تعداد 104 نمونه هیستولوژیک تومورهای غدد بزاقی از دو بیمارستان امام رضا (ع) و قائم (عج) دانشگاه علوم پزشکی مشهد در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند.یافته های این مطالعه گذشته نگر از نظر هیستولوژی و دموگرافی در این مقاله گزارش شده است. سن بیماران بین 10 تا 80 سال و اکثریت بیماران زن بودند (نسبت 1.24 به 1). سنین شیوع این تومور سنین بین 29-20 سال بود.شایعترین محل این تومورها مربوط به غده پاروئید 46.3% و بعد از آن غده تحت فک 31.3%، غدد بزاقی میتوز 20.19% غدد بزاقی زیرزبانی 1.92% چهار بیمار با پارستزی عصب فسیال همگی تومور بدخیم داشتند. از بین تمام بیماران فقط 7 بیمار از درد شکایت داشتند.

سابقه و هدف: آبتالیپوپروتئینمی یک بیماری ژنتیکی با وراثت اتوزومال مغلوب بوده که با علایم گوارشی بصورت اسهال و سو جذب شروع شده و بدنبال آن اختلال رشد ظاهر می گردد که در صورت تشخیص و درمان بموقع می توان بروز علایم عصبی و چشمی را به میزان زیادی کاهش داد.معرفی بیمار: بیمار کودک 7 ماهه ای است که جهت بررسی اختلال رشد در بخش گوارش مرکز طبی کودکان بستری شد. این بیمار در سنین شیرخوارگی علایم گوارشی و در سنین بعد از 5 سالگی علایم عصبی و چشمی داشته و سطوح سرمی تری گلیسرید و کلسترول کاهش یافته بود. در اسمیر خون محیطی نیز آکانتوسیتوزیس شدید دیده می شد.نتیجه گیری: تشخیص بیماری بر مبنای علایم بالینی، تغییرات هیستولوژی خاص دئودنوم و آکانتوسیتوز خون محیطی بوده، تشخیص به موقع و درمان مناسب آن موجب بهبودی علایم گوارشی و پیشگیری از مرگ زودرس و کاهش بروز علایم عصبی می گردد.

به دنبال ضایعات نخاعی از جمله در جانبازان با قطع نخاع عملکرد جنسی مردان دچار اختلال می شود. یکی از اشکالات که در غالب موارد )بیش از (%80 ملاحظه می شود اختلال در انزال منی بوده که یکی از علل مهم نازایی مردان است که تا به حال روش های مختلف برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار گرفته است.الکترواژکولاسیون یکی از روش هایی است که به کمک آن می توان نزد بیماران با قطع نخاع ایجاد انزال نموده و منی به دست آمده را پس از پردازش برای باروری به روش تلقیح مصنوعی مورد استفاده قرار داد. این روش در مرکز جانبازان استان خراسان نزد 51 جانباز با ضایعات نخاعی مورد استفاده قرار گرفت. اسپرم حاصله مورد تجزیه و تحلیل واقع شده و نتایج آن با معیارهای طبیعی مورد مقایسه قرار گرفت. نتیجه این مقایسه نشان می دهد که گرچه الکترواژکولاسیون نزد جانبازان با قطع نخاع روشی مطمئن و کم عارضه است ولی اسپرموگرام آنها در حد طبیعی نیست )در رابطه با اسپرم کانت P>0.05، در رابطه با مورفولوژی P=0.000، در رابطه با موتیلیتی (P<0.05 علل مختلفی برای توجیه اختلالات منی نزد جانبازان عنوان گردیده است که از جمله می توان:از عفونت ادراری، هیپرترمی بیضه ها، هیستولوژی غیر طبیعی بیضه ها، آلوده شدن منی با ادرار و اختلال در محور هیپوفیز - بیضه را نام برد.

