مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1395 | دوره:24 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: بسیاری از کودکان بیمار، دارای علایم و نشانه هایی هستند که بعضی از این علایم، نشانه خطر می باشند و نیاز است مادر به عنوان اولین مراقب کودک در برخورد کارامد با نشانه های خطر توانمند گردد. لذا پژوهش حاضر با هدف تع یین تاثیر آموزش بر خودکارآمدی مادران در خصوص نشانه های خطر در کودکان کمتر از پنج سال انجام شد.روش کار: این مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی 116 مادر دارای کودک کمتر از پنج سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک به صورت چند مرحله ای از 6 مرکز بهداشتی انتخاب و با تکمیل پرسشنامه محقق ساخته )که پایایی و روایی آن سنجیده شد( همراه با مصاحبه انجام شد. مداخله آموزشی در گروه آزمون طی دو جلسه آموزشی اجرا گردید. پس آزمون از طریق تکمیل مجدد پرسشنامه ها، سه ماه بعد از مداخله آموزشی بررسی و در نهایت با استفاده از نرم افزار س Spss تجزیه و تحلیل داده ها انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین نمره خودکارآمدی مادران در گروه آزمون و کنترل قبل از مداخله تفاوت معنی داری مشاهد نگردید (p>0.05) اما بعد از مداخله در دو گروه تفاوت معنی داری داشتند (p<0.001) که البته این اختاف در گروه مداخله سه برابر گروه شاهد بود.نتیجه گیری: مداخله آموزشی مبتنی بر نیازسنجی اولیه در بهبود خودکارآمدی مادران در خصوص نشانه های خطر در کودکان موثر بود و می تواند برای طراحی برنامه های آموزشی مفید باشد.

مقدمه: شروع سریع عملیات احیای قلبی- ریوی پایه توسط گروه های امدادرسان درحوادث به عنوان یک عامل تعیین کننده در افزایش میزان بقا مصدومین شناخته شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه آموزش احیای قلبی ریوی پایه به دو روش عملی با مولاژ و نمایش فیلم برآگاهی و عملکرد گروه های امداد رسان انجام شد. روش کار: این مطالعه تجربی دو گروهی با طرح قبل و بعد، بر روی 72 نفر گروه های امدادرسان (امداد گران هلال احمر و آتش نشانان) شهر همدان صورت گرفت. نمونه ها بصورت تصادفی ساده در دو سازمان انتخاب و به دو گروه 36 نفری (A و B) تقسیم شدند. قبل از مداخله، آگاهی و عملکرد واحدهای مورد پژوهش به وسیله پرسشنامه آگاهی و چک لیست عملکرد سنجیده شد. مداخله بصورت برگزاری دوره آموزش نظری و عملی برای گروه A (مولاژ) در گروه های 6 نفری و در گروه B (فیلم) آموزش بصورت یک فیلم در قالب لوح فشرده با همان محتوا، انجام گرفت. بعد از 7 روز آگاهی و عملکرد مورد سنجش قرار گرفت. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدیافته ها: اختلاف آماری معناداری در آگاهی و عملکرد، بین قبل و بعد از آموزش در هر دو گروه وجود داشت (P<0.05)، اما در مقایسه، دو گروه ( A و B) از نظر میزان آگاهی و عملکرد با یکدیگر اختلاف معناداری مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه گرچه هر دو روش به یک میزان موثر بود و لیکن آموزش به روش فیلم به واسطه داشتن مزایایی چون استفاده از وقت آزاد، عدم نیاز به کلاس، کاربرد آسان و مقرون به صرفه بودن توصیه می گردد.

مقدمه: اختلالات خواب در دوران نوجوانی شایع است زیرا تغییرات بیولوژیکی، روان شناختی و اجتماعی که در این دوران پدید می آید با کیفیت پایین خواب همراه است. از طرفی آرام سازی عضلات، به آرامش ذهن منجر می شود؛ زیرا از تولید افکار منفی جلوگیری کرده و اثرات افزایش فشار عضلانی بر بدن را خنثی می کند. لذا مطالعه حاضر، با هدف تعیین تاثیر آرام سازی پیش رونده عضلانی بر کیفیت خواب دانش آموزان پیش دانشگاهی انجام شد.روش کار: در این کارآزمایی بالینی، 46 دانش آموز پیش دانشگاهی مدارس دولتی شهرستان ملایر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، بصورت تصادفی سیستماتیک انتخاب و در دو گروه آرام سازی پیش رونده عضلانی و کنترل قرار گرفتند. به نمونه های گروه آزمون، آرام سازی پیش رونده عضلانی آموزش داده شد و از آن ها خواسته شد تا به مدت یک ماه، روزی یک بار آرام سازی را انجام دهند. نمره کیفیت خواب کل نمونه ها با استفاده از "شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ"، در ابتدا و انتهای مداخله سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 تحلیل و از آزمون های آماری من ویتنی و ویلکاکسون استفاده شده است.یافته ها: میانگین نمره کیفیت خواب گروه کنترل بعد از یک ماه افزایش معناداری را نشان داد (P<0.001)  و میانگین نمره کیفیت خواب گروه آزمون، بعد از یک ماه انجام آرام سازی پیش رونده عضلانی، کاهش معناداری یافت (P<0.001). هچنین بعد از مداخله، تفاوت معناداری از نظر نمره کیفیت خواب بین دو گروه آزمون و کنترل مشاهده شد (P<0.001).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که آرام سازی پیش رونده عضلانی باعث افزایش کیفیت خواب دانش آموزان پیش دانشگاهی می گردد.

