در این بررسی تعداد پنجاه استرین جداشده از میزبانهای سیب، گلابی، به، گل سرخ و ازگیل از مناطق قزوین، تهران، کرج، هشتگرد، طالقان، خوی، سلماس و ارومیه مورد بررسیهای فنوتیپی و الکتروفورز پروتئین و پلاسمید و حساسیت نسبت به آنتی بیوتیکها قرار گرفت. استرین ها لوان و کاتالاز مثبت، قادر به تحریک واکنش فوق حساسیت در برگهای توتون و شمعدانی و تولید تراوشات باکتریایی بر روی میوه های نارس گلابی بودند. واکنش گرم و اکسیداز منفی بوده و قادر به احیای نیترات و یا تولید رنگ فلورسانت نبودند. همه استرین ها هوازی اختیاری، اوره آز منفی، قادر به تحمل نمک طعام 5% و دمای 35 درجه سانتی گراد بودند. واکنش تولید مواد احیا کننده از ساکارز در تمامی استرینها مثبت بود. تولید استوئین پس از دو روز مثبت و پس از پنج روز منفی ثبت گردید. ژلاتین به کندی هیدرولیز شده ولی هیچکدام از استرینها قادر به هیدرولیز نشاسته، کازئین، آرژینین، توئین80 و یا اسکولین نبودند. تولید اندول، گاز از گلوکز، فنیل آلانین دی آمیناز، لستیناز، فسفاتاز و یا تولید رنگ صورتی در محیط YDC در تمامی استرینها منفی بود. تمامی استرینها از گلوکز، ساکارز، گالاکتوز، مانیتول، تری هالوز، ریبوز، سالیسین، آرابینوز، سلوبیوز، اینوزیتول، فروکتوز، گلیسرول، سیترات، سوکسینات و فومارات استفاده کرده و تولید اسید یا قلیا نموده و اکثرا توانایی مصرف فرمات را داشتند ولی قادر به مصرف اینولین، اسید نیکوتینیک، نیکوتین، نیکوتین آمید، مالونات، تارتارات، آسکوربات، گلوکانات، گالاکتیورونات، پروپیونات، اگزالات، دی گلوتامیک اسید، لاکتات، بنزوات، استات و یا پلی پکتات سدیم نبودند. نقوش الکتروفورز پروتئین همه استرینها یکسان بود و در الکتروفورز ژل آگارز نیز تمامی آنها دارای دو نوار پلاسمیدی با وزن های مولکولی مشابه بودند. تمامی استرین ها در آزمون نشت دوطرفه در آگار در برابر سه آنتی سرم مصرفی یک باند رسوبی قوی ایجاد نمودند. واکنش غیراختصاصی مشاهده نگردید. آنتی ژن حاصل از باکتری کشته شده با حرارت، واکنش قوی تری نسبت به آنتی ژن تیمارنشده (سوسپانسیون باکتری زنده) تولیدنمود. کروماتوگرام حاصل از کروماتوگرافی لیپیدهای استرین ها روی صفحه نازک سیلیکاژل شامل سه لکه عمده بوده و تفاوتی بین استرین ها مشهود نبود. براساس نتایج حاصله، استرین های باکتری عامل آتشک سیب و گلابی جداشده از مناطق مختلف ایران در خصوصیات بررسی شده همانند (هموژن) و غیرقابل تمایز بودند.

با توجه به شیوع و روند رو به افزایش مقاومت سالمونلاتیفی به آنتی بیوتیک ها و اهمیت شناخت عامل آن و به منظور تعیین مشخصات عامل فوق، این تحقیق بر روی بیماران مبتلا به تب تیفوئید بیمارستان طالقانی تهران در سال 1375 انجام گرفت. تحقیق به روش توصیفی انجام شد .بدین منظور 44 سوش سالمونلاتیفی از خون این بیماران جدا شد و نحوه مقاومت و مشخصات عامل مقاومت تعیین گردید. این مطالعه جهت تعیین میزان مقاومت سالمونلاتیفی به تعدادی از آنتی بیوتیک ها از طریق دیسک دیفیوژن انجام شد. بعد از تایید مقاومت پلاسمیدی از طریق کونژوگاسیون با استفاده از روش الکتروفورز، وزن مولکولی پلاسمید مورد نظر تعیین شد. با استفاده از کیت، DNA پلاسمیدی سوشهای سالمونلاتیفی مقاوم (دهنده) و ترانس کونژوگانت های حاصل از کونژوگاسیون سوشهای مقاوم سالمونلاتیفی و اشریشیاکلی مقاوم آزاید (گیرنده) استخراج شد. عصاره حاصل با تکنیک الکتروفورز ژل آگار مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که  29.5%از سوشهای جدا شده به AM، CB، TE،  SXTو C مقاوم بودند. تمام سوشهای مورد بررسی نسبت به CFX، CT، CP، CF،  Kو GM حساس بودند. در نهایت یک فاکتور مقاومت با وزن مولکولی 65-60 مگادالتون (100-90 کیلو باز) جدا شد که عامل انتقال مقاومت به چند آنتی بیوتیک از جمله C،SXT ، TE و  AMبود که جزو مرسومترین آنتی بیوتیک ها در زمان تب تیفوئید می باشند. با توجه به مقاومت بالای این سوشها انجام مطالعات مشابه در فواصل زمانی مشخص جهت بررسی الگوی مقاومت و تغییرات آن در کشور ضروری به نظر می رسد.

