مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
سال:1385 | دوره:13 | شماره:3 (مسلسل 41) |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: آنزیم آلفامانوزیداز آنزیمی است که در گلیکوپروتئین ها و گلیکولیپیدها به علت جدا نمودن اتصال مانوز به پروتئین و لیپید دارای اهمیت فراوان می باشد چرا که گلیکوپروتئین ها و گلیکولیپیدها جزء ترکیبات به کار رفته در دیواره سلولی (سلول های اعصاب) می باشند. کمبود آنزیم آلفامانوزیداز باعث بیماری عصبی روانی می شود. هدف از خالص سازی این آنزیم، مقایسه این آنزیم با سایر ایزوآنزیم های آن در سرم انسان برای مطالعه آینده در رابطه با بیماری های عصبی روانی می باشد. مواد و روش ها: آنزیم آلفامانوزیداز توسط فیلتراسیون ژلی روی سفادکس G200 و کروماتوگرافی با میل ترکیبی با استفاده از ستون Con-A CL Seralose خالص گردید. یافته ها: آنزیم آلفامانوزیداز 1384.6 بار خالص گردید. وزن ملکولی این آنزیم با روش های فیلتراسیون ژلی و الکتروفورز (pH=8.3) به ترتیب 354813 و 423790 دالتون به دست آمد. مقدار کربوهیدرات این آنزیم 10.6 درصد بود و مشاهده گردید که pH و دمای بهینه برای این آنزیم به ترتیب 4.2 و 40 درجه سانتی گراد است. Km برای این آنزیم مساوی 27.5 میکرومول برای سوبسترای پارانیترو فنیل آلفادی مانو پیرانوزید بود. همچنین معلوم شد که Vmax این آنزیم مساوی 101 واحد بر دقیقه بر میلی مول سوبسترا می باشد.نتیجه گیری: این آنزیم خالص شده از نظر وزن ملکولی و دیگر خصوصیات آنزیمی با ایزوآنزیم های دیگر در سرم انسانی متفاوت است.

زمینه و هدف: محلول سرمی (sFas)، در افراد سالم به میزان کم وجود دارد و در بیماری های اتوایمیون، بدخیمی ها و بیماری های التهابی افزایش می یابد. این مولکول با مداخله در واکنش Fas- Fasl در پاتوژنز بیماری گریوز نقش دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی ارتباط بین میزان سرمی sFas و اتوآنتی بادی های تیرویید است.مواد و روش ها: در این بررسی برای تعیین ارتباط بین میزان سرمی sFas و اتوآنتی بادی های تیرویید، میزان سرمی sFas و اتوآنتی بادی های تیروییدی در 31 بیمار مبتلا به گریوز درمان نشده و 37 فرد سالم، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: میزان سرمی sFas در افراد بیمار در مقایسه با افراد سالم بالاتر گزارش شد (P<0.005). نسبت شانس برای اتوآنتی بادی های سرمی تیرویید که از نظر sFas مثبت بودند، 1.99 (95% CI:1.2-2.3) برای آنتی بادی های گیرنده (TRAb) TSH، (95% CI: 1.04-2.71) 1.68، برای آنتی بادی های پراکسیداز تیروییدی (TPOAb)، (95% CI: 0.7-1.83) 1.13 برای آنتی بادی های میکروزومال ضد تیروییدی و 1.17 (95% CI: 0.73-1.88) برای آنتی بادی های تیروگلوبولین گزارش شد. با این حال، نسبت شانس تیتر سرمی اتوآنتی بادی های تیروییدی از نظر sFas سرمی معنی دار نبود. ارتباط معنی دار جزیی بین میزان سرمی sFas و T3 و T4 آزاد در بیماران گریوز دیده شد (P<0.05 و P=1.360 و P=0.392).نتیجه گیری: در این مطالعه، ارتباط معنی داری بین اتوآنتی بادی های تیروییدی (TPOAb و TRAb) و میزان سرمی sFas دیده شد که می تواند نشان دهنده نقش sFas در بیماری گریوز باشد.