مقدمه: آموزش و مشاوره رفتارهای دلبستگی قبل از تولد می تواند ارتقاء دهنده ارتباط عاطفی بین مادر و نوزاد باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مشاوره در اولین بارداری بر دلبستگی مادر و جنین در سال 1394 در شهر همدان انجام شد.روش کار: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی بود. افراد نمونه 110 نفر زن نخست زا بودند که در سن حاملگی 32-30 هفته قرارداشته و به صورت تخصیص تصادفی بلوکی به دو گروه آزمون و کنترل )هر گروه 55 نفر( تقسیم شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد کرانلی برای سنجش دلبستگی مادر به جنین بود. قبل از مشاوره پرسشنامه درهر دو گروه تکمیل شد. سپس چهار جلسه مشاوره گروهی، هر هفته در طی یک ماه برای مادران گروه آزمون عاوه بر مراقبتهای روتین بارداری گذاشته شد. در حالیکه گروه کنترل فقط مراقبتهای روتین را دریافت می کردند. دو هفته پس از اتمام مشاوره، افراد در دو گروه مورد بررسی مجدد قرار گرفتند.میانگین نمرات دلبستگی مادر- جنین بین دو گروه و درون گروهها با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: میانگین نمرات دلبستگی مادر به جنین بعد از مشاوره در گروه آزمون تفاوت اماری معنی داری با گروه کنترل داشت. (P<0.001) میزان دلبستگی در گروه مورد افزایش معنی داری داشت در حالیکه در گروه شاهد تغییر معنی دار آماری مشاهده نشد.نتیجه گیری: مشاوره رفتارهای دلبستگی به مادران در طی مراقبتهای پره ناتال می تواند در جهت ارتقای ارتباط مادر- جنین موثر باشد.

مقدمه: اعتماد به نفس و خودکار آمدی، عوامل اصلی تاثیر گذار بر عملکرد صحیح، مسوولیت پذیری و ایفای نقش مادری می باشند. استفاده از استراتژی های ارتقای اعتماد به نفس و خودکار آمدی ممکن است منجر به بهبود پیامد بارداری شود. مطالعه حاضر با هدف "تعیین تاثیر شمارش حرکات جنین بر سطح اعتماد به نفس و خود کار آمدی مادر در سه ماهه سوم بارداری" انجام شد.روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 200 نفر از زنان نخست زا شرکت داشتند که بصورت در دسترس انتخاب و بصورت تخصیص تصادفی بلوکی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. افراد گروه آزمون اقدام به شمارش حرکات جنین از هفته 28 تا هفته 37 بارداری کردند و افراد گروه کنترل در این مدت از مراقبت معمول برخوردار شدند و سطح اعتماد به نفس و خود کار آمدی ماردان در دو گروه در هفته 28 و 37 بارداری مقایسه شد. داده ها با آزمون های توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمرات اعتماد به نفس مادران در هفته 28 بارداری در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت، اما در هفته 37 بارداری این میزان در گروه آزمون 23.31±4.08 و در گروه شاهد 212.29±4.60 بود و تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود داشت (P<0.001). سطح خود کار آمدی مادر نیز در هفته 28 بارداری در دو گروه از تفاوت معنی داری برخوردار نبود، اما در هفته 37 بارداری این تفاوت معنی دار بود (32.06±5.18 در مقابل 56 29.82±6.56، P=0.007).نتیجه نهایی: زنانی که در هفته های 28 تا 37 بارداری اقدام به شمارش حرکات جنین کرده بودند، اعتماد به نفس بیشتر و خودکارآمدی بهتری را نسبت به گروه کنترل گزارش کردند. استفاده از این روش ساده و مفید جهت افزایش اعتماد به نفس و خود کارآمدی مادران در دوران بارداری به تمام مراقبین بهداشتی- درمانی  پیشنهاد می گردد.

