مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1393 | دوره:16 | شماره:3 (پی در پی 51) |تعداد مقالات:25

زمینه و هدف: ناتوانایی های به جا مانده از سکته مغزی در اندام فوقانی مشکلات عملکردی ماندگارتری دارد. استفاده از دسته های بازی به عنوان وسیله ای برای تولید تحریکات ارادی با اهداف درمانی، روش جدیدی است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر توانبخشی و درمان ترکیبی دسته بازی و توانبخشی بر سفتی مفصلی دست مبتلا در بیماران دچار سکته مغزی انجام شد.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 12 بیمار دچار همی پلژی اسپاستیک ناشی از سکته مغزی حاد و مزمن انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 6 نفری توانبخشی و استفاده کاذب از دسته بازی (کنترل) و درمان ترکیبی دسته بازی و توانبخشی (مداخله) قرار گرفتند. درمان 3 بار در هفته طی 10 جلسه انجام گردید. سپس سفتی مفصل هنگام حرکت فلکشن - اکستنشن مچ دست و سوپینیشن - پرونیشن ساعد، قبل و بعد از درمان با روش Wrist Robo Hab ارزیابی شد.یافته ها: مقاومت عضلات فلکسور مچ دست و عضلات پروناتور گروه مداخله در انتهای مطالعه کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05)؛ اما این کاهش در گروه کنترل و در مقایسه دو گروه مداخله و کنترل از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: بین دو روش توانبخشی مرسوم و روش ترکیبی دسته بازی و توانبخشی به منظور درمان سفتی مفصل دست بیماران دچار همی پلژی اسپاستیک ناشی از سکته مغزی تفاوتی وجود ندارد.

زمینه و هدف: پاراکسوناز-1 عامل مهم جلوگیری از اکسیداسیون لیپیدها و تشکیل اکسید لیپوپروتئین کم چگال است. مطالعات متناقضی از اثر فعالیت بدنی بر پاراکسوناز-1 وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر چهار هفته تمرین استقامتی بر سطح سرمی آنزیم پاراکسوناز-1 و نیم رخ لیپیدی مردان چاق غیرورزشکار انجام شد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 16 مرد چاق غیر ورزشکار سالم به صورت تصادفی در دو گروه هشت نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. افراد گروه مداخله به مدت چهار هفته، هفته ای سه جلسه با شدت 80-65 درصد ضربان قلب بیشینه به دویدن استقامتی تناوبی پرداختند. نمونه گیری خون 48 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا 12 ساعته انجام شد و سطح سرمی پاراکسوناز-1 و نیم رخ لیپیدی شامل کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین کم چگال و لیپوپروتئین پر چگال با روش ELISA اندازه گیری شدند.یافته ها: غلظت پاراکسوناز-1 بعد از دوره تمرین در گروه مداخله 15.57 درصد افزایش (P<0.05) و در گروه کنترل 19.25 درصد کاهش غیرمعنی دار داشت. در انتهای مطالعه و مقایسه برون گروهی، غلظت سرمی پاراکسوناز-1 در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنی دار نشان داد (P<0.05). در انتهای مطالعه و مقایسه برون گروهی سطح سرمی لیپوپروتئین کم چگال در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی داری یافت (P<0.05).نتیجه گیری: چهار هفته تمرین استقامتی سبب افزایش غلظت سرمی پاراکسوناز-1 و کاهش لیپوپروتئین کم چگال مردان چاق گردید.

زمینه و هدف: گیاه آلوئه ورا (Aloe barbadensis M.) از جمله گیاهان استوایی است که به طور سنتی در ترمیم زخم استفاده می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر القاء کنندگی ژل آلوئه ورا بر بیان ژن TGF-b در زخم های پوستی موش سوری انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 36 سر موش نر سوری BALB/c به 3 گروه 12 تایی شامل کنترل منفی (پوست سالم)، کنترل کاذب (شم، زخم با تیمار سرم فیزیولوژیک) و درمانی (زخم با تیمار ژل آلوئه ورا) تقسیم شدند. روی پشت موش ها دو زخم یکسان به قطر 2±10 میلی متر با برداشت کامل پوست در ناحیه خاجی ایجاد گردید. در گروه درمانی، روزانه یک بار 2 گرم از ژل آلوئه ورا به صورت یک لایه نازک بر روی سطح زخم ها (بدون بانداژ) به مدت 16 روز قرار داده شد. پس از روزهای 8 و 16 برای تعیین میزان بیان ژن عامل رشد تغییر شکل دهنده بتا (TGF-b) به کمک RT-PCR و نیز محتوی پراکسیداسیون لیپیدی (LPO) با اندازه گیری میزان مالونیل دی آلدیید از پوست و سرم خون موش ها نمونه برداری به عمل آمد.یافته ها: عصاره ژل آلوئه ورا سبب افزایش بیان ژن TGF-b در پوست زخم دار موش های گروه درمان شده با ژل آلوئه ورا نسبت به سایر گروه ها گردید (P<0.05). تیمار با ژل آلوئه ورا موجب کاهش معنی دار مالونیل دی آلدیید در سرم خون موش ها در مقایسه با دیگر گروه ها شد (P<0.05).نتیجه گیری: ژل آلوئه ورا با القاء بیان ژن عامل رشد TGF-b و نیز کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدها می تواند نقش محوری در پروسه ترمیم زخم های برشی داشته باشد.

