مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال:1394 | دوره:18 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

سابقه و هدف: با وجود پیشرفت مراقبت های پزشکی جهت حفظ نوزادان نارس، امکان زنده ماندن آنها افزایش یافته است. در مورد میزان و شدت مشکلات تکاملی این نوزادان در کشور ما کمتر کار شده است؛ لذا این مطالعه با هدف تعیین وضعیت تکامل نوزادان نارس انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه کوهورت بر روی 270 نوزاد نارس متولد شده در بیمارستان قائم (عج) مشهد با میانگین وزنی (40±1460 گرم) انجام شد. اطلاعات مربوط به حاملگی، زایمان و مشکلات حین بستری ثبت شد. این نوزادان در سنین 6 و 12 و 18 و 24 ماهگی بر اساس پرسشنامه ASQ ارزیابی تکاملی گردیدند.یافته ها: بر اساس نتایج این مطالعه 152 (56%) در 6 ماهگی، 115 (42.7%) در 12 ماهگی، 101 (37.5%) در 18 ماهگی و 49 نوزاد نارس (18%) در 24 ماهگی، درجاتی از تاخیر تکاملی داشتند. در حیطه برقراری ارتباط 21 (7.8%)، حرکات درشت  53(19.6%)، حرکات ظریف 74 (27.5%)، شخصی- اجتماعی 89 (33%) و حل مساله  153(57%)، تکامل غیرطبیعی داشتند. 27 (60%) نوزادان دچار آسفیکسی، 29 (28%) سندرم دیسترس تنفسی و  20(15%) نوزادان زرد در فالوآپ دوساله دچار اختلال تکاملی بودند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه حدود یک ششم نوزادان نارس در دوسالگی تاخیر تکاملی داشتند. در حیطه حل مساله بیشترین مشکل وجود داشت که در اقدامات بازتوانی باید مد نظر قرار گیرد، از طرفی کنترل مناسب آسفیکسی نوزادی و زردی ممکن است، از مشکلات آنها در آینده بکاهد.

سابقه و هدف: ترخیص زودهنگام نیازمند پیگیری دقیق سرپایی در خانه یا در مطب در عرض 48 ساعت بعد از ترخیص می باشد. از آنجایی که آمار دقیقی از میزان ترخیص زود هنگام در کشور ما وجود ندارد، این مطالعه با هدف تعیین میزان ترخیص زود هنگام نوزادان در بیمارستان بابل کلینیک در سال 1392 انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه طولی در سال 1392 بصورت سرشماری بر روی کلیه نوزادان متولد شده در بیمارستان بابل کلینیک انجام شد. اطلاعات مورد نیاز شامل مدت اقامت نوزاد، نوع زایمان، جنسیت، وزن، آپگار، سن حاملگی، روش بیهوشی، نیاز به احیا و بیماری های مادر توسط پرسشنامه برای هر نوزاد ثبت و مورد بررسی قرار گرفت. ترخیص زود هنگام قبل از 48 ساعت و خیلی زودهنگام قبل از 24 ساعت در نظر گرفته شد.یافته ها: از 2562 نوزاد متولد شده در بیمارستان بابل کلینیک 2451 نوزاد (96%) قبل از 48 ساعت و 1829 نوزاد (71.5%) قبل از 24 ساعت مرخص شدند. در گروه زایمان طبیعی به ترتیب 9 نفر(4.25%) ترخیص معمولی، 36 نفر (16.98%) زود و 167 نفر (78.77%) ترخیص خیلی زود داشتند. در گروه سزارین الکتیو و اورژانسی به ترتیب 68 نفر (3.9%) و 34 نفر (5.62%) ترخیص معمولی، 428 نفر (24.53%) و 158 نفر (26.12%) زود و 1249 نفر (71.58%) و 413 نفر (68.26%) ترخیص خیلی زود داشتند (p=0.02).  %8زایمان ها بصورت طبیعی و بقیه بصورت سزارین بوده است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تقریبا اکثر نوزادان متولد شده در بیمارستان بابل کلینیک ترخیص زود هنگام و یا خیلی زودهنگام دارند و تنها درصد کمی از نوزادان بیشتر از 48 ساعت در بیمارستان اقامت داشته اند.

