Tehran University Medical Journal
Year:2009 | Volume: | Issue: |Papers Count:12

زمینه و هدف: انسداد میزنای سبب استرس اکسیداتیو، تضعیف متابولیسم انرژی و نقص دفع اسید در کلیه می گردد. هدف این مطالعه بررسی اثرات ال- کارنیتین به عنوان کوفاکتور تسهیل کننده اکسیداسیون اسیدهای چرب و میتوکندری و نیز زداینده رادیکال های آزاد و همچنین آلفاتوکوفرول به عنوان قویترین آنتی اکسیدان بر روی این اختلالات کلیوی در ساعات اولیه بعد از رفع انسداد حاد یک طرفه میزنای می باشد.روش بررسی: میزنای چپ تحت بیهوشی در 60 رت مسدود ال- کارتینین، آلفاتوکوفرول یا حامل شان (نرمال سالین و روغن زیتون) در چهار گروه مختلف به صورت داخل صفاقی (i.p) تزریق شد. هر رت مجددا بیهوشی و کانول گذاری گردید و انسداد میزنای دقیقا 24 ساعت بعد از القای انسداد یک طرفه میزنای باز شد. طی یک دوره 30 دقیقه کلیرانس جمع آوری جداگانه ادرار از دو کلیه صورت گرفت. نمونه های جمع آوری شده ادرار و خون شریانی به سنجشگرهای خودکار داده شدند، و سطوح مالون دی آلدئید MDA)، ATP و ADP در کلیه ها اندازه گیری گردیدند. گروه های شاهد و کنترل نیز وجود داشتند n=8-10) در هر گروه)یافته ها: در کلیه پس انسدادی گروه های دریافت کننده حامل نسبت به کلیه معادل در گروه شاهد، مقادیر (p<0.001) MDA، (p<0.01) ADP، (p<0.001) pH ادراری و دفع مطلق (p<0.05) و نسبی بی کربنات (p<0.01) افزایش، ATP، ATP/ADP (هر دو (p<0.001 و (p<0.01) PCO2 ادراری کاهش نشان دادند.آلفاتوکوفرول توانست سطح MDA را به حد طبیعی بازگرداند اما تاثیری بر مقادیر تغییر یافته شاخص های متابولیسم انرژی و دفع اسید- باز نداشت، در حالی که ال- کارنیتین همه آنها به جز افت PCO2 ادراری را بهبود بخشید.نتیجه گیری: دفع بی کربنات افزایش یافته در کلیه پس انسدادی به علت نقص ترشح اسید در مجاری جمع کننده می باشد و به متابولیسم انرژی تضعیف شده و استرس اکسیداتیو کلیوی ناشی از انسداد میزنای مرتبط نمی باشد.

زمینه و هدف: تکنیک بستن عروق به وسیله لیگاشور Ligation vessel sealing system یک روش هموستاز که به طور موفقیت آمیزی در جراحی شکمی در حال انجام است و در سال های اخیر استفاده از آن در جراحی تیرویید فزونی گرفته است. هدف از مطالعه بررسی نتایج استفاده از تکنیک جدید هموستاز با لیگاشور در مقایسه با روش سنتی آن می باشد.روش بررسی: این مطالعه مقطعی در سال های 1384-87 در بیمارستان های میلاد و رسول اکرم در شهر تهران انجام شده است. طی این دوره سه ساله تمام بیماران با پاتولوژی متفاوت نیازمند به جراحی تحت بررسی قرار گرفتند. مدت زمان جراحی، مدت زمان بستری در بیمارستان و عوارض جراحی در دو گروه بیماران که تحت جراحی تیرویید با دو روش Ligasure 45) بیمار) و Clamp & Tie 145) بیمار) قرار گرفتند با هم مقایسه شدند. یافته ها: زمان عمل در دو گروه با هم تفاوت واضحی نداشت. زمان عمل در گروه Ligasure، 132.22 دقیقه و در گروه Clamp & Tie، 131.10 دقیقه بود. تفاوت آماری معنی دار در نتایج دو گروه از لحاظ مدت زمان بستری در بیمارستان و عوارض بعد از عمل مشاهده شد. دو مورد هیپوکلسمی بعد از عمل در گروه اول (گروه (Ligasure و 24 مورد هیپوکلسمی در گروه دوم (گروه (Clamp & Tie مشاهده شد (p<0.05). مدت زمان بستری در بیمارستان بعد از جراحی در گروه اول 2.18 روز و در گروه دوم 2.65 روز بود (p=0.005).نتیجه گیری: اگرچه تکنیک جراحی Ligasure برای جراحان آسان تر است ولی در مطالعه ما کاهشی در مدت زمان جراحی در این روش نسبت به گروه دوم مشاهده نشد، ولی از مزایای این تکنیک در مطالعه ما، کاهش عوارض جراحی و مدت بستری در بیمارستان بود.

