در این پژوهش اثر نانوذرات نقره و اسیدهیومیک بر برخی ویژگی های مرفولوژیک دانه رست کینوا تحت تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. آزمایش شامل سه سطح نانوذره نقره (صفر، 10 و 20 میلی گرم بر لیتر نانونقره)، سه سطح اسیدهیومیک (صفر، 100 و 300 میلی گرم بر لیتر) و سه سطح تنش خشکی (صفر، 6- و 12- بار) بود. بیشترین میزان بنیه ی بذر و سرعت جوانه زنی بذر در بالاترین سطح نانوذره نقره و اسیدهیومیک مشاهده گردید که نشان دهنده ی تأثیر مثبت نانوذره نقره و اسیدهیومیک بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و بنیه ی بذر کینوا است. با توجه به نتایج به دست آمده برخلاف نانوذرات نقره و اسیدهیومیک تنش خشکی منجربه کاهش درصد جوانه زنی و خصوصیات رشدی دانه رست کینوا شد.کاهش جذب آب توسط بذر در شرایط تنش خشکی سبب کاهش فرایندهای فیزیولوژیکی و متابولیکی بذر می شود. نانوذرات می توانند به دیواره سلولی نفوذ کنند و منافذ جدیدی را برای نفوذ آب در پوسته بذر ایجاد کنند و به این ترتیب سرعت جوانه زنی را افزایش دهند. با افزایش غلظت نانوذرات نقره و اسیدهیومیک میزان پرولین، قندهای محلول، فنل کل، فلاونوئید و فعالیت آنزیم کاتالاز تحت شرایط تنش خشکی افزایش نشان داد که بیانگر نقش مثبت نانوذرات نقره و اسیدهیومیک برای افزایش تحمل به خشکی در گیاه کینوا است. در نتیجه کاربرد اسیدهیومیک در غلظت 300 میلی گرم بر لیتر همراه با 20 میلی گرم بر لیتر نانوذرات نقره برای بهبود جوانه رنی و رشد دانه رست کینوا تحت شرایط تنش خشکی توصیه می شود.

تنظیم اسمزی یکی از مکانیسم های کارآمد سازگاری گیاهان نسبت به تنش خشکی است و موجب حفظ آماس سلولها در شرایط کم آبی می شود. تغییرات میزان پرولین و قندهای محلول چهار رقم یونجه کریساری، قره یونجه،سربندی و استرالیایی - 2129 در شرایط کمبود رطوبت( آبیاری پس از رسیدن به 75 و 35 درصد ظرفیت مزرعه ای) و مقادیر مختلف نیتروژن (صفر،30 ، 60و 90 کیلوگرم در هکتار) مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تنش خشکی موجب افزایش غلظت پرولین و قندهای محلول در همه ارقام گردید. کاربرد نیترات مقدار پرولین و پتانسیل آب برگ را افزایش داد. بیشترین مقدار انباشت پرولین و بالاترین پتانسیل آبی متعلق به قره یونجه و کریساری بود و کمترین مقدار این متابولیت ها در رقم استرالیایی 2129 و پایین ترین پتانسیل آبی در رقم سربندی مشاهده شد. این تحقیق نشان داد که نقش پرولین در حفظ پتانسیل آب برگ موثرتر از قندهای محلول است. کمبود آب میزان رطوبت نسبی (RWC) را نیز کاهش داده و میزان این کاهش در رقم سربندی و استرالیایی - 2129 بیشتر بود. قره یونجه کمترین کاهش RWC را داشت و میزان کاهش RWC در بین ارقام متناسب با پتانسیل آبی آنها بود. بیشترین میزان کاهش RWC و پتانسیل آب برگ مربوط به رقم سربندی و کمترین کاهش RWC و بالاترین پتانسیل آبی مربوط به رقم قره یونجه بود. افزایش غلظت پرولین و قندهای محلول در شرایط کمبود آب از طریق تنظیم اسمزی موجب حفظ فشار آماس (turgor) و RWC می گردد. افزایش نیتروژن با تاثیر بر روی انباشت متابولیت ها در شرایط خشکی احتمالا به تنظیم اسمزی کمک می کند.

