پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1388 | دوره:12 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

هدف: سودوموناس آئروژینوزا به عنوان یکی از مهم ترین عوامل عفونت زخم و سپتی سمی در بیماران سوخته محسوب می شود. توسعه ایمنی درمانی به عنوان یکی از راه کارهای عملی برای مقابله با این باکتری محسوب می شود. فلاژل به عنوان یکی از مهم ترین عوامل بیماری زایی باکتری، نقش مهمی در اتصال، حرکت، کموتاکسی و تحریک پاسخ ایمنی با واسطه TLR5 دارد و از این رو به عنوان کاندید واکسن مطرح است. تهیه آنتی بادی ضد فلاژلین و بررسی آثار حفاظتی آن در مدل موش سوخته هدف اصلی این مطالعه است.مواد و روش ها: در مرحله اول آنتی ژن های فلاژلی توسط اولتراسانتریفوژ تهیه شد. آنتی بادی های ضد فلاژلی در خرگوش تولید و ناخالصی های آن توسط پدیده جذب جدا شد. اختصاصی بودن آنتی بادی های به دست آمده برای آنتی ژن های فلاژلی توسط آزمون های آگلوتیناسیون بررسی شد. پس از تعیین حداقل دوز کشندگی (LD50) از سویه مد نظر، رقت های متفاوتی از آنتی سرم ضد فلاژلی برای انجام ایمنی زایی غیرفعال در موش های سوخته تزریق شد. میزان انتشار و پخش باکتری از محل سوختگی با بررسی کمّی تعداد باکتری ها در پوست و کبد تعیین شد. در این تحقیق علاوه بر سویه  ATCC 27853 سودوموناس آئروژینوزا، سویه PA103 و یک ایزوله بالینی نیز برای آزمایش های آگلوتیناسیون استفاده شد.نتایج: آنتی سرم H توانست در 80 درصد موارد جلوی مرگ و میر موش های سوخته شده و چالش شده با سویهATCC 27853  را بگیرد. همچنین شمارش تعداد باکتری های موجود در بافت کبد و پوست نشان داد که تعداد باکتری ها در بافت های موش های تحت آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی دار کمتر است.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که آنتی بادی های ضد فلاژلی سودوموناس با مهار تهاجم باکتری و اوپسونیزه کردن آن می توانند در برابر عفونت ناشی از زخم سوختگی اثر حفاظتی داشته باشد.

هدف: این مطالعه بررسی اثر اینترفرون گاما بر بیان رونوشت های HLA-G در سلول های تک هسته ای خون محیطی افراد سالم و مبتلا به بیماری خودایمن لوپوس اریتروماتوز سیستمیک است.مواد و روش ها: 20 نمونه خون از افراد دچار بیماری لوپوس اریتروماتوز سیستمیک و 15 نمونه از افراد سالم انتخاب شده و سپس با روش فایکول لایه مربوط به PBMC جداسازی شد. سلول های به دست آمده در مجاورت اینترفرون گاما به مدت 48 ساعت کشت داده شده؛ سپس توسط روش ترایزول، استخراج RNA ازآن سلول ها و سپس تبدیلRNA  به  cDNAو انجام PCR چندگانه با به کارگیری همزمان آغازگرهای بتا - اکتین و HLA-G انجام شد. در نهایت محصول حاصل الکتروفورز ارزیابی شد.نتایج: این مطالعه نشان داد که میزان نسبی رونویسی ژن HLA-G در افراد مبتلا به لوپوس نسبت به افراد طبیعی بالاتر است. از طرف دیگر افزودن اینترفرون گاما/لیپوپلی ساکارید روی بیان این مولکول در سطح رونویسی تاثیر می گذارد؛ به گونه ای که رونویسی ژن HLA-G در سلول های تک هسته ای خون محیطی افراد سالم و بیمار افزایش می یابد (P£0.05).نتیجه گیری: رونویسی ژن HLA-G تحت تاثیر اینترفرون گاما افزایش می یابد. این مشاهده با مطالعات قبلی هم خوانی دارد. این اثر بر سلول های PBMCs طبیعی و بیمار دیده می شود. تاثیر اینترفرون گاما/لیپوپلی ساکارید در القای رونویسی ژن HLA-G در PBMCs افراد طبیعی بیش از بیمار است؛ با این حال میزان کلی رونویسی در سلول های بیمار دچار لوپوس اریتروماتوز سیستمیک بیش از طبیعی است.

