مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

video

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

sound

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید:

1,105
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

دانلود:

740
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

استناد:

اطلاعات مقاله نشریه

عنوان

سیاست خارجی روسیه در قبال ایران در دوره پوتین بعد از سال 2012

صفحات

 صفحه شروع 89 | صفحه پایان 116

چکیده

 چکیدهجمهوری اسلامی ایران بعد از فروپاشی شوروی, جایگاه متمایزی در گفتمان سیاست خارجی نخبگان روسیه اعم از آتلانتیک گرایان, ملی گرایان و اوراسیاگرایان دارد. برخی ملی گرایان روس موقعیت ایران را از نظر اقتصادی حائز اهمیت می دانند و گروه دوم یعنی اوراسیاگرایان برای ایران, اهمیت سیاسی و امنیتی قائل هستند. آتلانتیک گرایان روسیه هم بر این اعتقادند که نباید همکاری با غرب را فدای رابطه با ایران کرد. در دوران ریاست جمهوری پوتین به ویژه از سال 2012, ایران از اهمیت قابل توجهی در سیاست خارجی روسیه برخوردار شده است. در این دوره, پوتین در برخی مواقع, ایران را یک متحد استراتژیک خود توصیف و در مواقع دیگر به راحتی از کارت ایران استفاده کرده و در قبال گرفتن امتیازات بیشتر, منافع این کشور را قربانی کرده است. سئوال اصلی مقاله این است که رفتار سیاست خارجی روسیه در قبال ایران در دوره پوتین(از سال 2012 به بعد) را چگونه باید تببین کرد و آیا می توان این دو کشور را متحد استراتژیک دانست؟ در پاسخ به این مسئله می توان براساس دیدگاه ولفرام هانریدر و اصل امکان پذیری و موفقیت سیاست خارجی و تلفیق اجماع و سازگاری, تصمیمات روسیه در مقابل ایران را تبیین کرد. تلفیق دو مفهوم سازگاری و اجماع در سیاست خارجی, رویکرد اصلی در تصمیم گیری های سیاست خارجی روسیه محسوب می شود. در روسیه هرجا درباره منافع روابط استراتژیک در قبال ایران در میان نخبگان روسیه یک اجماع وجود داشته باشد, روابط ایران و روسیه تا حد راهبردی ارتقا پیدا می کند و در مواردی که اجماع وجود نداشته یا اجماع از نوع دستوری است, نحوه تعامل با ایران متناسب با ساختار وضعیت بین المللی اتخاذ می شود.

استنادها

  • ثبت نشده است.
  • ارجاعات

  • ثبت نشده است.
  • استناددهی

    APA: کپی

    صادقی، سیدمحسن. (1397). سیاست خارجی روسیه در قبال ایران در دوره پوتین بعد از سال 2012. مطالعات روابط بین الملل (پژوهشنامه روابط بین الملل)، 11(41 )، 89-116. SID. https://sid.ir/paper/247572/fa

    Vancouver: کپی

    صادقی سیدمحسن. سیاست خارجی روسیه در قبال ایران در دوره پوتین بعد از سال 2012. مطالعات روابط بین الملل (پژوهشنامه روابط بین الملل)[Internet]. 1397؛11(41 ):89-116. Available from: https://sid.ir/paper/247572/fa

    IEEE: کپی

    سیدمحسن صادقی، “سیاست خارجی روسیه در قبال ایران در دوره پوتین بعد از سال 2012،” مطالعات روابط بین الملل (پژوهشنامه روابط بین الملل)، vol. 11، no. 41 ، pp. 89–116، 1397، [Online]. Available: https://sid.ir/paper/247572/fa

    مقالات مرتبط نشریه ای

    مقالات مرتبط همایشی

  • ثبت نشده است.
  • طرح های مرتبط

  • ثبت نشده است.
  • کارگاه های پیشنهادی






    بازگشت به بالا
    telegram sharing button
    whatsapp sharing button
    linkedin sharing button
    twitter sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    sharethis sharing button