مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال:1395 | دوره:18 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

سابقه و هدف: صرع یکی از شایع ترین اختلات نورولولوژیکی می باشد که تعداد زیادی از بیماران از صرع مقاوم به دارو رنج می برند بعلت وجود ترکیبات ضد تشنجی موجود در شاهدانه و مصرف آن در طب سنتی هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره آبی گیاه شاهدانه در درمان تشنج می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 40 سر موش سوری نر انتخاب و به 5 گروه، شامل گروه های کنترل، شم و 3 گروه آزمایش تقسیم شدند. گروه کنترل فقط داروی پنتیلن تترازول (PTZ) دریافت کرد. گروه شم آب مقطر و گروه های آزمایش دوزهای 400، 600 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن از عصاره آبی شاهدانه را با لوله گاواژ به مدت 4 هفته دریافت کردند. 30 دقیقه بعد، پنتیلن تترازول (45 mg/kg به صورت داخل صفاقی) به گروه های آزمایش و شم تزریق شد. در نهایت رفتارهای تشنجی و پارامتر های مربوطه بوسیله دوربین به مدت 25 دقیقه در قفس ویژه ای ضبط شد و پارامترهای مختلف تشنج ارزیابی شد. یافته ها: درمان با عصاره آبی شاهدانه تاخیر زمانی شروع تشنج را در دوز 800 (ثانیه 232.87±33.76) نسبت به کنترل (ثانیه 103.84±7.50) افزایش داد (p<0.05) و پبشرفت فاز های تشنج را در آخرین تحریک در هر 3 دوز به میزان یکسانی (1.91±0.5) نسبت به کنترل (5±0) مهار کرد (p<0.00).نتیجه گیری: نتایج نشان داد دوز 800 mg/kg وزن بدن، عصاره شاهدانه بیشترین اثر ضد تشنجی را بر تشنج های القایی با پنتلین تترازول دارد. بنابراین تاثیر ضدتشنجی عصاره آبی شاهدانه وابسته به روز می باشد.

سابقه و هدف: درمان دارویی پوسیدگی دندان احتمال واکنش های آلرژیک را تسهیل و مقاومت میکروبها به آنتی بیوتیکها را افزایش می دهد. این مطالعه به منظور بررسی اثرات ضدمیکروبی و تعیین ترکیبات فنلی موجود در عصاره هیدروالکلی آلوئه ورا و شیرین بیان بر روی چهار باکتری عامل پوسیدگی دندان در شرایط آزمایشگاهی انجام شد.مواد و روش ها: دراین مطالعه تجربی، عصاره هیدروالکلی برگ آلوئه ورا و ریشه شیرین بیان به روش پرکولاسیون تهیه و پس ازتهیه سویه های استاندارد استرپتوکوکوس موتانس، استرپتوکوکوس سالیواریوس، استرپتوکوکوس سانگوئیس، اکتینومایسس ویسکوزوس و اثر ضد باکتریایی عصاره ها به روش میکروبراث دایلوشن تعیین گردید. همچنین غلظت ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و فلاونولی موجود در عصاره این دو گیاه به روش OD متری تعیین گردید.یافته ها: غلظت فنل تام، فلاونول و فلاونوئیدها عصاره آلوئه ورا بترتیب 37، 3 و10 میلیگرم/گرم و در عصاره شیرین بیان بترتیب 36، 78 و 14 میلیگرم/گرم بود. میزان MIC و MBC عصاره شیرین بیان برای استرپتوکوکوس موتانس به ترتیب 0.5 و 1، استرپتوکوکوس سالیواریوس به ترتیب 0.25 و 0.5، استرپتوکوکوس سانگوئیس به ترتیب 0.125 و 0.5 و اکتینومایس ویسکوزوس به ترتیب 0.25 و 0.5 میلیگرم/میلی لیتر محاسبه شد. میزان MIC و MBC عصاره آلوئه ورا استرپتوکوکوس موتانس بترتیب 4 و 16، استرپتوکوکوس سالیواریوس بترتیب 0.5 و 2، استرپتوکوکوس سانگوئیس بترتیب 1 و4و اکتینومایسس ویسکوزوس به ترتیب1و2 میلیگرم/ میلی لیتر محاسبه گردید. MIC و MBC عصاره آلوئه ورا (4 و 16 میلیگرم/میلی لیتر) به طور معنی داری بیشتر از عصاره شیرین بیان (0.5 و1 میلیگرم/میلی لیتر) بود (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره شیرین بیان با دارا بودن ترکیبات فنلی بیشتر نسبت به عصاره آلوئه ورا اثر ضد میکروبی روی باکتریهای مورد مطالعه داشته و مقاومت استرپتوکوکوس موتانس در مقابل عصاره های این دو گیاه بیش از 3 باکتری دیگر بوده است.

