پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1391 | دوره:15 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

هدف: پلاکت ها قطعات سلولی بدون هسته و مشتق از مگاکاریوسیت ها هستند که علاوه بر ایفای نقش در هموستاز و ایمنی ذاتی به واسطه داشتن شاخص های مهم نظیر CD40L (یک شاخص مولکولی مهم در تحریک سلول های ایمنی) می توانند در ایمنی اکتسابی نیز نقش داشته باشند؛ از جمله تاثیر آنها بر لنفوسیت های B و فعال سازی آنها مشخص شده است. اکنون در پاسخ به این سوال که آیا میکروذرات مشتق از غشای پلاکت نیز می تواند این تاثیرگذاری را داشته باشد، تاثیر آنها بر فعال سازی لنفوسیت های B بررسی شد.مواد و روش ها: در ابتدا پلاکت کنسانتره از پایگاه انتقال خون منطقه ای و آموزشی استان تهران تهیه شدند و میکروذرات از این کنسانتره ها جدا شد. سپس این میکروذرات با لنفوسیت های B که با استفاده از ذرات مغناطیسی به روش انتخاب منفی از فرآورده های خون تازه جدا شده بودند، در محیط کشت مواجه شد. بعد از 7 روز بیان شاخص های فعالیت بر سطح لنفوسیت های B با روش فلوسیتومتری بررسی شد.نتایج: مطالعه نشان داد که لنفوسیت های B از میکروپارتیکل ها تاثیر پذیرفته اند به طوری که در روز 7 کشت همزمان آنها، بیان شاخص های CD27 و CD86 در سطح آنها افزایش و در عین حال بیان شاخص IgD در آنها کاهش یافته است.نتیجه گیری: میکروپارتیکل های مشتق از پلاکت همانند پلاکت ها بر فعال سازی لنفوسیت های B تاثیر دارد.

هدف: امواج الکترومغناطیسی تلفن همراه از میدان الکترومغناطیسی موجود در آن صادر می شود. مطالعات مختلف نشان داده است که روابطی بین امواج الکترومغناطیس و آسیب های عصبی و سرطانی وجود دارد. هدف این مطالعه پژوهش در مورد آثار تشعشعات تلفن همراه بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان مغز بود.مواد و روش ها: نوزادان موش های صحرایی نر یک روزه (P1) تحت شرایط استاندارد نگهداری شدند. در گروه آزمایشی موش های صحرایی نوزاد از روز P2 تا P14 به مدت 3 ساعت در روز تحت امواج تلفن همراه قرار گرفتند و موش های صحرایی کنترل نیز تحت همین شرایط بدون منبع مولد قرار داشتند. در P22 موش های صحرایی نر از ماده جدا شدند و تحت شرایط استاندارد نگهداری شدند تا به P58 برسند. از P59 تا  P61موش ها هر روز سه بار تحت آموزش قرار گرفتند تا در روز P62 آزمون ماز آبی انجام شود. بعد از آزمون در P62 موش های صحرایی قربانی شدند و سرهایشان جدا شد. بعد از جداسازی مغز، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در آن بافت ها مطالعه شد.نتایج: امواج تلفن همراه کارآیی حافظه فضایی را در موش های صحرایی کاهش و زمان انجماد حرکتی را افزایش داد. امواج تلفن همراه به طور معنی داری میزان فعالیت کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز را کاهش داد.نتیجه گیری: اگر چه مطالعات بیشتری برای مشخص شدن ارتباط بین فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و فرآیند حافظه و یادگیری حاصل از آثار زیان بار امواج تلفن همراه روی بافت مغز لازم است، اما نتایج بررسی حاضر نشان می دهد که امواج تلفن همراه از طریق اختلالات فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان منجر به نارسایی یادگیری می شود.

