در این بررسی تعداد پنجاه استرین جداشده از میزبانهای سیب، گلابی، به، گل سرخ و ازگیل از مناطق قزوین، تهران، کرج، هشتگرد، طالقان، خوی، سلماس و ارومیه مورد بررسیهای فنوتیپی و الکتروفورز پروتئین و پلاسمید و حساسیت نسبت به آنتی بیوتیکها قرار گرفت. استرین ها لوان و کاتالاز مثبت، قادر به تحریک واکنش فوق حساسیت در برگهای توتون و شمعدانی و تولید تراوشات باکتریایی بر روی میوه های نارس گلابی بودند. واکنش گرم و اکسیداز منفی بوده و قادر به احیای نیترات و یا تولید رنگ فلورسانت نبودند. همه استرین ها هوازی اختیاری، اوره آز منفی، قادر به تحمل نمک طعام 5% و دمای 35 درجه سانتی گراد بودند. واکنش تولید مواد احیا کننده از ساکارز در تمامی استرینها مثبت بود. تولید استوئین پس از دو روز مثبت و پس از پنج روز منفی ثبت گردید. ژلاتین به کندی هیدرولیز شده ولی هیچکدام از استرینها قادر به هیدرولیز نشاسته، کازئین، آرژینین، توئین80 و یا اسکولین نبودند. تولید اندول، گاز از گلوکز، فنیل آلانین دی آمیناز، لستیناز، فسفاتاز و یا تولید رنگ صورتی در محیط YDC در تمامی استرینها منفی بود. تمامی استرینها از گلوکز، ساکارز، گالاکتوز، مانیتول، تری هالوز، ریبوز، سالیسین، آرابینوز، سلوبیوز، اینوزیتول، فروکتوز، گلیسرول، سیترات، سوکسینات و فومارات استفاده کرده و تولید اسید یا قلیا نموده و اکثرا توانایی مصرف فرمات را داشتند ولی قادر به مصرف اینولین، اسید نیکوتینیک، نیکوتین، نیکوتین آمید، مالونات، تارتارات، آسکوربات، گلوکانات، گالاکتیورونات، پروپیونات، اگزالات، دی گلوتامیک اسید، لاکتات، بنزوات، استات و یا پلی پکتات سدیم نبودند. نقوش الکتروفورز پروتئین همه استرینها یکسان بود و در الکتروفورز ژل آگارز نیز تمامی آنها دارای دو نوار پلاسمیدی با وزن های مولکولی مشابه بودند. تمامی استرین ها در آزمون نشت دوطرفه در آگار در برابر سه آنتی سرم مصرفی یک باند رسوبی قوی ایجاد نمودند. واکنش غیراختصاصی مشاهده نگردید. آنتی ژن حاصل از باکتری کشته شده با حرارت، واکنش قوی تری نسبت به آنتی ژن تیمارنشده (سوسپانسیون باکتری زنده) تولیدنمود. کروماتوگرام حاصل از کروماتوگرافی لیپیدهای استرین ها روی صفحه نازک سیلیکاژل شامل سه لکه عمده بوده و تفاوتی بین استرین ها مشهود نبود. براساس نتایج حاصله، استرین های باکتری عامل آتشک سیب و گلابی جداشده از مناطق مختلف ایران در خصوصیات بررسی شده همانند (هموژن) و غیرقابل تمایز بودند.

به طور کلی تولید ابریشم، وابسته به برگ های درخت توت است، در حال حاضر مساحت توتستان های ایران حدود 12.000 هکتار می باشد، با توجه به وابستگی تولید ابریشم به درخت توت، لازم است وضعیت توتستان ها به ویژه تولید برگ آن ها به لحاظ کمی و کیفی بهبود یابد. تکثیر جنسی (از طریق بذر) معمول ترین روش ازدیاد بسیاری از گیاهان می باشد، ولی مشکلاتی مانند عدم تشکیل بذر، از بین رفتن قوه نامیه بذرها به ویژه در مورد گیاهان چوبی مثل توت، دگر گرده افشانی، هتروزبگوتی شدید، تفرق صفات و عدم یکنواختی دانهال ها موجب شده است که تکثیر غیر جنسی مهم ترین روش ازدیاد این گروه از گیاهان باشد. در دو دهه اخیر تکثیر درون شیشه ای گیاهان یا ریز ازدیادی با توجه به مزایای آن (تهیه گیاهان عاری از بیماری، حفظ ژنوتیپ و فضای نسبتا کم برای تولید نهال) به سرعت گسترش یافته است و شمار بسیاری از درختان میوه و جنگلی با این روش در مدت زمان کوتاه و در مقیاس وسیع تکثیر شده اند.در این راستا و با توجه به اهمیت موضوع پژوهش بین سال های 1375-1378 اثر مقادیر مختلف آگار، کربوهیدرات و سیتوکنین بر پرآوری و رشد شاخساره های تولید شده از جوانه های زمستانه توت (رقم آتسوبامیدوری) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) تغییر یافته به همراه مقادیر مختلف آگار، کربوهیدرات ها شامل فروکتوز و ساکارز به عنوان منبع تامین انرژی و هورمون بنزیل آمینوپورین (BA) استفاده شد. pH محیط نیز پیش از اتوکلاو محیط های کشت در 5.6±0.1 ثابت شد. کلیه نمونه های کشت شده در شرایط درجه حرارت 25±1 درجه سانتی گراد و شدت نور 4000 لوکس و فتوپریود 16 ساعت نور در اتاق رشد قرار داده شدند. نتایج آزمایش ها مشخص نمود که محیط کشت MS حاوی آگار به غلظت 0.6 درصد به همراه 3% قند فروکتوز و هورمون BA به میزان یک میلی گرم در لیتر مناسب ترین شرایط برای شاخه زایی رشد طولی شاخساره های تولید شده از جوانه های زمستانی توت بود.