زمینه و هدف: سرفه یکی از شایع ترین نشانه هایی که در مراقبت های سرپایی مورد توجه قرار می گیرد.از آن جهت که در تعداد کمی از مطالعات تاثیرات درمانی بکلوفن در درمان سرفه (خصوصا مزمن) مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این مطالعه تاثیرات و فعالیت ضدسرفه دوز 20 میلی گرمی خوراکی داروی بکلوفن در مقایسه با یکی از داروهای پرکاربرد ضدسرفه یعنی دکسترومتورفان، در بیماران دچار سرفه مورد ارزیابی قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور، 120 بیمار مبتلا به سرفه مزمن (بیش از سه هفته) که در سال 1386 به کلینیک بیماری های ریه بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) شهر زاهدان مراجعه کرده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در دو گروه 60 نفره (گروه دریافت کننده بکلوفن با میانگین سنی 32.32±6.51 سال و گروه دریافت کننده دکسترومتورفان با میانگین سنی 31.54±5.06 سال) برای بررسی کاهش کیفی شدت، دوره و مدت زمان سرفه ها به مدت 14 روز مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: در گروه دریافت کننده بکلوفن %73.3 بیماران و در گروه دریافت کننده دکسترومتورفان %65 بیماران کاهش علایم سرفه (شدت/ دوره/ مدت زمان) را داشتند. البته تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر کاهش شدت، دوره و مدت زمان سرفه مشاهده نشد (p>0.05). همچنین در کل بیماران عارضه جانبی دارویی مشاهده نشد.نتیجه گیری: بکلوفن دارای اثرات کاهنده بر تعداد، شدت، دوره و مدت زمان دوره های سرفه و به نسبت بیشتر از داروی رایج دکسترومتورفان است. ولی با توجه به اینکه اختلاف معنی داری در این مطالعه مشاهده نشد، انجام تحقیقات دقیق تر و کمی توصیه می شود.

زمینه و هدف: شقاق نوک پستان در %11-96 مادران شیرده اتفاق می افتد و جزء شایع ترین علل قطع زودرس شیردهی می باشد. یکی از درمان های رایج شقاق نوک پستان لانولین می باشد از طرفی با توجه به اثرات تایید شده آلوورا بر ترمیم زخم، این مطالعه با هدف تعیین اثر ژل آلوورا و پماد لانولین بر درمان شقاق نوک پستان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی دو گروهه و یک سوکور است، که در آن نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف، در کلینیک ویژه دکتر شیخ انجام گردید و 50 شقاق نوک پستان در هر گروه 47) مادر مبتلا به شقاق هر دو پستان و شش مادر مبتلا به شقاق نوک یک پستان)، پس از توضیح روش مطالعه و اخذ رضایت نامه کتبی، به شکل تصادفی به دو گروه درمان با پماد لانولین و یا ژل آلوورا تقسیم شدند، ضمنا به هر دو گروه، آموزش تکنیک صحیح شیردهی و نحوه استعمال دارو داده شد. قبل از مطالعه، روز سوم و روز هفتم پس از مطالعه مقیاس استور، توسط پژوهشگر تکمیل شد. سپس داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین نمره شقاق نوک پستان در گروه ژل آلوورا، قبل از مطالعه 3.04، روز سوم 1.26 و روز هفتم 0.26 بود و در گروه پماد لانولین، قبل از مطالعه 3.1، روز سوم 1.7 و روز هفتم 1.02 بود و دو گروه از نظر میانگین نمره شقاق نوک پستان، قبل از مطالعه، همگن بودند (p>0.05) ولی در روز سوم (p=0.048) و هفتم (p=0.003)، بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت p=0.048) و (p=0.003.نتیجه گیری: ژل آلوورا در ترمیم شقاق نوک پستان، از پماد لانولین موثرتر می باشد.

زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی در ایران و به خصوص اصفهان یک بیماری اندمیک می باشد. متعاقب مطالعه قبلی مبنی بر اثر بخشی گیاه فلوس در درمان سالک، در این مطالعه اثر بخشی عصاره جوشانده میوه گیاه فلوس در پایه ژل همراه با تزریق موضعی گلوکانتیم در مقایسه با تزریق موضعی گلوکانتیم همراه با پلاسبو مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: تعداد 140 نفر از بیماران مبتلا به سالک مراجعه کننده به درمانگاه مرکز تحقیقات پوست و سالک اصفهان به دو گروه تحت درمان توام با گلوکانتیم و ژل عصاره فلوس و گلوکانتیم و ژل پلاسبو قرار گرفتند. درمان تا بهبودی کامل و یا حداکثر چهار هفته ادامه پیدا کرد. بیماران هر هفته و سه ماه پس شروع مطالعه از نظر میزان بهبودی مورد بررسی قرار گرفتند. پاسخ درمانی به صورت بهبودی کامل، بهبودی نسبی و عدم بهبودی ارزیابی گردید.یافته ها: در گروه فلوس همراه با گلوکانتیم 47 نفر (%67.1) و در گروه پلاسبو همراه با گلوکانتیم 29 نفر (%41.4) بیماران در مدت پی گیری، بهبودی کامل داشتند. درصد بهبودی به طور معنی داری در گروه فلوس و گلوکانتیم بیش از گروه پلاسبو و گلوکانتیم بود. در هر دو گروه در 9 نفر از بیماران عوارضی چون خارش و اریتم مشاهده شد و از این لحاظ تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه مبنی بر اثربخشی ژل عصاره فلوس در افزایش درصد بهبودی بیماران می توا استفاده موضعی این فراورده را به صورت توام با گلوکانتیم در درمان سالک توصیه نمود.

زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک (Polycystic ovary syndrome) از علل مهم اختلال در کار تخمک گذاری تخمدان ها و در نتیجه، ناباروری می باشد. دو روش گونادوتروپین ها و کوتریزاسیون لاپاراسکوپیک تخمدان در مواردی که درمان با کلومیفن با شکست مواجه می شود از گزینه های مهم هستند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی و مقایسه میزان حاملگی با گونادوتروپین ها و کوتریزاسیون لاپاراسکوپیک تخمدان در مبتلایان به تخمدان پلی کیستیک مقاوم به درمان کلومیفن می باشد.روش بررسی: نوع مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده می باشد که در خانم های نازای مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن و مراجعه کننده به درمانگاه نازایی بیمارستان میرزا کوچک خان دانشگاه علوم پزشکی تهران طی سال های 82-87 انجام شده است.یافته ها: تعداد 50 خانم در هر گروه درمان به صورت تصادفی قرار داشتند که از نظر سن، تعداد سال های نازایی اولیه، تعداد سال های نازایی ثانویه، تفاوتی نداشتند. در گروه لاپاراسکوپی هشت مورد (%16) حاملگی بوده که همه موارد ترم شده اند. در گروه گونادوتروپین، 14 مورد (%28) حاملگی بوده که 10 مورد ترم (%20) و چهار مورد (%8) سقط شده اند. هزینه درمان در گروه گونادوتروپین به طور معنی داری بیشتر از گروه لاپاراسکوپی بود (p<0.001). در آنالیز لوجستیک رگرشن، با کنترل اثر سن، شاخص توده بدن و هزینه درمان، نوع درمان (لاپاراسکوپی یا گونادوتروپین)، اثر معنی داری در پیشگویی حاملگی ترم نداشت.نتیجه گیری: گرچه درصد حاملگی در گروه گونادوتروپین، بیشتر از گروه لاپاراسکوپی بوده ولی موارد سقط نیز بیشتر بوده و در نهایت تفاوت معنی داری در حاملگی ترم بین دو گروه دیده نشد. در مجموع مطالعات بیشتری نیاز است تا در مورد مزایای این روش ها بتوان تصمیم گیری نمود.