سابقه و هدف: تغییر فعالیت نورونهای هسته اکومبنس در حین استرس مشاهده شده است اما نقش این هسته در کاهش عوارض استرس بخوبی شناخته نشده است. در این مطالعه اثر مهار موقت هسته اکومبنس بر تغییرات متابولیکی استرس در موش های ماده بررسی شد.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 48 سر موش کوچک آزمایشگاهی ماده نژاد NMRI با میانگین وزنی 3±27 گرم انجام شد. هسته اکومبنس بصورت یکطرفه و دوطرفه کانول گذاری شد. پس از یک هفته بهبودی لیدوکایین 2% و یا سالین به مدت چهار روز متوالی هر روز 5 دقیقه قبل از القا شوک الکتریکی کف پا به حیوانات تجویز شد. کورتیکوسترون پلاسما، آب و غذای دریافتی و تاخیر در غذاخوردن به عنوان پارامترهای متابولیکی استرس سنجیده شد.یافته ها: استرس به تنهایی موجب افزایش کورتیکوسترون پلاسما (17±0.8) در مقایسه با گروه کنترل (4.5±0.3) شد (p<0.001). همچنین موجب افزایش تاخیر در غذا خوردن (%218±9.8، p<0.01) و کاهش آب (%80±4.5) و غذای دریافتی (%84±5.5) گردید (p<0.05). مهارموقت هسته اکومبنس اثر استرس را در تغییرات کورتیکوسترون تغییر نداد و اثر استرس را در میزان آب دریافتی مهار کرد که اکومبنس چپ عملکرد قویتری داشت (%195±7.6،p<0.01). مهار موقت هسته اکومبنس اثر استرس را درمیزان غذای دریافتی خنثی کرد. مهار موقت هسته اکومبنس راست اثر استرس را درزمان تاخیر در غذاخوردن تقویت (%264±10.8، p<0.01) و مهار هسته اکومبنس چپ آن را مهار کرد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مهار موقت هسته اکومبنس می تواند در کاهش اثرات متابولیکی استرس موثر باشد و در عین حال این تاثیر نوعی سوگیری در عملکرد هسته اکومبنس سمت راست و چپ را از خود نشان می دهد.

سابقه و هدف: ریفلاکس وزیکواورترال و به دنبال آن عفونت ادراری از عوامل موثر در آسیب کلیه، بخصوص در کودکان با سن پایین می باشد. این مطالعه به منظور بررسی احتمال بهبودی خودبخودی ریفلاکس وزیکواورترال با درجات بالا در شیرخواران کمتر از یک سال انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی که در بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد، کلیه کودکان زیر یک سال با درجه بالای ریفلاکس وزیکواورترال (III-V) حداقل در یک واحد کلیه بر حسب سن، درجه ریفلاکس و آسیب کلیه، حداقل به مدت دو سال تحت پیگیری و بررسی قرار گرفتند. بررسی بهبودی ریفلاکس با انجام VCUG (Voiding Cystourethrography) یا RNC (Radionuclide Cystography) سالانه و نیز وجود آسیب کلیه توسط Dimercaptosuccinic Acid (DMSA) در حداقل 6-4 ماه بعد از آخرین عفونت ادراری انجام شد. یافته ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و p<0.05 معنی دار تلقی شد.یافته ها: در این مطالعه 49 شیرخوار با 97 واحد کلیه (یک بیمار تک کلیه بوده است) مورد بررسی قرار گرفتند که 29 کودک (59.2%) دختر و بقیه پسر بودند. سن متوسط کودکان 5.9±3.66 ماه بوده است. از 49 کودک مبتلا به ریفلاکس وزیکواورترال، بهبودی کامل در 33 مورد (67.3%)، بهبودی نسبی (کاهش درجه ریفلاکس) در 13 کودک (26.5%) و عدم بهبودی در 3 کودک (6.1%) مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که درصد بالایی از کودکان زیر یک سال مبتلا به ریفلاکس وزیکواورترال بهبودی خودبخودی دارند و پیشنهاد می شود که در مورد جراحی زودهنگام کودکان در این سن تجدید نظر شود.

