(علوم تشریح ایران) Anatomical sciences journal
سال:1388 | دوره:7 | شماره:27 |تعداد مقالات:8

هدف: بررسی بیان اثر فاکتور رشد فیبروبلاست بر بلوغ آزمایشگاهی تخمک های نابالغ و تکوین جنین ها.مواد و روش ها: مجموعه تخمک – کومولوس و وزیکول زاینده از موش های ماده نژاد NMRI به دنبال تزریق (i.p.) 5IU PMSG به دست آورده شد. تخمک ها در محیط  (Tissue culture medium-199) TCM-199تامین شده با دوزهای مختلف فاکتور رشد فیبروبلاست کشت داده شدند. بعد از 24 ساعت تخمک های متافازII  در مجاورت اسپرم ها به مدت 6-4 ساعت در محیط T6 انکوبه شدند. در همه گروه ها، کلیواژ جنین ها در همان محیط طی 5 روز بررسی شد.یافته ها: در همه گروه ها، گروه های تیمار شده با (%92.5) 20ng/ml FGF و 10ng/mlFGF(%94.4) به طور معنی داری میزان تشکیل تخمک های متافازII  بالاتری را نسبت به گروه کنترل نشان می دهد. اما گروه تیمار شده با 20ng/ml FGF میزان تکوین بالاتری را نسبت به گروه کنترل نشان می دهد (p<0.05).نتیجه گیری: فاکتور رشد فیبروبلاست طی شرایط آزمایشگاهی، بلوغ تخمک و تکوین جنین را افزایش می دهد.

هدف: ارزیابی اثر اصلاحات مختلف محیط کشت (synthetic oviductal fluid) SOF بر توان تکوین آزمایشگاهی جنین های گاو.مواد و روش ها: اووسیت های گاو پس از انجام بلوغ و لقاح آزمایشگاهی به طور تصادفی برای مدت 9 روز در محیط های حاصل از اصلاحات محیط SOF برای بررسی آثار گلوکز، سرم و EDTA کشت داده شدند.یافته ها: درصد کلیواژ گروه های مختلف تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشت. با این وجود، میزان تکوین بلاستوسیست و شکوفایی روز 7 و 8 گروه SOF C (به ترتیب 51.3، 43.0 و 83.8) به طور معنی داری بالاتر از دیگر گروه ها بود. از طرفی گلوکز دارای اثر بهبود نسبی و همچنین EDTA طی مرحله اولیه کشت باعث کاهش چشمگیر تکوین جنین ها شدند.نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان داد که اصلاحات مناسب در سیستم کشت متوالی SOF منجر به افزایش چشمگیر تکوین جنین خواهد شد.

هدف بررسی آثار دوزهای مختلف فاکتور مهاری لوسمی روی تکامل (Germinal vesicle breackdown) GVBD، (Metaphase II) MII و میزان Expansion.مواد و روش ها: موش های نابالغ توسط HMG تحریک تخمک گذاری شده و تخمک های GV از تخمدان ها بعد از 48 ساعت جمع آوری شدند. تخمک های GV در محیط TCM199 با فاکتور مهاری لوسمی 100 IU /ml، 500 و 1000 کشت داده شدند.انبساط کومولوسی (Cumulus expansion) توسط دو نفر ارزیابی شد و سپس تعداد تخمک های MII شمارش شدند. برای برهنه کردن (denude) اووسیت ها از هیالورونیداز استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که میزان GVBD و MII در گروه های حاوی فاکتور مهاری لوسمی در مقایسه با گروه کنترل دارای افزایش است. میزان تکامل MII با غلظت 1000 IU/ml فاکتور مهاری لوسمی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (p<0.05). Cumulus expansion در گروهی با 1000 IU/ml فاکتور مهاری لوسمی در مقایسه با گروه کنترل بهبود پیدا کرد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که فاکتور مهاری لوسمی می تواند میزان IVM را به صورت وابسته به دوز افزایش دهد. همچنین Cumulus expansion در گروه حاوی فاکتور مهاری لوسمی بهبود پیدا کرده و کیفیت تخمک افزایش یافته که آن هم وابسته به دوز بوده است.

