مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1397 | دوره:26 | شماره:5 |تعداد مقالات:9

: مقدمه اختلال خواب یکی از مهم ترین مشکلات بیماران دیابتی است. رایج ترین روش درمان اختلال های خواب دارودرمانی است. لذا انجام مداخله ای بدون عارضه برای رفع این اختلال اهمیت دارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ماساژ بازتابی کف پا بر کیفیت خواب زنان مبتلا به دیابت شیرین نوع دو در شهر اراک در سال 1396 است. : روش کار مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی ساده است که در مورد 54 زن مبتلا به دیابت شیرین نوع دو انجام شد. بیماران با روش تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. قبل از مداخله پرسش نامه کیفیت خواب پیتزبورگ برای هردو گروه تکمیل شد. در گروه مداخله، ماساژ بازتابی کف پا به مدت 8 جلسه انجام شد. پس از آن مجددا پرسش نامه کیفیت خواب برای بیماران هر دو گروه تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون های من ویتنی، کای دو و T زوجی تجزیه وتحلیل شدند. : یافته ها ماساژ بازتابی کف پا بهبودی در کیفیت خواب را در گروه مداخله نشان داد (0/001 > P)، ولی در گروه کنترل تفاوت معنی داری از نظر کیفیت خواب مشاهده نشد (0/05 < P). : نتیجه گیری ماساژ بازتابی کف پا موجب بهبود کیفیت خواب زنان مبتلا به دیابت شیرین نوع دو می شود. از ماساژ بازتابی کف پا می توان به عنوان مداخله موثری در بهبود کیفیت خواب این زنان استفاده کرد.

: مقدمه پرستاران بخش های ویژه به دلیل انجام فعالیت هایی ازجمله جابه جا کردن بیمار و بلند کردن اجسام سنگین حین مراقبت های پرستاری، با خطر بروز اختلال های اسکلتی عضلانی روبه رو هستند. لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش اصلاح وضعیت بدن بر درد اختلال های اسکلتی عضلانی در پرستاران انجام شد. : روش کار این مطالعه نیمه تجربی دوگروهی، به صورت پیش آزمون-پس آزمون، با مشارکت 101 پرستار شاغل در بخش های ویژه در سال 1396 انجام شد. نمونه گیری طی دو مرحله انجام شد. در مرحله اول از بین چهار مرکز آموزشی درمانی دو مرکز به طور تصادفی ساده انتخاب شد. قبل از آزمون هردو گروه پرسش نامه نوردیک 25سوالی را تکمیل کردند. سپس برای افراد گروه آزمون چهار جلسه آموزشی 60 دقیقه ای در طول چهار هفته برگزار شد. سه ماه بعد از آموزش، مجددا داده ها جمع آوری شدند و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 24 و با کمک آزمون ویلکاکسون، آنالیز کوواریانس، رگرسیون تجزیه وتحلیل شدند. : یافته ها در گروه آزمون بیشتر پرستاران (90 درصد) زن، متاهل (72 درصد)، دارای مدرک کارشناسی و بالاتر (94 درصد) بودند و برنامه ورزشی منظم نداشتند. بر اساس پرسش نامه نوردیک بالاترین فراوانی درد قبل از آموزش، در گروه آزمون به ترتیب در ناحیه کمر (77/3درصد)، پشت (46/5درصد) و سر و گردن (45/5درصد) بود که بعد از آموزش به طور معنی داری به ترتیب به 41 درصد، 17/9درصد و 20 درصد کاهش یافت (0/05

: مقدمه از آنجا که مداخلات درمانی به طور کامل نتوانسته جوابگوی مشکلات پیش روی بیماران مبتلا به سرطان باشد، مشاوره با رویکرد معنویت و نقش مهم پرستاران در حمایت روحی روانی از بیماران مبتلا به سرطان مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر مشاوره معنوی بر رضایت از زندگی در بیماران سرطانی است. : روش کار این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و همراه با گروه کنترل است. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه دوقسمتی مشخصات دموگرافیک و مقیاس رضایت از زندگی Diener است. تعداد 76 بیمار مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی شهرستان ارومیه به صورت هدفمند انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. بیماران گروه کنترل مراقبت های معمول بیمارستانی و بیماران گروه مداخله 10 جلسه مشاوره معنوی دریافت کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری توصیفی و آزمون تی تجزیه وتحلیل شد. : یافته ها میانگین و انحراف معیار رضایت از زندگی قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله به ترتیب 3/33± 18/92 و 2/77 ± 23/66و در گروه کنترل 2/88 ± 19/53و 2/78± 19/55به دست آمد. براساس نتایج، میزان رضایت از زندگی بیماران قبل و بعد از مداخله فقط در گروه مداخله تفاوت معناداری داشت (0/05>P). آزمون تی گروه های مستقل نشان داد میانگین میزان رضایت از زندگی بین گروه مداخله و کنترل بعد از مداخله معنی دار بوده است (0/05>P). : نتیجه گیری براساس نتایج این مطالعه، مشاوره معنوی بر رضایت از زندگی بیماران مبتلا به سرطان موثر است. بهتر است پرستاران در برخورد با نیازهای معنوی بیماران، به آنها کمک کنند تا از منابع حمایتی این حوزه برخوردار شوند.

