مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
سال:1382 | دوره:10 | شماره:4 (مسلسل 30) |تعداد مقالات:16

اثرات عصاره آبی میوه زرشک بر فشارخون رت های بیهوش مبتلا به هیپرتانسیون و نیز بر پاسخ انقباضی بستر عروقی مزانتر به پتاسیم کلرید مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه، 17 رت نر از نژاد اسپراگ داولی با وزن 200 تا 250 گرم مورد بررسی قرار گرفتند. هیپرتانسیون با تزریق نمک دزکسی کورتیکواسترون استات (دوکا،20 mg/kg ، زیر جلدی، دوبار در هفته و به مدت پنج هفته) و نیز جایگزینی آب آشامیدنی توسط محلول کلرید سدیم 1درصد ایجاد گردید. پس از پنج هفته، حیوانات با تیتوپنتال سدیم 30 mg/kg، به صورت داخل صفاقی) بیهوش شدند.سپس فشارخون شریانی به طریقه مستقیم اندازه گیری شد. فشارخون متوسط شریانی در رت های مبتلا به فشار خون، 231.4±6.4 mmHg بود.تجویز داخل وریدی عصاره آبی میوه زرشک فشار را کاهش داد. در یک سری دیگر از آزمایشات بستر عروقی مزانتر از بدن حیوانات جدا شده و با کلرید پتاسیم (40mM) منقبض گردید. سپس غلظت های مختلفی از عصاره آبی اضافه شد که سبب کاهش اثرات انقباضی کلرید پتاسیم گردید. مجاورت بستر عروقی مزانتر با ایندومتاسین (به میزان 10-5 مولار به مدت 20 دقیقه) و با نیتروال آرژنین متیل استر (10-4 مولار به مدت 20 دقیقه) تغییری در پاسخ های زرشک ایجاد نکرد. نتایج حاضر بیانگر آن است که اثرات ضد فشارخون عصاره آبی زرشک، احتمالا از طریق کاهش مقاومت کل عروق محیطی ایجاد می گردد. همچنین این اثر زرشک از طریق  سنتز پروستا گلاندین ها و فعال شدن مسیر ال - آرژنین نیتریک اکساید اعمال نمی گردد.

اعتیاد یکی از مهم ترین مشکلات عصر حاضر و یکی از چهار بحران و مساله جهانی روز است که میلیون ها زندگی را ویران و سرمایه های کلان ملی، صرف مبارزه با آن یا صدمات ناشی از آن می شود. توجه به علل گرایش به اعتیاد از ضروریاتی است که در جهت کنترل وابستگی به این مواد اهمیت فراوان دارد. یکی از علل گرایش و انگیزه های موجود در جامعه ما بویژه در جمعیت میانسال اجتماع و خصوصا در افرادی که سابقه فامیلی بیماری های دیابت، قلب و عروق داشته یا مبتلا به این بیماری ها می باشند، اعتقاد به اثر تریاک بر قند خون و چربی های خون و کاهش بیماری های قلبی عروقی و دیابت است. به منظور رسیدن به پاسخ این سوال که آیا مصرف تریاک (مورفین) بر میزان قند و چربی های خون اثر دارد یا خیر، پژوهش حاضر انجام گردید. در این پژوهش، 100 نفر از افراد وابسته به مواد مخدر (گروه مورد) و 100 نفر از افراد غیر وابسته (گروه شاهد) مورد بررسی قرار گرفتند. قند و چربی های خون (تری گلیسرید، و کلسترول تام) به صورت ناشتا در دو گروه اندازه گیری شد. هر دو گروه از نظر سن، قد، و وزن یکسان انتخاب شده و نمونه هایی که دارای سابقه بیماری قلبی، دیابت، و هیپرلیپیدمی، و بیماری های مزمن دیگر بودند، از پژوهش حذف شدند. برای تعیین وابستگی یا عدم وابستگی به تریاک از آزمایش سریع مورفین استفاده شد. در پایان با استفاده از آزمون های آماری، اطلاعات بدست آمده از دو گروه مورد و شاهد با هم مقایسه گردید. میانگین میزان قند خون در گروه وابسته 94.76 و در گروه غیر وابسته 106.31 بود که اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. میانگین میزان کلسترول خون در گروه وابسته (مورد) 162.4 و در افراد غیروابسته (شاهد) 185.1 که این اختلاف نیز از نظر آماری معنی دار بود. میانگین میزان تری گلیسرید خون در گروه وابسته (مورد) 143.3 و در افراد غیروابسته (شاهد) 152.96 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. بدلیل تناقض نتایج مطالعات گوناگون و عدم اثبات علمی اثر بخشی تریاک و مورفین بر چربی های خون و قند خون در انسان که قابل تعمیم به کل حامعه باشد، لازم است تا مطالعات گسترده تر در جوامع بزرگتر انسانی انجام پذیرد.