زمینه و هدف: فعالیت های جسمانی متفاوت بر روی سیستم ضداکسایشی موثرند. انتخاب نوع، زمان و شدت تمرین به عنوان الگویی مناسب برای بهبود سطح سلامت جامعه ضروری است. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرینات هوازی شدید فزاینده کوتاه و میان مدت بر سطح سرمی آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در موش های صحرایی ماده انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 45 سر موش صحرایی ماده نژاد اسپراگوداولی به طور تصادفی در سه گروه 15 تایی کنترل، هوازی کوتاه مدت و میان مدت قرار گرفتند. برنامه تمرینی کوتاه مدت و میان مدت به ترتیب به مدت 4 و 8 هفته، هفته ای 5 جلسه با سرعت 10 تا 17 متر در دقیقه، شیب 5 تا 15 درجه و مدت زمان 15 تا 60 دقیقه اجرا شد. میزان سرمی آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز به روش ELISA اندازه گیری شد.یافته ها: سطح سرمی آنزیم سوپراکسیددیسموناز (U/ml) در گروه های کنترل، تمرینات هوازی کوتاه مدت و میان مدت به ترتیب 98.8±12.8، 126.4±10.2 و 115.1±10.2 و سطح سرمی آنزیم کاتالاز (U/ml) در گروه های کنترل، تمرینات هوازی کوتاه مدت و میان مدت به ترتیب 51.2±7.2، 43.7±5.3 و 52.1±6.3 تعیین شد. این تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: تمرینات هوازی کوتاه مدت و میان مدت اثری بر سطح سرمی آنزیم های ضداکسایشی سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز موش های ماده نداشت.

زمینه و هدف: نونایل فنل یک آلاینده زیست محیطی با خاصیت استروژنی ضعیف است که موجب استرس اکسیداتیو در بافت های مختلف از جمله بیضه می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر ویتامینE به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی بر بافت بیضه موش های صحرایی تیمار شده با پارانونایل فنل انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه شش تایی کنترل، ویتامین E (100 mg/kg/day)، پارانونایل فنل (250 mg/kg/day) و پارانونایل فنل+ (250 mg/kg/day)  ویتامین E (100 mg/kg/day)تقسیم شدند. پس از 56 روز تیمار دهانی با تعیین وزن موش، بیضه راست خارج و فیکس شد. پارامترهای مورفومتریک بافت بیضه پس از انجام برش گیری، پاساژ بافتی و رنگ آمیزیHeidenhain's Azan ، توسط روش استریولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میانگین حجم لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی، قطر لوله های منی ساز، ضخامت غشاء پایه لوله های منی ساز، تعداد سلول های اسپرماتوسیت، اسپرماتید و سلول های سرتولی در گروه پارانونایل فنل نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05). این پارامترها در گروه پارانونایل فنل + ویتامین E به صورت معنی داری در مقایسه با گروه دریافت کننده پارانونایل فنل افزایش یافت (P<0.05). پارانونایل فنل موجب آتروفی لوله های منی ساز، افزایش فضای بینابینی، بی نظمی و واکوئل زایی در اپی تلیوم زایشی گردید. اکثر این تغییرات تخریبی ایجاد شده توسط پارانونایل فنل، در بیضه موش های گروه پارانونایل فنل + ویتامین E در حد گروه کنترل بهبود یافت.نتیجه گیری: مصرف همزمان ویتامین E و پارانونایل فنل از اثرات نامطلوب پارانونایل فنل بر بافت بیضه موش صحرایی بالغ جلوگیری نمود.

زمینه و هدف: نتایج متناقضی در رابطه با اثر تمرین ورزشی بر سطح ویسفاتین و سایتوکین TNF-a گزارش شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطح سرمی ویسفاتین و سایتوکین TNF-a زنان جوان سالم غیر ورزشکار انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی 30 دختر سالم غیر ورزشکار براساس وزن، قد، شاخص توده بدن و درصد چربی در دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته به صورت سه روز در هفته روی دوچرخه ثابت رکاب زدند. سطح سرمی ویسفاتین و سایتوکین TNF-a آزمودنی ها قبل از اولین جلسه و در پایان تمرینات بعد از 14-12 ساعت ناشتایی به روش ELISA اندازه گیری شد.یافته ها: در پایان مطالعه بین سطح سرمی هورمون های ویسفاتین و سایتوکین TNF-a گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل کاهش آماری معنی داری داشت (P<0.05).نتیجه گیری: هشت هفته تمرینات هوازی در زنان جوان سالم غیرورزشکار باعث کاهش سطح سرمی ویسفاتین و سایتوکین TNF-a گردید.