هدف: اندوتلیوم غشا، نفوذی انتخابی برای انتقال مواد غذایی و سایر اجزای حیاتی به دیواره شریان به حساب می آید. آسیب به این غشا می تواند باعث تغییر در عملکرد زیستی بافت پوششی و در نتیجه عوارض بالینی همانند آترواسکلروسیس شود. پالس فشار خون همواره کشش محیطی بر دیواره عروق اعمال می نماید و در نتیجه کشش چرخه ای در کنار سایر نیروها نقش مهمی را در خواص و عملکرد سلول های پوششی ایفا می کند. مطالعات قبلی موید تاثیر بارگذاری چرخه ای بر فرایند انطباق و بازسازی بافت پوششی بوده اند. این تحقیق به بررسی خواص ساختاری سلول های پوششی کشت داده شده تحت بارگذاری کششی تک محوره می پردازد.مواد و روش ها: سلول های پوششی وریدی بند ناف انسان تهیه شده از بانک سلولی ایران (NCBI-C554) روی غشای سیلیکونی کشت داده شده و در دستگاه کشش چرخه ای در زمان های 2، 4، 6 و 8 ساعت با دامنه 10 درصد و فرکانس 1 هرتز بارگذاری و سپس خواص ویسکوالاستیک سلول های پوششی با استفاده از روش میکروپیپت آزمایش شدند.نتایج: نتایج نشان دهنده افزایش در بخش الاستیک سلول ها (E) در اثر بارگذاری چرخه ای کششی است که به سخت شدن سلول می انجامد. همچنین نتایج نشان دهنده افزایش اولیه در ضریب ویسکوزیته و سپس کاهش این پارامتر در ساعات بعدی بارگذاری است.نتیجه گیری: مطالعات قبلی بیانگر ایجاد فیبرهای تنش در اثر تجمع و افزایش رشته های اکتین در سلول های پوششی پس از بارگذاری کششی چرخه ای هستند. از آن جا که خواص ساختاری و مکانیکی سلول های پوششی وابسته به رشته های اکتین است، نتابج این تحقیق نشان دهنده افزایش سفتی مکانیکی در سلول های پوششی در اثر بارگذاری چرخه ای از طریق ایجاد فیبرهای تنش است.

هدف: توالی های غنی از لوسین (LRR) ناحیه تشخیصی مولکول است که در پروتئین هایی که با نقش هایی مانند اتصال سلول، انتقال علامت، ترمیم DNA و پردازش RNA دارند، یافت می شود. اوپتیسین یکی از اعضای این خانواده است. بیان  mRNAاوپتیسین موشی در چشم، قلب، مغز، بیضه، تیروئید و اپیدیدیم با روش Dot Blot Hybridization شناسایی شده است. در تحقیق حاضر بیان اوپتیسین در سطح mRNA و پروتئین به وسیله دو آنتی بادی مونوکلونال تولید شده علیه پپتیدهای اوپتیسین انسانی (که در تحقیق دیگری تولید شده بود)، بررسی شد. ساختار اوپتیسین انسانی و موشی با این روش مطالعه شد.مواد و روش ها: بافت های موشی از جمله، کلیه، بیضه، کبد، ریه، قلب، مغز، ماهیچه اسکلتی، طحال و چشم جدا شدد. بیان اوپتیسین در سطوح mRNA و پروتئین به ترتیب با روش  های RT-PCR و وسترن بلات بررسی شد.نتایج: بررسی PCR نشان داد که  mRNAاوپتیسین در همه بافت های مطالعه شده به استثنای ریه بیان می شود؛ ولی پروتئین اوپتیسین در همه بافت های بررسی شده، شناسایی شد.نتیجه گیری: بیان پروتئین در بافت های بالغ موش، نشان می دهد که اعمالی به جز نقش شناخته شده آن در تنظیم فیبروژنوسیس کلاژن زجاجیه برای این مولکول وجود دارد.