دیابت نوع 2 شایع ترین نوع دیابت می باشد. این بیماران برای کنترل قندخون، قرص های ضد دیابت مصرف می کنند ولی بسیاری از بیماران پس از مدتی به قرص های ضد دیابت مقاوم شده و مصرف دوز بالای این قرص ها هم تاثیری در کاهش قندخون آنان ندارد و از آنجایی که بسیاری از آنان مایل به تزریق انسولین نمی باشند، استفاده از داروهای خوراکی که بتواند موجب کاهش قندخون شود مورد توجه قرار می گیرد. مطالعات نشان داده است که داروهایی غیر از داروهای ضد دیابت موجب کاهش قندخون می شوند که یکی از این داروها آلپرازولام می باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر آلپرازولام بر کاهش قندخون ناشتا در بیماران دیابتی نوع 2 می باشد. این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی و به روش قبل و بعد انجام شد. 48 بیمار دیابتی نوع 2 (19 مرد و 29 زن) با BMI>25 و میانگین150<FBS<250  به روش تصادفی انتخاب شدند و بمدت 6 هفته تحت درمان با آلپرازولام 0.5 میلی گرم روزانه قرار گرفتند. قندخون ناشتا در طی 2 و 4 و 6 هفته پس از مصرف آلپرازولام اندازه گیری شد. پس از ورود اطلاعات به کامپیوتر با استفاده از آزمون تی استیودنت و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میانگین قندخون ناشتای بیماران در نوبت اول (قبل از مصرف آلپرازولام) 197±41 mg/dّI بود که 2 و 4 هفته پس از مصرف آلپرازولام به ترتیب  173mg/dI±30و172mg/dI±45  شد و 8 هفته پس از مصرف آلپرازولام 160±45 mg/dIبود. در طی 2 هفته اول مصرف آلپرازولام، متوسط کاهش قندخون ناشتا 14mg/dI و پس از 6 هفته متوسط کاهش قندخون ناشتا 37mg/dI بود. در نتیجه می توان گفت آلپرازولام موجب کاهش قندخون ناشتا می شود و در مواردی که نیاز باشد، می توان از آلپرازولام به عنوان داروی کمکی استفاده نمود.

لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه که یکی از راههای مطمئن حفظ راه هوایی حین بیهوشی و عمل جراحی می باشد، می تواند از طریق تغییر در ضربان قلب و فشارخون، وضعیت همودینامیک بیماران را بر هم زند. اتخاذ تدابیری برای پیشگیری یا کاهش این تغییرات، می تواند از عوارض وخیمی همچون ایسکمی قلبی، افزایش فشارخون، و نارسایی قلبی جلوگیری کند. لذا این مطالعه به منظور تعیین تاثیر پریمدیکاسیون کلونیدین خوراکی بر تغییرات فشارخون و ضربان قلب هنگام اینداکشن بیهوشی انجام شد. این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی می باشد که بر روی 100 بیمار تحت بیهوشی عمومی انجام شد که در کلاس یک بیهوشی بوده و فاقد سابقه بیماری قلبی- عروقی بودند. بیماران به طور تصادفی در دو گروه کلونیدین و شاهد قرار گرفتند. در گروه کلونیدین، بیماران 120-90 دقیقه قبل از بیهوشی، 5µg/kg کلونیدین خوراکی دریافت می کردند. فشارخون سیستول، دیاستول و ضربان قلب در دو گروه قبل از اینداکشن بیهوشی و بلافاصله پس از لوله گذاری اندازه گیری می شد. روش بیهوشی در دو گروه یکسان بود. مقادیر تعداد ضربان قلب، فشارخون سیستول، دیاستول و نیز فشار متوسط شریانی که از طریق فرمول محاسبه شده بود، در دو مرحله قبل از اینداکشن و بعد از لوله گذاری در دو گروه شاهد و کلونیدین توسط آزمون آماری تی مستقل و زوج مقایسه شدند. میانگین تعداد ضربان قلب قبل از اینداکشن نسبت به بعد از لوله گذاری در گروه شاهد 29.1 درصد و در گروه کلونیدین 14.0 درصد افزایش نشان می داد. در مورد فشارخون سیستول، میزان افزایش در گروه شاهد و کلونیدین به ترتیب 20.3 درصد و9.4 درصد، فشار خون دیاستول 11.4 درصد، 6.4 درصد و فشار متوسط شریانی 15.2 درصد و 7.6 درصد بود. در تمام این شاخص ها آزمون آماری تی، میزان افزایش را در دو گروه معنی دار نشان می دهد.(p<0.05)  هر چند در هر دو گروه، شاخص های نبض، فشارخون سیستول، دیاستول و متوسط شریانی در مرحله بعد از لوله گذاری نسبت به قبل از اینداکشن افزایش نشان می دهد اما میزان این افزایش در بیمارانی که کلونیدین دریافت کرده بودند به طور متوسط نصف بیمارانی بود که این دارو را مصرف نکرده بودند. با توجه به نتایج مثبت کلونیدین بر تغییرات همودینامیک پس از لوله گذاری و نیز با توجه به اینکه عارضه جانبی در اثر مصرف دارو ملاحظه نشد، استفاده ار این دارو به عنوان پریمدیکاسیون بخصوص در بیماران مستعد تغییرات همودینامیک، توصیه می شود.

