علوم کشاورزی ایران
سال:1387 | دوره:39 | شماره:2 |تعداد مقالات:26

یک مدل ساده که توصیف کننده شرایط تولیدی در سطح مزارع پرورش گاوهای شیری در ایران باشد، ارایه شد. سپس ارزش های اقتصادی برای صفات تولیدی (تولید شیر، چربی و پروتئین) و طول عمر در گرایش حداکثر سود و پنج نوع محدودیت در سطح گله برآورد شدند. همچنین اثرات افزایش و کاهش 20% تغییر در قیمت فروش شیر، هزینه های غذایی و غیر غذایی، جهت مطالعه حساسیت مدل در برآورد ارزش های اقتصادی در نظر گرفته شد. متوسط ارزش های اقتصادی مطلق با فرض محدود بودن اندازه گله برای تولید شیر، چربی، پروتئین (بر حسب ریال بر کیلوگرم) و طول عمر (بر حسب ریال بر ماه) به ترتیب 983.3، 8021.9، 2086.5- و 55841.5 برآورد شد. آنالیز حساسیت نشان داد نوسان قیمت شیر بیشترین تاثیر را بر تغییر ارزش اقتصادی صفات مورد بررسی دارد. ارزش های اقتصادی تولید شیر و چربی به ترتیب کمترین و بیشترین حساسیت را به تغییر قیمت ها (شیر، هزینه های غذایی و غیر غذایی) نشان می دهند.

به منظور ساخت دستگاهی برای بررسی پارامترهای موثر بر کیفیت و کمیت روغن کشی دانه زیتون، دانستن نیرو و انرژی لازم برای خرد و له کردن دانه های زیتون ضروری است. لذا مقاومت به شکست هسته، خرد شدن نهایی هسته و له شدن هسته دانه زیتون به وسیله آزمایش فاکتوریل بر اساس طرح بلوک کامل تصادفی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. فاکتورهای مورد مطالعه شامل رقم زیتون، در چهار سطح فیشمی، مانزانیلا، کالاماتا و روغنی و میزان رسیدگی دانه زیتون در دو سطح نارس و رسیده بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که میزان رسیدگی زیتون بر مقاومت های هسته اثر معنی داری داشت. اثر رقم بر مقاومت به شکست و له شدن هسته در سطح 5% و بر مقاومت خرد شدن نهایی هسته در سطح 1% معنی دار بود. اثر متقابل رسیدگی و رقم مقاومت به شکست و خرد شده نهایی هسته دانه زیتون در سطح 1% معنی دار شد ولی بر مقاومت له شدن دانه زیتون معنی دار نبود. میانگین مقاومت ها به تفکیک تیمارهای اژمایش به وسیله آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح 5% مقایسه شدند. مقاومت های هسته زیتون رسیده به طور کلی از نارس کمتر است. تحلیل میانگین داده های مقاومت خرد شدن نهایی و مقاومت له شدن ارقام رسیده (که عمدتا برای روغن کشی مورد استفاده قرار می گیرند) تفاوت معنی داری نشان ندادند. لذا می توان دریافت که مقاومت خرد شدن نهایی هسته و مقاومت له شدن هسته در ارقام مختلف میوه زیتون رسیده تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند ولی مقاومت به شکسته هسته کالاماتا به طور معنی داری از دو رقم مانزانیلا و فیشمی کمتر بود. در مجموع می توان نتیجه گرفت که رقم کالاماتای رسیده در مقایسه با ارقام دیگر مقاومت کمتری نسبت به فشار داشته است.

در این مطالعه از نشانگرهای RAPD برای تعیین سطح تنوع در 39 توده سیر ایران استفاده شد. تعداد 45 آغازگر تصادفی در انجام واکنش PCR بر روی نمونه ها آزمایش گردید که 26 آغازگر تکثیر DNA الگو را به خوبی انجام داده و بین توده ها چند شکلی نشان دادند. این 26 آغازگر در مجموع 185 نوار در کل توده ها تکثیر کردند که از بین آنها 113 نوار چند شکل بودند. تجزیه خوشه ای توده ها بر اساس حضور نوار (یک) و عدم حضور نوار (صفر) با استفاده از ضریب تشابه جاکارد و به روش Complete انجام گرفت. بیشترین تشابه ژنتیکی بین توده های 3 و 4 که هر دو از منطقه طارم زنجان بودند و همچنین توده های 17 اهواز و 18 دزفول از خوزستان (0.84) و کمترین تشابه ژنتیکی بین توده های 20 از بهبهان و 11 از رشت با 7 از اراک (0.26) مشاهده شد. در تجزیه خوشه ای، توده ها در حد درصد تشابه 50% که در بیشتر حالات منطبق بر ویژگیهای شاخص آنها بود و در برخی موارد بر منشا جمع آوری آنها نیز منطبق می گردید در 10 گروه مجزا جای گرفتند. همچنین ضریب کوفنتیکی بین ماتریس تشابه و دندروگرام در حد r=0.90 بدست آمد که برازش مناسب دندروگرام به ماتریس تشابه را نشان میدهد. بنا بر نتایج بدست آمده توده های مورد بررسی از تنوع ژنتیکی بالایی برخوردار بودند که نشان دهنده غنی بودن ذخایر ژنتیکی سیر در ایران است.

