هدف اصلی این پژوهش «شناسایی نوآوری های آموزشی از منظر شیوه های تولید، پذیرش و اجرای نوآوری در آموزش و پرورش عمومی ایران با توجه به تجارب جهانی و دانش مربوط» و سوال اصلی آن شیوه های مختلف تولید، پذیرش و اجرای نوآوری های آموزشی در آموزش عمومی است. پژوهش حاضر از نوع ترکیبی بوده که با مطالعه اسناد و مدارک داخلی و کشورهای هدف و نیز بهره برداری از نظرات صاحب نظران و با استفاده از روش کیفی، داده ها مقایسه، مقوله بندی و مورد تحلیل قرار گرفته است. نمونه آماری پژوهش، پنج کشور مالزی، هند، سنگاپور، استرالیا و آمریکا می باشد. ابزارهای پژوهش شامل اسناد و مدارک به ویژه قوانین و پژوهش های انجام شده مربوط به موضوع پژوهش در کشورهای هدف و در ایران، مصاحبه با متخصصان موضوعی و پرسشنامه محقق ساخته است. در این پژوهش فرآیند تولید، پذیرش و اجرای نوآوری های آموزشی در کشورهای هدف مورد بررسی قرار گرفته و با در نظر گرفتن شرایط بومی آموزش و پرورش ایران، شیوه های فوق تبیین و الگویی در این خصوص ارائه و اعتباربخشی علمی شده است.بر اساس تجزیه و تحلیل داده های حاصل از اعتباربخشی عملی الگو، مطالعات انجام شده، تجارب و قضاوت های شهودی و ایمانی، نتایج بیانگر آن است که شرایط فعلی نظام آموزشی به هچ وجه برای اجرای الگوی پیشنهادی فوق مناسب نبوده و زمینه های لازم برای اجرای آن فراهم نمی باشد. از اینرو اکثر متخصصان عقیده دارند که ابتدا باید زمینه های لازم الگو فراهم شود و مدرسه ای با ویژگی های الگوی پیشنهادی، تحقق یابد تا بتوان امیدوار بود که نوآوری آموزشی در نظام آموزشی کشور تحقق عینی پیدا می کند.