ارمغان دانش
سال:1392 | دوره:18 | شماره:3 (پی در پی 75) |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: نقش سلول های دندریتیک در هدایت پاسخ های ایمنی باعث شده تا از این سلول ها در درمان بیماری های خود ایمن مانند مولتیپل اسکلروزیس استفاده شود. هدف این مطالعه بررسی اثر هیستامین سلول های دندریتیک پالس شده با پروتئین بازی میلین و پاسخ سلول های T اتولوگ در شرایط in vitro بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 5 فرد داوطلب نمونه گیری انجام شد و سلول های تک هسته ای خون محیطی با استفاده ازفایکول جدا شدند. سلول های دندریتیک ازسلول های خون محیطی با استفاده از سایتوکاین های GM-CSF و IL-4 تولید شدند و بعد از تحریک شدن با پروتئین بازی میلین در حضور هیستامین در گروه تیمار و بدون هیستامین در گروه کنترل بالغ شدند. با استفاده از دستگاه فلوسایتومتری، شاخص CD14 و شاخص های سطحی در سلول های دندریتیک سنجیده شد. مقادیر سایتوکاین های IL-10 و IL-12 در کشت سلول های دندریتیک و IL-4، و IFN-γ در کشت توامان سلول های دندریتیک و سلول T اتولوگ آن به دست آمد. میزان تکثیر لنفوسیت های T در گروه کنترل و تیمار مقایسه شدند. داده ها با آزمون های آماری تی دانشجویی و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در گروه تیمار بیان CD83 (از 15.3به 24.5 درصد) و HLA-DR (از 26.3 به 38 درصد) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد (p<0.05). بیان CD14 کاهش را نشان نداد. ترشح IL-10 افزایش و IL-12 کاهش را نشان داد. نسبت IL-4/IFN-γ نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: هیستامین با انحراف پاسخ های ایمنی از سمت TH1/TH17 به سمت TH2 در مدل آزمایشگاهی مولتیپل اسکلروزیس می تواند به عنوان یک روش نوین در ساخت واکسن های با پایه سلول های دندرتیک در درمان بیماری مفید باشد.

زمینه و هدف: مصرف ترکیبات آمفتامینی و به ویژه مصرف سنگین آنها با تخریب حافظه، افسردگی و اضطراب در فضاهای مرتفع همراه است. هدف این مطالعه بررسی اثر ماده مخدر شیشه روی رفتارهای مرتبط با اضطراب در رت های نر بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 28 سر موش صحرایی به طور تصادفی به چها گروه تیمار شده با سرم فیزیولوژی، تیمار شده با کریستال مت 5 میلی گرم بر کیلو گرم، تیمار شده با کریستال مت 10 میلی گرم بر کیلوگرم و تیمار شده با کریستال مت 15 میلی گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. مدت زمان تزریق کریستال مت 7 روز بود. عوامل مرتبط با اضطراب در مدل رفتاری ماز مرتفع به علاوه شکل، در روز های اول، چهارم و هفتم بررسی شدند. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تزریق کریستال مت در هر سه دوز به صورت حاد و مزمن منجر به کاهش اضطراب شد. کریستال مت در دو دوز 10 و 15 میلی گرم بر کیلوگرم در روز اول درصد زمان سپری شده در بازوی باز را افزایش داد (p<0.05). در روز چهارم و هفتم نیز در صد زمان سپری شده در بازوی باز و درصد ورود به بازوی باز در گروه های دریافت کننده کریستال مت نسبت به گروه سرم فیزیولوژی افزایش نشان داد (p<0.05). نتیجه گیری: کریستال مت قابلیت فعال نمودن مکانیسم های عصبی در کنترل اضطراب را داراست. در واقع کریستال مت به شیوه وابسته به دوز می تواند، با کاهش اضطراب، احتمال انجام کارهای پر خطر را در مصرف کنندگان افزایش دهد.