زمینه و هدف: متادون یک اپیوئید سنتتیک با قدرت اتصال بالا به گیرنده های اپیوئیدی است که به عنوان یک مداخله دارویی موفق در درمان وابستگی به اپیوئیدها و تسکین دردهای حاد و مزمن به کار می رود. از آنجایی که در مصرف متادون عوارض خطرناک قلبی نظیر تورساد دپوینت و افزایش فاصله QTc گزارش شده؛ این مطالعه به منظور تعیین اثر درمان با متادون بر فاصله QTc الکتروکاردیوگرام داوطلبان ترک اعتیاد ترکیبات اپیوئیدی و ارتباط آن با طول دوره درمان و دوز درمانی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه کوهورت روی 60 داوطلب (57 مرد و 3 زن) مراجعه کننده به مرکز متادون تراپی مرکز آموزشی درمانی پنجم آذر گرگان به منظور شروع متادون درمانی در سال های 89-1388 انجام شد. مصرف کنندگان ترکیبات اپیوئیدی براساس میزان متادون روزانه دریافتی به سه گروه 0.35 میلی گرم، 35.55 میلی گرم و 55.120 میلی گرم تقسیم شدند. فاصله QTc الکتروکاردیوگرام ابتدای مطالعه، یک ماه و پنج ماه بعد هر فرد محاسبه گردید.یافته ها: میانگین فاصله QTc الکتروکاردیوگرام در گروه تحت درمان با متادون در بدو ورود، یک ماه بعد و پنج ماه بعد به ترتیب 0.42±0.027 ثانیه، 0.43±0.029 ثانیه و 0.43±0.041 ثانیه تعیین شد. بین نتایج فاصله QTc بدو ورود و یک ماه بعد افزایش آماری معنی داری مشاهده شد (P<0.05) و این اختلاف در یک ماه بعد و پنج ماه بعد از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین در فاصله QTc سه گروه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: متادون درمانی باعث افزایش فاصله QTc الکتروکاردیوگرام بیماران گردید؛ اما ارتباطی با دوز متادون و طول دوره درمان یافت نشد.

زمینه و هدف: والپروئیک اسید یک مهار کننده هیستون داستیلاز است که در درمان صرع و انواع خاصی از افسردگی به کار می رود. اخیرا این ترکیب به عنوان یک عامل ضدسرطان مورد بررسی قرار گرفته که می تواند به تنهایی و یا در ترکیب با سایر درمان های رایج سرطان از جمله شیمی درمانی و پرتودرمانی به کار رود. این مطالعه به منظور تعیین اثر والپروئیک اسید و پرتودرمانی بر زیست پذیری رده سلولی MCF-7 سرطان پستان در محیط کشت سلولی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی سلول های MCF-7 با غلظت های مختلف والپروئیک اسید به تنهایی و در ترکیب با دوزهای مختلف پرتودرمانی تیمار و سپس انکوبه شدند. پس از بررسی سمیت سلولی با تست رنگ آمیزی نوترال رد، نزدیک ترین نتایج به LD50 انتخاب شدند. سپس سلول ها تحت اثر 3 غلظت والپروئیک اسید (2، 8 و 16 میلی مولار) و دوز4 Gy  پرتودرمانی قرار گرفتند و زیست پذیری سلول ها با رنگ آمیزی trypan blue بررسی شد.یافته ها: نزدیک ترین غلظت ها به LD50 از بین دوزهای 1، 2، 4، 8، 16، 32، 64 و 128 میلی مولار والپروئیک اسید در کاربرد ترکیبی با دوزهای مختلف پرتودرمانی 0.5، 2، 4، 6 و 8 گری غلظت های 2، 8 و 16 میلی مولار والپروئیک اسید و دوز4 Gy پرتودرمانی بود. همچنین کاهش زیست پذیری سلول ها به غلظت والپروئیک اسید وابسته بود (P<0.05).نتیجه گیری: والپروئیک اسید هم به تنهایی و هم در ترکیب با پرتودرمانی، باعث کاهش معنی داری در زیست پذیری سلول ها می شود. اگرچه در کاربرد ترکیبی اثر فزاینده بر کاهش زیست پذیری سلول ها دارد.