چهار رقم زیتون، کالاماتا، ماری، زرد و فیشمی از شهرستان رودبار تهیه شد. این ارقام با دو روش، تخمیر طبیعی و تخمیر هدایت شده با کشت آغازگر Lactobacillus Plantarum که در دمای 25 درجه سانتی گراد به مدت 100 روز فرآیند شد و خصوصیات فیزیکوشیمیایی محصول اندازه گیری شد، شناسایی و اندازه گیری قندهای ساکارز، گلوکز و فروکتوز با روش کروماتوگرافی با کارآیی بالا انجام گرفت. ارزیابی قندهای ارقام چهارگانه زیتون نشان داد که قند غالب در آنها گلوکز بوده و میزان کل سه قند گلوکز، فروکتوز و ساکارز در حدود 1.5-2% وزنی- حجمی بود. تغییرات کمی قندهای زیتون یک روند کاهشی را در طول تخمیر نشان داد ولی سرعت مصرف قندها در زیتون ها با هم متفاوت بود. تغییرات قندها نشان داد که بیشترین مصرف قند در روش تخمیر طبیعی بود و در کل در رقم کالاماتا مصرف قندهای سه گانه فوق در سطح بالاتری انجام گرفت.

مطالعه حاضر جهت بررسی ارزش بالینی فروکتوز آمین برای ارزیابی بیماران دیابتی نوع دو و مقایسه آن با هموگلوبین گلیکوزیله انجام گرفت. در این مطالعه 100 بیمار مبتلا به دیابت ناوابسته به انسولین (50 مرد، 50 زن) و 100 فرد کنترل (60 مرد، 40 زن) انتخاب شدند. از هر فرد مورد مطالعه، در حالت ناشتا خون وریدی تهیه گردید. نمونه ها از لحاظ قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، آلبومین و فروکتوزآمین ارزیابی گردیدند. در گـروه مـورد، در میـان قنـد خـون ناشتـا با هموگلوبیـن گلیکوزیله (P<0.001، r=0.64) و فروکتوز آمین (P<0.001، r=0.64) رابطه قوی دیده شد. رابطه قوی ای نیز بین هموگلوبین گلیکوزیله و فروکتوزآمین سرم وجـود داشـت (P<0.001، r=0.99) در گـروه کنتـرل، ارتبـاط بیـن فـروکتـوزآمیـن و قنـد خـون نـاشـتا (P<0.001، r=0.5) هموگلوبین گلیکوزیله (P<0.001، r=0.3) در حد ضعیف دیده شد. نتایج این مطالعه نشان میدهند که در افراد دیابتی ناوابسته به انسولین، اندازه گیری فروکتوز آمین یک پارامتر مناسب برای کنترل بیماری دیابت است.

تاسول دی ترپنی است که از گونه های مختلف جنس سرخدار (Taxus) بدست آمده و دارای فعالیت ضد سرطانی موثری می باشد. کشت بافت سرخدار منبع جایگزین مناسبی برای تهیه تاکسول و سایر تاگزانهای وابسته به آن است. در این پژوهش ما اثر نوع و غلظت قندها را روی نرخ رشد کالوس و میزان تولید تاکسول در کشت بافت های سرخدار Taxus baccata L. بررسی و مقایسه کردیم. جهت بهینه سازی شرایط برای رشد کاسولهای سرخدار 45 تیمار هورمونی مختلف شامل اکسین های 2,4-D و NAA در ترکیب با کینتین بررسی شدند. سپس اثر قندها روی کالزایی بررسی شد که نتایج بدست آمده نشان داد کال زایی در تیمارهای دارای ساکارز بطور مشخصی بالاتر از گلوکز است و فروکتوز با اختلاف زیادی در ردیف سوم می باشد. این نتایج همچنین نشان داد که حجم کال زایی توسط جدا کشت های ساقه بطور مشخصی بالاتر از جدا کشت های برگ می باشد. بررسی غلظت تاکسول در کالوس های بدست آمده نیز نشان داد که محتوای تاکسول در کشت ساقه ها (بین 0.21 تا 0.056 درصد وزن خشک) بطور مشخصی از کشت برگها (بین 0.018 تا 0.034 درصد وزن خشک) بیشتر است. با مقایسه اثر تیمارهای کربوهیدراتی روی تولید تاکسول در کالوس ها مشخص شد که ساکارز روی تولید تاکسول اثر بهتری نسبت به گلوکز و فروکتوز دارد و بین این دو قند هم فروکتوز بهتر است هر چند اختلاف در این حالت چندان قابل توجه نیست. مقایسه ارتباط بین میزان تولید تاکسول به غلظت قندها یا نرخ رشد کالوسها نشان دهنده این بود که قاعده مشخصی در این زمینه وجود ندارد. با توجه به این نتایج مشخص می شود که جدا کشت های ساقه علاوه بر تولید کالوس بیشتر، محتوای تاکسول بالاتری هم دارند و بنابراین برای کشت بافت به منظور تولید تاکسول مناسب ترند. همچنین در بین قندهای بررسی شده ساکارز به عنوان بهترین قند معرفی می گردد زیرا ضمن تولید کالوس بیشتر محتوای تاکسول را هم در کالوس ها بالا می برند.