سابقه و هدف: سرطان پستان، شایع ترین سرطان در زنان است که ژن سرکوبگر توموری TP53 نیز از فراوانترین ژن های تغییر یافته در سرطان های انسانی می باشد. ارزیابی دقیق جهش های ژن TP53 در مبتلایان سرطان می تواند در تشخیص، پیش آگهی یا درمان اهمیت داشته باشد. این مطالعه به منظور شناسایی جهش های این ژن در مبتلایان سرطان پستان انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، تعداد 102 نمونه توموری از زنان آذری مبتلا به سرطان پستان که طی سالهای 86 تا 88 به بیمارستانهای شهر تبریز مراجعه کردند، جمع آوری شد و DNA آنها به روش پروتئیناز K استخراج گردید. جهش های ژن TP53 در اگزون های هفت و هشت همراه اینترون هفت با روش های واکنش های زنجیره ای پلیمراز (PCR) و توالی یابی مستقیم مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه هفت مورد جهش (6.86%) و 14 مورد پلی مورفیسم (13.72%) شناسایی شدند. جهش هایcodon 248 (CGG→ CAG)  (در دو مورد) و codon 257 (CTG→ CCG) در اگزون هفت و جهش G>T در اولین نوکلئوتید اینترون هفت مشاهده گردید. در اگزون هشت، جهش GTG>ATG در کدون 272، جهش CCT>TCT در کدون 278 و حذف سه نوکلئوتیدی در کدون 262 شناسایی شدند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه، الگوی متفاوت جهش های ژن TP53 را در بیماران آذری مبتلا به سرطان پستان نشان می دهد. بررسی های بیشتر می تواند نقش جهش های ژن TP53 را در پیشرفت سرطان پستان مشخص سازد.

سابقه و هدف: آمفوتریسین بی آنتی بیوتیک اصلی نوع پلی ین است که بطور وسیع در درمان عفونت های قارچی سیستمیک استفاده می گردد. تشکیل کانال یونی و افزایش نفوذپذیری غشاء سلول میزبان یکی از مهمترین مکانیسم های تاثیر این دارو است. این مطالعه به منظور بررسی برخی خصوصیات الکتروفیزیولوژیکی تک کانال کاتیونی حاصل از الحاق آمفوتریسین بی در غشا دو لایه لیپیدی انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی پایه فسفاتیدیل کولین از زرده تخم مرغ تازه استخراج گردید. پس از تشکیل غشا دولایه لیپیدی و الحاق آمفوتریسین بی در غشاء، ثبت از فعالیت کانال در ولتاژهای 40+ تا 40- میلی ولت بعمل آمد. آنالیز جهت تعیین خواص الکتروفیزیولوژیک کانال با نرم افزار PClamp10 انجام گرفت.یافته ها: پتانسیل معکوس کانال آمفوتریسین بی حدود 36- میلی ولت بود. کانال در ولتاژهای مثبت تر فعال تر بود. به این صورت که در ولتاژ 40- میلی ولت دامنه جریان 2 ولی در 40+ میلی ولت 30 پیکوآمپر بود. بعلاوه احتمال باز بودن کانال در ولتاژ 30- میلی ولت پایین (کمتر از 0.15) ولی در ولتاژ 40+ به 0.75 افزایش یافت. کنداکتانس کانال مورد مطالعه نیز 4.9±157 پیکوسیمنس بود.نتیجه گیری: آمفوتریسین بی در غشای دو لایه لیپیدی حاوی فسفاتیدیل کولین و فاقد کلسترول هم کانال کاتیونی تشکیل می دهد که از ویژگی و رفتار الکتروفیزیولوژیک وابسته به ولتاژ برخوردار است.