هدف از بررسی حاضر مطالعه بیومتری و ساختار بافتی تخمدان گاومیش می باشد. به این منظور تخمدان گاومیش های کشته شده (بالغ و نابالغ) بعد از حذف بافت های اضافی اطرافی مورد مطالعه بیومتری، و پس از تهیه مقاطع بافتی مورد بررسی میکروسکوپی قرار گرفتند. نتایج حاصل از مطالعه بیومتری تخمدان ها نشان داد که تخمدان گاومیش بالغ دارای میانگین طول 0.07± 2.46 سانتیمتر، عرض 0.07±1.77 سانتیمتر، قطر 0.04± 1.50 سانتیمتر و وزن 0.27 ±3.72 گرم می باشد و در گاومیش های نابالغ پارامترهای فوق به ترتیب 0.13± 2.25 سانتیمتر، 0.08± 1.31 سانتیمتر،1.10 ±0.06 سانتیمتر و 0.17 ±1.53 گرم بودند. در مطالعه بافتی مشخص شد که فولیکولهای مقدماتی در مجاورت سپید پرده قرار داشته ولی با شروع رشد از سطح تخمدان فاصله گرفته و تدریجا با ادامه رشد به سمت سپید پرده متمایل می گردند. شروع تشکیل پرده شفاف در فولیکول های اولیه به صورت لایه ای منقطع بوده و در فولیکول های بالغ به حداکثر ضخامت خود می رسد. افزایش دانه های ویتلین در اووسیت با رشد فولیکول ها نسبت مستقیم داشته و تراکم این دانه ها به صورت غیر یکنواخت می باشد و بیشتر در یک قطب اووسیت تمرکز می یابد. لایه گرانولوزا و لایه تک در فولیکول های سالم نسبت به رنگ آمیزی Oil Red O واکنش منفی داشته در حالی که، در فولیکول های آترتیک حداقل در لایه گرانولوزا واکنش مثبت نسبت به رنگ فوق دیده می شود.

آملوبلاستوما توموری تک کانونی، غیرفانکشنال، از نظر بافت شناسی یا میکروسکوپی خوشخیم و از نظر بالینی مقاوم و پابرجا و دارای رشد متناوب است. اکثر مولفین و محققان، آملوبلاستوما را شایعترین تومور ادنتوژنیک می دانند. هدف از این مطالعه، بررسی افراد مبتلا به آملوبلاستوما از نظر سن، جنس، محل تومور، نوع هیستولوژی و سایر خصوصیات در جامعه ایران و مقایسه آن با سایر مطالعات مشابه است. در این بررسی که یک مطالعه توصیفی گذشته نگر است، جامعه آماری شامل کلیه پرونده های بیماران مبتلا به آملوبلاستوما است که بین سالهای 77-1367 (دوره دهساله) به پنج دانشکده دندانپزشکی تهران، شهیدبهشتی، مشهد، اصفهان و شیراز (که اصطلاحا دانشکده های مادر نامیده می شوند) مراجعه کرده اند. بدین منظور فرم پیش نویس ثبت اطلاعات تنظیم شد و کلیه اطلاعات لازم از مجموعا 125 پرونده مربوط به مبتلایان در این دوره دهساله استخراج گردید و در پایان از روش های آماری توصیفی و مقایسه ای و نیز از نرم افزار SPSS جهت تحلیل یافته ها استفاده گردید. در مطالعه حاضر، آملوبلاستوما 1 درصد از کل بیوپسی ها و 33.9 درصد از کل تومورهای ادنتوژنیک را تشکیل می داد. میانگین سنی مبتلایان 30.34 سال و نسبت مردان به زنان مبتلا 1.27 به 1 بود. فک پایین و ناحیه خلفی آن شایعترین محل ابتلا بود. به علاوه نمای بافت شناسی غالب، نمای پلکسی فرم و پس از آن نوع فولیکولر بوده و مشخص شد که آملوبلاستومای یونی سیستیک با 48 درصد و کانونشنال 47.2 درصد شایعترین انواع آملوبلاستوما هستند.