هدف: بررسی اثر لیپوکالین 2 بر بیان آنزیم هم اکسیژنازI  وII  و فاکتور رونویسیNF-κB .مواد و روش ها: در این مطالعه ابتدا با استفاده از پلاسمید  PcDNA3-1و از طریق مهندسی ژنتیک، رده های سلولی پایدار مولد لیپوکالین 2 ایجاد شد (HEK293-V-Lcn2 و CHO-V-Lcn2). سلول های  CHOو HEK293 فاقد ژن لیپوکالین 2 هستند بنابراین پس از انجام ترانسفکشن با بررسی بیان ژن لیپوکالین 2 ورود ژن به درون این سلول ها تایید شد.آن گاه پس از استخراج RNA از سلول های حاوی ژن لیپوکالین نوترکیب از نمونه های RNA استخراج شده،cDNA  ساخته شده و بیان هم اکسیژناز I، II و(Nuclear factor kappa B) NF-kB  توسط روش های وسترن بلات و RT-PCR  بررسی شد.در مرحله بعد بیان لیپوکالین 2 توسط SiRNA در رده سلولی A549 کاهش یافت و تاثیر خاموش سازی ژن لیپوکالین 2 بر بیان آنزیم هم اکسیژناز I،II  و NF-κB با روش RT-PCR مطالعه شد.یافته ها: نتایج حاصل از آزمونPCR  و وسترن بلات بیانگر افزایش بیان آنزیم هم اکسیژناز I و فاکتور NF-κB در سلول های حاوی وکتور بیان کننده لیپوکالین 2 در مقایسه با سلول های کنترل است. همچنین خاموش سازی ژن لیپوکالین 2 توسط SiRNA منجر به کاهش بیان هم اکسیژناز  Iو NF-kB در رده سلولیA549  شد.نتیجه گیری: مشاهدات فوق نشان داد که لیپوکالین 2 باعث افزایش بیان آنزیم هم اکسیژنازI  می شود و با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، احتمال می رود که لیپوکالین 2 بتواند با فعال کردن هم اکسیژنازI  از طریق مسیر NF-kB، با استرس اکسیداتیو مقابله کرده و سبب تعدیل التهابات سلولی ناشی از (Reactive oxygen species) ROS شود.

هدف: بررسی اثر بوسرلین بر مهار آپوپتوز سلول های زایای تحت درمان با بوسولفان در موش نر بالغ.مواد و روش ها : موش های نر بالغ NMRI به چهار گروه هشت تایی تقسیم شدند. گروه کنترل به مدت 21 روز به صورت زیر جلدی فسفات بافر سالین دریافت کرد. گروه دوم، روزانه 0.4 میکروگرم بوسرلین به مدت 21 روز به صورت زیر جلدی دریافت کرد. گروه سوم، یک دوز 30 میلی گرم بر کیلوگرم بوسولفان به صورت داخل صفاقی دریافت کرد و گروه چهارم یک دوز 30 میلی گرم بر کیلوگرم بوسولفان و روزانه 0.4 میکروگرم بوسرلین به مدت 21 روز بعد دریافت نمود. 35 روز پس از شروع درمان همه حیوانات کشته شده و بیضه آن ها تشریح شد. ارزیابی های اسپرم زایی، از طریق مشخص نمودن جدول جانسون و آپوپتوز از طریق روش تانل (TUNEL: TdT in situ dUTP nick end labeling) صورت گرفت. آنالیزهای آماری با آزمون ANOVA انجام شد.یافته ها: وضعیت بهبودی اسپرم زایی و جدول جانسون در گروه 4 به صورت معنی دار بالاتر از گروه 3 بود (7.71±0.69 در مقابل 4.46±0.56). تعداد سلول های آپوپتوتیک در گروه تحت درمان با بوسولفان به صورت معنی دار بالاتر از کنترل (23.28±7.10 در مقابل 3.54±1.02) بود (p<0.001)، در حالی که بوسرلین به صورت معنی دار آپوپتوز سلول های زایا را در بیضه تحت درمان با بوسولفان (10.50±2.91) در مقایسه با گروه سوم (23.28±7.1) کاهش داد (p<0.001).نتیجه گیری: تجویز بوسرلین پس از آسیب بیضه با بوسولفان در موش، باعث ترمیم اسپرم زایی، از طریق کاهش میزان آپوپتوز سلول های زایا می شود.