زمینه و هدف: دکستران پلی ساکاریدی متشکل از مونومرهای گلوکز می باشد که به طور گسترده به عنوان توسعه دهنده حجم خون در داروسازی استفاده می شود. هدف این مطالعه تولید دکستران از ملاس نیشکر با استفاده از باکتری لوکونوستوک مزانتروئیدس بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، جهت رشد میکروارگانیسم و تولید دکستران، ملاس نیشکر در غلظت های مختلف به محیط کشت اضافه شد. رسوب دکستران بعد از 48 ساعت با اضافه کردن اتانول، تکان دادن و سانتریفوژ کردن حاصل گردید. جهت شناسایی کیفی، از اثر دکستران بر پولاریزاسیون و برای طراحی و تحلیل داده ها از روش آماری طرح رویه پاسخ استفاده شد.یافته ها: پس از بررسی اثر جداگانه و متقابل پارامترها بر مقدار دکستران تولیدی نتایج مربوط به سطوح بهینه به صورت 50 گرم بر لیتر ملاس نیشکر، دمای 35 درجه سانتی گراد و 8.5=pH به دست آمد که در این شرایط، بیشترین دکستران برابر با 82 گرم بر لیتر تولید شد. ضریب همبستگی مدل محاسباتی برای دکستران تولیدی 99.5 درصد به دست آمد که بیانگر تطابق عالی مدل محاسباتی با نقاط آزمایش شده و دقت بالای مدل بود. نتیجه گیری: تولید دکستران به وسیله باکتری لوکونوستوک مزانتروئیدس و ملاس نیشکر به عنوان سوبسترا یک روش کم هزینه و مقرون به صرفه در مقایسه با روش های رایج تولید دکستران می باشد و علاوه بر تولید یک محصول کلینیکی، بار آلایندگی ملاس در محیط زیست به طرز چشمگیری کاهش می یابد.

زمینه و هدف: گیاه اسکروفولاریا استریاتا، به صورت سنتی در التیام زخم مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر عصاره گیاه اسکروفولاریا استریاتا بر فرآیند التیام زخم پوستی موش سوری بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 35 سر موش سوری نر نژاد NMRI با وزن 30-25 گرم در قالب 5 گروه مساوی انجام شد. دو زخم مدور به وسیله پانچ 6 میلی متری در ناحیه پشت موش ها ایجاد شد و به مدت 3 هفته در قفس های مجزا تحت درمان قرار گرفتند. گروه اول شاهد و گروه های بعدی به ترتیب با پماد فنی توئین 1 درصد، عصاره الکلی، هیدرو الکلی و آبی 10 درصد به مدت 21 روز و روزانه دوبار تیمار شدند. از زخم ها روزانه به وسیله دوربین دیجیتال عکس برداری شد و مساحت آن با نرم افزار Image J محاسبه شد. داده ها با آزمون کروسکال والیس و من ویتنی آنالیز شدند. یافته ها: متوسط زمان ترمیم زخم در گروه های شاهد، فنی توئین و عصاره های الکلی، آبی و هیدروالکلی به ترتیب، 3.1±9.1، 1.9±6.6، 1.7±6.5، 1.8±6.7 و 0.9±6.1 روز بود. هم چنین اندازه اسکار باقی مانده در این گروه ها به ترتیب، 1.83±9.08، 1.20±5.84، 0.62±3.7، 0.74±3.5 و 0.79±2.81 میلی متر مربع بود که متوسط زمان التیام زخم و اندازه اسکار باقی مانده در گروه های تیمار با گروه شاهد اختلاف معنی داری داشتند (p<0.05). نتیجه گیری: عصاره گیاه اسکروفولاریا استریاتا موجب کاهش زمان التیام زخم باز پوست موش سوری می شود و در بین سه نوع عصاره استخراج شده از این گیاه، عصاره هیدروالکلی بهترین نتیجه را نشان داد.