کمبود بارندگی تاثیر نامساعد زیادی بر روی گیاهان علوفه ای در شرایط دیم دارد. خشکی، میزان رشد و نمو و محصول را کاهش می دهد. عوارض تنش خشکی در شرایط طبیعی ممکن است به صورت ضعیف، ملایم و یا حاد باشد. بر حسب میزان تنش، گیاهان ممکن است با تولید متابولیت های خاص اسیدهای آمینه و کربوهیدرات های محلول، اثرات تنش را خنثی و به رشد خود ادامه دهند. تاثیر تنش آبی به میزان 75، 50 و 25 درصد ظرفیت مزرعه در مقایسه با شرایط بدون تنش، بر روی شش گونه یونجه یکساله Medicago , M. polymorpha. Orbicularis M.litttoralis M. rigidula , M. radiata و M. truncatula  مورد بررسی قرار گرفت. پس از اعمال تنش، میزان پتانسیل آبی گیاه، پرولین و قندهای محلول گیاهان اندازه گیری شد. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش تنش رطوبت، پتانسیل آبی برگ در تمام گونه ها منفی  تر می شود؛ به طوری که پتانسیل آبی برگ در شرایط بدون تنش 0.97- بوده و در شرایط تنش شدید (25 درصد ظرفیت زراعی) تا 2.17- مگا پاسکال افت نمود. میزان قندهای محلول و پرولین تولیدی در تنش آبی در گونه های مورد بررسی متغیر بود. در این آزمایش M. radiata مقاومترین گونه به خشکی و M. littoralis و M. truncatula حساسترین گونه ها به خشکی بودند. همچنین در شرایط خشک احتمال اینکه M. rigidula خوبی تولید داشته باشد وجود دارد.

تجویز داروهای مقلد سمپاتیک بتا به بعضی از حیوانات، مانند: موش صحرایی، موش آزمایشگاهی و هامستر، باعث هیپرپلازی و هیپوتروفی غدد بزاقی می شود. دوبوتامین و تربوتالین آگونیست های بتا - یک و بتا - دو آدرنرژیک می باشند که در این تحقیق اثر آنها بر غدد بزاقی خرگوش مورد مطالعه قرار گرفته است. دو گروه خرگوش سفید نر بالغ به مدت 15 روز از طریق داخل صفاقی به ترتیب تحت تجویز 60 و 40 میلی گرم/ کیلوگرم وزن بدن دوبوتامین و تربوتالین قرار گرفتند. به حیوانات گروه شاهد آب مقطر استریل تزریق شد. پس از پایان مدت مذکور، حیوانات از طریق بیهوشی با اتر کشته شدند و غدد بناگوشی، تحت فکی و زیرزبانی جدا گشته و توزین و آزمایشات بیوشیمیایی بر روی عصاره این غدد انجام گرفت. میانگین وزن غدد بناگوشی تحت تاثیر داروهای دوبوتامین و تربوتالین در مقایسه با شاهد و وزن غده تحت فکی نیز تحت تاثیر تربوتالین در مقایسه با شاهد افزایش معنی دار نشان می دهد. میانگین وزن و پروتئین تام غدد زیرزبانی تحت تاثیر دوبوتامین و تربوتالین در مقایسه با شاهد افزایش معنی دار نشان نمی دهد. الکتروفورز عصاره غدد روی ژل آکریل آمید در حضور سدیم ددسیل سولفات نشان داد که تحت تاثیر دوبوتامین در غده بناگوشی 6 باند پروتئینی با وزن مولکولی حدود 40، 38، 35، 34، 32 و 27 کیلو دالتون و تحت تاثیر تربوتالین 4 باند پروتئینی با وزن مولکولی حدود 40، 38، 35 و 34 کیلو دالتون در مقایسه با شاهد و در غده تحت فکی و زیرزبانی نیز تحت تاثیر تربوتالین 3 باند پروتئینی 20، 18 و 16 کیلو دالتون افزایش نشان می دهند. احتمالا به نظر می رسد که گیرنده های بتا - یک و بتا - دو در غده بناگوشی بیشتر از غدد دیگر می باشد. همچنین تغییر بیشتر غده بناگوشی در اثر دوبوتامین را می توان به بیشتر بودن گیرنده بتا - یک نسبت به گیرنده بتا - دو در این غده نسبت داد.