زمینه و هدف: مطالعات اخیر نشان داده  است که عوامل استرس زا در بیماران قلبی می تواند مربوط به بیماری یا محیط بیمارستان باشد که به وسیله پرستاران، قابل درک است. از طرفی به نظر می رسد که پرستاران در مواجهه با عوامل استرس زا با توجه به درک خود اقدام می نمایند. این مطالعه به منظور مقایسه درک بیماران قلبی و پرستاران از عوامل استرس زای بیماری و بیمارستان در بیمارستان واسعی سبزوار انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی، بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان واسعی و پرستاران این بخش به عنوان جمعیت مطالعه تلقی شدند که تعداد 141 بیمار به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس و 18 پرستار شاغل در این بخش انتخاب شدند. داده ها در هر دو گروه به  وسیله فرم مشخصات فردی و پرسشنامه عوامل استرس زا اقتباس یافته از سه ابزار کانلی (1992)، هیکیلا (1999) و ولیسر (1975) جمع آوری و با استفاده از آزمون های من ویتنی و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که  بین درک بیماران و پرستاران از عوامل استرس زای مربوط به بیماری و بیمارستان تفاوت معنی داری وجود دارد (P<0.001). همچنین یافته های این مطالعه نشان داد که  بین درک پرستاران و بیماران از عوامل استرس زا نظیر گرفتن نمونه آزمایشگاهی، اتصال به دستگاه کنترل فعالیت قلبی، نامشخص بودن تشخیص بیماری، ترس از تغییرات در شیوه زندگی و وجود مشکل در انجام فرایض دینی تفاوت وجود دارد و بیشترین تشابه در درک پرستاران و بیماران در عواملی مثل نداشتن ارتباط کافی با پزشک و پرسنل پرستاری، استفاده از غذای بیمارستان، تغییرات در ساعات صرف غذا و اختلال در خواب نشان داده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه پرستاران نیاز به بررسی و درک صحیح از ماهیت عوامل استرس زای بیماران دارند تا بتوانند با تاکید بر مراقبت بیمار در حیطه های جسمی، روانی و اجتماعی برنامه مراقبتی مناسب در جهت کاهش و رفع عوامل استرس زای بیماران طرح ریزی نمایند.

زمینه و هدف: امروزه اهمیت آموزش دانشجویان پرستاری در آماده کردن آنان برای انتقال به نقش حرفه ای خود به طور وسیعی شناخته شده و در این راستا بیش از پیش، بر اثربخشی آموزش بالینی با محوریت دانشجویان پرستاری تأکید شده است. برنامه ریزی موفقیت آمیز برای برآوردن ضروریات و اصلاح نواقص مربوط به آموزش بالینی، مستلزم کسب شناخت عمیق نسبت به تجارب واقعی دانشجویان (مخاطبین اصلی برنامه های آموزشی) می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش از رویکرد پدیدارشناسی استفاده شده است. شرکت کنندگان از میان دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انتخاب شدند که حداقل یک دوره کارآموزی برای یکی از دروس عملی را سپری کرده بودند. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف، متشکل از 12 دانشجوی پرستاری، انجام گرفت و اطلاعات از طریق مصاحبه عمیق با شرکت کنندگان جمع آوری گردید. روش تجزیه و تحلیل کلایزی راهنمای فعالیت های ضروری پژوهشگران در این مطالعه بود. روایی و پایایی مطالعه حاضر، ریشه در چهار محور (ارزش واقعی، کاربردی بودن، تداوم و مبتنی بر واقعیت بودن) دارد که توسط گوبا و لینکلن پیشنهاد شده است.یافته ها: متن مصاحبه های استخراج شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و کدهای مفهومی از آن استخراج و سپس کدها به سه مفهوم اصلی و زیر مفهوم های مربوطه دسته بندی شدند که عبارتند از: (1) محیط، (2) آمادگی، دانش و مهارت پیش نیاز، مهارت های پرسش و برقراری ارتباط (3) عوامل مربوط به مربی (ویژگی های شخصیتی و رفتاری و مهارت مربی). نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که تحت برخی شرایط و موقعیت ها، فرآیند آموزش و یادگیری بالینی تسریع شده و نیز با کیفیت بیشتری پیش می رود. از جمله این که دانشجویان می بایست قبل از ورود به محیط بالین، آمادگی های علمی لازم را کسب کرده و نیز در جهت پذیرش نقش های اجتماعی در حرفه خود مهارت کافی داشته باشند. همچنین فراهم بودن محیطی که امکانات و فرصت های یادگیری متنوع و لازم را در اختیار دانشجویان گذاشته و بتواند پاسخگوی نیازهای یادگیری آنان باشد، تجربه مبنی بر احساس کفایت و شایستگی حرفه ای را با سهولت بیشتری پیش روی می گذارد و در این راستا تجربه، مهارت و نقش حمایتی مربی بسیار برجسته تر است. انجام پژوهش های آتی و بررسی های بیشتر در رابطه با هر یک از مفاهیم به دست آمده در این پژوهش پیشنهاد شده است.

