تحقیقات مالی
سال:1394 | دوره:17 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

در این مقاله مدل قیمت گذاری بین دوره ای، دارایی های سرمایه ای در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شده است. همبستگی بین بازده پورتفولیوها و بازده بازار با اجرای روش همبستگی های شرطی پویا تخمین زده شد و بتا که در مدل بین دوره ای، ضریب ریسک گریزی محسوب می شود و در طول زمان تغییر می کند، به کمک روش کالمن فیلتر برآورد شد. یافته های پژوهش، ضرایب ریسک گریزی نسبی را در مدل قیمت گذاری بین دوره ای دارایی های سرمایه ای بین 0.013 و 0.28 (متوسط 0.20) نشان می دهد که با توجه به بی معنا بودن عرض از مبدا در اکثر معادلات، می توان گفت در بورس اوراق بهادار تهران، مدل قیمت گذاری بین دوره ای دارایی های سرمایه ای برقرار است. همچنین دارایی هایی که با تلاطم شرطی بازار همبستگی زیادی دارند، در دوره بعد از بازده انتظاری کمتری برخوردارند. به بیانی، ریسک تلاطم بازار بر بازده انتظاری چنین دارایی هایی اثر منفی می گذارد. دارایی هایی که با رشد قیمت ارز همبستگی زیادی دارند، پاداش ریسک مثبتی اضافه بر پاداش ریسک بازار کسب می کنند، بنابراین در دوره مبادلاتی بعد، بازده انتظاری بیشتری به دست می آورند.

در این پژوهش با استفاده از مدل خودرگرسیون برداری و مقیاس عملکرد هفتگی پرتفوی گرینبلت و تیتمن، الگوهای معاملاتی و اجزای تشکیل دهنده عملکرد معاملاتی سرمایه گذاران حقیقی و حقوقی در بورس اوراق بهادار تهران در سال های 1387 تا 1391 بررسی شده است. نتایج نشان داد در مجموع سرمایه گذاران حقیقی رفتاری جمعی دارند، اما سرمایه گذاران حقوقی راهبرد معاملاتی معکوس را در پیش می گیرند. با وجود این، شواهدی در اتخاذ راهبرد مومنتوم از سوی سرمایه گذاران حقیقی و حقوقی به دست نیامد. سرمایه گذاران حقوقی با اتخاذ راهبرد معکوس، در اغلب فواصل معاملاتی، عملکرد معاملاتی بهتری داشتند و بخش شایان توجهی از بازده به دلیل زمان بندی معاملاتی مناسب بوده است، اگرچه انتخاب سهام نامناسب، بخشی از بازده آنها را تحت الشعاع قرار داد. در مقابل، برای سرمایه گذاران حقیقی با وجود عملکرد مناسب از بعد انتخاب سهام، بخشی از بازده عملکرد معاملاتی به دلیل زمان بندی معاملاتی نامناسب، خنثی شده است.

هدف این پژوهش بررسی تاثیر برخی سازوکارهای راهبری شرکتی (ساختار هیات مدیره و ساختار مالکیت) و متغیرهای مالی (سطح بدهی، اندازه شرکت) بر تجدید ارائه صورت های مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای این منظور، اطلاعات 48 شرکت با بیشترین تجدید ارائه صورت های مالی و 46 شرکت (گروه کنترل) با کمترین تجدید ارائه صورت های مالی جمع آوری شده است. تجزیه وتحلیل اطلاعات از طریق آزمون t-test، همبستگی (کندال و اسپیرمن) و ایجاد مدل رگرسیون لجستیک انجام گرفته است. نتایج نشان می دهد بین دوگانگی وظیفه مدیرعامل و تجدید ارائه صورت های مالی رابطه مثبتی وجود دارد، بین اندازه هیات مدیره و تجدید ارائه صورت های مالی رابطه مثبتی برقرار است و از میان متغیرهای مالی، سطح بدهی با تجدید ارائه صورت های مالی رابطه مثبتی دارد.

