سالمند: مجله سالمندی ایران
سال:1393 | دوره:9 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

اهداف: تکرارپذیری نسبی و مطلق از جنبه های مهم هر آزمون هستند که مبنای بسیاری از تصمیم گیری های بالینی قرار می گیرند. در بسیاری موارد تنها تکرارپذیری نسبی مبنای تصمیم گیری و توجه قرار می گیرد در حالیکه تکرارپذیری مطلق هم از اهمیت بسیاری برخوردار است.مواد و روش ها: 11 سالمند ساکن اجتماع در دامنه سنی 65 سال و بالاتر (3.58±69.64 سال) و 20 جوان سالم ساکن اجتماع در دامنه سنی 20 تا 35 سال (4.15± 28.80سال) با استفاده از آزمون "پنج بار برخاستن و نشستن از روی صندلی" دوبار با فاصله زمانی 2تا 5 روز مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: در این تحقیق، شاخص تکرارپذیری مطلق حداقل تغییر قابل تشخیص سالمندان در سالمندان 5.29 ثانیه و در جوانان 3.02 ثانیه و ضریب واریانس به ترتیب 27% و 19% بدست آمد.نتیجه گیری: نتیجه این تحقیق نشان داد که در ارزیابی میزان پیشرفت سالمندان در طی جلسات درمانی یا قضاوت در مورد سیر پیشرفت یا پسرفت توانایی آنها، سالمندان نیازمند تغییر بیشتری نسبت به جوانان هستند تا تغییرات مشاهده شده به عنوان یک تغییر واقعی - و نه تصادفی- قلمداد شود. همچنین سهم خطای تصادفی آزمون "پنج بار برخاستن و نشستن از روی صندلی" در سالمندان اندکی بیش از جوانان بود.

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی باغبانی درمانی بر افزایش عزت نفس و سلامت عمومی سالمندان مقیم آسایشگاه انجام شد.روش بررسی: روش تحقیق حاضر نیمه آزمایشی و طرح آن پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه سالمندان مقیم آسایشگاه های تهران در سال 1392 بودند که 24 نفر از آنان به روش در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند و سپس در دو گروه کنترل و آزمایش به روش کاملا تصادفی گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه عزت نفس کوپر اسمیت و سلامت عمومی (GHQ) استفاده شد. ملاک های ورود کسب نمره پایین در آزمون عزت نفس و سلامت عمومی و ملاک خروج نیز انصراف هر کدام از اعضاء از ادامه همکاری در تحقیق بود. گروه آزمایش در معرض 13 جلسه آموزش باغبانی قرار گرفت و تجهیزات باغبانی توسط محقق در اختیار آن ها قرار گرفت. سپس هر دو گروه دوبار پرسش نامه های مذکور را پس از پایان دوره باغبانی درمانی (پس آزمون) و سه ماه پس از آن (پیگیری) تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین های نمرات سلامت عمومی و عزت نفس گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری نسبت به مرحله پیش آزمون تفاوت معنادار وجود داشت. به عبارت دیگر باغبانی درمانی توانسته است سلامت عمومی و عزت نفس سالمندان مقیم آسایشگاه را به طور معناداری (P<0.10) افزایش دهد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد که باغبانی درمانی هم باعث افزایش سلامت عمومی و عزت نفس سالمندان مقیم آسایشگاه می شود و هم به عنوان یک درمان غیردارویی و کم هزینه برای سایر گروه های بیماران نیز پیشنهاد می گردد.

