پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1389 | دوره:13 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

هدف: آمفوتریسین B یکی از قدیمی ترین داروهای ضدقارچی بوده و برای درمان عفونت های قارچی سیستمیک مناسب است. متاسفانه، این دارو برخی از آثار جانبی مانند سمیت در کلیه ها را از خود نشان می دهد. بنابراین اخیرا برای افزایش کارایی و کاهش سمیت آمفوتریسین B فرمولاسیون های جدیدی از آن تهیه می شود.مواد و روش ها: نانوکپسول های حاوی آمفوتریسین B به روش جانشینی حلال با استفاده از پلیمرهایی نظیر پلی D و -L لاکتید – کو - گلیکولید تهیه و با استفاده از اکسید سیلیسیم به فرم پودر خشک تبدیل شد. کارایی محصورسازی آمفوتریسین B به روش اسپکتروفتومتری محاسبه شد. همچنین مقدار حداقل غلظت مهارکنندگی نانوکپسول های تهیه شده برای قارچ کاندیدا آلبیکانس (ATCC 90028) با استفاده از روش رقت سازی متوالی اندازه گیری شد. سپس آثار سمی آن بر گلبول های قرمز انسانی در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. نتایج: یافته ها نشان داد که کارایی محصورسازی آمفوتریسین B معادل 75±0.13 درصد است. مقدار حداقل غلظت مهارکنندگی نانوکپسول های حاوی آمفوتریسین B بر ضدقارچ کاندیدا آلبیکانس مورد مطالعه در مقایسه با آنتی بیوتیک مذکور به فرم آزاد کاهش قابل ملاحظه ای نشان داد. همچنین اثر سمی آمفوتریسین B محصور در نانوکپسول ها بر گلبول های قرمز انسانی 5.89 بار کمتر از فرم آزاد این دارو بود.نتیجه گیری: یافته ها بیانگر این است که نانوکپسول های حاوی آمفوتریسین B تهیه شده در این تحقیق می تواند به عنوان یک سیستم ناقل مناسب برای این دارو در درمان عفونت های قارچی به کار گرفته شود.

هدف: سیلیسیم یک عنصر موثر در فرآیند بلوری شدن استخوان است، بنابراین هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم می تواند یک بیوسرامیک مناسب به عنوان ماده جایگزین استخوان باشد.مواد و روش ها: هیدروکسی آپاتیت استوکیومتری (HA) و هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم (Si-HA) محتوی مقادیر متفاوتی از سیلیسیم جانشین شده با موفقیت به روش هیدروترمال با استفاده از مواد اولیه Ca(NO3)2،(NH4)3 PO4  یا )2HPO4 (NH4 تترا اتوکسی سیلان  [Si (OCH2CH3) 4]سنتز شد.نتایج: بخش های بلوری، ترکیب شیمیایی، ریزساختار و ریخت شناسی نمونه های سنتزشده، با استفاده از روش های پراش پرتو ایکس (XRD)، انتقال فوریه فروسرخ (FTIR)، پلاسمای جفت شده القایی (ICP-AES) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. نتایج، جانشینی سیلیسیم در ساختار آپاتیت را تایید کرد و نشان داد که برای حفظ تعادل بار در اثر جانشینی گروه سیلیکات (SiO44-) به جای گروه فسفات (PO43-)، بخشی از گروه هیدروکسیل(OH-)  موجود در ساختار حذف شده و ثوابت شبکه آن نیز در مقایسه با آپاتیت استوکیومتری تغییر می کند.نتیجه گیری: جانشینی سیلیسیم در ساختار آپاتیت، رشد ذرات هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم را محدود و باعث کاهش بلورینگی آن نیز می شود، بنابراین انحلال پذیری هیدروکسی آپاتیت با جانشین یسیلیسیم افزایش یافته و در نتیجه هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم رفتار زیست فعالی بهتری نسبت به هیدروکسی آپاتیت استوک یومتری دارد. بر اساس بررسی های زیستی، انکوباسیون نمونه ها در مایع شبیه سازی شده بدن و آزمون MTT (آزمون دی متیل تیازول)، هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم رفتار زیست فعالی بهتری در مقایسه با هیدروکسی آپاتیت خالص دارد.