شرکت های مالی همواره در معرض خطرهای ناشی از ریسک قرار دارند. در چند سال گذشته بنا به دلایلی، اندازه گیری ارزش در معرض ریسک (VaR) ، از اهمیت روزافزونی برای شرکت های مالی برخوردار شده است. این پژوهش از بین معیارهای متعدد ریسک، معیار VaR را با رویکرد جدیدی برای محاسبه ریسک بازارها ارائه می کند. رویکردهای معمول اندازه گیری ریسک به دلیل ماهیت پیچیده، غیرخطی و در حال تغییر ریسک، از قدرت توضیحی ضعیف و عملکرد محدودی برخوردارند. بنابراین پژوهش پیش رو، پارادایم شبه پارامتریکی جدیدی با ترکیب آنالیز موجک و مدل های GARCH پیشنهاد کرده است که با استفاده از آنالیز موجک به بررسی خواص چندمقیاسی داده ها می پردازد. نتایج تجربی حاکی از برتری روش پیشنهادی این مقاله نسبت به رویکردهای سنتی است، به طوری که این روش، تخمین هایی با درجه اطمینان و صحت بیشتری از ارزش در معرض ریسک را به دست می دهد.

هدف از این پژوهش، بررسی انحراف مقطعی در عدم تقارن زمانی جریان نقد و تاثیر آن بر محافظه کاری شرطی است. در این پژوهش با استفاده از داده های 120 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال های 1384 تا 1390، به بررسی این موضوع پرداخته شد. الگوی رگرسیون پژوهش با استفاده از روش داده های تابلویی با رویکرد اثرهای ثابت، بررسی و آزمون شد. متداول ترین معیار محافظه کاری شرطی در حسابداری، عدم تقارن زمانی در شناسایی سودها و زیان ها است. این معیار، ترکیبی از عدم تقارن زمانی اقلام تعهدی و جریان های نقد عملیاتی است. با توجه به اینکه عدم تقارن جریان های نقد عملیاتی به دامنه شناسایی سودها و زیان ها تعلق ندارد، موجب انحراف در آزمون محافظه­کاری می شود. در این پژوهش با توجه به اخبار بد و خوب، نشان داده شد عدم تقارن جریان­های نقد عملیاتی به طور مقطعی با متغیرهای چرخه عمر شرکت (اندازه، عمر، رشد و مخارج سرمایه­ای) تفاوت دارد. نتایج نشان می­دهد در مراحل اولیه چرخه عمر شرکت، محافظه­کاری بیشتر است.

یکی از عوامل مهم در تصمیم های سرمایه گذاران، رویدادهای ناگهانی اقتصادی و سیاسی است که در زمان خریدوفروش سهام بر تصمیم گیری تاثیر می گذارد و قیمت سهام را در جهت مطلوب یا نامطلوب تغییر می دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی واکنش سرمایه گذاران نسبت به رویدادهای ناگهانی در بورس اوراق بهادار تهران است. برای دستیابی به این هدف، به مثابه نمونه ای از رفتار سرمایه گذاران، بازده روزانه از سال های 1386- 1391 بر اساس فرضیه اطلاعات مبهم بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد با وقوع رویدادهای ناگهانی، نوسان های بازده افزایش می­یابد. همچنین بر اساس نتایج پژوهش، درباره اخبار مطلوب واکنش سرمایه گذاران منطبق بر پیش­بینی فرضیه اطلاعات مبهم است، به این معنا که بازده های غیرعادی سهام طی دوره بعد از ورود اطلاعات، مطلوب مثبت است، ولی درباره اخبار نامطلوب این فرضیه صدق نمی کند. به بیانی، رفتار بعد از اخبار خوب پیرو فرضیه اطلاعات مبهم است، اما بعد از اخبار بد از این فرضیه پیروی نمی کند. همچنین برای هردو حالت رویداد مطلوب و نامطلوب، تعدیل قیمت سهام رو به پایین بوده است.