زمینه و هدف: تنگی های لارنگوتراکئال یکی از مشکلات عمده در تخصص گوش و حلق و بینی می باشد.میزان عود تنگی پس از جراحی بالا است و اغلب بیماران متحمل جراحی های متعدد جهت رفع تنگی می شوند. در این مطالعه تاثیر میتومایسین C- موضعی پس از پروسه های درمانی لیزر و دیلاتاسیون در جلوگیری از ایجاد تنگی لارنگوتراکئال بررسی شده است.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 23 نفر از بیمارانی که دچار تنگی لارنگوتراکئال بودند به دو گروه تقسیم شده که 12 نفر در محل تنگی محلول میتومایسین C- آغشته گردید و در 11 نفر دیگر از این محلول استفاده نگردید. سپس بیماران به فاصله یک و سه ماه پس از این اعمال تحت آندوسکوپی قرار گرفته و پس از آن نیز به فواصل منظم پی گیری شدند. نتایج حاصل از این روشهای درمانی تحت مقایسه آماری قرار گرفت.یافته ها: در گروه شاهد متوسط تغییرات طول عمودی و طول افقی سطح مقطع تنگی پس از اقدام درمانی به ترتیب 0.47±0.77 میلی متر و 0.50±0.60 میلی متر بوده است ولی در گروه مداخله این تغییرات پس از اقدام درمانی به ترتیب 2.28±1.15 میلی متر و 2.23±1.03 میلی متر بوده است. این مقادیر با هم تفاوت معنی دار دارند (p<0.0001). در دو گروه از نظر متوسط تغییرات سطح مقطع تنگی نیز با هم تفاوت معنی دار داشتند (p<0.0001).نتیجه گیری: استفاده از میتومایسین C- موضعی در محل تنگی های لارنگوتراکئال پس از جراحی دیلاتاسیون و لیزر سبب کاهش ایجاد تنگی مجدد می شود و نیاز به انجام پروسه های درمانی مجدد را کاهش می دهد.

زمینه و هدف: سپسیس یک علت مهم بستری دربیمارستان ها و مرگ بیمارستانی است. یک مارکر برای افتراق سپسیس از بیماری های غیرعفونی، سطح سرمی پروکلسی تونین (PCT) است. هدف از این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی تست نیمه کمی پروکلسی تونین در افتراق علل عفونی و غیرعفونی در بیماران مبتلا به سندروم پاسخ التهابی سیستمیک (SIRS) بود.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی سطح سرمی PCT در بیماران با علایم احتمالی سپسیس، که طی سال های 1385-87 به اورژانس مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران مراجعه کردند با روش نیمه کمی سنجیده شد.یافته ها: از 263 بیمار مورد مطالعه %65.8 مرد و %34.2 زن بودند. میانگین سنی بیماران 46.9±20.7 سال بود. در 104 بیمار PCT<0.5 (%6539) و در 49 بیمار 0.5≤PCT<2 (%18.6) و در 74 بیمار 2≤PCT<10 (%28.1) و در 36 بیمار PCT≥10 (%13.8) (نانوگرم در میلی لیتر) بود. علت SIRS در اکثر بیماران (%60.6) با PCT<0.5 (نانوگرم در میلی لیتر) بیماری های غیرعفونی بود در حالی که بیماران با PCT≥10 نانوگرم در میلی لیتر همه در گروه SIRS با علت عفونی قرار داشتند. سطح PCT در بیماران با SIRS عفونی به طور معنی داری بالاتر از بیماران با SIRS غیرعفونی بود (p<0.0001) حساسیت تست برای آستانه های 0.5 و 2 و 10 (نانوگرم در میلی لیتر) به ترتیب %89.2 و %67.1 و %22.8 بود و ویژگی آن برای آستانه های 0.5 و 2 و 10 (نانوگرم در میلی لیتر) به ترتیب %82.9، %96.2 و %100 بود.نتیجه گیری: اندازه گیری سطح PCT در همراهی با یک ارزیابی بالینی مناسب، می تواند راهنمایی برای شروع به موقع درمان آنتی بیوتیکی باشد و پیش آگهی بیماران مبتلا به سپسیس را بهبود بخشد.