با آن که تاکنون معاینات بالینی زانو و تست های بررسی ثبات مفصلی مربوط به آن در کتب آموزش پزشکی بطور کامل توضیح داده شده است، اما کمتر کسی با بررسی آماری بر روی این تست ها میزان ارزش و اعتبار آنها را مشخص کرده است. این تحقیق، یک مطالعه آینده نگر است که در سال 1381 بر روی 171 مورد آرتروسکوپی زانو (از 163 بیمار) انجام شده است. یافته های مربوط به سن، جنس، علایم بالینی، معاینات فیزیکی قبل و ضمن بیهوشی عمومی و یافته های آرتروسکوپی جمع آوری و ثبت گردید و نتایج به دست آمده مورد ارزیابی قرار گرفتند. علایم بالینی بیماران مراجعه کننده به ترتیب شیوع عبارت بودند از درد (98.9 درصد)، قفل شدگی زانو (61.2 درصد)، تورم (33.9 درصد)، خالی کردن زانو (33.9 درصد)، محدودیت حرکتی زانو (11.7درصد)، و کلیک (3.5 درصد). از بیماران مورد مطالعه، 123 نفر (75.5 درصد) مرد و 40 نفر (24.5درصد) زن بود. شایع ترین گروه سنی در بیماران مورد بررسی، گروه سنی 20 تا 39 سال (58 درصد) بود. موارد آرتروسکوپی انجام شده بر روی زانوی راست، 50.9 درصد و بر روی زانوی چپ، 49.1 درصد بود. در تمام بیماران مبتلا به پارگی منیسک خارجی به تنهایی، حساسیت خط مفصلی وجود داشت که در 81.8 درصد محل آن در سمت داخلی زانو بود. در حالی که بیماران با پارگی منیسک داخلی (به تنهایی یا همراه با آسیب های دیگر) در 93.5 درصد موارد حساسیت خط مفصلی وجود داشت (محل آن در 98.9 درصد موارد در سمت همنام زانو و در 1.1 درصد موارد در سمت خارجی زانو بود).  صحت معاینات بالینی و شاخص های اعتباری تست های مهم زانو (شامل تست مک موری، تست کشویی قدامی، و تست لشمن) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و مشخص گردید که تست مک موری (برای پارگی منیسک) و تست کشویی قدامی و تست لشمن (برای پارگی ACL) دارای مشخصات "ویژگی یا اختصاصی بودن" و "ارزش اخباری مثبت" بسیار بالایی هستند. حساسیت تست مک موری با بیهوشی عمومی کاهش یافت در حالی که حساسیت دو تست دیگر پس از بیهوش شدن بیمار، افزایشی چشمگیر نشان داد. در پایان، روش تقسیم بندی جدیدی برای بیماران با اختلالات داخل مفصلی زانو پیشنهاد گردید که علاوه بر سادگی به سهولت قابل کاربرد عملی نیز می باشد.