سابقه و هدف: میلیونها نفر در جهان از درد رنج می برند و سالانه میلیونها دلار برای آن هزینه می شود. داروهای ضددرد مانند آگونیستهای گیرنده های آلفا-2 آدرنرژیک با عوارض کمتر می توانند در کاهش درد و هزینه موثر باشند. بر اساس مطالعات، کانالهای پتاسیمی نقش مهمی در مکانیسم ضددردی این گیرنده ها بازی می کنند. این مطالعه به منظور بررسی نقش کانالهای پتاسیمی BK در بیدردی حاصله از آگونیستهای گیرنده های آلفا-2 آدرنرژیک انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 56 سر رت نر نژاد ویستار با وزن 300-250 گرم در 7 گروه 8 تایی انجام شد. کلونیدین IP 0.7 mg/kg و یوهمبین IP 1 mg/kg و  5mg/kgبصورت ICV استفاده شد. ایبریوتوکسین با دوز 100nm بصورت ICV تزریق گردید. نرمال سالین و DMSO بعنوان حلال استفاده شد. برای سنجش درد از آزمون فرمالین با غلظت فرمالین 2% استفاده گردید.یافته ها: تزریق داخل صفاقی کلونیدین با 0.7mg/kg درد مزمن ناشی از تزریق فرمالین را کاهش داد که تزریق مرکزی (5mg/kg) و داخل صفاقی (1 mg/kg) یوهمبین بترتیب با نمره درد مزمن 0.13±2.29 و 0.07±2.09، اثرات ضد دردی کلونیدین با نمره درد مزمن 0.14± 1.55را بطور معنی داری مهار نمود (p<0.001). همچنین ایبریوتوکسین با دوز 100nm بصورت ICV با نمره درد مزمن 0.16±2.33 باعث مهار اثرات ضد دردی کلونیدین شد.نتیجه گیری: آگونیست گیرنده آلفا-2 آدرنرژیک باعث بی دردی در حیوانات شده و آنتاگونیست این گیرنده اثرات بی دردی آگونیست این گیرنده ها را مهار می کند. مهار کانال های BK مانع از بروز اثرات بی دردی ناشی از آگونیست این گیرنده می گردد.

سابقه و هدف: رویکرد جدید صنایع غذایی بر استفاده از نگهدارنده های طبیعی به جای مصنوعی می باشد. میوه سماق علاوه بر خواص ضدمیکروبی، بصورت گسترده بعنوان چاشنی در محصولات گوشتی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر ضد میکروبی عصاره میوه سماق در شرایط دمایی مختلف انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی عصاره آبی میوه سماق بر اساس روش خیساندن تهیه شد. از غلظت های مختلف عصاره (از 3.12 mg/ml الی 50) علیه باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس، لیستریا مونوسیتوژنز، سالمونلا تایفی موریوم و اشرشیاکلای O157:H7 در دو دمای 4 و 25 درجه سانتیگراد استفاده گردید. آزمون ارزیابی منحنی رشد و همچنین حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) به روش میکروپلیت صورت پذیرفت.یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که کمترین میزان غلظت بازدارنده و حداقل غلظت کشندگی عصاره به ترتیب 6.25mg/ml و 12.5mg/ml متعلق به باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریا مونوسیتوژنز می باشد. عصاره به صورت معنی داری از رشد هر چهار باکتری در هر دو دمای 4 و 25 درجه سانتیگراد ممانعت نمود (p<0.05). همچنین تاثیر عصاره روی باکتری های گرم مثبت نسبت به باکتری های گرم منفی به صورت معنی داری بیشتر بود (p<0.05). کاهش دما نیز بر رشد باکتری ها اثر گذار بود بطوری که در دمای 4 درجه سانتی گراد نسبت به دمای 25 درجه سانتیگراد رشد باکتری ها بیشتر کاهش یافت بطوریکه عصاره در غلظت 6.25 جمعیت سالمونلا و اشریشیاکلای را از 3.55 و 3.31 لگاریتم به ترتیب به 2.14 و 1.06 لگاریتم کاهش داد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه عصاره آبی میوه سماق یک جایگزین مناسب برای نگهدارنده های شیمیایی به ویژه در حرارت 4 درجه سانتیگراد می باشد.