بمنظور تعیین اثرات استن با غلظتهای مختلف بر نسلهای متوالی باکتری سرشیا این مطالعه انجام پذیرفت.سرشیا مارسیسنس سوش 1-13090 در محلول محیط کشت مغز و قلب یا B.H.I broth همراه با استن تحت دمای 28 درجه کشت گردید، مقدار استن از یک کشت به کشت بعد افزوده شد. در حالتیکه غلظت این کیتون 5000-8000PPM بود سلولها بیشترین ماده رنگی بنام پرودی جیوسین را تولید کردند، ولی هنگامیکه مقدار استن از 8000 PPM تجاوز کرد ماده رنگی بشدت کاهش یافت. غلظت استن بیش از 13000 PPM رشد سلولها را کاهش داد و وقتی مقدار آن متجاوز از 19000 PPM شد سرشیاهای درشت که قادر به رشد نبودند ظاهر گشتند. با تجاوز غلظت استن از میزان 36000 PPM سلولهای حساس به آنتی بیوتیک بوجود آمدند، این سلولهای حساس در محیط کشت فاقد استن رشد داده شدند ولی هیچگونه تغییری از جهت بازگشت آنها به باکتریهای مقاوم اولیه مشاهده نگردید.نتیجه نهایی اینکه احتمال می رود غلظت بیش از حد استن موجب بروز جهش یا غیر فعال شدن DNA پلاسمید در باکتری مزبور گردیده است.

اثر ضد میکربی (ضد پلاسمیدی) عصاره های مختلف 5 گیاه دارویی (مورد، مرزه، کلپوره، شیرین بیان، اکالیپتوس) که در طب سنتی ایران بعنوان بر طرف کننده عفونتها مورد استفاد می باشد بر روی سوشهای حاوی پلاسمید باکتری کلبسیلا پنومونی مقاوم به آنتی بیوتیک های مختلف مورد بررسی قرارگرفت. عصاره گیری از طریق استخراج ازبرگ وساقه گیاه و به روش الکلی وآبی صورت گرفت. مطالعه کمترین غلظت بازدارنده ازرشد (MIC) عصاره های استخراج شده نسبت به سوشهای مقاوم کلبسیلاپنومونی نشان داد که تمام عصاره های بالاخاصیت ضد میکروبی داشته  قادربودند از رشد سوشهای مقاوم کلبسیلاپنومونی جلوگیری کنند. دراین میان عصاره برگ گیاه اکالیپتوس دارای بیشترین خاصیت ضد میکروبی بود(average MIC 0.1 mg/ml). همچنین بیشترین غلظت هرعصاره که باکتری درآن رشد می کرد (Subinhibitory concentration) [SIC] برای انجام آزمایش Curing (حذف پلاسمید) استفاده شد. مطالعه و بررسی حساسیت دارویی تمام سوشهای درمعرض قرار گرفته به عصاره ها ازرقتهای SIC و مقایسه آنها باسوشهای درمعرض قرارنگرفته نسبت به داروهای آمپی سیلین (AP) ، آموکسی سیلین (AMOX) و وسفتی زوکسیم (CAZ)  و سفوتاکسیم  (CTX)تغییر زیادی را درMIC و کاهش مقاومت دارویی بوجود نیاورد. (average MIC AP,128µg/ml, Amox 256µg/ml,CAZ 64µg/ml) بررسی مورفولوژی باکتریهای درمعرض عصاره ها قرار گرفته به کمک میکروسکوپ فلورسنت (Nikon Optiphot – 2) نشان داد که وقتی سوشهای کلبسیلاپنومونیه در معرض عصاره مورد قرار می گیرند باکتری کوچکتر (جمع تر) شده و کپسول باکتری نیزازبین رفت. مطالعه پلاسمیدی موجود در سوشهای حاوی پلاسمید 9 و 3 کلبسیلا به کمک 7/0% آگارزژل الکتروفورزومقایسه آن با سوشهای 9 و 3 در معرض قرارنگرفته نشان دهنده حذف انتخابی پلاسمیدها (Curing) نبود و پلاسمیدها همچنان در دو سوش 9 و 3 وجود داشتند. همچنین مطالعه اثرسینرژیک دارو وعصاره 5 گیاه دارویی بالا بطور همزمان در مقایسه با دارو و عصاره بتنهایی تغییرزیادی را درکاهش MIC و مقاومت دارویی با کتریهای فوق پدید نیاورد و فقط درمورد آنتی بیوتیک سفوتاکسیم MIC به  64 µg/m1کاهش یافت. در نتیجه از مطالعات بالا چنین استنباط می شود که عصاره های گیاهان دارویی، مورد، کلپوره،مرزه، اکالیپتوس و شیرین بیان هیچگونه اثر ضد پلاسمیدی نداشتند.  