تصمیم گیری بالینی بخش اساسی کار حرفه ای پرستاران بوده که سبب ایجاد هویت حرفه ای می گردد. این مطالعه با توجه به حساسیت تصمیم گیری بالینی در پرستاران اتاق عمل، به منظور بررسی تجارب پرستاران و تصمیم گیری بالینی آنها در محیط اتاق عمل بر اساس تئوری بنر (از مبتدی تا خبره) انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی به صورت سرشماری بر روی 186 نفر از پرستاران و تکنسین های اتاق عمل شاغل در بیمارستانهای آموزشی شهر تبریز در سال 1393 انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه تصمیم گیری بالینی Jenkins که دارای 40 عبارت و چهار حیطه شامل:جستجو برای روشهای مختلف مراقبتی، توجه به ارزشها و اهداف، ارزشیابی مداوم پیامدها و جستجوی اطلاعات و ادغام بیطرفانه اطلاعات جدید می باشد، جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. امتیاز ابزار بین 40 تا 200 می باشد و افراد دارای نمرات بالاتر دارای سطح تصمیم گیری بالینی بالاتری هستند.یافته ها:میانگین امتیاز کل تصمیم گیری بالینی پرستاران 102.3±15.3 بوده است که حیطه توجه به ارزش ها و اهداف (35.3±6.2) بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده است. همچنین ارتباط مستقیم و معنی داری بین نمره تصمیم گیری بالینی کل با سن (p<0.04 و r=0.67) و سابقه کار در اتاق عمل (p<0.05 و r=0.77) وجود داشت، در حالیکه ارتباطی بین امتیاز تصمیم گیری و سابقه کار بالینی در سایر بخشها (p=0.7 و r=0) مشاهده نگردید.نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که با افزایش تجربه بالینی پرستاران در اتاق عمل، قدرت تصمیم گیری آنها ارتقا می یابد. از اینرو نتایج این مطالعه تئوری از مبتدی تا خبره گی بنر را تایید می کند.

سابقه و هدف: عفونت ویروس سایتومگال یکی از عوامل رد پیوند در بیماران پیوندی می باشد. این مطالعه به منظور یافتن عوامل دموگرافیک و ریسک فاکتورهای مرتبط با مدت زمان تا بروز عفونت سایتومگال ویروسی (CMV) پس از پیوند کلیه انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در بیماران دریافت کننده پیوند طی سال های 1389 تا 1394 در بخش پیوند کلیه بیمارستان شهید بهشتی بابل انجام شد. مشخصه های دموگرافیک، متغیرهای BMI، وضعیت سیگار کشیدن، نوع بیماری زمینه ای منجر به ESRD، هپاتیت B، هپاتیت C و نوع دیالیز مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل آماری داده ها با استفاده از روش کاپلان مایر برآورد و با آزمون لگاریتم رتبه ای و رگرسیون کاکس مقایسه و بررسی شد.یافته ها: از 242 بیمار که پیوند کلیه دریافت کردند، در 73 نفر (30.2%) عفونت CMV با میانه و میانگین بقا 41 و 48.9±23.50 روز بروز کرد. در این مطالعه بین متغیرهای جنسیت، محل زندگی، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، BMI، وضعیت سیگار کشیدن، هپاتیت B و نوع دیالیز با مدت زمان تا بروز عفونت سایتومگال رابطه ای بدست نیامد. تنها متغیرهای سن بیمار (mean=45 و p=0.04) و اتیولوژی اورولوژی مرحله پایانی بیماری کلیوی (ESRD=End Stage Renal Desease) (p=0.03) رابطه معنی داری با مدت زمان تا بروز عفونت سایتومگال یافت شد.نتیجه گیری: بیماران مسن تر و با سوابق بیماری های اورولوژیک احتمال بیشتری برای بروز ویروس سایتومگال پس از پیوند دارند. بنابراین توصیه می شود پیگیری های کوتاه مدت تر در 4 ماه اول پس از پیوند و با تمرکز بیشتر در 2 ماه اول، انجام گردد.

سابقه و هدف: فعال شدن مجدد ویروس هپاتیت B (HBV) ، یک عامل خطر عمده برای ایجاد اختلال عملکرد کبد، هپاتیت حاد و مزمن، سیروز و سرطان کبد بعد از پیوند کلیه (KTP) می باشد. این مقاله بعضی از مقالات چاپ شده در باره پیشگیری از فعال شدن مجدد HBV در گیرنگان پیوند کلیه را خلاصه نموده است.مواد و روش ها: برای جمع آوری اطلاعات موجود در باره این موضوع، مقالات چاپ شده زیادی که به زبان انگلیسی و به صورت مقاله کامل بودند در منابع متعددی همچون پاب مد، اسکوپوس، گوگل اسکولار و غیره با کلمات کلیدی هپاتیت B و پیوند کلیه مورد بررسی قرار داده شده است.یافته ها: میزان خطر فعال شدن مجدد HBV بدنبال پیوند کلیه به وضعیت مارکرهای سرولوژی HBV در زمان پیوند ارتباط دارد. بیماران کاندید پیوند کلیه که HBsAg مثبت هستند ریسک بالاتری برای فعال شدن مجدد HBV دارند خصوصا آنهایی که HBeAg مثبت دارند و یا سطوح بالایی از HBV DNA در سرم داشته باشند. لامی ودین به صورت گسترده در پیشگیری از فعال شدن مجدد استفاده شده است، با این وجود این دارو با میزان زیادی از مقاومت دارویی همراه می باشد. به نظر می رسد که درمان اپتیمال آنتی ویروسی برای پیشگیری از فعال شدن مجدد HBV، انتکاویر می باشد که با کمترین خطر مفاومت دارویی همراه است. با این وجود HBV که مقاوم به لامی ودین باشد، ، کمتر به انتکاویر حساس می باشد. داروی آنتی ویروسی ترجیحی برای HBV مقاوم به لامی ودین، تنوفوویر می باشد که به جای قطع لامی ودین بهتر است به آن اضافه شود زیرا در این وضعیت درمان ترکیبی ممکن است باعث کاهش مقاومت به داروی دوم گردد.نتیجه گیری: شواهد کافی وجود دارد تا به صورت روتین پروفیلاکسی آنتی ویروس برای همه بیماران HBsAg مثبت که کاندید پیوند کلیه هستند توصیه شود.