تعیین سن حاملگی و برآورد تاریخ زایمان یکی از اقدامات مهم در مراقبت های مربوط به زنان باردار بخصوص در اواخر بارداری می باشد. متاسفانه در کشورهای در حال توسعه فقدان اطلاعات در مورد تاریخ آخرین قاعدگی یک مشکل شایع می باشد. در این مطالعه، توانایی اندازه ارتفاع رحم در پیشگویی سن حاملگی، بطور خاص در زمان زایمان مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه مقطعی، 802 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان شهیدان مبینی سبزوار جهت زایمان، که مشخصات واحد پژوهش را دارا بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. سن حاملگی از تاریخ آخرین قاعدگی تا روز زایمان محاسبه گردید. ارتفاع رحم و سایر شاخص های مادر و نوزاد نیز انداره گیری شد. 56 درصد زنان مورد مطالعه اول زا بودند. در 61 درصد موارد، دردهای زایمانی بطور خودبخود شروع شده بود. تنها در 21.9 درصد موارد آنگاژمان سر جنین در هنگام بستری رخ داده بود. ضرایب همبستگی بین سن حاملگی و ارتفاع رحم در سطح اطمینان 95 درصد در مورد زنان اول زا 0.145 با P=0.002 و در مورد زنان چندزا 0.159 با P=0.003 محاسبه گردید. همچنین همبستگی بین سن حاملگی و سایر عوامل چون اندازه محیط شکم مادر در سطح ناف، اندازه طول شکم مادر، وزن مادر و غیره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله حاکی از آن است که قوی ترین همبستگی مربوط به اندازه ارتفاع رحم و سن حاملگی، در بین هر دو دسته زنان اول زا و چندزا می باشد. معادلات رگرسیون نیز بین سن حاملگی و ارتفاع رحم مورد برآورد قرار گرفت. علیرغم وجود همبستگی بین ارتفاع رحم با سن حاملگی در مراحل پایانی حاملگی، استفاده از ارتفاع رحم به منظور برآورد سن حاملگی، به دلیل پایین بودن میزان همبستگی روشی کارآمد نیست؛ اما معادلات رگرسیون انجام شده، حاکی از توانایی بالای ارتفاع رحم در پیشگویی وزن نوزاد می باشد.

درد ناحیه ستون فقرات یا کمر درد، از شیوع بالایی در کلیه جوامع برخوردار است. ارتباط کمر درد با مشکلات پا دور از ذهن به نظر می رسد ولی با علم به این مطلب که هر کدام از اجزای پا، در تعادل بدن نقش دارند و تعادل بدن با همکاری عضلات بدن ارتباط مستقیم دارد، هرگونه تغییر در اجزای پا می تواند به نحوی بر نیروهای وارده بر عضلات اثر گذاشته و باعث تغییر در آنها شود.هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط کمر درد مزمن با ناهنجاریهای پا در گروه افراد سالم و گروه مبتلا به کمر درد مکانیکی می با شد. این مطالعه، بصورت مورد شاهد است که در آن، ارتباط بین کمر درد و مشکلات پا از قبیل انحراف به خارج شست پا، سفتی شست پا، کف پای صاف، سفتی عضلات پشت ساق پا، و ابعاد پا در افراد سالم و مبتلا به کمر درد مزمن مکانیکی مورد بررسی قرار می گیرد. افراد مورد پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس برای هر گروه، 83 نفر (48 زن و 35 مرد) انتخاب شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ارتباط معنی داری (P=0.05) بین افزایش زاویه انحراف به خارج شست پا، سفتی شست پا، صافی قوس کف پا، و کوتاهی عضله سولیوس با کمردرد مزمن وجود دارد؛ اما ارتباط معنی داری بین ابعاد پا (به جز پهنای پای راست) و کوتاهی گاستروکنمیوس با کمردرد مزمن به دست نیامد (P>0.05). با توجه به یافته های فوق، می توان نتیجه گرفت که مشکلات و ناهنجاری های پا و مچ پا به دلیل تاثیراتی که بر وضعیت ایستاده بدن، تعادل و راه رفتن فرد می گذارند، در طولانی مدت می توانند باعث ایجاد کمردرد شوند.