به منظور بررسی برخی پارامترهای فتوسنتزی گیاه برنج(Oryza sativa L.)  در برابر شوری و چگونگی تجمع پرولین و شناسایی گیاهان مقاوم، ارقام برنج چمپای منطقه اصفهان به نام های زاینده رود، سازندگی، سرخه و نوگران انتخاب گردید. در این بررسی ابتدا ارقام در محلول غذایی بدون نمک طعام به عنوان شاهد و محلول غذایی با هدایت الکتریکی 7.5 میلی موس بر سانتی متر (برابر با 4800 میلی گرم در لیتر) تحت تنش شوری در یک طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار قرار داده شد. نتایج نشان داد که میزان کلروفیل های a وb  کلروفیل کل در شرایط تنش کاهش معنی داری نشان می دهد. همچنین پرولین در شرایط تنش در سطح احتمال 0.01 افزایش معنی داری یافته است، B کاروتن کاهش معنی دار ولی گزانتوفیل هیچ اختلاف معنی داری نشان نمی دهد. همچنین قندهای محلول در شوری افزایش یافته در حالی که نشاسته تفاوت معنی داری را در شوری و شاهد نشان نمی دهد. همچنین به منظور شناسایی ارقام مقاوم به شوری چهار رقم فوق الذکر در چهار هدایت الکتریکی 0، 5، 7.5، 15 میلی موس بر سانتیمتر (برابر با 0، 3200، 4800 و 9600 میلی گرم در لیتر) تحت تنش شوری قرار گرفتند. در این مرحله نیز از طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار استفاده شد. نتایج نشان داد که سنتز و انباشتگی پرولین در آستانه تحمل به شوری در (EC=7.5 میلی موس بر سانتیمتر) عکس العمل دو رقم سرخه و زاینده رود بیش از دو رقم سازندگی و نوگران بوده و با افزایش مقدار نمک (EC=15 میلی موس بر سانتیمتر) عکس العمل آنها تغییر یافته و مقدار پرولین در دو رقم نوگران و سازندگی افزایش می یابد.

به منظور بررسی تاثیر تنش شوری و تغذیه ازت بر پرولین آزاد و همچنین تاثیر تنش شوری بر تولید روغن کل در کدوی بذر برهنه (Cucurbita pepo subsp. pepo var. styriaca)، در دو سال متوالی 1377 و 1378 آزمایش هایی انجام شد. با توجه به این که در آزمایش های انجام شده از تیمارهای مختلف استفاده گردیده بود، برای هر گروه از آن ها از طرح های آماری مختلف استفاده شد. طرح آماری کرت های خرد شده برای بررسی تاثیرات تنش شوری و تغذیه ازت بر پرولین آزاد و طرح آماری بلوک های کامل تصادفی برای بررسی تاثیر تنش شوری بر میزان روغن کل بذرهای به دست آمده، مورد استفاده قرار گرفت. این تحقیق در محل گلخانه و مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. در این تحقیق تیمارهای شوری در دو زمان مختلف اعمال شدند. مرحله اول، قبل از کاشت بذرها انجام شد که برای این امر بذرها را در محلول های نمک 0، 2.5، 5 و 10 گرم در لیتر NaCl دارای EC به ترتیب برابر با 0، 390، 780 و 1560 دسی زیمنس بر سانتی متر (mscm-1) برای مدت 36 ساعت خیسانده و سپس کاشته شدند. مرحله دوم تیمارها، از شروع چهار برگی آغاز و تا گل دهی تداوم می یافت. تیمارهای ازت شامل 0، 75، 150، 225 و 300 کیلوگرم در هکتار بود که در سه زمان مختلف (همزمان با کاشت بذر، مرحله چهار برگی و شروع گل دهی) در اختیار گیاهان قرار داده شدند. نتایج به دست آمده از آزمایش های سال 1377 نشان داد که تنش شوری باعث افزایش سطح پرولین آزاد برگ ها در مقایسه با شاهد شده است. بالاترین میزان پرولین آزاد برگ ها در زمانی که سطح تنش شوری 2.5 گرم در لیتر (390 mscm-1) NaCl و سطح ازت در میزان 225 کیلوگرم در هکتار بوده مشاهده گردید. میزان روغن کل نیز زمانی در بالاترین حد خود بود که تنش شوری 2.5 گرم در لیتر (390 NaCl mscm-1) اعمال گردید. نتایج فوق نیز در آزمایش های انجام شده در سال 1378 هم مشاهده شد.