زمینه و هدف: سبک زندگی روشی است که فرد در طول زندگی انتخاب کرده و از عوامل بسیار مهم در سلامت جسم و روان آدمی به شمار می آید و متاثر از فرهنگ، نژاد، مذهب، عوامل جغرافیایی، اقتصادی و اجتماعی، عقاید و باورهاست. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوه زندگی مردم سبزوار انجام گرفت تا با آگاهی از روش زندگی آنان، راهنمای مناسب جهت آموزش اصلاح شیوه زندگی در اختیار برنامه ریزان قرار گیرد. مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی انجام شد. جمعیت آماری شامل ساکنین 18 تا 65 سال شهر سبزوار در سال های 84 و 85 که 1537 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها به وسیله پرسشنامه، ترازو و متر جمع آوری شد و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی با نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بر اساس یافته های مطالعه 46.9 درصد واحدهای پژوهش مرد و 52.4 درصد زن بودند. از نظر سبک زندگی، مصرف دخانیات 12.2 درصد، میزان فعالیت بدنی 37.8 درصد، اختلالات خواب 54.6 درصد، BMI غیر طبیعی در مردان 43.2 درصد و در زنان 56.7 درصد و مصرف روغن جامد 43.3 درصد بود و 14.4 درصد از مردم سبزوار از سبزیجات و میوه جات استفاده می کنند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه شیوه زندگی مردم سبزوار (زندگی کم تحرک، چاقی، مصرف دخانیات، رژیم غذایی نامناسب) یک مشکل بهداشتی قابل ملاحظه بوده و ضرورت اجرای برنامه های مداخله ای مستمر جهت تغییر رفتارهای فردی و شیوه زندگی را ایجاب می کند.

زمینه و هدف: تحریکات حسی از نیازهای اساسی بشر به خصوص برای رشد و تکامل است. با این وجود، نوزادان نارس به علت محدودیت های ناشی از ضرورت مراقبت و گاهی دوره های ایزولاسیون نسبی از تحریکات  لمسی محروم می شوند. همچنین دستکاری های اضافی و دردناک باعث دیسترس فیزیولوژیک (هیپوکسی و تغییرات ضربان قلب) می شود. به همین منظور مطالعه ای با هدف بررسی تاثیر ماساژ با تکنیک فیلد بر روی پاسخ های فیزیولوژیک نوزادان نارس و اطمینان از کاربرد آن انجام گرفت .مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی می باشد که بر روی 20 نوزاد نارس سالم صورت گرفت که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. مداخله ماساژ با تکنیک فیلد به طور روزانه در طی 3 نوبت پانزده دقیقه ای و در 3 ساعت متوالی، به مدت 10 روز انجام شد. تعداد ضربان قلب و تنفس و درصد اشباع اکسیژن در 4 مرحله (درست قبل از شروع مداخله به عنوان پایه؛ در دقیقه هشتم به عنوان زمان یک؛ درست پس از اتمام مداخله، یعنی در دقیقه پانزدهم، به عنوان زمان دو و بلاخره 5 دقیقه بعد، یعنی 20 دقیقه پس از شروع مداخله، به عنوان زمان سه) ثبت می شد.  یافته ها: میانگین تعداد ضربان قلب در زمان پایه 133.25±0.58، در زمان یک 139.68±0.54 در زمان دو 133.31±0.57 و در زمان سه 133.51±0.56 بود. تفاوت آماری معنی داری بین چهار مرحله وجود داشت (P<0.001). میانگین تعداد تنفس در زمان پایه 41.69±0.57، در زمان یک 45.25±0.54، در زمان دو 41.83±0.53 و در زمان سه 41.92±0.54 بود. تفاوت آماری معنی داری بین چهار مرحله وجود داشت (P<0.001). همچنین میانگین درصد اشباع اکسیژن در زمان پایه 96.46±0.08، در زمان یک 96.37±0.08، در زمان دو 96.35±0.07 و در زمان سه 96.45±0.07 بود. تفاوت آماری معنی داری بین چهار مرحله وجود داشت (P<0.005). اما تفاوت آماری معنی داری بین نوبت اول، دوم و سوم مداخله لمس از نظر میانگین این متغیرها وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از آن است که ماساژ، پاسخ های فیزیولوژیک نوزادان نارس را تحت تاثیر قرار می دهد. از آن جایی که تغییرات این 3 متغیر در محدوده قابل قبول می باشد، می توان نتیجه گرفت که این نوع ماساژ برای نوزادان نارس مناسب است. لذا توصیه می شود افرادی که می خواهند این نوع ماساژ را انجام دهند، احتیاط کنند و در حین جابجایی و یا انجام هر نوع ماساژ مخصوصا در نوزادانی که بسیار کوچکند و یا از نظر فیزیولوژیک ناپایدارند، این متغیرها را به شدت تحت کنترل قرار دهند.