مطالعات نشان می دهد که اختلالات روانی مانند افسردگی، تغییر الگوی خواب، احساس تنهایی و انزوای اجتماعی، 15 تا 25 درصد افراد بالای 65 سال را مبتلا می سازد. آگاهی از وضعیت بهداشت روانی و نحوه نحوه گذران اوقات فراغت سالمندان، به برنامه ریزان کمک می کند تا با توجه به خواست و نیاز آنان برنامه ریزی نمایند. این تحقیق با هدف تعیین وضعیت روانی و ارتباط آن با نحوه گذران اوقات فراغت سالمندان انجام گرفته است. 245 نفر از سالمندان بالای 60 سال در خانوارهای شهری تحت پوشش مراکز بهداشتی- درمانی شهر سمنان با نمونه گیری خوشه ای و پرسشنامه بررسی شدند. پرسشنامه شامل سوالات دموگرافیک و سوالات مربوط به وضعیت روانی و نحوه گذران اوقات فراغت بود. در مورد وضعیت روانی، از مقیاس رتبه بندی با فاصله 3-1 استفاده شد، که به سه وضعیت ضعیف، متوسط، و خوب تقسیم گردید. برای رتبه بندی اوقات فراغت نیز از مقیاس رتبه بندی با فاصله 3-1 استفاده شد که به سه وضعیت مناسب، نسبتا مناسب، و نامناسب تقسیم گردید. با استفاده از آزمون های مجذور کای و ضریب همبستگی پیرسون، ارتباط بین آنها در سطح اطمینان 95 درصد تعیین گردید. نتایج نشان داد که 70.8 درصد در گروه سنی 69-60 سال قرار داشته و 64.1 درصد آنان از وضعیت روانی خوب و 0.8 درصد از وضعیت روانی ضعیفی برخوردارند و 2.2 درصد از افراد گروه 79-70 سال از وضعیت روانی ضعیف برخوردارند. یافته ها گویای آن است که 71.2 درصد مردان و 54.7 درصد زنان وضعیت روانی خوبی دارند؛ در حالی که وضعیت روانی ضعیف در هر دو جنس یکسان است. 71.3 درصد افراد با سواد خواندن و نوشتن وضعیت روانی خوب داشته و وضعیت روانی ضعیف در افراد بی سواد و کم سواد مشاهده می شود. 68.9 درصد کسانی که با همسر خود زندگی می کنند، دارای وضعیت روانی خوب بودند. ارتباط معنی داری بین جنس ،(p=0.0113)، وضعیت تاهل (p=0.0398) و وضعیت روانی مشاهده شد. ضمنا بین سن و وضعیت روانی همبستگی معکوس (r=0.1526) دیده شد. بین تحصیلات و وضعیت روانی نیز ارتباط مشاهده گردید (r=0.1504) بین سن، (r=0.2389) میزان تحصیلات (r=0.1411) و اوقات فراغت نیز همبستگی وجود داشت. ارتباط بین وضعیت بهداشت روان و اوقات فراغت نیز معنی دار (r=0.2309) بود. ارتباط معنی دار معکوس بین سن و وضعیت روانی نشان می دهد که با افزایش سن، وضعیت روانی ضعیف تر می گردد. وجود وضعیت روانی ضعیف در زنان و افراد با تحصیلات بالاتر قابل بررسی بیشتر می باشد. وضعیت روانی خوب در بین افراد متاهل که اکثرا نیز مردان بودند، ارزش ازدواج مجدد را برای افرادی که همسر خود را از دست داده اند بارزتر می سازد. وجود ارتباط بین وضعیت بهداشت روان و اوقات فراغت نشان از اهمیت تفریح و فعالیت در حفظ تندرستی و شادابی و نشاط سالمندان دارد. پیشگیری از بیکاری و برنامه ریزی در جهت پر کردن اوقات فراغت با روش های گوناگون پیشنهاد می گردد.

مستندسازی یکی از مهم ترین عملکردهای پرستاری است که حدود 30 درصد وقت آنان را به خود اختصاص می دهد. هیچ چیز به انداره ثبت کامل و استاندارد نمی تواند بیانگر تمام مراقبت های داده شده به بیماران باشد. با توجه به گزارشات نگران کننده در مورد وضعیت گزارش نویسی پرستاران در بیمارستان های آموزشی منتخب دانشگاه های علوم پزشکی ایران، تبریز، تهران، و گلستان مبنی بر عملکرد نامطلوب پرستاران در ثبت گزارشات، این پژوهش با هدف مطالعه وضعیت عملکرد گزارش نویسی پرستاران در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی سمنان و نیز تعیین عوامل موثر بر میزان آگاهی و نگرش ایشان نسبت به اصول مستندسازی انجام گرفت. این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که وضعیت آگاهی، نگرش و عملکرد 54 پرستار کاردان و کارشناس شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی سمنان را نسبت به اصول مستندسازی مورد بررسی قرار داده است. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه ای مربوط به آگاهی و نگرش و چک لیستی مربوط به عملکرد می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی استفاده شده است. یافته ها نشان داد که نه درصد از جامعه آماری نسبت به اصول مستندسازی از آگاهی ضعیف و 63 درصد از آگاهی خوب برخوردار بودند. از نظر نگرش، تنها 9.2 درصد از جامعه آماری از نگرش ضعیف برخوردار بودند. تنها 5.6 درصد پرستاران برگ گزارش پرستار را در سطح خوب تکمیل کرده بودند. علی رغم عملکرد نامطلوب پرستاران در ثبت گزارشات پرستاری، اکثر آنان از آگاهی و نگرش خوبی برخوردار بودند. لذا عوامل دیگری به جز آگاهی و نگرش باید در وضعیت عملکرد دخالت داشته باشند. این عوامل می توانند شامل وقت گیر بودن ثبت گزارشات برای برخی از پرستاران، نبودن تاکید لازم از طرف مسوولین و پزشکان معالج، عدم تاثیر ثبت کامل گزارشات در ترفیع کاری پرسنل، عدم سیستم پاداش و تنبیه، نبودن عوامل ابقاگر و انگیزشی در محیط کاری باشد. لذا مطالعه عوامل انگیزشی بهداشتی بر اساس تئوری هرزبرگ در مورد ایشان توصیه می شود.