مقدمه: انتخاب شیوه رهبری مناسب توسط سرپرستاران علاوه بر بهبود عملکرد آنها میتواند افزایش رضایت شغلی پرستاران و در نتیجه تحقق اهداف سازمانی را بدنبال داشته باشد. این مطالعه تلاشی برای تعیین سبک رهبری سرپرستاران از دیدگاه پرستاران و بررسی رابطه آن با پیامد های رهبری در مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان می باشد.روش کار: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی که در سال 1394 انجام شد، جامعه پژوهش کلیه پرستاران مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان (N=950) بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای از نوع نسبتی تعداد 360 نفر از پرستاران شاغل بعنوان نمونه پژوهش انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه چند عاملی رهبری بس و اولیو بود. آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS به وسیله آزمون های توصیفی و استنباطی انجام شد.یافته ها: نتایج بیانگر این بود که سرپرستاران از ترکیبی از سه سبک رهبری تحول آفرین، عملگرا و عدم مداخله استفاده می کردند. همچنین نتایج نشان داد که مولفه های انگیزش الهامی (r=0.89, P>0.001)، نفوذ آرمانی (r=0.89, P>0.001)، ملاحظه فردی (P>0.001) و رهبری عدم مداخله (r=0.71, P>0.001) با اثربخشی رهبری رابطه معنی داری داشتند، همچنین مولفه های ملاحظه فردی (r=0.83, P>0.001)، نفوذ آرمانی (r=0.85, P>0.001)، مدیریت بر مبنای استثنای فعال (r=0.84, P>0.001) و مدیریت بر مبنای استثنای غیرفعال (r=0.35, P>0.001) با رضایت شغلی رابطه معنی داری داشتند.نتیجه گیری: لازم است سرپرستاران به تقویت مولفه های پنج گانه سبک رهبری تحول آفرین و مولفه پاداش اقتضایی از سبک رهبری عملگرا در رفتار های مدیریتی خود تلاش نمایند.

مقدمه: ارتباط موثر، عنصر حیاتی از مراقبت پرستاری کارآمد بحساب می آید. این مطالعه به منظور بررسی مهارت های ارتباطی و برخی متغیرهای دموگرافیک مرتبط با آن در پرستاران انجام شده است.روش کار: مطالعه حاضر از نوع تحلیلی مقطعی است که در آن 210 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی گیلان در سال 1394، که به روش تصادفی نسبتی انتخاب شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد مهارت های ارتباطی بارتون جی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21، و آمار توصیفی و تحلیلی (اسپیرمن، من ویتنی- یو، کروس کالوالیس) در سطح معنی داری (P<0.05) استفاده شده است.یافته ها: میانگین کلی و انحراف معیار مهارت های ارتباطی پرستاران (60.66±6.45) و به تفکیک حیطه ها، مهارت کلامی (3.18±21.58)، مهارت شنود (2.91±18.71)، و مهارت بازخورد (2.57±20.36) بود. بین مهارت ارتباطی کلی با مشخصات دموگرافیک سن، وضعیت تاهل، سابقه کار، بخش محل خدمت و نوع استخدام رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، پرستاران از سطح مهارت های ارتباطی متوسطی برخوردار بودند. بنابراین توجه مدیران پرستاری به برگزاری برنامه های آموزشی جهت ارتقای این مهارت ها ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: سلامتی از حقوق اساسی انسان است و زنان باردار جزء گروه های آسیب پذیر در مساله ی سلامت می باشند. رعایت حقوق مددجویان، موضوعی مهم در کیفیت مراقبت سلامت و راهکاری جهت دستیابی به رضایتمندی بیشتر می باشد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش منشور حقوق زنان باردار به ماماها، بر میزان رضایتمندی آنان طراحی شده است.روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی دوگروهی می باشد، 176 زن باردار قبل از انجام مداخله ی آموزشی برای 13 ماما و 155 زن باردار بعد از مداخله، با هدف سنجش میزان رضایت از رعایت منشور حقوق زنان باردار،به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ی محقق ساخته با دو حیطه ی جسمی و روحی بود. این مطالعه در سال 94 در بیمارستان امام رضا )ع( انجام شد. آنالیز داده ها با نرم افزار SPss 16 انجام شد.یافته ها: میانگین سنی نمونه ها 26 سال بود و %94.8آنها تحصیلات دیپلم و کمتر داشتند. ارتباط بین تحصیلات و فاز زایمانی در هنگام بستری، با میزان رضایت مادران باردار معنادار نبود. میزان رضایت کلی در بین دو گروه آزمون و کنترل تفاوت آماری معناداری نداشت، اما آموزش ماماها افزایشی معنادار در میزان رضایت زنان باردار در حیطه ی روحی داشت (P<0.05).نتیجه گیری: آموزش پرسنل به عنوان راهکاری در جهت افزایش رعایت حقوق مراجعان و افزایش رضایتمندی آنان، مطرح می باشد اما دستیابی به این اهداف نیازمند ساز و کارهای زیادی مثل فراهم آوردن زیرساخت های مناسب و بهبود شرایط کاری پرسنل می باشد.