سابقه و هدف: نوروپپتید (NPY)Y یک هورمون پپتیدی می باشد که در قسمت های مختلف بدن مخصوصاً هیپوتالاموس تولید شده و دارای اثرات فیزیولوژیکی مختلفی می باشد. تزریقات مکرر داخل بطنی مغز نشان داده است که NPY بعنوان قوی ترین تحریک کننده مصرف غذا است که تاکنون شناخته شده است. مطالعات طولانی مدت بسیاری ازسیستم های درون ریز به علت در دست نبودن یک سیستم مناسب انتقال و ناپایداری بسیاری از هورمون های پپتیدی مترشحه از این سیستم ها، نتایج مطلوبی نداشته است. درمطالعه حاضر برای رفع این مشکل ، رده سلولی RIN 1056a که ژن هورمون NPY به آن وارد شده بود مورد استفاده قرار گرفت تا مشخص شود آیا با ورود ژن مورد نظر و بیان این ژن در رده سلولی فناناپذیر (Immortal) آلوده شده (Transfected) به مدت طولانی ، مقادیر زیادی پپتید ترشح می شود؟ مواد و روش ها: (Complementary DNA) cDNA  کامل مربوط به NPY به وسیله روش RT-PCR تهیه، تخلیص و جداسازی شده و به یک پلاسمید ناقل بیان کننده به نام pCEP4 وارد گردیده و سپس رده سلولی ذکر شده به وسیله این پلاسمید، آلوده گردید. مراحل تولید و بیان صحیح ژن مربوط به NPY با جداسازی RNA تام از سلولهای آلوده و انجام Northern blot تأیید شد. هم چنین ترشح صحیح هورمون NPY در محیط کشت سلولها به وسیله روش های کروماتوگرافی مایع سریع پروتئین با فاز معکوس (FPLC) و کروماتوگرافی ستونی با سفادکس (G50) به اثبات رسید. از آنجا که نژاد مناسبی برای پیوند این رده سلولی وجود نداشت لذا می بایستی ایمونوایزوله شوند، بدین منظور سلول ها در کپسول های کوچک قرار گرفتند که برای انجام این عمل از فیبرهای توخالی نیمه تراوا (PTFE) با وزن مولکولی 500.000 دالتون استفاده گردید. کپسول های تهیه شده به طول 3 میلی متر و حاوی سوسپانسیون سلولها با غلظت 40 میلیون در میلی لیتر در محلول 1% آلگینات بود و بعد از فرو بردن آنها در محلول کلرید کلسیم و سخت شدن آلگینات، این کپسول ها به طور جداگانه در مقدار یک میلی لیتر محیط کشت DMEM حاوی 10% سرم گوساله غیر فعال شده (∆FCS) نگهداری شدند.یافته ها : ترشح NPY ایمونو رادیو اکتیو در محیط کشت سلولها به وسیله روش رادیو ایمونوآسی خاص اندازه گیری شد. سلول های کپسوله شده توانایی تشرح NPY را درحالت in virto به مدت حداقل 28 روز حفظ نمودند. ترشح NPY به مدت 28 روز در سطحی مشابه با روز اول حفظ گردید و مقدار تشرح این هورمون برابر با 150 fmol/hour/fibre بود. نتیجه گیری: بنابراین ما موفق شدیم برای اولین بار رده سلولی ذکر شده را با cDNA مربوط به NPY آلوده نموده و تولید و ترشح NPY فعال به مقدار زیاد در سطح بالا را اندازه گیری نمائیم.

