمی کمرین در بیماران (608±1536 نانوگرم بر لیتر) کمتر از گروه شاهد 544±1919 نانوگرم بر لیتر) به دست آمد (0.04=p). ارتباط معنی داری بین میزان کمرین با وزن بدن، مرحله بیماری طول مدت بیماری و تعداد گلبول های سفید خون محیطی مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نقش کمرین درفرآیند التهاب، کاهش سطح کمرین در بیماران مبتلا به سرطان سینه ممکن است به دلیل مصرف زیاد آن در واکنش های التهابی یا سرکوب سیستم ایمنی توسط تومور باشد. این کاهش ممکن است به نفع رشد تومور باشد.