در این تحقیق توانایی بازدارندگی 7 جدایه باکتریایی علیه مرگ گیاهچه کلزا ناشی از Rhizoctonia solani مورد بررسی قرار گرفت. این باکتریها شامل Pseudomonas fluoreascens (جدایه های (P3, P2, P1، Burkholderia cepacia (جدایه subtilis, (Bacillus Bu1 (جدایه های (B2, B1، Streptomyces sp. (جدایه S1) بودند. تیمار بذر و خاک با 7 جدایه باکتری ذکر شده باعث افزایش معنی دار رشد گیاه کلزا در مقایسه با شاهد گردید. تیمار خاک با باکتری اثر بهتری بر افزایش رشد گیاه کلزا در مقایسه با تیمار بذر داشت. جدایه P3 بیشترین تاثیر را در افزایش رشد گیاه با میانگین 13 درصد و جدایه P2 باعث افزایش 12 درصدی رشد گیاه در مقایسه با شاهد گردید. همچنین جدایه های B2, B1, Bu1, P1 به ترتیب 10، 6، 2 و 1 درصد در مقایسه با شاهد باعث افزایش رشد گیاه کلزا شدند. کلیه جدایه ها توانایی کلونیزه کردن ریشه کلزا را در شرایط عادی از عامل بیماری دارا بودند و جدایه P3 توانایی بالایی از کلونیزه کننده ریشه کلزا داشت.

در این تحقیق به منظور برآورد پیشرفت ژنتیکی تولید شیر در یک دوره شیردهی از 38457 رکورد روز آزمون تولید شیرگاوهای هلشتاین شکم اول مزرعه نمونه رضوی که بین سالهای 1384-1372 رکورد گیری شده بودند، استفاده شد. رکوردهای آزمون ماهیانه شیر با یک مدل حیوانی و با استفاده از مدل تابعیت تصادفی مورد تجزیه و تحلیل ژنتیکی قرار گرفتند. عوامل دفعات دوشش، منشا اسپرم مصرفی و گله – سال - ماه رکورد گیری به عنوان اثرات ثابت در نظر گرفته شدند. اثرات تصادفی ژنتیک افزایشی و محیط دایمی گاوها برای منحنی تولید شیر در طول دوره شیردهی توسط چند جمله ای متعامد لژاندر با توان چهارم (چهار ضریب) برازش داده شدند. روند ژنتیکی با استفاده از ضریب تابعیت خطی میانگین ارزشهای اصلاحی برسال تشکیل زیگوت، سال تولد و سال زایش برای گاوهای ماده و در مورد پدر گاوهای ماده (پدران) و مادران گاوهای ماده (مادران) با استفاده از ضریب تابعیت خطی میانگین وزنی ارزشهای اصلاحی بر سال تشکیل زیگوت، سال تولد و سال زایش دخترانشان برآورد گردید. نتایج حاصل نشان داد که پیشرفت ژنتیکی در گاوهای ماده بر اساس سال تشکیل زیگوت 10.64 کیلوگرم در سال بوده است. همچنین پیشرفت ژنتیکی مادران بر اساس سال تشکیل زیگوت، سال تولد و سال زایش دخترانشان به ترتیب 8.77، 8.88 و 9.1 کیلوگرم در سال بوده است. پیشرفت ژنتیکی پدران بر اساس هر سه معیار و در مورد گاوهای ماده (دختران) بر اساس سال تولد و زایش معنی دار نشد (p>0.05).

لارو زنبور ساقه خوار گندم (Cephus Cinctus Norton.) با تغذیه درون ساقه و قطع مجموعه آوندی، مانع از حرکت مواد غذایی و شکسته شدن ساقه می گردد که در نتیجه کاهش تعداد دانه، وزن دانه در خوشه و عملکرد دانه را در پی خواهد داشت. این بررسی با هدف برآورد وراثت پذیری مقاومت به زنبور ساقه خوار ساقه گندم، بررسی ارتباط بین مقاومت به این حشره با برخی صفات زراعی و ویژگی های مرتبط با کیفیت دانه و همچنین شناسایی نشانگر مولکولی میکروساتالایت پیوسته با آن در گندم دوروم (Triticum turgidum L. var durum) صورت پذیرفت. یک جامعه ژنتیکی دابل هاپلویید گندم دوروم شامل 155 لاین، طی دو سال زراعی برای درصد ساقه های قطع شده توسط زنبور ساقه خوار گندم، و برخی صفات زراعی و خصوصیات مرتبط با کیفیت دانه مورد مطالعه قرار گرفتند. همچنین 517 نشانگر میکروساتالایت ابتدا روی والدین، و سپس آنهایی که چند شکلی نشان دادند روی لاین های جامعه آزمایش شدند. برآورد وراثت پذیری حاصل از روش اجزا واریانس نشان داد بخش عمده تنوع مشاهده شده در این ویژگی ناشی از عوامل ژنتیکی است. توزیع فراوانی لاین ها نشان داد یک ژن اصلی در کنترل این صفت نقش دارد. طی هر دو سال زراعی بین درصد ساقه های قطع شده توسط زنبور ساقه خوار با عملکرد دانه و وزن هزار دانه همبستگی منفی و بسیار معنی داری مشاهده گردید، اما ارتباط این صفت با خصوصیات مرتبط با کیفیت دانه از ثبات کافی برخوردار نبود. از نشانگرهای آزمون شده بر والدین حدود 10% چند شکلی نشان دادند. تهیه نقشه پیوستگی حاصل از اجرای این نشانگرها بر کل جامعه حدود 970 سانتی مورگان از ژنوم گندم دوروم را پوشش داد. نتایج آزمون های χ2, F, t، و همچنین اجرای روش مکان یابی فاصله ای ساده با استفاده از نرم افزار MQTL نشان دادند پیوستگی بسیار قوی بین یک گروه پیوسته نشانگر شامل، سه ماکروساتلیت، و مقاومت به زنبور ساقه خوار وجود دارد. این گروه پیوسته نشانگر روی بازوی بلند کروموزوم 3B قرار دارد. عدم ارتباط این گروه پیوسته نشانگرها با سایر صفات این امکان را فراهم می آورد که بدون تاثیر منفی روی سایر ویژگی های گیاه، از آنها بتوان در جهت انتخاب برای بهبود مقاومت به زنبور ساقه خوار در گندم دوروم استفاده نمود.