زمینه و هدف: نوروپاتی اتونوم قلب و عروق (Cardiac Autonomic Neuropathy: CAN) شایع ترین و مهم ترین نوع بالینی نوروپاتی اتونوم در دیابت است. از پیامدهای CAN می توان انفارکتوس بی علامت، نارسایی تنفس و افزایش خطر مرگ و میر را نام برد. این مطالعه به منظور غربالگری CAN در بیماران دیابتی غیروابسته به انسولین انجام گردید.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 70 بیمار (22 مرد و 48 زن) دیابتی غیروابسته به انسولین انجام شد. برای تشخیص نوروپاتی از آزمون های تعداد ضربان های قلب در شرایط پایه، تغییرات سرعت قلب، تفاوت در سرعت قلب و فشارخون به دنبال تغییر وضعیت و مقدار اصلاح شده فاصله QT استفاده شد. نتایج مجموع آزمایشات به صورت صفر یا طبیعی، 1 یا بینابینی و 2 یا بالاتر از آن به معنی غیرطبیعی یا مبتلا به CAN رتبه بندی شد.یافته ها: 10 نفر (14.3 درصد) طبیعی، 35 نفر (50 درصد) بینابینی و 25 نفر (35.7 درصد) مبتلا به CAN بودند. بین شدت های مختلف نوروپاتی اتونوم قلبی از نظر مدت ابتلا به دیابت تفاوت معنی دار دیده شد (P<0.05). میزان تغییر فشارخون سیستولی بیشترین ارتباط را با شدت نوروپاتی اتونوم قلبی داشت (r=0.509).نتیجه گیری: در این مطالعه نوروپاتی اتونوم قلب و عروق نسبت به مطالعات مشابه بیشتر و سابقه بیش از 10 سال ابتلا به دیابت مهم ترین عامل خطر CAN تعیین شد.

زمینه و هدف: هماتوم ساب دورال مزمن یکی از بیماری های شایع در بیماران بستری در بخش های جراحی اعصاب است. اگرچه استراتژی درمانی این بیماری ساده است؛ ولی پیش آگهی بیماران به راحتی قابل پیش بینی نیست. این مطالعه به منظور تعیین عوامل موثر در پیش آگهی بیماران با هماتوم ساب دورال مزمن جراحی شده به روش Burr hole trephination انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 90 بیمار با هماتوم ساب دورال مزمن و جراحی شده در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه انجام شد. عوامل احتمالی موثر در پیش آگهی شامل سن، جنس، اندازه هماتوم، جابجایی عناصر خط وسط، تراکم و محل قرارگیری هماتوم، سطح هوشیاری قبل از عمل جراحی، نکات مهم در شرح حال، اتساع مغز و وجود هوا در داخل جمجمه بعد از عمل جراحی برای هر بیمار ثبت شد. برای ارزیابی پیش آگهی بیماران از مقیاس اصلاح شده Rankin استفاده گردید. مقیاس صفر و یک به عنوان پیش آگهی خوب و 2تا 5 به عنوان پیش آگهی بد در نظر گرفته شد.یافته ها: 63 بیمار (70 درصد) پیش آگهی خوب و 27 بیمار (30 درصد) پیش آگهی بد داشتند. سن بالاتر از 70 سال، سطح هوشیاری پایین قبل از عمل جراحی (معیار کومای گلاسگو کمتر از 13) و سابقه دیابت به عنوان مهم ترین متغیرهای مرتبط با پیش آگهی بد بعد از عمل جراحی تعیین شدند (P<0.05).نتیجه گیری: سن بیش از 70 سال، سطح هوشیاری پایین قبل از عمل جراحی و ابتلا به دیابت از عوامل تعیین کننده پیش آگهی بد در بیماران با هماتوم ساب دورال مزمن عمل شده به روش Burr hole trephination هستند.

زمینه و هدف: قومیت، چاقی و افزایش وزن دوران بارداری از جمله عوامل موثر بر عوارض بارداری هستند. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط شاخص توده بدنی (BMI) سه ماهه سوم زنان باردار قومیت های مختلف با عوارض مادری و نوزادی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 551 زن باردار در 3 ماهه سوم با قومیت های فارس، سیستانی و ترکمن در مرکز آموزشی درمانی صیاد شیرازی گرگان در سال 1391 انجام شد. بر اساس BMI زمان پذیرش، زنان باردار در سه گروه لاغر و طبیعی، دارای اضافه وزن و چاق قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سن مادران با قومیت های فارس، سیستانی و ترکمن به ترتیب شامل 26.5±5.5 سال، 24.6±5.3 سال و 26.2±5.2 سال و میانگین سن بارداری به ترتیب شامل 38.6±2.3 هفته، 38.6±3.2 هفته و 37.4±3.2 هفته بود. بین BMI مادر با زایمان سزارین و زایمان سخت در گروه های قومیتی فارس و سیستانی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (P<0.05). در حالی که ارتباط آماری معنی داری بین BMI مادر و عوارض نوزادی در گروه های قومیتی یافت نشد.نتیجه گیری: زنان دارای اضافه وزن و چاق با قومیت فارس در معرض خطر زایمان سزارین و با قومیت سیستانی در معرض خطر زایمان سخت هستند.