در این پژوهش؛ سازگاری سیانوباکتری Nosctoc sp. به تیمارهای نوری مداوم، با انرژی های متفاوت؛ تاریکی، تناوب 12 ساعتی نوری و تاریکی و پرتو فرابنفش مورد بررسی قرار گرفت. نمونه از شالیزارهای اطراف گرگان (استان گلستان) جمع آوری شده؛ در آزمایشگاه تحت تیمارهای نوری 20، 30، 40، 50 و 60 میکرومول کوانتا بر متر مربع بر ثانیه؛ دورهای تاریکی - روشنایی؛ قندهای گالاکتوز، ساکارز و فروکتوز در شرایط تاریکی کامل و تابش 5، 10 و 20 دقیقه ای پرتو فرابنفش قرار گرفته و در هر مورد رشد، فراوانی هتروسیست و وضعیت رنگیزه ای بررسی گردید. نتایج نشان می دهد که نمونه در تیمارهای نوری پایین تر (20، 30) و بالاتر (50، 60) از 40 میکرومول کوانتا بر متر مربع بر ثانیه می تواند قابلیت سازگاری مطلوبتری نشان دهد. تیمار نوری 40 میکرومول کوانتا بر متر مربع بر ثانیه سبب بروز مرحله تاخیری طولانی می شود و تعدیل نوری از طریق محتوای فیکواریترین (PE) انجام می گیرد. تناوب نوری سبب کاهش فراوانی هتروسیست می گردد. نمونه در محیط گالاکتوز و ساکارز قادر به رشد نیست و توان تولید هتروسیست در این دو محیط (بویژه ساکارز) به سرعت کاهش می یابد. در محیط فروکتوز نمونه رشد اندکی دارد. فراوانی هتروسیست در نمونه تحت تاثیر تابش های 5 دقیقه ای و بالاتر پرتو فرابنفش بطور یکسان متاثر شده و بصورت معنی دار کاهش یافته است. توان بازیابی فعالیت در نمونه مشاهده نگردید. فیکواریترین ها نقش عمده را در تعدیل مذکور به عهده دارند.

الگوی واکنش بیوشیمیایی بیست و پنج سویه P. multocida جدا شده از پاستورلوز طیور در ایران با استفاده از هگزوزها، پنتوزها، دی ساکاریدها و الکل های پلی هیدریک تعیین گردید. از لحاظ الگوی خواص بیوشیمیایی تشابه زیادی بین سویه ها مشاهده شد. تمام سویه ها سوربیتول، مانیتول، گالاکتوز، دکستروز، فروکتوز، مانوز و سوکروز را مورد استفاده قرار داده و در محیط پایه قندی (فنل رد) اسید تولید نمودند. با این وجود هیچ کدام دلسیتول، اینوزیتول، آرابینوز، سالیسین، رافینوز و اینولین را تخمیر نکردند. با در نظر گرفتن این ویژگی ها تمامی نمونه های P. multocida در این مطالعه متعلق به بیوتیپ multocida شناخته شدند. آزمون حساسیت آنتی بیوتیک ها با روش دیسک، حساسیت سویه ها را در مقابل سیزده آنتی بیوتیک و یا ترکیب ضد میکروبی نشان داد. حساسیت سویه ها در مقابل سولفامتوکسازین - تری متوپریم، نیتروفورانتویین و کلرامفنیکل %100 و در مقابل تتراسیکلین و پنی سیلین به ترتیب %96 و %88 بود. از طرفی تمامی نمونه ها در مقابل با سیتراسین، لینکومایسین و کلوکساسیلین 100 مقاوم بوده و پس از آن ها فورازولیدین و کلیستین با %84 و %68 قرار می گیرند. سروتایپینگ نمونه ها به روش هدلستون و به کمک آنتی سرم های اختصاصی تولید شده در این مطالعه انجام شد. بر این اساس سروتیپ های 1، 3، 4 و 3×4 به دست آمد که سروتیپ های 3، 4 و 3×4 برای اولین بار از ایران گزارش می شوند.