هدف: ویروس سیتومگالوویروس انسانی مهم ترین عامل و ایجاد کننده طیف وسیعی از عفونت های ویروسی شایع در بزرگسالان است که این عفونت ها معمولا بدون علامت بالینی یا همراه با علایم غیراختصاصی هستند. با این وجود هنگامی که زن باردار برای اولین بار با ویروس مواجه می شود، علاوه بر احتمال فعال شدن دوباره ویروس، خطر انتقال ویروس به جنین نیز در موارد نادر وجود دارد. قبلا حضور آنتی بادی ویروس سیتومگالوویروس انسانی را در موارد ناهنجاری های جنینی و سقط های جنینی گزارش کرده اند و مطالعات متعددی در مورد ارتباط این ویروس با موارد اختلالات و سقط در مناطق مختلف ایران و جهان صورت گرفته است. با توجه به عدم وجود اطلاعات ثبت شده در مورد اپیدمیولوژی ویروس سیتومگال در استان ایلام، هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع آنتی بادی های IgG و IgM علیه ویروس سیتومگالوویروس انسانی در جمعیت زنان با سقط خودبه خودی و بررسی ارتباط میزان شیوع این آنتی بادی ها با پارامترهای فردی و وضعیت اقتصادی - اجتماعی جمعیت مورد مطالعه در ایلام است.مواد و روش ها: نمونه های سرمی 42 بیمار با سابقه سقط جنین به عنوان گروه آزمایش، 30 نمونه زن باردار سالم و 30 زن غیرباردار به عنوان کنترل منفی جمع آوری و با آزمایش های سرولوژی با استفاده از کیت تجاری الایزا، میزان شیوع آنتی بادی های اختصاصی IgM و IgG علیه ویروس سیتومگالوویروس انسانی در جمعیت مورد نظر بررسی شد. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج آزمایش ها و داده های دموگرافیک و اطلاعات به دست آمده از برنامه آماریSPSS استفاده شد.نتایج: از 42 بیمار موردنظر 6 نفر (14.28 درصد) دارای IgG مثبت اختصاصی ویروس بودند و آنتی بادی IgM هم در 12 نفر (28.58 درصد) دیده شد. طبق یافته های این پژوهش مشخص شد، که بین میزان شیوع آنتی بادی IgG و سن ارتباط معنی داری وجود دارد اما ارتباطی بین میزان شیوع IgM و سن بیماران یافت نشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه انجام شده در استان ایلام، شیوع بالای آنتی بادی IgM را نسبت به IgG در بین زنان باردار که دچار سقط جنین خودبه خودی شده اند نشان داد. ارتباط بین سن و شیوع آنتی بادی IgG شبیه سایر تحقیقات مشابه در این زمینه بود. بر اساس یافته های این پژوهش پیشنهاد می شود که از روش های حساس ترNAT  برای بررسی ارتباط بین سیتومگالوویروس و سقط جنین استفاده شود.