زمینه و هدف: انتقال خون مکرر، درمان اصلی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور است. با این حال به واسطه مواجهه مستمر آنتی ژنی، ممکن است واکنش های ایمنی همچون شکل گیری آلوآنتی بادی علیه آنتی ژن های سلول های خونی شکل گیرد. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی پدیده آلوایمونیزاسیون در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور شهرستان ساری انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 218 بیمار (100 مرد و 118 زن) با میانگین سنی 22.5±7 سال مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شد. روش غربالگری با استفاده از آنتی بادی های تجاری موجود (Biotest, Dreiech, Germany) تست آنتی گلوبولین غیرمستقیم انجام شد. هر نمونه برای وجود آلوآنتی بادی علیه آنتی ژن هایC ،Cw ،Lea ،E ،Lua ،Leb ،K ،Jkb ،N ، P1،D ،Jka ،M ،S ،Xga،e ،Fya ،s ، c، Fyb،k ،Kpa ،Jsb ، Lub و Coa بررسی گردید.یافته ها: 88 بیمار (40.4 درصد؛ محدوده اطمینان 95 درصد: 33.9 درصد تا 46.9 درصد) برای وجود آلوآنتی بادی مثبت تشخیص داده شدند. شایع ترین آلوآنتی بادی ها علیه آنتی ژن های سطحی گلبول های قرمزC ،Cw و Lea (40 درصد) بودند. بین وجود آلوآنتی بادی با زمان شروع دریافت خون (قبل یا بعد از سه سالگی)، دفعات و طول مدت دریافت خون، همبستگی مستقیمی یافت نشد.نتیجه گیری: آلوایمونیزاسیون پدیده ای شایع در بیماران تالاسمی است و بایستی با دریافت خون سازگار کنترل و پیشگیری گردد.

زمینه و هدف: آنتروپومتری علم مطالعه ویژگی های اسکلت بدن انسان است و در باستان شناسی، توانبخشی و پزشکی قانونی کاربرد دارد. این مطالعه به منظور مقایسه وی‍ژگی های آنتروپومتریک اندام فوقانی در بالغین قزوینی و پاکستانی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی اندازه گیری طول بازو، طول ساعد، شاخص بازویی، طول دست و پهنای دست با استفاده از متر و کالیپر در میان 300 بومی قزوینی و 356 نفر از ساکنین دی جی خان پنجاب پاکستان در محدوده سنی 55-18 سال با انتخاب تصادفی انجام گردید. شرکت کنندگان هیچ نقص فیزیکی و تاریخچه بیماری نداشتند و تمام اندازه گیری ها در وضعیت آناتومیکی صورت گرفت.یافته ها: میانگین طول بازو (سانتی متر) در مردان قزوینی و پاکستانی به ترتیب 36.8±2.37 و 28.1±2.44 تعیین گردید (P<0.05). میانگین طول ساعد، طول دست و عرض دست مردان قزوینی به طور غیرمعنی داری بیشتر از مردان پاکستانی بود. در ابعاد اندازه گیری شده زنان این دو ناحیه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: اگرچه میانگین ابعاد اندازه گیری شده در مردان و زنان قزوینی بیشتر از مردان و زنان پاکستانی است؛ ولی فقط طول بازو در مردان قزوینی نسبت به مردان پاکستانی تفاوت معنی داری داشت.

زمینه و هدف: پروتئین اریتروپویتین انسانی هورمونی گلیکوزیله با وزن مولکولی 40 کیلو دالتون است که در کلیه سنتز شده و در تکثیر و تمایز اریتروسیت ها نقش دارد. این پروتئین دارویی با نام تجاری «اپویتین» شناخته شده و کاربرد موثری در درمان آنمی، سرطان و عفونت های ناشی از HIV ایفاء می کند. این مطالعه به منظور ارزیابی استفاده از میزبان انگلی لیشمانیا تارانتولا (Leishmania tarentolae) به منظور تولید فرم نوترکیب اریتروپویتین انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ژن اریتروپویتین پس از بهینه سازی کدون توسط پایگاه های بیوانفورماتیکی سنتز شد و توسط استراتژی برش با آنزیم های KpnI و XbaI و خالص سازی از روی ژل در وکتور بیانی pLEXSY کلون گردید. سازه بیانی ساخته شده با روش الکتروپوریشن به لیشمانیا تارانتولا ترانسفکت شد. شناسایی و تایید کلونی های انگل ترانسفکت شده با سازه ژنی با استفاده از روش PCR با پرایمرهای تشخیصی سازه بیانی و پرایمرهای مخصوص اریتروپویتین انجام گرفت. ژن اریتروپویتین کلون شده توسط تتراسایکلین القاء گردید و بیان ژن در سوش های القاء شده با تکنیک SDS-PAGE و وسترن بلاتینگ آنالیز شد. تعیین مقدار پروتئین نوترکیب تولید شده نیز با روش ELISA انجام شد. سازه بیانی اریتروپویتین برای کلونینگ و بیان در میزیان لیشمانیا تارانتولا توسط روش های مهندسی ژنتیک تایید شد.یافته ها: نتایج آنالیز بیان ژن در سوش انگل ترانسفکت شده توسط الکتروفورز SDS-PAGE و وسترن بلاتینگ تایید کننده ورود سازه ژنی به کروموزم انگل و بیان اریتروپویتین بودند. بهترین شرایط بیان پروتئین نوترکیب، 10 میکروگرم تتراسایکلین و زمان القاء 72 ساعت بود. وزن مولکولی پروتئین بیان شده 40 کیلو دالتون تخمین زده شد و میزان بیان آن نیز 12.4 میلی گرم در لیتر معادل با یک درصد کل پروتئین سلول تعیین گردید.نتیجه گیری: سازه بیانی برای کلونینگ و بیان ژن اریتروپویتین در لیشمانیا تارانتولا طراحی و ساخته شد و پروتئین مذکور با موفقیت القاء و شناسایی گردید. لیشمانیا تارانتولا می تواند به عنوان میزبان مناسب در تولید اریتروپویتین نوترکیب مورد استفاده قرار گیرد و این فناوری قابلیت بومی سازی نیز دارد.

