پیش زمینه و هدف: کارکنان اتاق عمل به دلیل ماهیت شغلی، در معرض مخاطرات شغلی مختلفی هستند که این امر می تواند سبب ترک حرفه و عدم تمایل به ادامه فعالیت در آنان گردیده و بر اثربخشی نظام های بهداشتی تأثیر منفی بگذارد. این مطالعه باهدف تعیین ارتباط مخاطرات شغلی و تمایل به ترک حرفه در پرستاران اتاق عمل و بیهوشی انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی _همبستگی در سال 1398 و در بخش های اتاق عمل بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. جامعه پژوهش 250 پرستار اتاق عمل و بیهوشی بودند که با نمونه گیری تصادفی طبقه ای وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه پژوهشگرساخته مخاطرات شغلی در اتاق عمل و مقیاس پیش بینی ترک حرفه بود. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 آنالیز شدند. یافته ها: بر اساس یافته های مطالعه، میزان آسیب های شغلی در پرستاران موردمطالعه با میانگین 8/11 ± 7/62 در سطح متوسط و میزان تمایل به ترک حرفه با میانگین 28/5± 7/34، در سطح متوسط ارزیابی شد. در بین ابعاد مخاطرات شغلی، مخاطرات ارگونومیکی با میانگین 9/6± 9/22 و مخاطرات شیمیایی با میانگین 6/4± 2/10، به ترتیب به عنوان مهم ترین و کم اهمیت ترین منبع ایجاد آسیب های شغلی در اتاق عمل شناخته شدند. از میان ابعاد مخاطرات شغلی، بعد مخاطرات ارگونومیکی (r=0. 185, P=0. 03) و مخاطرات بیولوژیکی (r=0. 160, P=0. 045)، همبستگی مثبت و معنی داری با میزان تمایل به ترک حرفه داشتند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، اتخاذ استراتژی های مناسب و سیاست های لازم توسط مدیران جهت کاهش حوادث شغلی و درنتیجه تمایل به ترک حرفه در کارکنان اتاق عمل ضروری به نظر می رسد.