زمینه و هدف: آفلاتوکسین ها گروه بزرگی از مایکوتوکسین ها هستند. هدف این مطالعه مقایسه میزان آفلاتوکسین (ب 1) تولید شده به وسیله دو قارچ آسپرژیلوس فلاووس (IR 111) و آسپرژیلوس پارازیتیکوس (NRRL 2999) تحت شرایط مختلف دما، نور و pH بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی به هر کدام از قارچ های آسپرژیلوس فلاووس و پارازیتیکوس مورد مطالعه در دماهای 18، 24 و 32 درجه سانتی گراد، تعداد 24 عدد فلاسک اختصاص داده شد و فلاسک ها تحت هر دو شرایط روشنایی و تاریکی نگهداری شدند. میزان سم آفلاتوکسین (ب 1)، (AFB1) تولید شده مربوط به هر یک از گروه های اشاره شده، با روش کروماتوگرافی لایه نازک اندازه گیری گردید. داده ها با آزمون آماری توصیفی تجزیه و تحلیل شدند (SPSS نسخه 16). یافته ها: کمترین بازده سم آفلاتوکسین تولید شده به وسیله هر دو قارچ آسپرژیلوس فلاووس و پارازیتیکوس متعلق به دمای 32 درجه سانتی گراد و 6.5 pH بود. هم چنین بیشترین بازده تولید سم در دمای 24 درجه سانتی گراد و6 pH  و مشاهده گردید. اثرات مربوط به نور قابل توجه بود و طبق بررسی های انجام شده نور اثرات زیان باری بر فرآیند تخمیر آفلاتوکسین دارد، به طوری که در شرایط تاریکی تولید سم آفلاتوکسین افزایش می یابد. نتیجه گیری: قارچ آسپرژیلوس پارازیتوکوس سویه NRRL 2999 به مراتب سم آفلاتوکسین بیشتری را نسبت به قارچ آسپرژیلوس فلاووس (سویه IR 111) تولید می کند.

زمینه و هدف: استرس اکسیداتیو به عنوان یک عدم تعادل بین احیاء کننده ها و اکسید کننده ها در سطح سلولی یا فردی تعریف می شود. هدف این مطالعه مقایسه اثر آنتی اکسیدانی مس و ویتامین های E و C در پیشگیری از مسمومیت با مولیبدن در خرگوش بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 25 سر خرگوش بالغ به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. گروه اول یا گروه کنترل که هیچ دارویی دریافت نمی کرد. گروه دوم روزانه تا ظهور علایم مسمومیت 80 میلی گرم بر کیلوگرم مولیبدات سدیم خوراکی، گروه سوم 4 میلی گرم بر کیلوگرم سولفات مس را به صورت خوراکی به همراه مولیبدات سدیم، گروه چهارم 150 میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین E خوراکی را به همراه مولیبدات سدیم و گروه پنجم 20 میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین C خوراکی را به همراه مولیبدات سدیم دریافت کردند. بررسی استرس اکسیداتیو و سطح دفاع آنتی اکسیدانی با استفاده از پارامترهای ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، مالون دی آلدئید و سرولوپلاسمین در سرم خرگوش ها پس از 35 روز انجام شد. داده ها با آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: مولیبدنوم موجب آلوپسی و دپیگمانتاسیون شده و به عنوان یک فاکتور استرس سطح مالون دی آلدئید را افزایش داد. به طوری که مقدار مالون دی آلدئید از 1.285 در گروه کنترل به 1.849 میکرومولار در لیتر در گروه مولیبدنوم افزایش معنی داری یافت، ولی این شاخص در گروه هایی که ویتامین E و C دریافت کرده بودند کاهش معنی داری پیدا کرد و به ترتیب به 0.375 و 0.426 میکرومول در لیتر رسید. با این وجود ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در هیچ یک از گروه ها تغییری نسبت به گروه کنترل نشان نداد. نتیجه گیری: استرس اکسیداتیو در پاتوژنز مسمومیت با مولیبدن دخالت دارد و عوامل آنتی اکسیدان ویتامین های E و C می توانند از اثرات توکسیک آن بکاهند.