مقدمه: افزایش امید به زندگی و کاهش میزان باروری باعث افزایش سالمندان در سراسر جهان گردیده است. با توجه به این افزایش و مطرح بودن نیازهای خاص این مرحله از زندگی بررسی کیفیت زندگی سالمندان اهمیت می یابد. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی سالمندان مرکز بهداشت جنوب تهران و متغیرهای دموگرافیک موثر بر آن صورت گرفت.روش پژوهش: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد. تعداد افراد مورد مطالعه 132 نفر است که به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. گردآوری داده ها به روش مصاحبه ساختاری و ابزار آن پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک و ابزار بررسی کیفیت زندگی از نوع فرم کوتاه بود. داده ها با کمک روش های آماری توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین مجموع نمرات بعد فیزیکی 24.42±54.42 و میانگین مجموع نمرات بعد روانی 24.04±55.19 بود. میانگین سن افراد 6.86±67.98 بود. بین سن و کیفیت زندگی رابطه معکوس و معنی داری وجود داشت نمرات کیفیت زندگی در مردان بالاتر از زنان بود. و افراد متاهل نسبت به افراد مجرد کیفیت زندگی بالاتری داشتند. بین سطح تحصیلات و کیفیت زندگی رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشت. افرادی که با همراه زندگی می کردند نسبت به افراد تنها کیفیت زندگی بالاتری داشتند. را بطه معنی داری بین فعالیت بدنی وکیفیت زندگی نشان داده شد. اما بین شاخص توده بدنی و کیفیت زندگی رابطه معنی داری نبود.نتیجه گیری: نتایج حاکی از متوسط بودن کیفیت زندگی سالمندان و تحت تاثیر قرار گرفتن ابعاد کیفیت زندگی توسط عوامل زمینه ای و ضرورت برنامه ریزی برای ارتقای کیفیت زندگی سالمندان و آگاهی دادن به سالمندان در خصوص فواید اصلاحات رفتاری بر کیفیت زندگی آنها می باشد.

اهداف: هدف از این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرینات تعادلی بر برخی ویژگی های کینماتیک راه رفتن در زنان سالمند بود.مواد و روش ها: این تحقیق به روش نیمه تجربی انجام شد. 20 زن سالمند با میانگین و انحراف معیار سنی 4.84±67.72 سال؛ بصورت تصادفی به دو گروه ده نفری کنترل و تمرین در این تحقیق شرکت کردند. سپس از آزمودنی های هر دو گروه یک آزمون مشابه پیاده روی، در طی دو جلسه پیش و پس از آزمون به فاصله شش هفته از هم گرفته شد. گروه تمرین در طول این مدت به طور منظم هفته ای 3 جلسه، و در مجموع 18 جلسه تمرینات تعادلی به منظور درگیرکردن سیستم های حسی- پیکری، بینایی و دهلیزی از جمله (پریدن از گودال، راه رفتن هشت انگلیسی، عبور از مانع، راه رفتن با پاشنه پا و ...) را انجام دادند. در صورتی که گروه کنترل فعالیت طبیعی و روزمره خود را دنبال می کردند با استفاده از دستگاه Motion Analysis ویژگی های کینماتیک راه رفتن شامل طول گام، عرض گام، زمان اتکای دوگانه و سرعت راه رفتن جمع آوری و از طریق نرم افزار CORTEX تجزیه و تحلیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مرکب (2 گروه×2  زمان( تحلیل شدند.یافته ها: نتایج تحقیق نشانگر افزایش معنی دار در طول گام 11.33 درصد (p=0.01)، سرعت راه رفتن 18 درصد (p=0.04) در گروه تمرین، در مقایسه با گروه کنترل شد. در متغیرهای زمان اتکای دوگانه (p=0.06) راه رفتن و عرض گام (p=0.48)، با وجود کاهش نسبی در گروه تمرین، این تغیرات در گروه کنترل معنی دار نبودند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه تاثیر شش هفته تمرینات تعادلی را در افزایش اندازه طول گام و سرعت راه رفتن در زنان سالمند را تائید نمود. بنابراین برنامه تمرینی مورد نظر جهت ایجاد بهبود کلی در الگوی راه رفتن را در سالمندان زن، ایجاد کرده است.

