مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

video

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

sound

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید:

709
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

دانلود:

703
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

استناد:

اطلاعات مقاله نشریه

عنوان

تبارشناسی طنز پارسی در پهنه تاریخ ایران پس از اسلام

صفحات

 صفحه شروع 103 | صفحه پایان 124

چکیده

 در این نوشتار با استفاده از روش نظری میشل فوکو (Paul Michel Foucault), یعنی دیرینه شناسی و تبارشناسی, تاریخ طنز فارسی را بررسی می کنیم, همچنین نشان می دهیم طنز در مواجهه با گفتمان های مختلف چگونه مفصل بندی شده است و گفتمان های غالب و حاشیه ای چگونه آن را مفصل بندی کرده و به کار گرفته اند. دیرینه شناسی, گفتمان های حاکم در اجتماع تاریخی را واکاوی می کند و در نگاه فوکو, تبارشناسی تاریخ واقعی است و او با این روش, بخش های نااندیشیده تاریخ را بررسی می کند. در تبارشناسی, قدرت با گفتمان ها جهان هستی را معنادار می کند. در اداﻣﮥ کار دیرینه شناسی فوکو, ارنستو لاکلاو (Ernesto Laclau) و شانتال موفه (Chantal Mouffe) با رویکرد گفتمانی خود, به معناداری جهان رنگی تازه می دهند. انواع ادبی هر دوره, زاییده اپیستمه و گفتمان های حاکم بر آن دوره تاریخی اند و درواقع, دانش تولیدی هر گفتمان برای غلبه بر سایر گفتمان ها هستند. برای تحلیل قدرت و روابط قدرت, تاریخ ایران در سه اپیستمه دوران قدسی, اپیستمه دوران نیمه قدسی و اپیستمه انسانی (مادی) تقسیم می شود و پس از آن, گفتمان های غالب موجود در هر اپیستمه به روش تحلیل گفتمان لاکلاو و موفه شناسایی و بررسی می شود که شکل پیشرفته تر و کارآمدتر گفتمان فوکویی است.در آخر نشان می دهیم طنز به معنای امروزی آن, یعنی معادل (Satire) که با نگاهی تقلیل گرایانه هجو و هزل را نیز دربرمی گیرد, در گذشته ادبیات فارسی رواج نداشت و در گذشته, تنها هجو و هزل و طعنه بود که هدف نهایی آنها تمسخر و تخریب بود نه اصلاح. اصلاح که به معنای بهبود وضع هر گفتمان و جلوگیری از فروپاشی آن است از مولفه هایی است که همراه با تعریف (Satire) به تدریج وارد ادبیات فارسی شد و نمونه برجسته این نوع طنز را در طنز پس از انقلاب اسلامی, به ویژه نشریه گل آقا, می بینیم.

استنادها

  • ثبت نشده است.
  • ارجاعات

  • ثبت نشده است.
  • استناددهی

    APA: کپی

    فتحی فتح، ذبیح اله، نیکداراصل، محمدحسین، و میرفردی، اصغر. (1397). تبارشناسی طنز پارسی در پهنه تاریخ ایران پس از اسلام. پژوهش های تاریخی (مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی اصفهان)، 54 (دوره جدید 10)(3 (پیاپی 39) )، 103-124. SID. https://sid.ir/paper/148780/fa

    Vancouver: کپی

    فتحی فتح ذبیح اله، نیکداراصل محمدحسین، میرفردی اصغر. تبارشناسی طنز پارسی در پهنه تاریخ ایران پس از اسلام. پژوهش های تاریخی (مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی اصفهان)[Internet]. 1397؛54 (دوره جدید 10)(3 (پیاپی 39) ):103-124. Available from: https://sid.ir/paper/148780/fa

    IEEE: کپی

    ذبیح اله فتحی فتح، محمدحسین نیکداراصل، و اصغر میرفردی، “تبارشناسی طنز پارسی در پهنه تاریخ ایران پس از اسلام،” پژوهش های تاریخی (مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی اصفهان)، vol. 54 (دوره جدید 10)، no. 3 (پیاپی 39) ، pp. 103–124، 1397، [Online]. Available: https://sid.ir/paper/148780/fa

    مقالات مرتبط نشریه ای

    مقالات مرتبط همایشی

  • ثبت نشده است.
  • طرح های مرتبط

  • ثبت نشده است.
  • کارگاه های پیشنهادی






    بازگشت به بالا
    telegram sharing button
    whatsapp sharing button
    linkedin sharing button
    twitter sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    sharethis sharing button