سابقه و هدف: رضایتمندی بیماران از اورژانس، یک شاخص سنجش کیفیت ارائه خدمات بهداشتی و درمانی می باشد که می تواند آگاهی مسوولین مربوطه را نسبت به وضعیت موجود افزایش دهد. لذا این مطالعه به بررسی میزان رضایتمندی بیماران از اورژانس بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در مدت 8 ماه به روش مصاحبه در دسترس بر روی بیماران بستری شده در اورژانس بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال 93-1392 انجام گرفت. اطلاعات در مورد محیط، خدمات و کادر پرستاری توسط پرسشنامه استانداردی که پاسخ های آن به صورت «مورد نداشت، ناراضی، رضایت کم، متوسط، زیاد» بود، جمع آوری گردید. در صورتیکه بیماران توانایی پاسخ به سوالات را نداشتند همراهان بیماران پرسشنامه را تکمیل نمودند. پاسخ متوسط و زیاد به عنوان رضایت مطلوب (متوسط به بالا) و پاسخ کم به پایین به عنوان رضایت نامطلوب دسته بندی گردیدند.یافته ها: از 505 بیمار مورد مطالعه، 444 نفر (87.9%) رضایت مطلوب داشتند. بیشترین نارضایتی مربوط به قسمت محیط و خدمات با فراوانی 74 مورد (14.8%) و بیشترین رضایت مربوط به کادر پرستاری با فراوانی 246 مورد (49.3%) بود.نتایج نشان داد روستاییان 0.55 برابرساکنان شهر (p=0.02، CI95%=1.07-2.44، OR: 1.55)، بیماران، نصف همراهان (p=0.05، CI95%= 0.36-0.83، OR: 0.55) و افرادی که در عصر بستری شدند 0.65 برابر (p=0.03، CI95%=1.06-2.58، OR: 1.65) و بستری شده ها در شب 0.74 برابر (p=0.01، CI95%=1.12-2.70، OR: 1.74) افرادیکه در صبح بستری شدند شانس رضایتمندی بیشتری داشتند.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان از وضعیت رضایتمندی مطلوب مراجعین به اورژانس های بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی بابل دارد.

سابقه و هدف: زخم پپتیک از شایع ترین بیماری های دستگاه گوارش می باشد. از بین سه روش جراحی زخم پپتیک واگوتومی فوق انتخابی با مورتالیتی کمتر از 0.5% و عوارض جانبی اندکی همراه است. با توجه به کمبود گزارشات مستند، این مطالعه طی یک دوره 10 ساله به منظور بررسی برخی از عوامل خطر و پیش آگهی بیماران تحت عمل جراحی واگوتومی پروگزیمال انجام شد.مواد و روش ها: 45 بیمار طی یک دوره 10 ساله واگوتومی فوق انتخابی شدند. بیماران 6-3 ماه بعد ازجراحی، آندوسکوپی شدند. اطلاعات حاصل از اندوسکوپی و علائم بیماران از نظر درد شکم، خونریزی، انسداد معده، افزایش یا کاهش وزن و همچنین اطلاعات دموگرافیک و علت مراجعه جمع آوری شده و مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از 45 بیمار 36 نفر (80%) مرد و 9 (20%) نفر زن بودند و میانگین سنی بیماران 39.29±11.51 بود. 40 نفر (88.8%) به علت انسداد مراجعه کرده بودند. 40 نفر (88.8%) در بررسی های مجدد بدون علامت بودند. زخم مارژینال در 2بیمار (4.4%) از بیماران مراجعه کننده و زخم جدید اثنی عشر در یک بیمار (2.2%) مشاهده شد. تشخیص نهایی 2 نفرکه به عنوان انسداد، جراحی شدند (4.4%) کانسر معده بود. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که واگوتومی فوق انتخابی عود و عوارض کمی دارد و در افراد مسن علیرغم منفی بودن بیوپسی باید احتمال کانسر را در نظر داشت.