سابقه و هدف: با توجه به نقش نانوذرات نقره در القاء تولید رادیکال های آزاد، احتمال می رود که نانوذرات نقره سبب اثرات پاتولوژیک و استرس اکسیداتیو در مایع سمینال و در پی آن کاهش کیفیت پارامترهای اسپرم گردند لذا در این مطالعه اثرات سمی نانو ذرات نقره بر پارامترهای اسپرم و میزان پراکسیداسیون لیپیدهای غشایی اسپرم در مایع سمینال موش نر مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 24 موش نر بالغ از نژاد سوری به صورت تصادفی به سه گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. نانو ذرات نقره باغلظت 0.07 (گروه A)، غلظت0.14  (گروه (B و غلظت 0.28 (گروه (C میکروگرم در هر روز، به ترتیب به گروه های اول تا سوم به صورت دهانی به مدت پنج هفته داده شد. سپس میزان پراکسیداسیون لیپیدی غشاء اسپرم به روش تیوباربیتوریک اسید و پارامترهای اسپرمی به روش میکروسکوپی مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: کاهش معنی داری در میانگین کیفیت پارامترهای اسپرمی نظیر تعداد و تحرک اسپرم ها در گروههای تیمار شده با نانوذره، به خصوص گروههای B (به ترتیب  16±2.6×106/mlو 16.96±77.69%) و C (به ترتیب 13.31±2.1×106/ml و 14.52±72.79%) در مقای سه با گروه کنترل (به ترتیب 23.57±3.46×106/ml و 10.97±89.06%) مشاهده گردید (p<0.05). تفاوت معنی داری در میانگین غلظت مالون دی آلدئید بین گروههای تیمار شده  A(0.25±.01)،  B(0.32±0.02)، C (0.35±0.01) و گروه کنترل (0.01±0.24) مشاهده گردید (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که نانوذرات نقره با افزایش پراکسیداسیون لیپیدی سبب کاهش پارامترهای اسپرم می گردد که اثرات آن وابسته دوز نیز می باشد.

سابقه و هدف: منابع انسانی با ارزش ترین عامل تولید و بزرگترین سرمایه بیمارستان محسوب می شوند و از آنجائیکه تعیین نیازهای بیمارستان در زمینه نیروی انسانی از مشکلات مشترک بیمارستان ها است. این مطالعه با هدف برآورد نیروی انسانی بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بابل و تامین اجتماعی قائم شهر بر اساس استانداردهای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه کاربردی به روش توصیفی، تحلیلی در مقطعی از سال 1394 در بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بابل و تامین اجتماعی قائم شهر انجام گردید. جامعه پژوهش شامل کلیه کارکنان بیمارستانها (به غیر از پزشکان و خدمات) بود. ابزار گردآوری داده ها چک لیست بوده که داده ها به صورت مصاحبه باسرپرستاران و مسوولین واحدها گردآوری گردید. داده ها وارد نرم افزار SPSS گردید و با آزمونهای مرتبط در سطح معنی دار (p≤0.05) مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در 7 بیمارستان مورد مطالعه 3130 نفر شاغل بوده اند. بیمارستان آیت اله روحانی (5.907±33.74) کمترین میانگین سنی، و سهم نیروی درمانی از کل نیروها، بیشترین میزان در بیمارستان آیت اله روحانی و تامین اجتماعی قائم شهر به ترتیب (65.7% و 64.7%) بوده است. بین بیمارستان های مورد مطالعه از نظر میانگین نیروی انسانی اختلاف معنی داری وجود نداشته (p=0.921). اما بین توزیع نیروی انسانی پرستاری در بیمارستان های مورد بررسی با استاندارد وزارت بهداشت تفاوت وجود داشت (p<0.001). به نحوی که کمبود نیروی انسانی در بخش های درمانی و پاراکلینیک در اکثر مراکز مشهود بود.نتیجه گیری: بیمارستان های مورد مطالعه با مازاد نیرو در بخش اداری و مالی و کمبود نیرو در بخش های درمانی و پاراکلینیک مواجه می باشند، لذا پیشنهاد می گردد از مدل های برنامه ریزی و سازماندهی نیروی انسانی استاندارد های ملی در جذب، ارتقاء و انتقال کارکنان بهره گیرند.