هدف: گسترش روزافزون مصرف فرآورده های گیاهان دارویی در دنیا و تصور غلط عمومی از سالم و بی ضرر بودن آن ها لزوم بررسی این فرآورده ها را بیش از پیش می نماید. در این تحقیق روغن اسانسی اسطوخدوس که در داخل کشور به صورت تجاری در داروخانه ها عرضه می شود، از دیدگاه فوق بررسی شده است.مواد و روش ها: در مطالعه حاضر فعالیت های ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی، هماتولوژی و سیتوتوکسسیته اسانس اسطوخدوس آزمایش شد.نتایج: نمای حساسیتی میکروارگانیسم ها در برابر اسانس اسطوخدوس براساس حساس ترین به مقاوم ترین به ترتیب زیر بود: سودوموناس آئروژینوزا<استرپتوکوکوس فکالیس<کلبسیلا نمونیا<اشرشیاکلی< استافیلوکوکوس اورئوس خاصیت آنتی اکسیدانی اسانس با روش بتا - کاروتن زدایی انجام و نتایج آن ها با آنتی اکسیدان های صناعی استاندارد مقایسه شد. بازدارندگی پراکسیداسیون لیپید به وسیله اسانس اسطوخدوس کمتر از قدرت آنتی اکسیدان های سنتتیک بوتیلات هیدروکسی تولوئن و بوتیلات هیدروکسی آنیزول بود. مقدار اسانس لازم برای 50 درصد رادیکال زدایی DPPH اسانس اسطوخدوس، 56 میکروگرم در میلی لیتر بود. فنل کل اسانس خالص اسطوخدوس 85.43 میکروگرم گالیک اسید در هر میلی گرم بود. قدرت آنتی اکسیدانی احیای فریک در سرم خون موش هایی که به مدت یک ماه و روزانه به میزان 100 میکرولیتر اسانس گاواژ شده بودند، به میزان 167.57 درصد افزایش نشان داد. تاثیرات درمانی نگران کننده در نتیجه تغذیه اسانس توسط موش ها در خون آن ها دیده شد. غلظت 50 درصد کشندگی اسانس اسطوخدوس بر علیه سلول های هلا و خون محیطی به ترتیب 26 و 21 میکروگرم در هر میلی لیتر ارزیابی شد. درصد جهش زایی و ضد جهش زایی غلظت های مختلف اسانس ها بر سویه های TA98 و  TA100باکتری سالمونلا تیفی موریوم در حضور و غیاب S9 تعیین شد.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که اسانس اسطوخدوس مورد مطالعه در این تحقیق نمی تواند بدون تعیین دوز مورد مصرف قرار گیرد.

هدف: امروزه با پیشرفت های فراوانی که در زمینه مهندسی بافت عصبی حاصل شده است، لزوم به کارگیری روش های نوین برای ساخت و به کارگیری موادی با ساختارهای ترکیبی می تواند گامی مهم در راستای ترمیم ضایعات سیستم عصبی به شمار آید. در این مطالعه، نانوکامپوزیت های کیتوزان / پلی وینیل الکل - نانولوله های کربنی به عنوان داربست انتخاب شد.مواد و روش ها: برای تولید داربست های کیتوزان / پلی وینیل الکل- نانولوله های کربنی با ساختار و ریخت شناسی مناسب از روش الکتروریسی استفاده شد. از طیف سنجی رامان و میکروسکوپ الکترونی روبشی برای تعیین ساختار شیمیایی و فیزیکی داربست های الکتروریسی شده استفاده شد. سپس میزان زیست سازگاری داربست ها توسط آزمون های زیستی MTT و قرمز خنثی بررسی شد. نتایج: نتایج کسب شده بیانگر آن است که نانوکامپوزیت های کیتوزان / پلی وینیل الکل - نانولوله های کربنی دارای خصوصیات ساختاری و ریختی مناسب برای رشد سلول های طبیعی مشتق از مغز انسان است. به دلیل زیست سازگاری مناسب داربست، سلول ها قادرند با حفظ ساختار طبیعی خود به خوبی روی داربست رشد کرده و از شرایط مطلوبی برخوردار باشند. نتیجه گیری: نانوکامپوزیت های کیتوزان / پلی وینیل الکل - نانولوله های کربنی به دلیل زیست سازگاری و خواص ساختاری مناسب، امکان رشد سلول های عصبی طبیعی مشتق از مغز انسان را فراهم می کند.

