پرتاب اشیای ساخت دست بشر به فضا این امکان را فراهم کرد تا قدرت های فضایی از حوزه فضا به مثابه ابزاری برای مقاصد نظامی استفاده کنند و نظامی سازی فضا را به مثابه بخشی از راهبرد امنیت ملی خود در اولویت قرار دهند. از یک سو، استقرار تسلیحات فضایی تهاجمی علاوه بر اینکه نظام حاکم بر روابط بین الملل را دچار چالش می کند، عمیقا با قواعد و هنجارهای حقوق بین الملل در تضاد است و موجبات تهدید و نقض صلح و امنیت را فراهم می سازد. از سوی دیگر، نظام حقوقی حاکم بر فضا نتوانسته الزامات لازم را برای دولت ها جهت تحدید تسلیحات غیرمتعارف در فضا ایجاد نماید. هدف اصلی این تحقیق که بر مبنای نتایج از نوع کاربردی، اهداف از نوع توصیفی تحلیلی و داده های کیفی است پاسخ به این سوالات است که آیا هنجارهای حقوقی می تواند از توسعه تسلیحات فضایی جلوگیری نماید؟ و آیا سامانه های تسلیحاتی و کاربرد زور در فضا مجاز و مشروع شمرده می شود؟راهبرد حقوقی ممنوعیت به کارگیری این گونه تسلیحات چیست؟ نتایج تحقیق گویای این است که نظام حاکم بر فضا برای ایجاد ممنوعیت تسلیحات تهاجمی فضا پایه بسیار ناقص و شکننده نیازمند راهبردهای حقوقی تحول یافته است.