بخش اعظم اراضی کشاورزی ایران در مناطق خشک و نیمه خشک متمرکز می باشد و متغیر بودن اقلیم و تنش های غیر زنده مخصوصا خشکی و سرما از جمله خصوصیات بارز این مناطق بشمار می آیند. ارایه الگوهای کاربری اراضی و سیستم های زراعی نیازمند شناسایی و مطالعه تنوع آب و هوایی و بررسی دقیق آن می باشد. بر همین اساس مطالعات پهنه بندی اقلیمی امری حیاتی در رسیدن به مقاصد فوق بنظر می رسد. روش یونسکو (1979) یکی از روشهای مورد استفاده در پهنه بندی اقلیمی است که پارامترهای اصلی مورد استفاده در آن رژیم رطوبتی، تیپ زمستان و تابستان می باشد. در این مطالعه با استفاده از میانگین داده های دراز مدت هواشناسی، مدل رقومی ارتفاع اس آر تی ام (با دقت مکانی 90 متر) و در محیط سیستم های اطلاعات جغرافیایی پهنه بندی اطلاعات انجام شد. هدف از این مطالعه، مقایسه واحدهای پهنه بندی اقلیمی یونسکو با نقشه کاربری اراضی تهیه شده از تصاویر ماهواره ای و انطباق هر چه بیشتر واحدهای مذکور با استفاده از شاخص خشکی اصلاح شده در منطقه است. در این مطالعه مشاهده شد که بر اساس طبقه بندی یونسکو مناطق با شاخص خشکی کمتر از 0.5 جزو مناطق نیمه خشک، خشک و فرا خشک بدون قابلیت کشاورزی قرار می گیرند. در مناطق خشک و نیمه خشک شمالغرب ایران، کشاورزی آبی و دیم عمدتا در شاخص های خشکی پایین تر از 0.5 یعنی 0.17 تا 0.37 متمرکز شده است. بر اساس روش یونسکو، مناطق با شاخص خشکی بالاتر از 0.5 جزو مناطق نیمه مرطوب، مرطوب و خیلی مرطوب با فعالیت کشاورزی معمول طبقه بندی می شوند حال آنکه وضعیت موجود در منطقه مطالعاتی نشان می دهد که شاخص خشکی بالای 0.65 عمدتا در مناطق مرتفع با محدودیت دما و دوره رشد واقع شده و عمدتا توسط جنگل پوشیده شده است.

دست یابی به اطلاعات لازم برای مدیریت صحیح کشت گلخانه ای توت فرنگی (Fragaria×ananassa)، با توجه به توسعه روز افزون آن در کشور یکی از ضروریات تولید این محصول محسوب می گردد. در این راستا طی سالهای 1385-1384 مطالعه ای در مورد اثر تراکم های متفاوت، نوع محلول غذایی، دفعات محلول دهی و رقم بر عملکرد و کیفیت دو رقم توت فرنگی سلوا و کاماروسو در گلخانه های گروه علوم باغبانی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران با طرح آزمایشی کرت های دو بار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. در این تحقیق بوته های دو رقم مذکور در بستر کشت مخلوط پیس ماس و پرلیت با دو تراکم 13.8 و 20 بوته در مترمربع در گلخانه کشت شده و با دو محلول غذایی متفاوت آبیاری گردیدند. محلول دهی طی پاییز و زمستان روزی یک مرتبه به مدت یک دقیقه و از اواخر زمستان با گرم شدن هوا به دو صورت شش بار و هشت بار در روز انجام گرفت. نتایج نشان داد که افزایش تراکم از 13.8 بوته به 20 بوته در مترمربع سبب افزایش عملکرد در مترمربع و افزایش ویتامین ث شد. افزایش هدایت الکتریکی محلول غذایی از 1.5 به 2.5 دسی زیمنس بر متر باعث کاهش عملکرد بوته، کاهش عملکرد در مترمربع، کاهش وزن و قطر میوه و همچنین کاهش مقدار مواد جامد محلول شد. رقم کاماروسو عملکرد تک بوته، عملکرد در متر، متوسط طول میوه، متوسط وزن میوه، مواد جامد محلول و ویتامین ث بیشتر اما اسید کل کمتری نسبت به رقم سلوا داشت. دفعات محلول دهی تنها بر تعداد پا جوش در بوته تاثیر معنی دار نشان داد.