هدف: آنزیم آسپارتیل پروتئیناز ترشحی (SAP2) کاندیدا آلبیکنس نقش محوری در اتصال، تهاجم و بیماری زایی این مخمر فرصت طلب دارد. هدف از این مطالعه کلون نمودن، بیان و بررسی خصوصیات بیوشیمیایی آنزیم SAP2 است. همچنین در این تحقیق برای اولین بار، از سیستم یوکاریوتی پیکیا پاستوریس برای بیان پروتئین نوترکیب SAP2 استفاده شد.مواد و روش ها: ژن Sap2 کاندیدا آلبیکنس با انتهاهای چسبان EcoR1 و SacII توسط PCR تکثیر و درون ناقل T/A ساب کلون شد. با استفاده از آغازگرهای عمومی توالی این ژن تعیین شد و سپس درون ناقل بیانی pGAPZaA قرار گرفت. سازه نوترکیب به درون مخمر پیکیا پاستوریس انتقال داده شد. ژن Sap2 طی پدیده نوترکیبی همولوگ درون ژنوم مخمری پیکیا پاستوریس داخل شد. پروتئین بیان شده به کمک روش وسترن بلاتینگ و با استفاده از آنتی بادی مونوکلونال بر علیه پروتئین SAP2 تایید شد. در نهایت پروتئین به دست آمده با کمک ستون کروماتوگرافی میل ترکیبی Ni-NTA تخلیص و فعال بودن آنزیم تایید شد.نتایج: در این تحقیق تکثیر ژن Sap2 کاندیدا آلبیکنس و وارد نمودن آن درون ژنوم مخمر بیانی پیکیا پاستوریس با روش نوترکیبی همولوگ انجام شد. علاوه بر این، کلونی از مخمر را به دست آمد که پروتئین نوترکیب SAP2 را به محیط ترشح می کرد. بالاترین بیان پس از طی زمان 96 ساعت در دمای 30 درجه سانتی گراد به دست آمد.نتیجه گیری: القای ژن Sap2 در مخمر پیکیا پاستوریس منجر به افزایش قدرت بیان انبوه این ژن نسبت به سیستم بیانی باکتریایی می شود. همچنین نیاز به تغییرات بعد از ترجمه و فعال نمودن آنزیم، به علت استفاده از سیستم بیانی یوکاریوتی، از بین می رود. برطبق یافته های تحقیق حاضر، آسپارتیل اسید پروتئیناز تخلیص شده در این تحقیق خود فعال بوده و قادر به تجزیه BSA به عنوان یک سوبسترا است. این پروتئین نوترکیب در pH اسیدی بیشترین فعالیت را دارد.

هدف: بیماری ایدز امروزه به عنوان یک مشکل جهانی مطرح است و تلاش فراوانی برای ساخت واکسن موثر ضد بیماری ایدز صورت گرفته اما بی نتیجه مانده است. DNA واکسن ها از جمله واکسن های نسل جدید است که می تواند سیستم ایمنی را به خوبی تحریک نمایند با وجود این، یافته های اخیر نمایانگر ایمن زایی ضعیف این دسته از واکسن ها است و اعتقاد بر اینست که این دسته از واکسن ها نیاز به عواملی چون ادجوانت ها دارد تا ایمنی زایی بیشتری کسب نماید. در این پژوهش DNA واکسن کاندید برای HIV-P24-Nef ساخته شده است و سپس با استفاده از ادجوانت های ژنی اینترلوکین -15 و GM-CSF پاسخ های ایمنی سلولی بررسی شده است.مواد و روش ها: در این پژوهش ساختار ژنی HIV-P24-Nef در ناقل بیانی یوکاریوتی ساخته شد و به عنوان ادجوانت از پلاسمیدهای بیانی اینترلوکین -15 و GM-CSF استفاده شد پس از تزریق واکسن کاندید به موش های BALB/c پاسخ های سیتوکینی، تکثیر لنفوسیت ها و سایتوتوکسیسیتی لنفوسیت ها بررسی شد.نتایج: یافته های حاضر نشان می دهد که واکسن کاندید به طور معنی داری پاسخ های ایمنی سلولی را تحریک نموده است و استفاده از ادجوانت های ژنی اینترلوکین -15 و GM-CSF به صورت مجزا با واکسن کاندید، پاسخ های ایمنی سلولی را به طور معنی داری تقویت نموده است. تزریق همزمان ادجوانت های ژنی در حالتی که نسبت دوز واکسن بیشتر از ادجوانت باشد پاسخ های ایمنی سلولی را به طور معنی داری افزایش می دهد.نتیجه گیری: توالی هایی که در بررسی حاضر به عنوان واکسن کاندید انتخاب شد ایمنی زایی خوبی در مدل موشی از خود نشان داده است و تزریق همزمان ادجوانت های ژنی اینترلوکین -15 و GM-CSF موجب افزایش پاسخ ایمنی سلولی به DNA واکسن می شود.