تانن ها ترکیبات پلی فنل گیاهی می باشند که در بسیاری از غذاها به ویژه میوه ها و آشامیدنی ها یافت می شوند. مصرف غذاهای حاوی تانن توسط بسیاری از پستانداران طی بیش از هفت روز باعث افزایش چشمگیر وزن غدد بزاقی بنا گوشی و میزان پروتئین های غنی از پرولین می شود. از طرف دیگر تغذیه با رژیم غذایی مایع باعث کاهش وزن و اندازه سلولهای غدد بناگوشی و کاهش سنتز و ترشح پروتئین می گردد. در تحقیق حاضر چهار گروه خرگوش سفید نر بالغ (هر گروه 6 عدد) به مدت پانزده روز به ترتیب تحت رژیم غذایی، عادی، مایع، عادی حاوی اسید تانیک 4% و مایع حاوی اسید تانیک 4% قرار گرفتند. میانگین وزن غده بناگوشی در حیواناتی که تحت رژیم غذایی حاوی اسید تانیک 4% بودند در مقایسه با بقیه گروهها بیشتر و از لحاظ آماری معنی دار می باشد (P<0.01). میانگین پروتئین تام غده بناگوشی در حیوانات تحت رژیم عادی حاوی اسید تانیک در مقایسه با رژیم عادی شش برابر بیشتر بوده و از لحاظ آماری معنی دار می باشد (P<0.01). میانگین فعالیت آمیلاز در غده بناگوشی تحت تاثیر رژیم غذایی حاوی اسید تانیک در مقایسه با رژیم عادی بیشتر بوده و از لحاظ آماری معنی دار می باشد (P<0.01). میانگین فعالیت آمیلاز در غده بناگوشی تحت تاثیر رژیم مایع حاوی اسید تانیک 4% در مقایسه با رژیم مایع پنج برابر بیشتر بوده و از لحاظ آماری معنی دار می باشد (P<0.01). تغییرات معنی دار در وزن غده تحت فکی و زیرزبانی و همچنین میزان پروتیین تام و آمیلاز غدد تحت فکی و زیر زبانی در گروههای مورد آزمایش مشاهده نمی شود. الگوی الکتروفورزی پروتئین های غده بناگوشی نشان می دهد در حیواناتی که تحت تاثیر رژیم عادی حاوی اسید تانیک 4% قرار گرفته اند افزایش تراکم باندهای پروتئینی در نواحی 65، 52، 38 و 15 کیلو دالتون در مقایسه با بقیه رژیم های غذایی مشاهده می شود. در غده تحت فکی نیز تحت تاثیر رژیم غذایی عادی حاوی اسید تانیک 4% تراکم باندهای پروتئینی در منطقه 75، 20 و 15 کیلو دالتون مشاهده می شود. تغییرات واضح در الگوی الکتروفورزی غده زیر زبانی تحت تاثیر رژیم های غذایی مشاهده نمی شود.