زمینه و هدف: گزارش های متعددی از آگاهی بیماران در حین بیهوشی، ریسک فاکتورهای مرتبط با این حالت و روش های مناسب برای پیشگیری از آن ارایه شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان آگاهی در اعمال جراحی الکتیو شکم در طی بیهوشی عمومی در معتادان به تریاک و مقایسه آن با افراد غیرمعتاد به تریاک بود.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی، 120 نفر بیمار در دو گروه غیرمعتاد و معتاد (دارای سابقه مصرف تریاک) قرار گرفتند. دو گروه از نظر متغیرهای بالینی حین بیهوشی و نتایج بررسی های برآمده از تکمیل پرسشنامه، در زمان 24 ساعت پس از خارج سازی لوله تراشه، مورد بررسی قرار گرفتند.برای بررسی وقوع آگاهی حین بیهوشی، از یک چک لیست بالینی استفاده به عمل آمد؛ اما علاوه بر آن، از دو پرسشنامه نیز استفاده شد، که این دو، از نوع پرسشنامه های با سوالات باز بود و تکمیل آن بر عهده یکی از همکاران قرار داشت.یافته ها: متغیرهای زمینه ای در دو گروه اختلافی نداشت (p>0.05)، اما شیوع علایم بالینی مرتبط با آگاهی و نتایج مصاحبه با بیماران، نشان دهنده شیوع بیشتر آگاهی حین بیهوشی در گروه معتاد بود (p<0.001).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بیماران معتاد به تریاک، از نظر احتمال وقوع آگاهی حین بیهوشی در اعمال جراحی شکم، در ریسک بالاتری قرار دارند. در ضمن، با این مطالعه می توان سابقه اعتیاد به تریاک را نیز به عنوان ریسک فاکتور ایجاد آگاهی حین بیهوشی به ریسک فاکتورهای مورد بررسی در مطالعات مشابه قبلی اضافه کرد.

زمینه و هدف: آرتریت چرکی عفونت حاد قضای مفصلی است شیوع واقعی آن مشخص نیست و یکی از اورژانس های طب اطفال می باشد. اکثر بیماران به علت تب، درد، تورم و محدودیت حرکت مفصلی و یا لنگیدن مراجعه می کنند. تاخیر در تشخیص و درمان صحیح ضمن طولانی کردن دوره درمان ممکن است منجر به عواقب ناگواری برای بیمار بشود.روش بررسی: این مطالعه مقطعی توصیفی گذشته نگر بوده که بر روی 60 بیمار یک ماهه تا 14 ساله که در طی سال های 1375 تا 1384 در بخش اطفال بیمارستان امام خمینی بستری شده بودند، انجام شده است. تمام اطلاعات مربوط به بیماران از پرونده آنها استخراج، در فرم های مربوط ثبت و بررسی شد.یافته ها: تمام بیماران در زمان مراجعه درد و تورم مفصل، حدود %80 (50 نفر) محدودیت حرکت مفصلی و %64 40) نفر) بیماران لنگیدن داشتند. %80 48) نفر) آنها تب داشته و در 40) %80 نفر) بیماران یک مفصل و 12) %20 نفر) چند مفصل درگیر بود. شایع ترین مفصل درگیر، مفصل هیپ 37) %62 نفر) و صددرصد بیماران ESR بالا و CRP در 51) %85 نفر) موارد مثبت بود. %65.8 39) نفر) بیماران لکوسیتوز داشتند. در میان 10 مورد میکروبی 16) %65.6 نفر) موارد عامل میکروبی استاف اورئوس، %12.3 (سه نفر) کلبسیلا، %12.3 (سه نفر) استرپتوکوک پنومونیه، %4.1 (یک نفر) استرپتوکوک گروه b و %4.1 (یک نفر) هموفیلوس آنفلوانزا تیپ b بود. بعد از چهار هفته درمان، ESR در %64 (39 نفر) موارد و CRP در صددرصد موارد نرمال شد.نتیجه گیری: کودکانی که با شکایت تب و درد و محدودیت حرکت مفصلی یا لنگیدن مراجعه می کنند حتما بایستی از نظر آرتریت سپتیک مورد بررسی قرار گیرند.