سو هاضمه فانکشنال یک علت عمده مراجعه به مراکز درمانی است که در یک چهارم افراد جامعه بطور شایع دیده می شود. درمان این عارضه با داروهای پروموتیلیتی نه تنها رضایت بخش نیست بلکه هزینه سنگینی را نیز به همراه دارد. هدف از اجرای این پژوهش، سنجش اثربخشی داروهای گیاهی آویشن و مرزه و میکسچر آویشن در مقایسه با ترکیب دو دارویی رانیتیدین ـ متوکلوپراماید بود.مطالعه ازنوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود. در این مطالعه که در سال 1377 انجام گرفت، با روش نمونه گیری مستمر یکصد و هشتاد بیمار مبتلا به سو هاضمه که از نظر عادت سیگار کشیدن، نوع رژیم غذایی و گروه سنی مشابه بودند انتخاب و به طریق تخصیص اتفاقی در چهار گروه درمانی قرار گرفتند. گروههای درمانی بجز گروه چهارم به صورت دو سوکور به ترتیب قطره افشرده آویشن، قطره افشرده مرزه، میکسچر آویشن هرکدام به مقدار 10 قطره سه بار در روز به مدت یکماه و گروه چهارم رانیتیدین و متوکلوپراماید با مقدار روزانه 2 قرص رانیتیدین به فاصله هر 12 ساعت و 2 قرص متوکلوپراماید به فاصله هر 8 ساعت و به مدت یکــماه دریافت داشتند. لازم به تذکر است که در هر گروه تست اوره آز و هیستولوژی ازنظر هلیکوباکترپیلوری انجام گردید و هر گروه به دو زیر گروه تقریبا مساوی هلیکوباکترپیلوری مثبت و منفی تقسیم شد.قطره افشرده آویشن در 6/55%، افشرده مرزه در 3/53%، میکسچر آویشن در 2/42% و ترکیب دو دارویی رانیتیدین ـ متوکلوپراماید در 2/42% از بیماران سبب برطرف شدن 75 درصد و بیشتر از علایم بیماری گردید (بهبودی کامل). اختلاف مشاهده شده در میزان بهبودی گروههای درمانی گیاهی با گروه رانیتدین ـ متوکلوپراماید از نظر آماری معنی دار نبود(p>0.05).براساس مشاهدات مطالعه حاضر نمی توان فرضیه یکسان بودن تاثیر افشرده آویشن و افشرده مرزه و میکسچر آویشن با ترکیب دو دارویی رانیتیدین متوکلوپراماید را رد نمود.

جهت یافتن یک رژیم درمانی ایده آل ومناسب برای ریشه کن کردن عفونت هلیکوباکترپیلوری (H.P) ترکیبات دارویی متعدد با نتایج بسیار متفاوت (با توجه به منطقه جغرافیایی مورد مطالعه) بررسی شده است. هدف ما از این مطالعه بررسی تأثیر رژیم های ضد H.P است که در حال حاضر به طور متداول استفاده می شوند، این مطالعه در 415 بیمار (242 مرد، و173زن در سنین بین 82-11 سال) مبتلا به فونت هلیکوباکترپلوری صورت گرفته است که به طور سرپایی به بخش گوارش بیمارستان شریعتی تهران مراجعه کرده بودند. در همه این بیماران H.P از طریق تست اوره آز و یا هیستولوژی بررسی شده و سپس بیماران تحت رژیم های درمانی مختلف به مدت دو هفته قرار می گرفتند و 6-1 ماه بعد از اتمام درمان برای ارزیابی موفقیت درمانی تست تنفسی با اور نشاندار (C14 - UBT ) انجام می شد. میزان موفقیت کلی رژیمهای مختلف 73% و همکاری بیماران در مصرف داروها (Compliance) در 94% موارد در سطح مطلوب وبرای تمام رژیم های درمانی یکسان بود. نتایج حاصل از این مطالعه (Intention to Treat) با نتایج حاصل از مطالعات کنترل شده (Perprotocol) تفاوت چشمگیری نداشت. رژیم درمانی حاوی آموکسی سیلین به علاوه فورازولیدون نسبت به ترکیب درمانی که به جای فورازولیدون از مترونیدازول استفاده شده، موفقیت بیشتری داشت (83.3% در مقایسه با 66.2% و 0.05>P)، تنها در رژیم حاوی آموکسی سیلین به همراه مترونیدازول به کاربردن اومپرازول به مهار کننده رسپتور هیستامینی ارجحیت دارد (86.6% در مقایسه با 66.2% ، 0.05>P ). موفق ترین رژیم درمانی ترکیب آنتی بیوتیکی تتراسیکلین و فورازولیدون بود ( موفقیت 100%) که البته نیاز به بررسی بیشتر در یک مطالعه جداگانه دارد. نتایج ریشه کنی موفق در گروهی که 3-1 ماه پس از اتمام درمان بررسی شدند با گروه که 6-3 ماه بعد بررسی شدند تقریباً یکسان بود. (73.6% در برابر 71.1% ، 0.05

سابقه و هدف: با توجه به شیوع استئوآرتریت و عوارض شناخته شده آن و اهمیت شناخت اتیولوژی بیماری و نقش غضروف مفصلی با بروز بیماری و عدم مطالعه هیستوپاتولوژی غضروف مفصلی بر اساس درجه بندی پرتوشناسی، این تحقیق به منظور تعیین رابطه ضخامت غضروف مفصلی با استئوآرتریت و درجه های آن بر روی مراجعه کنندگان به بیمارستان شهید معیری و پزشکی قانونی تهران در سال 1378 انجام گرفت.مواد و روشها: تحقیق به روش مورد – شاهدی در 30 بیمار که به علت شکستگی فمور و Total hip arthroplsty جراحی شده اند و 5 نمونه از افراد سالم صورت پذیرفت. نمونه سر استخوان فمور انسان با فرمالین 10 درصد ثابت شد. سپس نمونه ها موازی با فمور گردن از بالا به پایین برش زده و به 6 قطعه تقسیم گردید. از قطعات تهیه شده پرتونگاری به عمل آمد و بر اساس روش های Jeffery و Meachim به گروه طبیعی و درجه های 1 تا 4 پرتونگاری تقسیم شد. پس از دکلسیفیکاسیون نمونه ها بر روی هر قطعه دو برش Midcoronal زده، و پس از طی مراحل آب گیری، بلوک گیری پارافینه مقطع زده شده مقاطع با روش H&E رنگ آمیزی، و اندازه گیری ضخامت غضروف مفصلی با گراتیکول چشمی (شماره 18) انجام پذیرفت و با t-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: تحقیق روی نمونه سالم از جسد انسان و در گروه سنی 26.4±2.7 و بر روی 30 بیمار، شامل 20 بیمار که به علت شکستگی گردن فمور و 10 بیمار که به علت استئوآرتریت تحت درمان جراحی قرار گرفته اند انجام شد. میزان ضخامت قسمتهای سر فمور مبتلایان به آستئوآرتریت کمتر از گروه شاهد بود. در قسمت جلو سر فمور بین گروه شاهد و گروههای مورد اختلاف معنی دار نبود. ضخامت غضروف مفصلی در قسمت میانی در گروه شاهد 2.12±0.55 ولی در درجه سه 0.52±0.83 بود (P<0.05). ضخامت غضروف در قسمت عقبی در گروه شاهد 1.47±0.42 و برای درجه 3 برابر 0.66±0.81 بود (P<0.01).نتیجه گیری و توصیه ها: ضخامت غضروف مفصلی در مبتلایان به آستئوآرتریت کمتر از افراد سالم می باشد به ویژه در بخشهای بالایی و عقبی سرفمور. تحقیق برای تعیین قدرت یافته های پرتوشناسی در تشخیص تغییرات ضخامت غضروف مفصلی بر اساس هیستولوژی و نیز استفاده از وسایل کمکی برای کاهش فشار در قسمت های بالایی و عقبی سرفمور توصیه می گردد.