هدف: ارایه یک روش ساده برای جداسازی، تکثیر و غنی سازی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی موش نوزادمواد و روش ها: سوسپانسیون سلولی حاوی سلول های اسپرماتوگونی و سرتولی با استفاده از هضم آنزیمی از بیضه موش نوزاد دو روزه جداسازی شد. سلول ها به صورت هم کشتی و در محیط کشت DMEM/F12 حاوی 10 درصد سرم به مدت دو هفته کشت داده شدند. ماهیت سلول های سرتولی و اسپرماتوگونی به ترتیب توسط بیان پروتئین های ویمنتین وPLZF  تایید شد. برای ارزیابی میزان تکثیر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی تعداد کلونی های تشکیل شده و مساحت آن ها در طول دو هفته کشت اندازه گیری شد. در پایان هفته دوم، بیان ژن های اختصاصی سلول های اسپرماتوگونی (Stra8، Piwill2، DAZL، Mvh) ارزیابی شد.نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که سلول های اسپرماتوگونی و سرتولی جدا شده نشانگرهای اختصاصی این سلول ها را بیان می کنند. در طی دوره کشت، بین چهار نقطه زمانی اختلاف معنی داری در تعداد و مساحت کلونی های سلول های بنیادی اسپرماتوگونی دیده شد (P<0.05). علاوه بر این بیان ژن های اختصاصی سلول های اسپرماتوگونی بعد از دو هفته کشت، نشان دهنده عدم تمایز این سلول ها بود.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که هم کشتی سلول های اسپرماتوگونی و سلول های سرتولی با منبع یکسان محیط رشد مناسب و بهینه ای را فراهم می کند که بدون اضافه کردن عوامل رشد خارجی و دستکاری های شیمیایی می توان از آن برای تکثیر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی استفاده کرد.

هدف: آستروسیت ها بیشترین سلول های موجود در مغز هستند. این سلول ها قادرند التهاب سیستم اعصاب مرکزی را وابسته به سایتوکین هایی که تولید می کنند آغاز یا مهار نمایند. انتقال پیام اینترلوکین 19، اینترلوکین 20 و اینترلوکین 24 از طریق اتصال به یک گیرنده هترودایمر متشکل از زنجیره a اینترلوکین 20R1 و زنجیرهb  اینترلوکین 20R2 صورت می گیرد. مطالعات گذشته روشن نموده است که انتقال پیام توسط این کمپلکس های گیرنده واکنش های ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهد؛ اما اعمال زیست شناختی اینترلوکین 20R1 و اینترلوکین 20R2 در مغز تاکنون روشن نشده است. به عنوان اولین مرحله برای شناخت نقش این گیرنده های سایتوکینی در مغز، بیان گیرنده های اینترلوکین 20R1 و اینترلوکین 20R2 توسط آستروسیت های موش C57BL/6 بررسی شد.مواد و روش ها: در این تحقیق آستروسیت ها و رده سلولی آستروسیتوما 1321N1 توسط پپتید میلین الیگودندروسیت گلیکوپروتئین، لیپو پلی ساکارید و GM-CSF تحریک شدند و تولید پروتئین گیرنده های اینترلوکین 20R1 و اینترلوکین 20R2 به روش فلوسیتومتری بررسی شد. همچنین تاثیر لیپو پلی ساکارید بر تولید mRNA این گیرنده های سایتوکینی توسط آستروسیت با استفاده از روش RT-PCR مطالعه شد.نتایج: برای اولین بار در این مطالعه نشان داده شد که آستروسیت ها قادرند mRNA اینترلوکین 20R1 و اینترلوکین 20R2 نه تنها در پاسخ به تحریک لیپو پلی ساکارید بلکه در غیاب آن نیز بیان نمایند. به علاوه؛ بیان پروتئین اینترلوکین 20R1 و اینترلوکین 20R2 بر سطح آستروسیت ها و رده سلولی آستروسیتوما 1321N1 تشخیص داده نشد.نتیجه گیری: mRNA اینترلوکین 20R1 و اینترلوکین 20R2 به طور ساختاری و دایم در آستروسیت ها بیان می شود.. از آن جایی که در بیشتر فرآیندهای نوروپاتولوژیک آستروسیت ها و سایتوکین های التهابی نقش دارند این یافته ها که برای اولین بار گزارش می شود در تحقیقات آینده اهمیت ویژه ای دارد.

هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر سوکروز بر میزان زنده ماندن فولیکول ها و شیوع مرگ سلولی برنامه ریزی شده در بافت تخمدان موش صحرایی پس از انجماد شیشه ای بود.مواد و روش ها: تخمدان موش های صحرایی 5 هفته ای پس از خارج شدن از بدن به سه گروه کنترل (غیر انجمادی)، انجمادی VI (اتیلن گلیکول + دی متیل سولفوکساید) و VII (اتیلن گلیکول + دی متیل سولفوکساید + 0.25 مول در لیتر سوکروز) تقسیم شد. پس از مرحله انجماد و ذوب، تخمدان ها حدود نیم ساعت انکوبه و بلافاصله در محلول بوئن تثبیت و سپس به صورت سریالی برش زده شد. به منظور بررسی ریخت شناسی بافت و نیز شمارش تعداد فولیکول های دچار مرگ سلولی برنامه ریزی شده، قطعات به ترتیب رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین و ایمونوهیستوشیمی تیمار شده با آنتی بادی anti-active & pro caspase 3 انجام شد.نتایج: مطالعات آماری نشان داد که میزان سالم ماندن فولیکول های در حال تکوین به استثنای فولیکول های بدوی بین گروه های انجمادی و کنترل یکسان است. فولیکول های بدوی سالم در گروه های انجمادی ضمن کاهش معنی دار در مقایسه با کنترل، تفاوت معنی داری را بین خود نشان ندادند. بر خلاف فولیکول های سالم، فولیکول های مرده در همه مراحل مختلف تکوینی، افزایش معنی داری را در دو گروه انجمادی نسبت به کنترل نشان دادند. هر چند که این اختلاف بین گروه های انجمادی معنی دار نبود. در گروه های انجمادی، فولیکول های دچار مرگ سلولی برنامه ریزی شده نیز در تمامی مراحل به غیر از آنترال افزایش معنی داری را نسبت به کنترل نشان دادند. بین دو گروه انجمادی نیز به غیر از مرحله فولیکولی پره آنترال (1.95±0.003:VI درصد و 4.12±0.02:VII درصد، P<0.037) میزان فولیکول های دچار مرگ سلولی برنامه ریزی شده یکسان بود.نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که حضور سوکروز یا عدم حضور آن در فرآیند انجماد شیشه ای تخمدان موش صحرایی، به خصوص برای حفظ فولیکول های بدوی و اولیه که در فرآیند پیوند از اهمیت خاصی برخوردار است تفاوت چندانی را ایجاد نمی کند.

هدف: نقص ایمنی شایع متغیر شامل انواعی از اختلالات هتروژن سیستم ایمنی بوده که توسط نقص های ژنتیکی مختلف ایجاد می شود. آنزیم سیتیدین دی آمیناز القا شونده در پدیده تعویض کلاس و بروز جهش های سوماتیک در مرکز زایا نقش دارد؛ از این رو به منظور روشن شدن نقش احتمالی اختلال در بیان ژن آنزیم سیتیدین دی آمیناز در بیماری زایی نقص ایمنی شایع متغیر، بیان این ژن در افراد مبتلا بررسی شد.مواد و روش ها: سلول های تک هسته ای خون محیطی 21 فرد مبتلا و کنترل سالم جدا شد. سلول های جدا شده به منظور القای بیان ژن آنزیم سیتیدین دی آمیناز توسط CD40L و اینترلوکین 4 تحریک شدند. پس از 5 روز RNA سلول های تحریک شده استخراج شده و بیان ژن آنزیم سیتیدین دی آمیناز القا شونده توسط RT-PCR بررسی شد.نتایج: نتایج آزمایش RT-PCR نشان داد که پس از تحریک توسط CD-40L و اینترلوکین 4، mRNA ژن آنزیم سیتیدین دی آمیناز در تمام نمونه های مورد آزمایش بیان شده است. نمونه های کنترل نیز از نظر بیان mRNA ژن آنزیم سیتیدین دی آمیناز مثبت بود.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر برای اولین بار بیان ژن آنزیم سیتیدین دی آمیناز القا شونده در لنفوسیت های B مبتلایان به نقص ایمنی شایع متغیر بررسی شد. با توجه به این که تمام بیماران مورد بررسی در این مطالعه از نظر بیان mRNA ژن آنزیم سیتیدین دی آمیناز طبیعی بودند و با توجه به این که یکی از مشکلات اصلی در بیماران نقص ایمنی شایع متغیر اختلال در پدیده های مرتبط با مرکز زایا و تمایز کامل لنفوسیتB  است، می توان نتیجه گرفت که احتمالا سایر مولکول های درگیر در پدیده تعویض کلاس در ایجاد بیماری نقش دارند. از آن جا که شناخت نقص های ژنتیکی متنوع ایجاد کننده این بیماری هتروژن می تواند به دسته بندی مبتلایان به گروه های همسان تر و اتخاذ استراتژی درمانی متناسب و اختصاصی برای هر زیر گروه منجر شود، ضرورت ادامه این گونه تحقیقات همچنان احساس می شود.