زمینه و هدف: تغذیه مناسب در پیشگیری و بهبود برخی از مشکلات دوران بارداری و حفظ سلامت مادر و جنین ضروری است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر بسته آموزشی تغذیه بر آگاهی و رفتارهای تغذیه ای زنان باردار در مقابله با مشکلات دوران بارداری و مصرف مکمل ها در بارداری بود. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، 88 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی شهر کرج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله برنامه آموزشی شامل برگزاری دو جلسه حدودا 60 دقیقه ای کلاس آموزشی تغذیه در دوران بارداری با استفاده از روش سخنرانی و ارایه کتابچه و فیلم آموزشی اجرا شد و برای گروه کنترل آموزش جنسی به روشی تقریبا مشابه داده شد. داده ها با پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شدند. داده ها با آزمون های تحلیل واریانس با اندازه های تکراری، تحلیل کواریانس و رگرسیون لجستیک و رتبه ای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در گروه مداخله، آگاهی در زمینه برخورد با مشکلات دوران بارداری و مصرف مکمل ها طی دو مرحله بعد از مداخله، به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (0.001>p). نمرات رفتار تغذیه ای در گروه مداخله در زمینه مشکلات دوران بارداری در مورد یبوست، سوزش سردل، ورم دست و پا، آنمی و عفونت ادراری طی هر دو مرحله بعد از انجام مداخله بهتر از گروه کنترل بود (p<0.05). در گروه مداخله مصرف مکمل آهن و مولتی ویتامین طی دو مرحله بعد از انجام مداخله بهتر از گروه کنترل بود (p<0.05). نتیجه گیری: محتوای بسته آموزشی تهیه شده راهکار مناسبی برای ارتقای آگاهی و رفتارهای تغذیه ای زنان باردار ارزیابی شد.

زمینه و هدف: با توجه به مقاومت سلول های سرطانی به داروهای شیمیایی و گزارش های گوناگون از اثر سمیت گیاه درمنه دشتی بر برخی از سلول های سرطانی، هدف این مطالعه ارزیابی سمیت سلولی عصاره متانولی درمنه دشتی بر رده سلول سرطان سینه انسانی MCF7 بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی اثر سمیت عصاره متانولی گل، برگ، ساقه و ریشه درمنه دشتی جمع آوری شده از دو استان اصفهان و خراسان بر سلول سرطان سینه انسانی رده MCF-7 و سلول نرمال HEK293 بررسی شد. نمونه های گیاهی به وسیله حلال متانولی عصاره گیری شدند و اثر سمیت آنها بر سلول های سرطانی و نرمال در غلظت های 62.5، 125، 250 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر به روش MTT ارزیابی شد. سلول سرطان سینه رده MCF-7 و سلول نرمال HEK293 به ترتیب در محیط کشت RPMI-1640 و DMEM حاوی 10 درصد سرم جنین گاوی کشت داده شدند. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست LSD تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج حاکی از سمیت عصاره متانولی درمنه دشتی بر سلول MCF7 بود. گیاه منطقه خراسان سمیت سلولی بیشتری نسبت به گیاه منطقه اصفهان نشان داد. (IC50 گیاه اصفهان برای تمامی قسمت های گیاه بیش از 500 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد، اما IC50 گیاه منطقه خراسان به ترتیب در برگ و گل 3.1±205 و213±3.5  میکروگرم بر میلی لیترمحاسبه گردید، هم چنین برگ و گل در هر دو مورد دارای بیشترین سمیت سلولی بودند. عصاره گیاهان هر دو منطقه سمیت سلولی قابل توجهی بر سلول نرمال HEK293 نشان ندادند. نتیجه گیری: عصاره متانولی گیاه درمنه دشتی منطقه خراسان نسبت به گیاه منطقه اصفهان سمیت سلولی بیشتری نشان می دهد و به نظر می رسد شرایط متفاوت محیطی بر سمیت سلولی اندام های مختلف گیاه درمنه دشتی نقش قابل توجهی دارد.