یک مطالعه کلینیکی آینده نگر بر روی 64 بیمار انجام شد که با تشخیص لنفوم دستگاه گوارش در بین سالهای 1364 تا 1375 به بخش هماتولوژی و انکولوژی بیمارستان حضرت سیدالشهدا (ع) اصفهان مراجعه نمودند. از این تعداد 25 مورد در معده، 23 مورد در روده باریک، 7 مورد در ناحیه ایلئوسکال، 4 مورد در رکتوسیگموئید و 5 بیمار نقاط متعدد دستگاه گوارش گرفتار شده بودند. علت انتخاب این مطالعه تلاش برای تشخیص زودرس این بیماری و بررسی نسبت شیوع لنفومهای این قسمت از بدن است که آمار مطمئنی از آن در دسترس نیست. تمام بیماران لاباراتومی شده و از محل ضایعه بیوپسی برداشته شد و سعی شد که کلیه نسوج آلوده (تا حد امکان) خارج گردد. زیر گروه هیستولوژی بر حسبInternational Working Formulation  تعیین شد. طبقه بندی مربوط بهStage  و پیشرفت بیماری بر حسب سیستمCrowther and Blackledge  انجام گردید. شیمی درمانی بیماران بعد از اتمام جراحی و محرز شدن تشخیص و تعیین زیر گروه هیستولوژی و بر حسب حال عمومی آنها انجام شد. نتایج مطالعه نشان می دهد که بطور کلی نسبت سورویوال 5 ساله 48.8 درصد بود. بیمارانی که در مراحل اولیه و یا بیماری آنها از نوع لنفوم با درجه بالاHigh grade Lymphoma  بود، در صورتی که بطور کامل و مناسب تحت درمان قرار گیرند، پیش آگهی بهتری را بدست می آورند و در آن دسته از بیمارانی که تومور اولیه آنها به صورت کامل برداشته شده بودند، سورویوال 5 ساله بهتری و در حدود 67 درصد می باشد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای اختلالات گوارشی و نقش عمده هلیکوباکترپیلوری در بروز گاستروآنتریت، زخم اثنی عشر و آدنوکارسینومای معده و عدم وجود یک روش استاندارد طلایی مورد پذیرش عموم و به منظور مقایسه آزمونهای تهاجمی و غیر تهاجمی جهت تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری این تحقیق بر روی مراجعه کنندگان به بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1379 انجام گرفت.مواد و روشها: پژوهش حاضر با روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی بر روی 127 بیمار که با علایم مختلف بیماری معده مراجعه و دارای اندیکاسون اندوسکوپی بودند، صورت پذیرفت. ضمن انجام گاستروسکوپی نمونه های متعدد از آنتر معده جهت کشت، پاتولوژی و اوره آز سریع و جهت بررسی آنتی بادی IgG علیه باکتری از بیمار 5cc خون گرفته شد. استاندارد طلایی در این مطالعه بر اساس کشت مثبت و همچنین بر اساس هیستولوژی توام با اوره آز سریع بود و میزان حساسیت، ویژگی، PPV و NPV هر یک از شاخصهای کشت، اوره آز سریع، هیستولوژی و الیزا با استاندارد مناسب محاسبه گردید.یافته ها: تحقیق بر روی 127 نفر با سنین 46.3±18 سال، 75.5 درصد مرد و 42.5 درصد زن انجام گرفت. مقایسه هر یک از آ‍زمونهای هیستولوژی، کشت، اوره آز سریع و الیزا با استاندارد طلایی کشت نشان داد که هر یک از آزمونها به تنهایی و یا توام بودن دو آزمون از سه آزمون هیستولوژی، اوره آز سریع و الیزا از ارزش تشخیصی مناسبی برخوردار نیستند و در این مقایسه اوره آز سریع با PPV و NPV به ترتیب 59.3 و 92.3 از بیشترین ارزش برخوردار است. مقایسه هر یک از آزمون ها به تنهایی و یا هیستولوژی توام با الیزا و یا اوره آز استاندارد طلایی هیستولوژی توام با اوره آز سریع نشان داد که کشت از کمترین ارزش تشخیصی با PPV و NPV به ترتیب 56.7 و 50 درصد و هیستولوژی با بالاترین PPV و NPV به ترتیب 90 و 100 درصد برخوردار است. مقایسه آزمون الیزا با استانداردهای طلایی مختلف نشان داد که این آزمون از ویژگی بسیار پایین برخوردار است و حتی همراهی این آ‍زمون با هیستولوژی و یا اوره آز سریع نمی تواند تاثیر چندانی در تشخیص بگذارد.نتیجه گیری: نتیجه این که در ایران از اوره آز سریع و هیستولوژی به صورت توام در تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری می توان استفاده کرد و آزمون سرولوژی الیزا با کیت های تجارتی به دلیل ویژگی بسیار پایین توصیه نمی گردد ولی نتیجه منفی آن ممکن است گاهی کمک کننده باشد.