امروزه بدلیل نقش موثر کودهای نیتروژنه روی رشد، عملکرد و کیفیت محصولات، کشاورزان به مصرف بی رویه کودهای شیمیایی بویژه کودهای نیتروژنی روی آورده اند. کاربرد زیاد کودهای نیتروژنی علاوه بر آلودگی آب های سطحی و زیر زمینی و ایجاد خطرات زیست محیطی، سبب تجمع نیترات در گیاه می گردد که این پدیده می تواند باعث بروز بیماری های گوناگون از جمله مت هموگلوبینمیا در کودکان و سرطان معده و روده در بزرگسالان شود. از جمله سبزی های برگی که مصرف کودهای نیتروژنی در آن بالاست، تره ایرانی می باشد. در تحقیق حاضر به منظور دستیابی به مناسبترین منبع و سطح کودی که علاوه بر عملکرد و صفات کیفی مطلوب از نظر غلظت نیترات در تره ایرانی مشکلی برای سلامتی انسان نداشته باشد، اثر مقادیر 50، 125، 200، 275، 350 و 425 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به صورت اوره (46 درصد نیتروژن) و نیترات آمونیوم (34.5 درصد نیتروژن) روی عملکرد، تجمع نیترات و برخی صفات کیفی تره ایرانی طی چین های مختلف در مزرعه تحقیقاتی و آزمایشگاه گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا واقع در همدان، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی نشان داد با افزایش میزان کاربرد کودهای نیترات آمونیوم و اوره، میزان عملکرد، تعداد برگ، طول و عرض برگ، میزان نیترات در تره ایرانی افزایش یافت. بیشترین عملکردها بترتیب در سطوح 425 کیلوگرم بر هکتار نیتروژن بصورت اوره و 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بصورت نیترات آمونیوم بدست آمد. با این تفاوت که در تیمار 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بصورت نیترات آمونیوم میزان تجمع نیترات کمتر بود. کاربردهای مساوی کود نیترات آمونیوم در مقایسه با کود اوره نقش موثرتری در تجمع نیترات داشت. سیر نزولی عملکرد ضمن افزایش غلظت نیترات از چین سوم تا آخرین چین مشاهده شد. عوامل محیطی موثر بر کاهش میزان رشد و فتوسنتز گیاه (کاهش شدت نور و دما) می توانند دلیلی برای این روند باشد که علاوه بر کاهش عملکرد باعث افزایش تجمع نیترات در گیاه می شود. نوع و سطح کود تاثیر معنی داری بر میزان مواد جامد محلول نداشتند.

نرگس یکی از گل های بریدنی سوخ دار بومی ایران است که در شیراز به صورت گسترده کشت می شود. استفاده از این رقم به عنوان گل بریده به دلیل داشتن گل های بسیار معطر، زیبا و همچنین خوشه ای بودن گل آذین، نسبت به گونه های خارجی دارای برتری هایی است. به منظور بررسی اثر چند محلول شیمیایی به صورت تیمارهای کوتاه مدت بر عمر پس از برداشت گل بریده نرگس، این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تکرار انجام گرفت. محلول های شیمیایی شامل تیوسولفات نقره، نیترات نقره و هیدروکسی کوینولین سیترات (هر کدام در سه غلظت) بودند و از آب معمولی نیز به عنوان شاهد استفاده شد. بر اساس نتایج تیوسولفات نقره، نیترات نقره و هیدروکسی کوینولین سیترات عمر پس از برداشت را افزایش دادند. محلول تیوسولفات نقره علاوه بر افزایش عمر پس از برداشت گل، باعث بهبود ظاهر گل های پژمرده شده در خوشه گل شد. در مجموع تیوسولفات نقره بهترین تیمار شناخته شد.

رفتار خشک شدن ورقه های نازک ترنج در خشک کن لایه نازک آزمایشگاهی بر اساس مدلهای ریاضی موجود پیرامون خشک شدن مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش ها در پنج سطح دمایی 40، 50، 60، 70 و 80 درجه سلیسیوس و ضخامت 6 میلی متر و سرعت های 2 متر/ ثانیه با سه تکرار انجام گرفت. 12 مدل ریاضی خشک شدن بر داده های آزمایشگاهی برازش داده شد. ثابت ها و ضرایب مدل ها با هم مقایسه شدند. اثرات دمای هوای خشک کن به روش رگرسیون چند گانه مورد ارزیابی قرار گرفت. تمام مدل های ریاضی خشک شدن بر اساس سه شاخص آماری مربع کای (χ2)، ریشه متوسط مربع خطای داده ها (RMSE) و بازده مدل (EF)، با هم مقایسه شدند. طبق نتایج به دست آمده، مدل میدیلی و همکاران منحنی سینتیک خشک شدن ورقه نازک ترنج را با شاخص آماری χ2, EF و RMSE به ترتیب برابر 0.9992، 0.000259 و 0.013396 نسبت به مدل های دیگر دقیق تر برآورد کرد.