: مقدمه سندرم پیش از قاعدگی بسیار شایع است و بر زندگی دختران تاثیرات منفی دارد. مصرف طولانی مدت دارو، برای تخفیف علائم و عوارض این سندرم، می تواند مشکل ساز باشد. در این پژوهش سعی شده با استفاده از مشاوره گروهی شدت علائم سندرم کاهش داده شود. : روش کار جامعه مورد بررسی دختران 17-15ساله دبیرستانی شهر همدان در سال 1395 بودند. ابزار پژوهش دو پرسش نامه خصوصیات دموگرافیک و 1PSST بود. از میان 215 دانش آموز شرکت کننده، 120 نفر سندرم پیش از قاعدگی متوسط تا شدید داشتند که به دو گروه 60 نفره آزمون و کنترل تقسیم شدند و در سه جلسه مشاوره گروهی با مضامین ارتقای خودآگاهی درباره سندرم شرکت کردند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و آزمون های تی مستقل و زوجی تجزیه وتحلیل شد. سطح معنی داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. : یافته ها میانگین شدت سندرم پیش از قاعدگی، قبل از جلسات مشاوره در هر دو گروه یکسان بود و از نظر آماری اختلاف معنی داری با هم نداشت (0/87=P)، اما پس از پایان مشاوره کاهش معنی داری در میانگین شدت سندرم در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (0/001>P). : نتیجه گیری نتایج نشان داد مشاوره در زمینه سندرم پیش از قاعدگی می تواند نقش موثری در کاهش شدت علائم داشته باشد.

: مقدمه سالمندی دوره بسیار مهمی از زندگی است که طی آن فرد با تهدیدات و بیماری های مزمنی روبه رو است. این امر کیفیت زندگی سالمند را در معرض آسیب قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه و بررسی رابطه معنای زندگی و عزت نفس با کیفیت زندگی در سالمندان ساکن منزل و مقیم سرای سالمندان است. : روش کار پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی است که درباره نمونه ای 120 نفری از سالمندان زن و مرد ساکن شهر خرم آباد در سال 97-96 انجام شد، شامل 60 نفر سالمند ساکن منزل به روش تصادفی خوشه ای و 60 نفر سالمند مقیم سرای سالمندان که به روش تصادفی نظام دار (براساس شماره پرونده) انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های معنای زندگی Steger و همکاران (2006)، عزت نفس روزنبرگ (1965) و کیفیت زندگی ویر و شربون (1992) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام و تی گروه های مستقل تجزیه وتحلیل شدند. : یافته ها نتایج این پژوهش نشان داد بین معنای زندگی (t= 6/68، 0/001>P)، عزت نفس (t =5/02، 0/001>P) و کیفیت زندگی (t =3/09، 0/01>P) در میان سالمندان ساکن منزل و سالمندان مقیم سرای سالمندان تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نیز نشان داد متغیرهای معنای زندگی و عزت نفس با هم 25 درصد از واریانس کیفیت زندگی را پیش بینی می کنند. : نتیجه گیری با توجه به نتایج پژوهش حاضر، ضروری به نظر می رسد با تدوین، برنامه ریزی و ارائه خط مشی مناسب، زمینه لازم برای بهبود و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان به ویژه در سرای سالمندان فراهم شود.