هدف: سرطان پستان دومین عامل مرگ و میر سرطان در زنان است. سیس پلاتین یک داروی ضد سرطانی رایج شیمی درمانی است که سبب مرگ سلول های سرطانی می شود. حساسیت سلول های سرطانی به داروهای شیمی درمانی اغلب به خاطر تغییر بیان در سطوح mRNA ژن های مرتبط با فرآیند مرگ سلولی برنامه ریزی شده است. نانوساختارهای تحویل دهنده دارو برای انتقال غلظت های کمتر و موثرتر داروهای شیمی درمانی طراحی شده است. در این مطالعه بیان ژن های BCL2 و BAX در سلول های T47D تیمار شده با سیس پلاتین و نانوذرات بارگذاری شده با سیس پلاتین ارزیابی شد که می تواند منجر به افقی تازه در درمان سرطان پستان باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه سلول های T47D با غلظت های متفاوت سیس پلاتین و نانوذرات بارگذاری شده با سیس پلاتین به مدت 48 ساعت تیمار شدند. IC50 تعیین شد. RNA با استفاده از محلول RNX استخراج شد. سپسcDNA  ساخته شد. آغازگرهای اختصاصی برای ژن های BCL2، BAX و TBP با استفاده از از نرم افزار اختصاصی طراحی شد. میزان بیان ژن های BCL2 و BAX نسبت به ژن TBP (ژن مرجع) با استفاده از روش Real-Time PCR بررسی شد.نتایج: بیان ژن های BCL2 و BAX در سلول های T47D تیمار شده با سیس پلاتین، به ترتیب به میزان 0.07 و 1.48 و در سلول های T47D تیمار شده با نانوذرات بارگذاری شده با سیس پلاتین، به ترتیب به میزان 0.03 و 2.41 تغییر یافت.نتیجه گیری: در این بررسی نشان داده شد که نانوذرات بارگذاری شده با سیس پلاتین یک ترکیب ضد سرطانی موثر است. همچنین مشاهده شد که نانوذرات سبب القای مرگ برنامه ریزی شده در سلول های سرطان پستان می شود. در این مطالعه مشخص شد که آثار سمیت سلولی نانوذرات سیس پلاتین بر رده سلولی T47D بیشتر از سیس پلاتین تنهاست.

هدف: هدف از این مطالعه بررسی حضور ژن های lpf ،paa ،toxB و iha و بررسی ارتباط آنها با اسهال، در جدایه هایی از اشریشیاکلی انتروپاتوژنیک جدا شده از موارد اسهالی و افراد سالم است که فاقد دو فاکتور مهم eaeA و bfpA هستند.مواد و روش ها: در این مطالعه، 70 جدایه اشریشیاکلی انتروپاتوژنیک (-bfpA- ،eaeA) جمع آوری شده که از نظر سرولوژیک تایید شده بود، بررسی شد. DNA جدایه ها به روش فنل - کلروفرم استخراج شد و با استفاده از روشPCR  حضور ژن های lpf ،paa ،toxB و iha، بررسی شد. سپس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون مربع کای با در نظر گرفتن سطح معنی داری کمتر از 0.05، ارتباط ژن ها با اسهال بررسی شد.نتایج: ژن های lpf ،paa ،toxB و iha به ترتیب در 2.85، 4.28، 45.71 و 21.42 درصد از سویه ها مشاهده شد. نتایج حاصل از آزمون های آماری نشان داد که هیچ ارتباطی بین paa ،toxB و lpf با اسهال وجود ندارد و ارتباط iha با اسهال از لحاظ آماری به طور ضعیف معنی دار است (P=0.11).نتیجه گیری: از آن جایی که مکانیسم اصلی بیماری زایی اشریشیاکلی انتروپاتوژنیک، اتصال و تخریب است؛ بنابراین جدایه های اشریشیا کلی انتروپاتوژنیک (-bfpA- ،eaeA) باید از نظر سایر عوامل چسبندگی بررسی شود. نتیجه حاصل از این مطالعه نشان داد که بیشترین ژن حاضر در ایزوله های اشریشیاکلی انتروپاتوژنیک (-bfpA- ،eaeA) ، عامل lpf است. تحقیقات بیشتر روی خصوصیات بیماری زایی این جدایه ها برای روشن شدن نقش این عوامل بیماری زا در اسهال کودکان ایرانی لازم است.