هدف: اشریشیاکلی شایع ترین عامل اتیولوژیک عفونت مجاری ادراری بوده که80  درصد از این موارد را به خود اختصاص داده است. غیرفعال سازی آنزیماتیک آنتی بیوتیک های خانواده آمینوگلیکوزید توسط آنزیم های تغییردهنده آمینوگلیکوزیدها اصلی ترین مکانیسم مقاومت به این داروها در اشرشیاکلی است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی شیوع ژن مقاومت aac (3)- IIa در میان جدایه های بالینی اشریشیاکلی جدا شده از ادرار با استفاده از روش PCR است.مواد و روش ها: پس از جمع آوری250  جدایه اشریشیاکلی جدا شده از ادرار، الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آن ها در مقابل آنتی بیوتیک های جنتامیسین، توبرامایسین، کانامایسین، آمیکاسین و نتیل میسین (MAST Co ,UK) به روش انتشار از دیسک با رعایت اصول CLSI تعیین شد. سپس DNA پلاسمیدی جدایه ها توسط کیت، استخراج و برای تشخیص ژن مقاومتی aac (3)- IIa روی پلاسمید از روش PCR استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که 96 درصد از جدایه های اشریشیا کلی به توبرامایسین، 90 درصد به کانامایسین، 82 درصد به جنتامیسین، 30 درصد به نتیل میسین و 8 درصد به آمیکاسین مقاوم بودند. ژن aac (3)- IIa در 54.83 درصد از جدایه های اشریشیاکلی شناسایی شد.نتیجه گیری: از آن جایی که شیوع مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی به دلیل انتقال مقاومت در میان باکتری ها توسط عناصر قابل انتقال نظیر ترانسپوزون ها و پلاسمیدها بالاست، بنابراین ردیابی مسیرهای انتقال در بین باکتری های مختلف بسیار مهم است.

همچنان که به ریشه کنی جهانی پولیوویروس وحشی نزدیک می شویم، پایش آزمایشگاهی ویروس پولیو، توسط روش استاندارد طلایی کشت سلولی، اهمیتی صد چندان می یابد. با توجه به نگرانی های موجود در زمینه شناسایی دقیق و حساس ویروس های وحشی وارداتی و پولیوویروس های مشتق از واکسن در کشورهایی که ویروس پولیوی وحشی را ریشه کن کرده اند، در این مطالعه حساسیت رده های سلولی مورد استفاده در آزمایشگاه پولیو به طور همزمان نسبت به ویروس استاندارد و ویروس موجود در واکسن خوراکی پولیو سنجیده و با یکدیگر مقایسه شد تا از حساسیت سلول ها برای شناسایی دقیق پولیوویروس های در گردش در جامعه و نیز ویروس های وارداتی اطمینان حاصل شود.مواد و روش ها: آزمون حساسیت سلولی با استفاده از دستورالعمل استاندارد سازمان بهداشت جهانی برای سه رده سلولیRD،L20B  و Hep2 با استفاده از سه سروتیپ ویروس های یک ظرفیتی استاندارد و واکسن خوراکی پولیو انجام گرفت. آزمایش هر چهار پاساژ یک بار تکرار شد. نتایج: حساسیت رده های سلولی L20B و Hep2 نسبت به پولیو 1 و پولیو 2 استاندارد بیش از پولیو 1 و 2 واکسن خوراکی پولیو است و در مورد پولیو 3 این وضعیت برعکس است. همچنین رده سلولی RD در هر سه نوع ویروس پولیو، نسبت به ویروس واکسن خوراکی پولیو حساس تر است و نیز میزان حساسیت همگی رده های سلولی، با افزایش شماره پاساژ کاهش می یابد.نتیجه گیری: استفاده همزمان از دو رده سلولی RD و L20B (با شماره پاساژ کمتر) ما را از دقت و حساسیت سلول ها برای ردیابی انواع ویروس های در گردش در جامعه و نیز ویروس های وارداتی مطمئن می سازد.