262 مورد عقرب زدگی که جهت مراقبت های درمانی به درمانگاه اورژانس دو بیمارستان در بیرجند مراجعه کرده بودند، از نظر سیر بالینی و پیش آگهی پیگیری شدند. آنتی ونوم جزو پروتوکل درمانی قرار نگرفت. درد بعنوان یک علامت موضعی در همه بیماران مشاهده شد و از نظر بروز علایم سیستمیک بیقراری، تهوع، استفراغ، تعریق و گاهی خارش عمومی بدن از علائم اصلی بودند. در افراد خردسال و بزرگسال از نظر شدت و نوع علائم تفاوتی مشاهده نشد. پیش آگهی بیماران عالی بود و هیچ مورد مرگ مشاهده نشد. با توجه به نتایج فوق می توان نتیجه گرفت که در عقرب زدگی های منطقه بیرجند، درمان علامتی بدون استفاده از آنتی ونوم موفق بوده و استفاده از آنتی ونوم بدلیل احتمال بروز عوارض توصیه نمی شود.

زمان انتظار قبل از عمل از جمله عوامل محیطی اضطراب آور در بخش های جراحی است. انتظار برای هر بیماری که به بیمارستان مراجعه می کند، وجود دارد ودر این دوره استرس، ناکامی و اضطراب تشدید می یابد. این مطالعه توصیفی - همبستگی به صورت دو مرحله ای بر روی 100 بیمار پذیرش شده در بخش های جراحی عمومی و جراحی زنان در بیمارستان های علوم پزشکی مشهد انجام شد که این عده به روش غیرتصادفی مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند. واحد های پژوهش با توجه به فهرست عمل به دو گروه کمتر و بیشتر از دو ساعت انتظار تقسیم شدند. واحدهای پژوهش در دو نوبت عصر روز قبل از عمل وصبح روز عمل (بلافاصله قبل از انتقال به اتاق عمل) پرسشنامه اضطراب را تکمیل کردند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده ار نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که میانگین اضطراب آشکار در مرحله اول در گروه اول 41.7±10.5 و در گروه دوم 40.0±11.8 می باشد که در مرحله دوم در گروه اول به 39.7±11.1 و در گروه دوم به 46.7±12.8 رسیده بود. آزمون آماری تی تفاوت معنی داری بین دو گروه در صبح روز عمل نشان داد .(p<0.001) همچنین بین اضطراب و طول مدت انتظار قبل از عمل ارتباط خطی مستقیم معنی داری بدست آمد)  R=0.36 وp<0.05). با توجه به موثر بودن طول مدت انتظار بر اضطراب بیماران، پیشنهاد می گردد در بخش های جراحی برنامه مدون و مشخصی برای پر کردن زمان انتظار بیماران در نظر گرفته شود.

سندرم اسپوندیلوکوستال دیسپلازی یک بیماری ژنتیکی نادر است که به شکل اتوزومال غالب همراه با ناهنجاری هایی در دنده ها، ستون فقرات، قلب و عروق و کوتاهی تنه و شکم برجسته و سیستم اسکلتی مشخص می گردد. در این مقاله، پسر شیرخوار چهار ماهه ای مبتلا به این سندرم معرفی می شود که با تاکی پنه، بی قراری، سیانوز متناوب، آنومالی دنده ای و مهره ای و اندام کوتاه در قسمت پروکسیمال به همراه ضایعه قلبی مشاهده شده است.