مقدمه: بستری شدن کودک در بیمارستان یکی از دلایل اصلی تنش و اضطراب والدین است. با توجه به اهمیت مراقبت خانواده محور، حمایت پرستاران از والدین و درک نیازهای آنها برای تامین و برآورده کردن آن نیازها امری ضروری به شمار می آید. این مطالعه با هدف تعیین نقش حمایت پرستاری در تامین نیازهای مادران کودکان بستری شده انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر مطالعه توصیفی-مقطعی است. 250 نفر از مادران کودکان بستری شده در بخش کودکان مرکز آموزشی درمانی بعثت همدان در پاییز سال 1396 به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه های «حمایت پرستار از والدین» و «نیازهای والدین کودکان» و همچنین پرسش نامه «مشخصات دموگرافیک» جمع آوری و با نرم افزار SPSS نسخه 16 با آزمون های توصیفی و آنالیز ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره کل نیازها 6/10± 9/38 بود و حداکثر نمره مربوط به اعتماد متقابل (2/8± 9/0) و حداقل آن مربوط به حمایت، راهنمایی و مشاوره (2/1 ± 5/1) بود. حمایت کلی دریافت شده مادران از پرستاران 16/2± 68/3بود و بیشترین حمایت مربوط به اعتمادبه نفس (3/5 ± 14/4) و کمترین حمایت در حوزه عاطفی (2/8 ± 8/2) بود. بین حمایت پرستار از والدین و نمره کل نیازهای مادران ارتباط معنی دار مثبت وجود داشت (P <0/001>، 0/483=rs) نتیجه گیری: با توجه به کم بودن میانگین و انحراف معیار برخی حیطه های حمایت پرستاران از والدین و برآورده شدن نیازهای والدین، برنامه ریزی برای مراقبت خانواده محور پرستاران و حمایت آنها از والدین برای برآورده کردن نیازها و به دنبال آن، بهبود کیفیت مراقبت از کودک ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: زنان بیش از یک سوم عمر خود را در دوران یائسگی و وضعیت کمبود استروژن می گذرانند. این تغییرات نورواندوکرین با از بین رفتن قدرت باروری و عملکرد قاعدگی، بر احساس زن از سلامت جسمی و روانی خود تاثیر می گذارد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط اضطراب، استرس و افسردگی با تجارب زنان در یائسگی انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر پژوهشی توصیفی همبستگی است که در مورد 250 نفر از زنان یائسه شهر مشهد، که مشخصات واحد پژوهش را داشتند، انجام شد. روش نمونه گیری سهمیه ای و در دسترس بود. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه دموگرافیک، DASS21 و سنجش تجارب زنان در یائسگی بود. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون در سطح معنی داری 0/05 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: میانگین سن یائسگی نمونه ها 4/56 ± 48 سال بود. میانگین و انحراف معیار نمره اضطراب، استرس و افسردگی در زنان یائسه مورد مطالعه به ترتیب 4/8 ± 5/43، 4/63± 7/07، 4/33 ± 5/35 بود. نمره کلی تجارب یائسگی در زنان 33/5درصد بود. همبستگی پیرسون ارتباط مستقیم و معنی داری بین نمره افسردگی، اضطراب و استرس با تجارب زنان در یائسگی نشان داد (P<0/001، 0/68=r). نتیجه گیری: نتایج مطالعات حاضر نشان داد با افزایش نمره افسردگی، اضطراب و استرس، نمره تجارب زنان در یائسگی افزایش می یابد. لذا این تغییرات نیازمند اجرای برنامه های مشاوره ای و حمایتی است تا با تغییرات روانی عاطفی دوران یائسگی سازگاری بیشتری حاصل شود.

مقدمه: پیوند کلیه در مرحله نهایی نارسایی کلیه بهترین درمان است. کیفیت زندگی عاملی مهم در بقای پیوند کلیه است و بیماران برای ارتقای سطح کیفیت زندگی به حمایت اجتماعی نیاز دارند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین همبستگی کیفیت زندگی با حمایت اجتماعی در بیماران پیوند کلیه است. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی از نوع همبستگی است که در مورد 166 نفر از بیماران پیوند کلیه مراجعه کننده به درمانگاه پیوند کلیه مرکز آموزشی درمانی شهید بهشتی همدان در زمستان سال 95 به صورت نمونه گیری در دسترس انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه های مشخصات دموگرافیک، کیفیت زندگی (Lapazis (KTQ-25) و حمایت اجتماعی واکس در حضور پژوهشگر تکمیل شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون های آماری کلموگروف اسمیرنف، من ویتنی، کروسکال والیس و ناپارامتری اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمره کل کیفیت زندگی بیماران پیوند کلیه 99/0 ± 64/2 است. بیشترین میانگین نمره (3/67) در حیطه علائم جسمی دیده شد و 80/7 درصد از بیماران کیفیت زندگی متوسط داشتند. همچنین میانگین نمره کل حمایت اجتماعی 7/58 ± 69/91بود که بیشترین میانگین نمره در حیطه خانواده (25/61) است و 57/2درصد از بیماران در سطح حمایت اجتماعی خوب بودند. بین میانگین نمرات حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی ارتباط مستقیم و معناداری دیده شد (P <0/05، 0/371 = r). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، بیماران با سطح حمایت اجتماعی بالاتر، از کیفیت زندگی بهتری برخوردارند. بنابراین لازم است به نقش خانواده ها در افزایش کیفیت زندگی بیماران و به تبع آن ارتقای سلامتی آنان توجه ویژه شود. ازاین رو پرسنل بهداشتی و درمانی می توانند با بررسی نیازهای حمایتی بیماران از نظر کیفیت و کمیت و با بسیج منابع حمایتی موجود در جامعه و مشارکت خانواده به عنوان روشی کم هزینه و موثر در جهت بهبودی کیفیت زندگی بیماران گام بردارند.