مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

مقاله مقاله نشریه

مشخصات مقاله

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

video

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

sound

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید:

20
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

دانلود:

0
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

استناد:

اطلاعات مقاله نشریه

عنوان

بررسی و تحلیل آموزه های اخلاقی در داستان های عاشقانۀ شاهنامه

صفحات

 صفحه شروع 17 | صفحه پایان 24

چکیده

 1زمینه: شعر فارسی در حوزۀ مسائل عاشقانه, بسیار غنی است. شاعران بسیاری به بن­مایه­های عاشقانه و بازنمایی روابط میان دو شخصیت عاشق و معشوق پرداخته­اند که در این بین می­توان از داستان­های شاهنامه نظیر زال و رودابه, بیژن و منیژه, سیاوش و سودابه یاد کرد. این تحقیق که با استناد به منابع کتابخانه­ای و روش توصیفی- تحلیلی نوشته شده, با هدف بازنمایی رویکردهای اخلاقی شاعر در حین پرداختن به موضوعات دیگر بوده است تا نشان داده شود که نگاه تک­بُعدی و نام­گذاری تک­وجهی آثار برجسته­ای چون شاهنامه, چندان مقبول و قابل استناد نیست و باید در این امر تجدیدنظر کرد. همچنین, اخلاق پدیده­ای غالب و جریانی سیال در شاهنامه است و این امر, نشان از ذهنیت اخلاق­گرای فردوسی دارد.         نتیجه­گیری: در داستان زال و رودابه, شرم و در داستان بیژن و منیژه, روحیۀ انسان­دوستی و در داستان سیاوش و سودابه, تن ندادن به خواسته­های نامشروع دیگران از جمله آموزه­های اخلاقی اصلی بوده است. همچنین, سیاوش را می­توان به عنوان الگوی اخلاقی و سودابه را به عنوان شخصیتی اخلاق­ستیز, به شمار آورد. مهم­ترین آموزه­های اخلاقی در این داستان­ها عبارت است از: «نوع­دوستی و اولویت منافع گروهی بر خواست شخصی», «شرم و حیا», «پرهیز از آزار دیگران», «پرهیز از دغل­کاری و هوس­بازی», «اولویت فرهنگ گفتگو بر جنگ­افروزی». در یک نگاه کلی, فردوسی در اثنای این سه داستان, از اخلاق و کارکرد آن در زندگی بشری سخن گفته و مخاطبان را به اخلاق­گرایی و معرفت­گرایی سوق داده است.

چندرسانه ای

  • ثبت نشده است.

    • استنادها

  • ثبت نشده است.

    • ارجاعات

  • ثبت نشده است.

    • استناددهی

    مقالات مرتبط نشریه ای

  • ثبت نشده است.

    • مقالات مرتبط همایشی

  • ثبت نشده است.

    • طرح های مرتبط

  • ثبت نشده است.

    • کارگاه های پیشنهادی






    بازگشت به بالا
    telegram sharing button
    whatsapp sharing button
    linkedin sharing button
    twitter sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    sharethis sharing button