در این تحقیق، با استفاده از سه گروه گیاه: T: گیاهان غیر پیوندی رقم Trust، TE: گیاهان پیوند شده Trust روی پایه Eldorado و TM: گیاهان پیوند شده Trust روی پایه Maxifort و سه بستر (سیستم) کاشت: RW: بلوکهای پشم سنگ، SAW: بستر تراشه چوب (6-1 میلیمتر) و CA: بستر تراشه چوب مجهز شده به سیستم کاپیلاری، عکس العمل گیاهان به تنش کم آبی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که با کاهش پتانسیل آب بسترهای کاشت، به مقادیر کمتر از 5- میلی بار بخصوص در شرایط شدت نور بالا، تنش کم آبی در گیاهان رخ داده و به کمک شاخص فلورسانس متغیر به فلورسانس حداکثر  (Fv/Fm)، قابل مشاهده خواهد بود. همچنین، نتایج نشان داد با افزایش مقدار تنش، مقدار فلورسانس اولیه (F0) افزایش و مقدار فلورسانس حداکثر (Fm) کاهش می یابد. نتیجه این تغییرات سبب کاهش مقدار Fv و کاهش نسبت Fv/Fm گردید. بسترهای بکار رفته در این آزمایش از نظر سرعت نزول پتانسل آب بستر با یکدیگر متفاوت بودند. سیستم کاپیلاری توانست از سرعت خشک شدن بستر تراشه چوب بکاهد. به همین دلیل، شاخص Fv/Fm با نوسان کمتری در این سیستم همراه بود. گیاهان بکار رفته در این آزمایش نیز تفاوتهایی را نشان دادند. کمترین مقدار Fv/Fm در گیاهان غیر پیوندی اندازه گیری شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که شاخص Fv/Fm در اثر تنش کم آبی تغییر می کند اما، تغییرات آن کوچک است و در صورتیکه بهمراه سایر شاخص ها بکار گرفته شود، می تواند در ردیابی وضعیت تنش در گیاهان ابزار سودمندی باشد.

هدف از این مطالعه تعیین اثر ساکارومیسس سرویسیه بر روی هضم دو منبع علوفه ای مختلف و تغییرات ایجاد شده در محیط شکمبه بود. 4 گاو نر بالغ در حالت نگهداری در قالب طرح مربع لاتین بصورت آزمایش فاکتوریل 2×2 (دو علوفه پایه یونجه و ذرت سیلویی با دو سطح 0 و 5 گرم مخمر) در 4 دوره مورد استفاده قرار گرفتند. میزان تجزیه پذیری ماده خشک علوفه ها در ساعت اولیه انکوباسیون (ساعت 3 پس از مصرف خوراک) با مصرف ساکارومیسس سرویسیه افزایش یافت (P<0.1). میزان تجزیه پذیری پروتئین خام و همچنین میانگین روزانه pH و کل اسیدهای چرب فرار شکمبه تحت تاثیر مخمر قرار نگرفت (P>0.1). میانگین روزانه غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه با افزودن مخمر کاهش یافت (P<0.1). درصد مولار پروپیونات در تیمار مکمل شده با مخمر افزایش و نسبت استات به پروپیونات کاهش یافت (P<0.1)، ولی تغییری در مقدار درصد مولار استات و بوتیرات دیده نشد (P>0.1). هر چند، اثر متقابل بین ساکارومیسس سرویسیه و نوع جیره در میزان استات، پروپیونات و نسبت استات به پروپیونات معنی دار بود (P<0.05). بطوری که، مخمر در جیره بر پایه علوفه یونجه موجب کاهش نسبت استات به پروپیونات و در جیره بر پایه ذرت سیلویی موجب افزایش جزیی شد. جمعیت کل پروتوزوآها در اثر ساکارومیسس سرویسیه در ساعت 3 و 12 پس از مصرف خوراک در جیره های مکمل شده با مخمر کاهش یافت (P<0.1). نتایج این پژوهش نشان داد که مخمر ساکارومیسس سرویسیه موجب تغییر جزیی در اکثر پارامترهای شکمبه ای در ساعت های اولیه می شود و می تواند با بهبود اولیه هضم موجب بهبود راندمان غذایی شود هر چند تغییرات ایجاد شده قابل ملاحظه نبود.

در این تحقیق اثر باکتری Pantoea agglomerans در کنترل کپک سبز میوه پرتقال با عامل Penicillium digitatum، در مدت 5 هفته مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که باکتری مورد استفاده به خوبی قادر به کنترل این بیماری، در دماهای 4 و 20 درجه سانتیگراد می باشد. بهترین نتیجه در دمای 20 درجه با کاهش 84.4 درصد آلودگی حاصل شد. کارایی باکتری در تلفیق با قارچکش ایمازالیل بهبود یافت. این باکتری در آزمایشهای in vitro در کشت متقابل با P.digitatum هاله بازدارندگی ایجاد نکرد. آزمایش های in vivo نشان داد که با افزایش جمعیت باکتری میزان بیماری کاهش می یابد. به این ترتیب می توان پذیرفت که مکانیسم احتمالی اثر این باکتری در کنترل بیماری کپک سبز، کلونیزاسیون سطح میوه و رقابت در استفاده از مواد غذایی و محل استقرار میباشد.