هدف: مطالعه تاثیر ضایعه نخاعی مزمن بر فراساختار اسپرم های اپیدیدیمی در مدل حیوانی رت.مواد و روش ها: تعداد 45 رت نر بالغ ار نژاد ویستار انتخاب و به سه گروه (spinal cordinjury) SCI، شم و کنترل تقسیم شدند. گروه SCI به دنبال لامینکتومی در سطح T10 و رهاسازی وزنه 15 گرمی از ارتفاع 10 سانتیمتری دچار ضایعه نخاعی شدند. در گروه شم تنها عمل لامینکتومی انجام شد و در گروه کنترل هیچ عملی انجام نشد. پس از هشت هفته اسپرم های اپیدیدیمی هر سه گروه به دست آمده وارد مراحل ثبوت اولیه و ثانویه، آبگیری، آغشته سازی، قالب گیری اولترامیکروتومی و رنگ آمیزی برای بررسی به وسیله میکروسکوپ الکترونی انتقالی (TEM: Transmission electron microscopy) شدند.یافته ها: در بررسی میکروسکوپ الکترونی ناهنجاری خاصی در گروه های کنترل و شم مشاهده نشد. در گروهSCI  طیف وسیعی از ناهنجاری ها همانند وجود نواحی متورم در غشا، پارگی و لیز شدن غشا، انجام واکنش آکروزومی، وجود قطرات سیتوپلاسمی، کاهش دانسیته الکترونی هسته، تورم میتوکندری، فقدان دو یا چند میکروتوبول آکسونمال، حذف دو یا چند فیبر متراکم خارجی، به هم ریختگی عناصر داخلی دم، تغییرات آپوپتیک و نکروتیک در سر و دم اغلب اسپرم ها مشاهده شد.نتیجه گیری: مشاهدات میکروسکوپ الکترونی نشان داد که ضایعه نخاعی مزمن سبب ایجاد انواع ناهنجاری ها در اسپرم های اپیدیدمی می شود. این تغییرات می تواند کاهش کیفیت اسپرم و در نتیجه کاهش پتانسیل باروری را در ضایعه نخاعی به دنبال داشته باشد.

هدف: بررسی ارتباط بین عصب حنجره ای راجعه و شاخه خارجی عصب حنجره ای بالایی به روش تشریح روی حنجره های انسانی در دانشکده پزشکی شیراز.مواد و روش ها: در این تحقیق 20 حنجره تثبیت شده انسانی شاخه خارجی عصب حنجره ای بالایی و حنجره ای راجعه به دقت تشریح شد. شاخه های ریز دو عصب تا به انتها از بافت اطراف جدا و از نظر وجود شاخه ارتباطی بررسی شد.یافته ها: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد در 37.5 درصد از موارد تشریح بین شاخه خارجی عصب حنجره ای بالایی و حنجره ای راجعه پیوند وجود دارد.نتیجه گیری: شاخه های ارتباطی موجود بین اعصاب حنجره می تواند جایگزینی برای اعصاب صدمه دیده حنجره باشد و یافته های غیرمنتظره ناشی از قطع اعصاب حنجره را توجیه نماید.

حالب نابجای یک طرفه عارضه ای نادر بوده و اغلب با علایمی همراه است. بیمار دختری 11 ساله با تاریخچه دفع بی اختیار ادرار به صورت قطره قطره پس از تخلیه کامل مثانه بوده که در سایر مواقع کنترل کامل در دفع ادرار دارد. آزمایش های مختلف نشان داد که کلیه چپ بسیار کوچک و تحلیل رفته (آتروفیک) بوده و کلیه راست به صورت جبرانی بزرگ و هیپرتروفیک شده است. با انجام سیستوسکوپی مشخص شد که سوراخ حالب به طور نابجا در بخش انتهایی پیشابراه قرار دارد. عمل نفرواورترکتومی (قطع بخش فوقانی حالب) انجام شد. طی 6 ماه ارزیابی و معاینه بیمار، مشکل خاصی مشاهده نشد.