هدف: هدف از ا نجام این تحقیق بررسی پاسخ مایواستاتین پلاسما و هورمون رشدی شبه انسولین (IGF-1) سرم، به عنوان دو تا از مهمترین پروتئین های درگیر در سندروم کا چکسیا، به فعالیت حاد مقاومتی در افراد سالمند سالم بود.روش بررسی: در این مطالعه 11 مرد (سن 1.3±67 سال و (BMI=25±1.4 kg/m2) سالمند سالم، به صورت داوطلبانه شرکت داشتند. 72 ساعت پس از تعیین حداکثر قدرت بیشینه (با استفاده از آزمون (RM-1، آزمودنی ها دریک جلسه مقاومتی با شدت 75 درصدRM-1  شرکت نمودند. در این پژوهش 2 نمونه خونی در قبل و بلافاصله بعد ازفعالیت مقاومتی از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. به منظور تعیین میزان مایواستاتین پلاسما و IGF-1 سرم از روش الایزا استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل آماری داده ها ازآزمون تی تست وابسته استفاده شد. سطح معناداری P≤0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میزان مایواستاتین پلاسما در پاسخ به فعالیت مقاومتی کاهش معناداری یافت (P=0.0001). همچنین میزان IGF-1 سرم نیز در پاسخ به فعالیت مقاومتی افزایش معناداری یافت(P=0.0001) . درهمین راستا نتایج نشان داد که نسبت IGF-1 به مایواستاتین تحت تاثیر فعالیت مقاومتی افزایش معناداری یافت(P=0.001) .نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد که فعالیت مقاومتی ازطریق افزایش میزان IGF-1 و کاهش میزان مایواستاتین موجب افزایش نسبت میزان IGF-1 به مایواستاتین می گردد. بنابر یافته های این تحقیق به نظر می رسد که با تجویز فعالیت مقاومتی می توان موجب بوجود آوردن تغییراتی مثبت در پروتئین های درگیر در سندروم کاچکسیا در افراد سالمند شد. ازاین رو احتمال دارد که ازاین طریق بتوان علاوه بر جلوگیری از کاچکسیا از بسیاری از اختلالات فیزیولوژیکی و ناتوانی های جسمانی ناشی از کاچکسیا در این افراد جلوگیری نمود. هر چند درک دقیق مکانیسم های مربوطه نیازمند تحقیقات بیشتری می باشد.

هدف: هدف این پژوهش مقایسه سطوح متفاوت نگرش مذهبی بر احساس معنا، تنهایی و شادکامی در زندگی سالمندان تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان ارومیه بود.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود و نمونه ای به حجم 221 نفر (81 زن و 140 مرد) از سالمندان بالای 60 سال با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. پرسشنامه نگرش مذهبی خدایاری فرد و همکاران، پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پرسشنامه معنا بخش بودن صالحی و پرسشنامه شادکامی آکسفورد در این پژوهش به عنوان ابزار استفاده گردید.یافته ها: نتایجی که از روش تحلیل واریانس چند متغیری و روش پیگیری شفه بدست آمد، نشان داد که هر چه سالمندان در سطح قوی تر نگرش مذهبی قرار داشته باشند، شادکامی و احساس معنا در زندگی آنها نیز بیشتر است (p>0.05). همچنین، سالمندانی که در سطح نگرش مذهبی قوی قرار دارند نسبت به سالمندان دارای سطوح دیگر، احساس تنهایی کمتری می کنند.نتیجه گیری: نگرش مذهبی یک عامل پیشگیری کننده جهت کاهش مشکلات سالمندان به شمار می رود و بر این اساس مسوولین ذیربط می توانند با برنامه ریزی های مناسب به تقویت باورهای مذهبی سالمندان بپردازند و زمینه های لازم جهت شرکت در فعالیت های مذهبی را برای سالمندان فراهم کنند.