در این پژوهش، یک سامانه حسگر اپتوالکترونیکی برای ارزیابی یکنواختی فواصل بین بذرها، که فواصل زمانی بین سقوط بذرها را اندازه گرفته و پیش افتادگی و عقب ماندگی سقوط بذرها را نسبت به کارنده مشخص می سازد، جهت تخمین سریع یکنواختی فواصل بین بذرها در آزمایشگاه طراحی، ساخت و ارزیابی گردید. این سامانه شامل یک قاب مکعبی با دریچه های نوری حاوی 24 فتوترانزیستور که در مقابل 24 فرستنده نوری (NIR) قرار داده شدند، می باشد. همچنین این سامانه دارای یک فتوترانزیستور سطح مقایسه، مدارهای دیجیتالی ورودی - خروجی، یک کامپیوتر و منابع تغذیه می باشد. برای شبیه سازی انواع بذر جهت ارزیابی سامانه از ساچمه های پلی اتیلنی استفاده شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با تیمارهای 2، 3، 4 و 6 میلی متری در چهار تکرار انجام گردید و شاخص دقت سامانه برای هر تیمار در هر تکرار اندازه گیری شد. داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه واریانس داده ها وجود اختلاف معنی دار در سطح احتمال یک درصد را در بین تیمارها نشان داد و آزمون مقایسه میانگین تیمارها، نشان داد که در بین تیمار 2 میلی متری و بقیه تیمارها اختلاف معنی دار در سطح احتمال یک درصد وجود دارد. دقت سامانه نیز برای بذرهای با قطر 3mm و بیشتر، 99.5 درصد و برای بذرهای با قطر 2mm، 95.5 درصد حاصل شد.

ارزیابی تاثیر پسابهای صنعتی در خاک از جنبه های آلودگی خاک، حاصلخیزی خاک و کیفیت آبهای زیرزمینی حایز اهمیت است. به منظور بررسی تاثیر پساب خروجی نیروگاه شهید مفتح بر روی خواص شیمیایی خاکهای زراعی منطقه، آزمایشات آبشویی بر روی ستون هایی از خاک اجرا گردید. ستون هایی از جنس پلی وینیل کلراید (P.V.C) با قطر 9 سانتی متر و به ارتفاع 25 سانتی متر تا ارتفاع 20 سانتی متری به صورت مرحله ای از خاک پر گردید. ستون های خاک با پساب نیروگاه و آب مقطر آبشویی گردیدند. آزمایش در دو تکرار انجام شد. غلظت کاتیونهای سدیم، کلسیم، منیزیم و پتاسیم و آنیونهای کلر و سولفات در زهاب خروجی اندازه گیری شد. زمانیکه غلظت کاتیونها و آنیونهای فوق در زهاب برابر با غلظت آنها در پساب گردید، آزمایش قطع شد و ستونهای خاک به قطعات 2 سانتی متری بریده شدند و غلظت سدیم تبادلی، پ هاش و هدایت الکتریکی در آنها اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که با توجه به غالب بودن یون سدیم در پساب، این یون برای جایگزینی بر روی مکانهای تبادلی خاک با یونهای کلسیم، منیزیم و پتاسیم رقابت نموده و باعث ظهور پیک غلظت این یونها در زهاب خروجی پس از یک تا 2 پوروالیوم شده است. پیک غلظت کلر در یک پوروالیوم ظاهر و بعد از آن غلظت کلر خروجی با غلظت کلر موجود در پساب ورودی برابر می گردد. این روند در مورد یون سولفات دیده نمی شود که می تواند به دلیل پایین بودن درجه حلالیت نمکهای سولفات در مقایسه با نمکهای کلر باشد و لذا خروج سولفات با افزایش میزان آبشویی ادامه داشته و غلظت سولفات در زهاب خروجی پس از 3 پوروالیوم با غلظت آن در پساب ورودی برابر شده است. میزان پتاسیم آبشویی شده از خاک تا اندازه ای با پتاسیم ورودی توسط پساب جبران گردید. به دلیل بالا بودن غلظت کلسیم ورودی نسبت به کلسیم حاصل از انحلال کربنات کلسیم، انحلال این کانی در جایگزینی سدیم این خاک ناچیز می باشد. میانگین درصد سدیم تبادلی این خاک در پایان آزمایش (28.4) بوده که افزایش 4 درصدی را نسبت به درصد سدیم تبادلی اولیه (24.4) نشان می دهد. با توجه به آنکه همراه با افزایش درصد سدیم تبادلی، هدایت الکتریکی خاک نیز افزایش یافت، لذا خاک با مشکل تخریب ساختمان مواجه نگردید.