زمینه و هدف: نقص استخوانی وسیع یکی از مشکلات مهم ارتوپدی در درمان شکستگی های عفونی استخوان های بلند است که نیاز به جراحی بازسازی وسیع استخوان و بافت نرم دارد. این مطالعه به منظور استخوان سازی انتقالی با روش توبولار اکسترنال فیکساتور AO در درمان استئومیلیت مزمن با نقص استخوانی زیاد انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 12 بیمار (11 مرد و یک زن) با شکستگی عفونی اندام تحتانی در مرکز آموزشی و درمانی پنجم آذر تحت درمان جراحی با کمک توبولار اکسترنال فیکساتور AO قرار گرفتند. بیماران در مدت متوسط 16 ماه پیگیری شدند و بروز عوارضی چون استئومیلیت مجدد، نیاز به پیوند استخوان، شل شدن شانزها، شکستگی مجدد و صدمات عصبی - عروقی ارزیابی گردید.یافته ها: شکستگی ها شامل 4 مورد شکستگی ساق، 7 مورد شکستگی ران و یک مورد شکستگی پلاتوی تیبیا بود. تمام شکستگی ها باز بود. فیکساسیون اولیه 5 مورد با پلیت، 5 مورد نیل داخل استخوانی و 2 مورد با کشش اسکلتال انجام شده بود. کشت اندوستئوم در همگی مثبت بود. کشت بعد از جراحی در همگی منفی بود. متوسط زمان بروز شکستگی و شروع درمان با اکسترنال فیکساتور 75.5 روز بود. میانگین طول قطعه سکستروم 8.8 سانتی متر (5-14 سانتی متر) و در ران 10.71 سانتی متر (7-14 سانتی متر) و در ساق 6 سانتی متر (5-7 سانتی متر) بود. متوسط زمان قرارگیری اکسترنال فیکساتور تا خارج سازی آن، 16.8 ماه (10-25 ماه) بود. متوسط دوره درمان شامل زمان انتقال قطعه استخوانی و ترمیم، حدود 1.19 ماه در سانتی متر به دست آمد. در 7 مورد به گرافت Docking Site نیاز شد. عفونت مجدد استخوان وجود نداشت. عفونی سطحی پوست 8 مورد بود که با آنتی بیوتیک و شل شدن شانز در 4 مورد و با تعویض آن درمان شد. در 5 مورد Premature Consolidation و در 3 مورد انحراف قطعه انتقالی رویت شد که با تصحیح اکسترنال برطرف شد. صدمه عصبی عروقی ایاتروژنیک وجود نداشت.نتیجه گیری: انتقال استخوان با استفاده از توبولار اکسترنال فیکساتور AO به عنوان درمان جانشین حفظ عضو در جوش نخوردن عفونی مزمن استخوان که امکان قطع عضو وجود دارد؛ توصیه می گردد که باعث می شود بیمار ناتوان، به زندگی نسبتا طبیعی و سطح قابل قبول فعالیت برگردد.

زمینه و هدف: لپتوسپیروزیس بیماری عفونی و زئونوزی است که توسط باکتری لپتوسپیرا ایجاد شده و به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از حیوان به انسان انتقال می یابد. از آنجا که تشخیص سریع این بیماری می تواند در کنترل بیماری کمک شایانی نماید؛ این مطالعه به منظور تعیین سرووارهای شایع لپتوسپیرا با روش میکروآگلوتیناسیون (Microscopic Agglutination Test) در نمونه های سرمی انسان و دام انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 175 نمونه سرم دامی و 67 نمونه سرم انسانی مشکوک به لپتوسپیروزیس جمع آوری شده از استان های اردبیل، هرمزگان، گیلان، مازندران و قم طی سال های 91-1390 با استفاده از 20 آنتی ژن لپتوسپیرای زنده انجام شد.یافته ها: 99 نمونه دامی (56.5 درصد) و 31 نمونه انسانی (46.2 درصد) دارای عیار آنتی بادی علیه لپتوسپیرا بودند. از بین 20 سرووار بررسی شده؛ شایع ترین سرووار لپتوسپیرا در نمونه های دامی سرجو هارجو (serjoe hardjo) (61.9 درصد) و در نمونه های انسانی سرجو سرجو (serjoe serjoe) (23 درصد) بود. از میان 67 نمونه انسانی، 50 درصد را کشاورزان تشکیل دادند که در گروه سنی 40-20 سالگی قرار داشتند. علل آلودگی شامل تماس با آب آلوده (61.1 درصد)، تماس با خون آلوده (28.3 درصد) و سایر علل (10.4 درصد) تعیین شدند. در تمامی نمونه های دامی و انسانی تیتر سرمی 1.400 بالاترین فراوانی (19.4 درصد) را نشان داد.نتیجه گیری: شایع ترین سرووار لپتوسپیرا نمونه های دامی و انسانی با روش میکروآگلوتیناسیون به ترتیب serjoe hardjo و serjoe serjoe  تعیین شدند.