هدف: سرطان پروستات یکی از شایع ترین سرطان ها در کشورهای پیشرفته است. در بیشتر موارد مرگ و میر ناشی از سرطان به خاطر پیشرفت متاستازی است، از این رو جلوگیری از فرآیند متاستازی ضرورت دارد. سیلیبینین نوعی ترکیب فلاوونوئیدی است که تکثیر سلولی را مهار می کند و سبب مرگ سلول های سرطان پروستات انسانی می شود. در این مطالعه بیان ژن CD82 در سلول های PC-3 تیمار شده با غلظت های افزایشی سیلیبینین ارزیابی شد که می تواند منجر به افقی تازه در درمان سرطان پروستات باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه سلول های PC-3 با غلظت های متفاوت سیلیبینین به مدت 24 ساعت تیمار شدند. LD50 تعیین، RNA با استفاده از ترایزول استخراج و سپس  cDNAسنتز شد. آغازگرهای اختصاصی برای ژن هایCD82  و GAPDH با استفاده از از نرم افزار اختصاصی طراحی شد. میزان بیان ژن CD82 نسبت به ژن GAPDH در غلظت های مختلف سیلیبینین با استفاده از روش بسیار حساس Real-Time PCR کمی بررسی شد.نتایج: بیان ژن CD82 در سلول های PC-3 تیمار شده با غلظت های 100، 150 و 200 میکروگرم در هر میلی لیتر سیلیبینین در مدت 24 ساعت، به ترتیب به میزان 1.97±0.26 (P<0.05)،3.00±0.26  (P<0.01) و 3.48±0.43 (P<0.01) افزایش یافت.نتیجه گیری: نتایج حاصل از Real-Time PCR کمی نشان داد که سیلیبینین احتمالا می تواند سبب کاهش متاستازی در سلول های PC-3، از طریق افزایش بیان ژن مهارکننده متاستاز CD82 شود.

هدف: جمعیت کشورهای صنعتی به سمت پیر شدن در حال است و درصد ابتلا به بیماری های مرتبط با سالخوردگی و پیری نیز مانند مالتیپل مایلوما به دلیل افزایش سن، رو به افزایش است. این بیماری هم علایم و عارضه های مشترک با سایر بیماری ها و نیز علایم منحصر به فردی دارد. از عارضه های منحصر به فرد آن، تخریب و تحلیل بافت استخوانی وسیع در این بیماران است. نگاهی نو به ساختار کنام مغز استخوان و آثار تمایزی حاصل از همجواری سلول های مایلومایی بر سلول های بنیادی خون ساز مستقر در آن ضروری به نظر می رسد.مواد و روش ها: در این مطالعه با انجام هم کشتی سلول های رده مایلومایی و سلول های بنیادی خون ساز حاصل از بند ناف اثر تمایزی هدفمند القا شده توسط سلول های مایلومایی بررسی شد. علاوه بر این، در این تحقیق سلول های مایلومایی با یک رده سلول منوبلاستی (U937) نیز کشت داده شد تا تاثیر سلول های مایلومایی بر تمایز سلول های منوبلاستی ارزیابی شود.نتایج: افزایش بیان نشانگرهای میلوییدی و منوییدی در هم کشتی سلول های مایلومایی و سلول های بنیادی خون ساز مشاهده شد. علاوه بر این؛ به دنبال هم کشتی سلول های مایلومایی و سلول های منوبلاستی شاهد، سلول های شبه استئوکلاستی TRAP مثبت نیز یافت شد.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که حضور سلول های مایلومایی در مغز استخوان احتمالا در تمایز HSC  ها به رده منوسیتی (استئوکلاستی) نقش دارد.