کمبود آب و مصرف بهینه آن در مناطق خشک و نیمه خشک، دست اندرکاران امور آب و کشاورزی را به سمت استفاده از سیستم های آبیاری با راندمان بالا مثل آبیاری قطره ای سوق داده است. در طراحی آبیاری قطره ای زیر سطحی برای گیاهان ردیفی، شکل و ابعاد پیاز رطوبتی عامل اصلی در تعیین عمق نصب لاترال ها و فاصله لاترالها و قطره چکانها از یکدیگر می باشد. به همین دلیل مدلهای زیادی ارایه شده که با داشتن مشخصه های هیدرولیکی خاک، دبی خروجی و حجم آب خارج شده بتوانند تخمین قابل قبولی از شکل پیاز رطوبتی ارایه دهند. در این مقاله از روش آنالیز ابعادی ارایه شده توسط سینگ و همکارن (2006) به دلیل سادگی و تعداد پارامترهای مورد نیاز کمتر مورد استفاده قرار گرفت. مقادیر اندازه گیری شده شکل پیاز رطوبتی در یک سیستم آبیاری قطره ای زیر سطحی Z-, Z+, W) به ترتیب، عرض خیس شده، عمق خیس شده در پایین قطره چکان و عمق خیس شده در بالای قطره چکان) در یک خاک لوم رسی با عمق نصب قطره چکان در 30cm زیر سطح خاک با نتایج مدل مورد مقایسه قرار گرفت. همبستگی خوبی بین مقادیر اندازه گیری شده و خروجی مدل (0.97 و 0.99، R2=0.97 به ترتیب برای عرض خیس شده، عمق خیس شده در پایین قطره چکان و عمق خیس شده در بالای قطره چکان) بدست آمد.

هیات بین دول تغییر اقلیم (IPCC) اعلام کرده است که دمای سطح زمین در طول قرن گذشته افزایش یافته و پیش بینی نموده که این روند برای قرن فعلی نیز حفظ خواهد شد. متاسفانه بررسی های اولیه نشان می دهد که پدیده تغییرات اقلیم اثرات منفی بر موقعیت مکانی کشور ما داشته باشد. لذا توجه بیشتر بر این پدیده کاملا ضروری به نظر می رسد. تحقیق حاضر تلاشی است تا تاثیر تغییرات اقلیم را بر دریاچه ارومیه به عنوان بزرگترین دریاچه داخلی کشور، بررسی نماید. بدین منظور ابتدا، نوسانات گذشته تراز دریاچه با استفاده از تکنیک شبکه های عصبی مصنوعی و اطلاعات دبی، تبخیر و بارندگی شبیه سازی شد. سپس با استفاده از مدل HadCM3 که از مدلهای معتبر گردش عمومی جو با AOGCM است. داده های دما، تبخیر و باران برای دوره 2099-2006 شبیه سازی شد. در ادامه با استفاده از مدل طراحی شده و داده های تغییرات اقلیم، تغییرات ممکن تراز سطح آب دریاچه بواسطه این پدیده در دوره آتی ارزیابی شد. در نهایت منحنی های ریسک تراز دریاچه در عمرهای مفید 10، 20، 50 و 100 ساله ترسیم و با شرایط فعلی مقایسه گردید. نتایج حاکی از آن است که تغییرات اقلیم نقش موثری در کاهش تراز دریاچه در سالهای آینده خواهد داشت. در حالیکه میانگین ماهانه تراز دریاچه در دوره 1971 لغایت 2001، 1276.21 متر از سطح دریا بوده است، این مقدار به میزان 1.73 متر تحت سناریوی A2 و 0.63 متر تحت سناریوی B2 در دوره آتی تنزل پیدا خواهد کرد. همچنین ریسک مواجهه با شرایط حدی کاهش تراز آب، افزایش خواهد یافت.

به منظور بررسی اثرات آبیاری تکمیلی و تراکم کاشت بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی خصوصیات کیفی نخود فرنگی لاین پیشرفته اسپرینگ 2، آزمایشی در سال زراعی 85-1384 در شهرستان نهاوند به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. فاکتور آبیاری شامل آبیاری در مرحله کاشت، آبیاری در مرحله 50 درصد گلدهی، آبیاری در مرحله پر شدن غلاف ها و شاهد بدون آبیاری به کرت های اصلی و فاکتور تراکم کاشت شامل تراکم های 17، 22، 33 و 67 بوته در مترمربع به کرت های فرعی اختصاص داده شد. آبیاری تکمیلی باعث افزایش عملکرد دانه به مقدار 678.67 کیلوگرم در هکتار، عملکرد بیولوژیک به مقدار 303 کیلوگرم در هکتار، تعداد دانه در بوته (16 دانه در بوته)، وزن صد دانه به میزان 7 گرم و شاخص برداشت به میزان 14 درصد شد. آبیاری تکمیلی باعث کاهش درصد پروتئین دانه گردید. با افزایش تراکم کاشت، تعداد غلاف در بوته و تعداد دانه در بوته به طور معنی داری کاهش یافت. بیشترین عملکرد بیولوژیک (5774 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه (2096.93 کیلوگرم در هکتار) در تراکم 67 بوته در مترمربع به دست آمد.