زمینه و هدف: شکستگی های باز مستعد عفونت هستند. میزان بروز عفونت در شکستگی ها باز به حالت های مختلف شکستگی، نوع اقدام درمانی، درمان آنتی بیوتیکی و مشخصات بیمار بستگی دارد. هدف از مطالعه یافتن ارتباط بین ریسک فاکتورها و عفونت ایجاد شده بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع Case control بوده که به بررسی نتایج دو ساله درمان شکستگی بازتیپ II گاستیلو در 66 بیمار درمان شده در بیمارستان سینا طی سال های 1375-1384 که تحت فیکاسیون خارجی قرار گرفته اند، می پردازد. از 66 بیمار مورد بررسی 33 بیمار (گروه مورد) طی دو سال پی گیری دچار عفونت شده بودند با 33 بیمار دیگر (گروه شاهد) که عفونت نکرده بودند از نظر ریسک فاکتورهای موثر در بروز عفونت تحت بررسی و مقایسه قرار گرفتند. هر دو گروه تحت فیکاسیون خارجی قرار گرفته بودند.یافته ها: میانگین سن بیماران در گروه مورد 34.2±4.2 و در گروه شاهد 35.4±3.7 سال بود نسبت مرد به زن در گروه مورد 2.6 و در گروه شاهد 1.75 بود. سیگاری بودن (p=0.002)، میانگین مدت مصرف سیگار (p=0.04)، میانگین تعداد دفعات ترزیق خون (p=0.03)، انجام دبریدمان در کمتر از شش ساعت (p=0.01)، شکستگی همراه فمور (p=0.005) و تعداد افراد مبتلا به دیابت (p=0.0001) در دو گروه تفاوت معنی داری با هم داشتند ولی میانگین (p=0.12) BMI، میانگین سن، نسبت جنسیت و مکانیسم آسیب (p=0.4) در دو گروه تفاوت معنی داری با هم نداشتند.نتیجه گیری: در میزان بروز عفونت در شکستگی های باز تیپ II گاستیلو عواملی چون زمان انجام دبریدمان، ابتلا به دیابت، محل شکستگی و مصرف سیگار بسیار مهم هستند و عواملی چون میانگین BMI، جنسیت و سن تاثیری در میزان بروز عفونت ندارند.

زمینه و هدف: تشخیص قبل از جراحی در مورد شکم حاد ضروری نیست بلکه مسوولیت اصلی جراحی در برخورد با شکم حاد، تعیین نیاز به لاپاروتومی است. با این حال، در مورد پریتونیت های لوکالیزه ای مثل آپاندیسیت حاد، تابلوی بالینی و معاینه فیزیکی معمولا آن قدر تشخیصی است که جراح یکسره به سوی تشخیص نهایی هدایت می کند. از سوی دیگر، تشخیص های افتراقی آپاندیسیت حاد نیز بسیار فراوان و شایسته توجه هستند چرا که یافتن آپاندیس طبیعی در بیماری که با تشخیص آپاندیسیت حاد جراحی شده است، سرآغاز جستجو به دنبال سایر علل درد شکم است. در این میان، پیچ خوردگی امنتوم یک تشخیص نسبتا نادر است که معمولا دور از ذهن می ماند. با فکر کردن به این تشخیص و توجه به تظاهر تقریبا ثابت آن (خروج مایع سروزی- خونابه ای به محض گشودن صفاق) می توان مانع از تشخص و درمان ناصحیح شد.معرفی بیمار: در این مقاله پسر بچه ای 9 ساله با شکم حاد معرفی می شود که با تشخیص آپاندیسیت جراحی شد و در نهایت پیچ خوردگی امنتوم علت درد شکم بود.نتیجه گیری: با آگاهی از این تشخیص و توجه به تظاهر تقریبا ثابت آن، می توان مانع از تشخیص و درمان ناصحیح شد.