زمینه و هدف: فوزاریوم سولانی به عنوان شایع ترین گونه فوزاریوم عامل فانگمی و فوزاریوزیس منتشره شناخته می شود که در میزبان دچار نقص سیستم ایمنی با میزان مرگ و میری در حدود 100 درصد همراه است. به علت مقاومت گونه های فوزاریوم در برابر داروهای ضدقارچی، شناسایی سریع و دقیق آنها برای کنترل تبعات عفونت امری ضروری است. این مطالعه به منظور تعیین کاربرد روش تشخیصی PCR برای شناسایی دقیق و سریع فوزاریوم سولانی در سرم بیماران HIV مثبت انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تست PCR بر اساس ژن هدف سیتوکروم b میتوکندریایی با محصول bp 330 اپتیمایز گردید. پس از بررسی حساسیت و ویژگی، آزمون با سوش استاندارد PTCC 5284 و ده سوش معتبر متعلق به دانشگاه تهران، روش PCR روی 45 نمونه سرم بیماران HIV مثبت انجام شد.یافته ها: در تست PCR اپتیمایز شده محصول bp 330 تکثیر گردید. حساسیت تست در حد یک نسخه از DNA فوزار یوم سولانی و اختصاصی بودن تست 100 است. از 45 نمونه سرم مورد بررسی 9 مورد (20 درصد) مثبت گردید.نتیجه گیری: تست PCR برای تشخیص بالینی مستقیم، سریع و اختصاصی فوزاریوم سولانی در سرم بیماران HIV مثبت قابلیت کاربردی دارد.

زمینه و هدف: مقعد بسته از ناهنجاری های شایع آنورکتال است که با ناهنجاری های دیگر همراه است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی ناهنجاری های همراه مقعد بسته در گرگان انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی پرونده همه نوزادان بستری با تشخیص مقعد بسته (40 نوزاد شامل 24 پسر و 16 دختر) در مرکز آموزشی درمانی طالقانی گرگان در سال های 89-1385 بررسی شد. ناهنجاری های همراه با مقعد بسته برای هر نوزاد ثبت شد.یافته ها: از 40 نوزاد با مقعد بسته، 23 نوزاد (57.5 درصد) ناهنجاری همراه داشتند. بیشترین ناهنجاری های همراه شامل ناهنجاری های ادراری - تناسلی (65.2 درصد)، قلبی (47.8 درصد)، گوارشی (13 درصد) و سیستم اسکلتی - عضلانی (8.7 درصد) بود.نتیجه گیری: ناهنجاری های همراه در نوزادان با مقعد بسته در منطقه گرگان از شیوع بالایی در مقایسه با مطالعات دیگر برخوردار است.

زمینه و هدف: ناخنک چشمی یک ضایعه فیبروواسکولار است که گاهی سبب کاهش بینایی شده و هنوز علت مشخصی برای آن یافت نشده است. این مطالعه به منظور تعیین نقش ویروس اپشتاین بار در تشکیل ناخنک چشمی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مورد - شاهدی روی 50 نمونه بافتی بیمارانی که تحت عمل جراحی ناخنک چشمی قرار گرفته بودند و 10 نمونه کونژنکتیوال طبیعی بیمارانی که تحت عمل جراحی چشمی غیر از ناخنک قرار گرفته بودند؛ انجام شد. وجود ویروس اپشتاین بار با استفاده از روش PCR بررسی شد.یافته ها: در بیماران تحت عمل جراحی ناخنک چشمی، 3 مورد (6 درصد) ابشتاین بار مثبت بود و نمونه های کنترل از این نظر منفی بودند. بین تشکیل ناخنک چشمی و عفونت با ویروس ابشتاین بار ارتباط آماری معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ویروس ابشتاین بار در ایجاد ناخنک چشمی نقشی ندارد.