کاهش اثرات آفلاتوکسیکوزیس در جوجه های گوشتی از طریق افزودن ساکارومایسس سرویسیه به جیره مورد آزمایش قرار گرفت. مخمر به مقدار یک گرم در کیلوگرم جیره به منظور ارزیابی کاهش اثرات منفی 1 و 2 میلی گرم در کیلوگرم جیره آفلاتوکسین بر روی جوجه های گوشتی از سن 1 تا 42 روزگی اضافه گردید. چهار صد و هشتاد قطعه جوجه گوشتی نر (سویه راس- 308) در قالب طرح کاملا تصادفی با شش جیره آزمایشی (1- شاهد (جیره پایه)؛ 2- جیره پایه + ساکارومایسس سرویسیه (1 گرم در کیلوگرم)؛ 3- جیره پایه + آفلاتوکسین (1 میلی گرم در کیلوگرم)؛ 4- جیره پایه + آفلاتوکسین (1 میلی گرم در کیلوگرم) + ساکارومایسس سرویسیه (1 گرم در کیلوگرم)؛ 5- جیره پایه + آفلاتوکسین (2 میلی گرم در کیلوگرم)؛ 6- جیره پایه + آفلاتوکسین (2 میلی گرم در کیلوگرم) + ساکارومایسس سرویسیه (1 گرم در کیلوگرم)؛ هر یک شامل چهار تکرار (20 قطعه در هر تکرار) قرار گرفتند. نتایج نشان داد در مقایسه با گروه شاهد تغذیه با جیره های غذایی حاوی آفلاتوکسین موجب کاهش معنی دار وزن بدن و خوراک مصرفی و بازده مصرف خوراکی می گردد. در مقایسه با شاهد، مقادیر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در اثر افزودن مخمر به جیره های حاوی آفلاتوکسین کاهش معنی داری نداشت. غلظت کلسترول، پروتئین تام و آلبومین در گروه حاوی آفلاتوکسین کاهش معنی داری داشت (P<0.05). در مقایسه با جوجه های گروه شاهد تغذیه جوجه های گوشتی با جیره های حاوی ساکارومایس سرویسیه و آفلاتوکسین (جیره 4 و 6) تغییر معنی داری در غلظت کلسترول، پروتئین تام و آلبومین ایجاد نکرد. از میان آنزیم های سرم غلظت لاکتات دهیدروژناز (LDH) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) تحت تاثیر آفلاتوکسین افزایش معنی داری داشت (P<0.05). در حالی که غلظت آنزیم آلکالین فسفاتاز در جیره حاوی آفلاتوکسین کاهش یافت (P<0.05). افزودن ساکارومایسس سرویسیه به جیره آلوده به آفلاتوکسین تغییر معنی داری در غلظت آنزیم ها نسبت به گروه شاهد ایجاد نکرد. این نتایج پیشنهاد می کند که ساکارومایسس سرویسیه اثرات سوء آفلاتوکسین را کاهش داده و در حل مشکل آفلاتوکسیکوزیس در طیور بایستی مفید باشد.

به منظور اصلاح انگور برای یافتن ارقام برتر برای مصارف تازه خوری و کشمشی، ارقام بیدانه عسکری، یاقوتی، بیدانه سفید و بیدانه قرمز به عنوان والدهای پدری و ارقام موسکات هامبورگ، قزل اوزوم، دیزماری، رجبی سفید، علی بابا، الحقی قرمز و تبرزه به عنوان والدهای مادری انتخاب شدند. از مجموع 1400 نتاج بدست آمده، 381 نتایج حاصل 26 تلاقی در طی دو سال 1385 و 1386 مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ارزیابی نتاج از هر بوته سه خوشه به طور تصادفی انتخاب و صفات مربوط به خوشه برای آنها ثبت شد. از هر خوشه پنج حبه به تصادف انتخاب و صفات مربوط برای آنها ثبت شد. برای ارزیابی صفت استنوسپرمی از هر خوشه 10 حبه بزرگ انتخاب شد. نتایج بدست آمده بر اساس متوسط وزن تر یک بذر یا شبه بذر به چهار کلاس کاملا بیدانه، تا حدی بیدانه، تا حدی دانه دار و کاملا دانه دار تقسیم شدند. برخی از نتاج بیدانه دارای صفات مطلوبی از جمله بزرگ بودن حبه ها، گوشتی بودن حبه ها، زودرسی، استحکام خوب حبه به خوشه و تراکم کمتر حبه ها در خوشه بودند که در صفات مذکور نسبت به ارقام بیدانه موجود شناخته در ایران برتری بارزی داشتند. در بین کل نتاج ارزیابی شده، ژنوتیپ های I21، B98، 173، K67، L125، L127، S55 ،S52، R84، R80، k93، A119 و B96 در کلاس کاملا بیدانه قرار گرفتند. همچنین برخی از ژنوتیپ های نسبتا بیدانه تا کاملا دانه دار از جمله B95، S26، J38، N81، L131 و N84 دارای صفات مطلوبی از جمله بیدانگی نسبی و بزرگی حبه بودند که باید مورد توجه قرار گیرند.