زمینه و هدف: از شایع ترین مشکلات زنان در دوره نفاس، درد پرینه است که در 94 درصد زنانی که اپی زیوتومی شده اند وجود دارد و عوارض نامطلوبی بر سلامت روانی و جسمی مادر و ارتباط او با نوزاد می گذارد. این مطالعه به  منظور مقایسه تاثیر قرص استامینوفن، شیاف دیکلوفناک و کیسه یخ بر تسکین درد پرینه پس از برش اپی زیوتومی انجام گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است که 180 نفر از زنان نخست زا با اپی زیوتومی میانی ـ طرفی انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه درمانی 60 نفره (قرص، شیاف و کیسه یخ) تقسیم شدند. با شروع درد بعد از اپی زیوتومی، قبل و بعد از مداخله، شدت درد با مقیاس عددی 10 نمره ای در هر سه گروه تعیین شد. سپس یک گروه، شیاف 50 میلی گرمی دیکلوفناک (حداکثر 3 دوز تا زمان تسکین درد)، گروه دیگر قرص 325 میلی گرمی استـامینــوفن (حداکثر 4 دوز تا زمان تسکین درد) و گروه سوم کیسه یخ (بسته به نیاز بیمار) دریافت کردند. داده ها به وسیله آمار توصیفی و آزمون های ناپارامتری اندازه گیری مکرر (فریدمن)، آزمون کروسکال والیس، آزمون ویلکاکسون با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که درد پرینه به صورت معنی داری در هر سه گروه کاهش پیدا کرده است. اما تأثیر کیسه یخ بیش از شیاف دیکلوفناک و تاثیر شیاف دیکلوفناک بیش از قرص استامینوفن بود.نتیجه گیری: ترغیب بیماران و مراقبین بهداشتی در به  کارگیری روش های غیر دارویی و کاهش مداخلات دارویی با انگیزه کاهش عوارض داروها و صرفه جویی در وقت و هزینه ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: بی اختیاری ادراری یک رخداد شایع دوران حاملگی است که حدود 30 الی0 6 درصد زنان را درگیر می کند. در برخی از زنان، این مشکل پس از زایمان پایدار می ماند. به طور متوسط 10 الی 40 درصد زنان به بی اختیاری ادراری پس از زایمان مبتلا می شوند که نه تنها موجب مختل شدن کیفیت زندگی آن ها می گردد، بلکه مستلزم صرف هزینه های زیادی برای درمان آن می باشد. هدف از این مطالعه توصیف شیوع بی اختیاری ادراری پس از زایمان و تعیین عوامل مستعدکننده آن می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی منتخب شهرستان بابل که 4 ماه از زایمان اخیر آن ها گذشته بود، انجام شد. با روش نمونه گیری تصادفی مستمر 165 زن واجد شرایط طی 6 ماه در سال 1384 از طریق تکمیل پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای و آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در این مطالعه، فراوانی بی اختیاری ادراری پس از زایمان 19.4 درصد است که 12.2 درصد از آن ها به بی اختیاری ادراری فوریتی، 7.2 درصد به بی اختیاری ادراری استرسی و 3 درصد به هر دو نوع مبتلا بودند. بی اختیاری ادراری پس از زایمان با تعداد حاملگی و زایمان (P=0.03) و سابقه بی اختیاری ادراری دوران حاملگی (P=0.005) ارتباط معنی داری داشت ولی با سن، تحصیلات، وضعیت اشتغال، فاصله زایمانی، شاخص توده بدنی، نوع زایمان، سابقه یبوست در بارداری، وزن و دور سر نوزاد، ارتباط معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به فراوانی بی اختیاری ادراری پس از زایمان و همچنین ارتباط معنی دار آن با بی اختیاری ادراری طی حاملگی باید راهکارهای مناسب از جمله ورزش های عضلات کف لگن در دوره نفاس برای جلوگیری از تداوم آن در نظر داشت.