زمینه و هدف: اتومایکوزیس یک عفونت قارچی شایع در مناطق حاره است که به صورت مزمن و حاد در کانال خارجی گوش دیده می شود. عفونت مزمن گوش میانی (اوتیت مدیا) با علایمی مثل کاهش شنوایی، سرگیجه، اختلال در تعادل، خروج ترشحات چرکی از گوش، درد و پاره شدن پرده گوش همراه است. این مطالعه به منظور تعیین فلور قارچی کانال خارجی گوش در مبتلایان به اوتیت مدیا مزمن انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مورد - شاهدی روی 63 فرد مبتلا به اوتیت مدیا مزمن و 63 فرد غیرمبتلا به التهاب گوش انجام شد. نمونه گیری با استفاده از سوآپ استریل از کانال خارجی گوش انجام و در محیط های CMA،SCC و S کشت داده شد. اسمیرهای لازم تهیه و تشخیص جنس و گونه نهایی با استفاده از روش های اختصاصی اسلایدکالچر و روش سرمی جرم تیوپ انجام شد.یافته ها: کشت قارچی مثبت کانال خارجی گوش در گروه های مورد و شاهد به ترتیب 77.78 درصد و 17.46 درصد تعیین شد (P<0.05) آلودگی کانال خارجی گوش از کل موارد کشت قارچی مثبت شامل ساپروفیت ها (57.33 درصد)، مخمرها (20.59 درصد) و درماتوفیت ها (17.32 درصد) به ترتیب با زیرگروه های آسپرژیلوس نیجر (41.66 درصد)، کاندیدا SPP (53.85 درصد) و ترایکوفایتون منتاگروفایتیس (36.37 درصد) بود.نتیجه گیری: میزان کشت قارچی مثبت کانال خارجی گوش افراد مبتلا به اوتیت مدیا مزمن به طور معنی داری از گروه شاهد بیشتر بود.

زمینه و هدف: باتوجه به فراوانی بالای سندرم پیش از قاعدگی و سندرم ملال پیش از قاعدگی و اثرات آن بر فعالیت ها و رفتارهای خانوادگی، تحصیلی و شغلی؛ این مطالعه به منظور تعیین فراوانی علایم بالینی سندرم پیش از قاعدگی (PMS) و سندرم ملال پیش از قاعدگی (PMDD) در دانشجویان رشته پزشکی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 162 دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1389 انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه طراحی شده براساس کرایتریای انجمن متخصصین زنان و مامایی آمریکا برای تشخیص سندرم پیش از قاعدگی و کرایتریای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی برای تشخیص سندرم ملال پیش از قاعدگی استفاده شد.یافته ها: میانگین سنی دانشجویان 22.2±2.5 سال و سن منارک 13.3±1.2 سال بود. 17 نفر (10.5 درصد) متاهل و 145 نفر (89.5 درصد) مجرد بودند. 93 نفر (57.4 درصد) مبتلا به PMS و 37 نفر (22.8 درصد) مبتلا به PMDD بودند. شایع ترین علامت جسمی و خلقی به ترتیب شامل احساس نفخ و افزایش وزن (45.7 درصد) و احساس کاهش انرژی خفیف و خستگی پذیری سریع (57.4 درصد) بود. احساس خفگی و تنگی نفس (8 درصد) از علایم جسمی و کاهش شدید خواب (1.2 درصد) از علایم خلقی کمترین فراوانی را نشان دادند. ارتباط آماری معنی داری بین شیوع PMDD با سن و سن منارک یافت شد (P<0.05).نتیجه گیری: سندرم پیش از قاعدگی در دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان از شیوع بالایی برخوردار است.

زمینه و هدف: گیاه سداب (Ruta graveolens) از کهن ترین گیاهان مورد استفاده در طب سنتی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر ضدباکتریایی عصاره های آبی و هیدروالکلی برگ و ساقه گیاه سداب بر هشت سویه باکتری بیماری زا انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی سویه های استاندارد باکتری های پاتوژن شایع انسانی شامل انتروکوک فکالیس، استافیلوکوک اورئوس، استافیلوکوک اپیدرمیس، استرپتوکوک پنومونیا، اشریشیا کولی، کلبسیلا پنومونیه، سالمونلا تیفی و انتروباکترکلواکه که به صورت لیوفیلیزه شده از مرکز کلکسیون باکتری و قارچ سازمان پژوهش های علمی و صنعتی خریداری شده بودند؛ انجام شد. اثر عصاره های آبی و هیدروالکلی گیاه سداب بر رشد سویه های باکتری های بیماری زا به طور جداگانه و با روش دیسک دیفوزیون و ماکرو دیلوشن و تعیین حداقل غلظت کشندگی (MIC) بررسی گردید. نتایج با اثر ضدمیکروبی هشت آنتی بیوتیک رایج شامل کوتریموکسازول، اکسی سیکلین، ونکومایسین، اریترومایسین، فورازولیدون، تتراسیکلین، آموکسی سیلین / کلاولانیک اسید و آمپی سیلین / سولباکتام مقایسه شد.یافته ها: عصاره های آبی، اتانولی و متانولی گیاه سداب حتی با غلظت بالا (3 میلی گرم بر میلی لیتر) اثر ممانعت کنندگی رشد علیه باکتری های مورد مطالعه نداشتند.نتیجه گیری: عصاره های آبی، اتانولی و متانولی اندام های هوایی گیاه سداب فاقد اثر بازدارندگی بر باکتری های بیماری زا است.