هدف: پیوند سلولهای بنیادی خون بند ناف اغلب به علت دوز پایین سلول های CD34+ دارای محدودیت هایی در بالغین است. برای غلبه بر این محدودیت، می بایست این سلول ها قبل از پیوند مورد تکثیر و تزاید قرار بگیرند. در این تحقیق، برای هدف مذکور از هم کشتی سلول های CD34+ با منبع جدیدی از سلول های استرومال مزانشیمی یعنی سلول های بنیادی سوماتیک غیرمحدود شده روی داربست  DBMاستفاده شد.مواد و روش ها: ابتدا سلول های بنیادی سوماتیک غیرمحدود شده خون بند ناف انسانی جداسازی و بعد از تشکیل کلونی از نظر ریخت شناسی و ایمونولوژیکی شناسایی و تایید شدند. سپس سلول های خون ساز خون بند ناف CD34+ نیز از خون بند ناف تخلیص و از طریق هم کشتی دو وسه بعدی با سلول های مغذی سلول های بنیادی سوماتیک غیرمحدود شده تکثیر شدند. بعد از 3 هفته تکثیر، تعداد مشخص و مناسبی از سلول ها برای بررسی و کنترل فعالیت کلونی زایی و حفظ سلول های خون ساز اولیه مورد تجزیه و تحلیل سنجش کلونی، سنجش LTC-IC و فلوسایتومتری قرار گرفتند.نتایج: تکثیر برون تنی سلول های خون ساز خون بند ناف، زمانی که با سلول های استرومال بنیادی سوماتیک غیرمحدود شده در حضور سیتوکین های تزایدی در شرایط دوبعدی و سه بعدی مورد هم کشتی قرار می گیرند، به طور مشخصی افزایش می یابد، به طوری که تعداد کلی سلول ها بعد از 3 هفته کشت در شرایط مختلف دوبعدی و سه بعدی دارای افزایش مداوم و نمایی بود ولی فعالیت کلونی زایی و حفظ سلول های خون ساز اولیه تا دو هفته پایدار بوده و بعد از آن روند کاهشی داشت. درصد سلول های CD34+ نیز طی 3 هفته هم کشتی، کاهش مداوم و نمایی داشت.نتیجه گیری: این نتایج بیانگر آن است که سلول های بنیادی سوماتیک غیرمحدود شده با تولید سیتوکین های خون ساز، ماتریکس خارج سلولی، مولکول های اتصالی و ایجاد برهم کنش بین سلولی می توانند به عنوان لایه مغذی و پشتیبان مناسب برای هم کشتی و تزاید سلول های پیش ساز خون ساز خون بند ناف استفاده شوند.

هدف: ویروس هپاتیت C یکی از عوامل شایع ایجاد عفونت مزمن در انسان است. کنترل تکثیر ویروس به سیستم ایمنی فرد وابسته است. مکانیسم های متعددی در ارتباط با اختلال در پاسخ موثر سیستم ایمنی بیان شده است که مکانیسم مرتبط با سلول های T تنظیمی یکی از فرضیه های جدید است. در این مطالعه برای اولین بار به بررسی نقش پروتئین نوکلئوکپسید ویروس هپاتیت (HCV-core) C در افزایش فرکانس سلول های T تنظیمی طبیعی در میان جمعیت پیچیده سلول های تک هسته ای خون محیطی پرداخته شد.مواد و روش ها: برای بررسی اثر نوکلئوکپسید ویروس هپاتیت C بر فرکانس سلول های T تنظیمی طبیعی اختصاصی ویروس هپاتیت C روی سلول های تک هسته ای خون محیطی 19 بیمار که به شکل مزمن ویروس هپاتیت C آلوده بودند و نیز 6 نفر به عنوان کنترل مطالعه شد. برای این منظور سلول های تک هسته ای خون محیطی از گروه های مختلف جدا و توسط آنتی ژن نوکلئوکپسید تحریک شد. سپس با روش فلوسایتومتری سه رنگی دستی، فرکانس سلول های T تنظیمی طبیعی ارزیابی شد.نتایج: نتایج بررسی حاضر نشان داد که به دنبال انکوباسیون سلول های تک هسته ای خون محیطی با آنتی ژن نوکلئوکپسید ویروس هپاتیت C، جمعیت سلول های T تنظیمی طبیعی در افراد آلوده به ویروس هپاتیت C نسبت به کنترل منفی افزایش داشته است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از این نظریه که سلول های T تنظیمی طبیعی می تواند اختصاصا به آنتی ژن ویروس هپاتیت C پاسخ دهد، حمایت می کند؛ بنابراین سلول های T تنظیمی طبیعی اختصاصی ویروس هپاتیت C می تواند یکی از دلایل پاسخ ضعیف سیستم ایمنی باشد که منجر به عفونت مزمن ویروس هپاتیت C و نیز تحمل ایمنی در هنگام عفونت ویروس هپاتیت C شود. پیشنهاد می شود در هنگام طراحی واکسن برای ویروس هپاتیت C از اپی توپ هایی که تکثیر شدید سلول های T تنظیمی طبیعی را موجب می شوند استفاده نشود.