سابقه و هدف: نعمت حیات از مهمترین نعمات الهی است و به هنگامی که این نعمت در معرض خطر قرار می گیرد علم پزشکی و پزشک پا به عرصه می گذارند اما گاهی اوقات پزشک علیرغم تلاش خود در راستای درمان بیمار موجب آسیب یا مرگ او می گردد. از آنجائی که در خصوص مسوولیت پزشک و چگونگی آن اختلاف نظر وجود دارد، فقه امامیه و حقوق موضوعه به این مساله پرداخته است. لذا این مطالعه به منظور بررسی مسوولیت پزشک و تاثیر اخذ رضایت و برائت در درمان بیمار در این موارد انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه کیفی با استفاده از روش کتابخانه ای دیدگاه های فقها و حقوقدانان در زمینه مسوولیت پزشک و همچنین تاثیر اخذ رضایت و برائت در درمان بیمار مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: پزشکی که در معالجات خود کوتاهی کند بنا به اجماع فقها دارای مسوولیت می باشد اما اگر اقدام پزشک با وجود اذن در معالجه و رعایت کلیه موازین تخصصی، اتفاقا موجب فوت شود، مشهور فقها قائل به مسوولیت پزشک نمی باشند. مطابق قانون مجازات اسلامی 1392 نیز پزشکی که با رعایت نظامات دولتی و اذن بیمار یا نماینده قانونی او اقدام به عمل جراحی کند و موجب آسیب او شود مسوولیتی ندارد جز اینکه مرتکب تقصیر شود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، پزشکی که از بیمار یا نماینده قانونی رضایت و برائت اخذ کرده باشد مبرا از مسوولیت است، در غیر اینصورت دارای مسوولیت خواهد بود. لذا مسوولیتی که برای ضمان پزشک مقرر شده از نوع تعهد به وسیله بوده و در صورت احراز تقصیر، مسوول قلمداد می شود.

سابقه و هدف: پاژه، بیماری با پیشرفت تدریجی است که موجب تخریب و بازسازی بیش از حد و دفورمیتی استخوان می شود. با توجه به شیوع کم پاژه در ایران یک مورد بیمار مبتلا به پاژه که بدون علامت اختصاصی مراجعه نمود معرفی می گردد.گزارش مورد: بیمار مرد 44 ساله ای است که طی بررسی سالانه متوجه آلکالن فسفاتاز بالای وی شدند و به درمانگاه داخلی ارجاع شد. با توجه به طبیعی بودن سایر آزمایشات، منشا استخوانی برای افزایش آلکالن فسفاتاز در نظر گرفته شد، هر چند در بررسی، دفورمیتی استخوان مشاهده نشد. افزایش فعالیت استئوبلاستیک در لگن راست و در سمت راست T1 و L3 در اسکن استخوان و گرافی ساده از این نواحی مطرح کننده پاژه بود. بیوپسی استخوان، تشخیص پاژه را تاییدکرد. درمان خوراکی آلندرونات (روزانه 35 میلی گرم به مدت 6 ماه) برقرار شد. طی 6 ماه آلکالن فسفاتاز کاهش یافت. درمان ادامه دارد.نتیجه گیری: با توجه به این مورد گزارش شده در می یابیم که پاژه با اینکه بیماری استخوان است، می تواند بدون دفورمیتی استخوان نیز رخ می دهد.