هدف: هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر تمرین ویبریشن کل بدن، تمرین ذهنی و تمرین ترکیبی ویبرشن و ذهنی بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند بود.روش بررسی: جامعه آماری مردان سالمند 60 تا 80 ساله شهر مشهد بودند، که بدین منظور 42 نفر مرد سالمند و سالم، انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه تمرین ویبریشن (n=12)، ذهنی (n=10)، ترکیبی (n=10) و کنترل(n=10)  تقسیم شدند. گروه تمرین ویبریشن تمرینات را به مدت 8 هفته و بر اساس اصل اضافه بار با فرکانس 35-30 هرتز و دامنه 5-8 میلی متر انجام دادند. گروه ذهنی نیز به تمرین ذهنی آزمون زمان برخاستن و راه رفتن پرداختند. گروه تمرین ترکیبی مشابه با دو گروه تمرینی ویبریشن و ذهنی به انجام تمرینات پرداختند. تعادل ایستا و پویا به ترتیب با آزمون های ثبات وضعیتی و زمان برخاستن و راه رفتن ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و همچنین آزمون تعقیبی Gabriel استفاده شد (a≤0.05).یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه ها در تعادل ایستا وجود دارد ((p=0.004، این اختلاف معنی دار بین گروه کنترل با گروه های تمرین ذهنی ( (p=0.005و ترکیبی ( (p=0.026است، اما تفاوت معنی داری بین گروه کنترل با گروه ویبریشن (p=0.422) و گروه های تجربی با یکدیگر مشاهده نشد. در بررسی تعادل پویا نیز مشخص شد که اختلاف معنی داری بین گروه ها وجود دارد ((p=0.001، این اختلاف مربوط به گروه کنترل با گروه های ویبریشن p=0.001))، ذهنی ( (p=0.004و ترکیبی (p=0.001) می باشد. علاوه بر این، اختلاف معنی داری بین سه گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد یک دوره هشت هفته ای تمرین ویبریشن، ذهنی و ترکیبی می تواند سبب بهبود تعادل پویا، همچنین تمرین ذهنی و ترکیبی باعث بهبود تعادل ایستا در مردان سالمند می شود.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین سطح فعالیت بدنی و عوامل خطرزای قلبی- عروقی در مردان سالمندان بود.مواد و روش ها: جامعه آماری این تحقیق کلیه مردان سالمند شهرستان کرمانشاه بودند. سپس 123 نفر آزمودنی مرد سالمند با میانگین سنی 3.58±63.5 سال، قد 7.83±174.11 سانتی متر، وزن 8.13±84.23 کیلوگرم و شاخص توده بدن 4.2±27.74 کیلو گرم بر متر مربع به صورت نمونه گیری خوشه ای و تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها پرسشنامه مربوط به سلامتی، فرم رضایت نامه و پرسشنامه سطح فعالیت بدنی (Beack) را تکمیل کردند. اندازه گیری های تحقیق بدین قرار بودند: تعیین وزن بدن، قد، شاخص توده بدن (BMI)، تخمین درصد چربی بدن، نسبت دور کمر به لگن (WHR) و تعیین برخی از عامل های خطرزای CHD کلسترول (TC)، تری گلیسیرید (TG)، لیپوپروتئین کم چگال (LDL)، لیپوپروتئین پر چگال (HDL)، فشار خون سیستولیک (SBP) و فشار خون دیاستولیک (DBP) برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی مناسب شامل آزمون کولموگروف اسمیرنوف و همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 0.05 استفاده می شود.یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بین سطح فعالیت بدنی با درصد چربی بدن، شاخص توده بدن (BMI)، نسبت دور کمر به لگن (WHR)، کلسترول(TC) ، تری گلیسیرید (TG)، لیپوپروتئین کم چگال (LDL)، فشار خون سیستولیک (SBP) و فشار خون دیاستولیک (DBP) ارتباط معکوس و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که سطح فعالیت بدنی رابطه مثبت و معنی داری با سطح لیپوپروتئین پر چگال (HDL) داشته است.بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که شییوع عوامل خطرزایی قلبی - عروقی و فشار خون بالا در سالمندان بیش از حد انتظار است. همچنین این مطالعه مشخص کرد که افزایش در سطوح فعالیت بدنی می تواند در کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی – عروقی موثر باشد، پیشنهاد می شود که از طریق راه کارهای مختلف مانند برگزاری کارگاه های آموزشی، برگزاری جلسات سخنرانی در مورد فواید فعالیت ورزشی منظم و افزایش مشارکت در فعالیت ورزشی می تواند روشی برای ارتقاء سطح سلامتی و کاهش بیماری های قلبی - عروقی در آنان باشد.