در فرایند اوراق بهادارسازی، بانی با فروش وام به سرمایه گذاران ریسک پذیر، می تواند ریسک وام های رهنی را به آنها تخصیص دهد. در این صورت ممکن است بانی انگیزه ای برای غربال قرض­گیرندگان نداشته باشد، بنابراین مشکل مخاطره اخلاقی به وجود می آید. این نوشتار در قالب رابطه کارفرما ـ کارگزار، این نوع مساله عاملیت را بررسی می کند، بدین صورت که سرمایه گذار برای کاهش عدم تقارن اطلاعات از برنامه جبران برای ایجاد انگیزه به بانی استفاده می کند و به استنباط ابعاد مختلف تلاش انجام گرفته، از قاعده بیز کمک می گیرد و اعتقادهای پسین مشترک خود از مشاهدات وضعیت اعتباری ادغام وام ها و ابعاد مختلف تلاش را در مساله طراحی قرارداد لحاظ می کند. نتایج نشان می دهد شکل قرارداد بهینه، تابعی از محتوای اطلاعاتی مشاهده های سرمایه گذار و اطلاعات استنباط شده است و حاکی از آن است که استفاده از اطلاعات اضافی از فرصت طلبی های بانی جلوگیری می کند و بانی به احتمال بیشتر وظایف تعیین شده را هنگام اعطای وام به متقاضیان انجام می­دهد.

مساله بهینه سازی مارکویتز و تعیین مرز کارای سرمایه گذاری، هنگامی­که وضعیت و محدودیت های دنیای واقعی در نظر گرفته شود، به سادگی با استفاده از شیوه های دقیق ریاضی، مانند برنامه­ریزی درجه دوم، حل نمی شود. از سوی دیگر، اغلب مدیران ترجیح می دهند به جای مدیریت سبد بسیار بزرگ، سبد کوچکی از دارایی ها را اداره کنند. این مساله را می توان به محدودیت های کاردینال، یعنی محدودیت های حداقل و حداکثر تعداد دارایی های سبد تشبیه کرد. پژوهش پیش رو با بهره مندی از الگوریتم فرا ابتکاری تبرید شبیه سازی شده، به حل مساله بهینه سازی سبد با محدودیت های کاردینال پرداخته است. بدین منظور با استفاده از اطلاعات سهام پنجاه شرکت فعال تر در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی اول فروردین 1389 تا پایان فروردین 1391، مرز کارای سبدهای مختلف 10 تا 50 سهمی ترسیم شده است. نتایج پژوهش موفقیت الگوریتم تبرید شبیه سازی شده را در حل مساله فوق نشان می دهد. همچنین با انتخاب درست سهام و تعیین وزن های مناسب از آن، می توان سبد های کوچک تری که عملکرد مناسب تری دارند، انتخاب کرد.

هدف این مقاله بررسی اثرهای ساختار هیات مدیره بر محدودیت در تامین مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. به همین منظور، از شاخص کپلن و زینگالس (KZ) بومی­شده برای شاخص محدودیت در تامین مالی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از 56 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران (392 سال ـ شرکت) طی دوره زمانی 1385 تا 1391 است. آزمون فرضیه های پژوهش به کمک تحلیل آماری رگرسیون لجستیک چندمتغیره به اجرا درآمد. نتایج آزمون آماری فرضیه های پژوهش، رابطه معناداری بین ساختار هیات مدیره (استقلال، اندازه، مدرک تحصیلی، تغییر در اعضا و یکسانی مدیر عامل و رییس هیات مدیره) با محدودیت در تامین مالی، گزارش نداد. همچنین، نتایج پژوهش در خصوص متغیرهای کنترلی نشان داد بین اندازه شرکت­ها و محدودیت در تامین مالی آنها رابطه منفی معناداری وجود دارد، در حالی که بین عمر شرکت­ها و محدودیت در تامین مالی آنها رابطه مثبت معناداری برقرار است.