هدف: تهیه یک ریبوپروب و کاربردهای آن در هیبریدیزاسیون بعضی گونه های لیشمانیا در ایرانمواد و روشها: (KDNADNA) Kinetoplasm DNA لیشمانیا ماژور استخراج و با آنزیم BamHI هضم شد. قطعات به دست آمده در پلاسمید Bluescript کلون شد و با روش Run off نسخه برداری از روی inserted DNA با rNTP نشاندار انجام گرفت. ریبوپروب تهیه شده با kDNA لیشمانیاها هیبرید شد.یافته ها: ریبوپروب (IRI-m2) با روش ساترن بلات با kDNA شکسته شده سه گونه لیشمانیا ماژور، لیشمانیا تروپیکا و لیشمانیا اینفانتوم مجاور شد. بدیهی است IRI-m2 به عنوان نشانگر اختصاصی برای لیشمانیا ماژور و اینفانتوم عمل می کند. لازم به ذکر است که پروب مذکور با لیشمانیا ماژور به طور اختصاصی و با لیشمانیا اینفانتوم با درجه کمتری هیبرید می شود.نتیجه گیری: هیبرید شدن ریبوپروب تهیه شده از kDNA لیشمانیا ماژور با kDNA لیشمانیا اینفانتوم نشانه شباهت ترادف kDNA لیشمانیاها است.

سابقه و هدف: تاکنون پژوهش های زیادی در باره فراوانی مقاومت و منشا احتمالی آن انجام گرفته است. هدف این تحقیق، بررسی مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس کوآگولاز مثبت به 12 آنتی بیوتیک انتخابی با روش دیسک دیفیوژن و تعیین منشا احتمالی آنها با حذف پلاسمید به روش مجاورت با میتومایسین C است. مواد و روش ها: سویه های مورد آزمایش از نمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستان امام خمینی (ره) جدا شدند و در آزمایشگاه نگهداری شدند. بعد از کشت در محیط های آگار مغذی و آگار خون دار به مدت 24 ساعت در 37 درجه سانتیگراد، گرمخانه گذاری شدند و از پرگنه ها گستره تهیه، با روش گرم رنگ آمیزی و آزمایش های افتراقی کوآگولاز و تخمیر مانیتول DNAase انجام شد. بعد از تهیه سوسپانسیون تلفیقی، آزمایش های دیسک دیفیوژن (12 نوع آنتی بیوتیک) انجام شد. همچنین با قرار دادن سویه ها در مجاورت میتومایسین C، سویه های حساس و مقاوم تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان داد که به ترتیب بیشترین فراوانی به اریترومایسین (69.5%)، آمپی سیلین (64%)، نیتروفورانتوئین (56.5%)،... وانکومایسین (31.5%) بود و با مجاورت دادن سویه ها به میتومایسین C سبب کاهش قابل ملاحظه در فراوانی مقاومت های تک، دوگانه و چندگانه شد. نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که استافیلوکوکوس اورئوس کوآگولاز مثبت نسبت به تعدادی آنتی بیوتیک های انتخابی درمان عفونت ها مقاومت با فراوانی متفاوت دارد و پلاسمیدها نه تنها در مقاومت به یک عامل بلکه در مقاومت های چندگانه نقش بسیار بارزی دارند.

به لحاظ استفاده بیش از حد از سموم ارگانو فسفره در کشاورزی، آلودگی زمینهای کشاورزی به این نوع سموم افزایش یافته و با توجه به بالا بودن نیمه عمر این سموم و با توجه به وارد شدن آنها از طریق بارش و شستشوی خاکهای کشاورزی به رودخانه های مجاور دریا، احتمال آلودگی رودخانه ها و دریا رو به افزایش بوده و اکوسیستم موجودات مختلف آب شیرین و شور را به مخاطره انداخته است.از طرفی سموم ارگانوکلره و فسفره جذب بافت آبزیان مختلف شده و به دنبال مصرف آنها توسط انسان، سموم به طور غیر مستقیم به انسان منتقل شده و عوارض مختلفی را به دنبال دارد.بعضی از میکروارگانیزمها توانانی تجزیه سموم مختلف را داشته این فرآیند بطور طبیعی در محیط انجام می شود ولی زمان تجزیه سموم بسیار طولانی بوده و به هنگام افزایش آنها، کارایی باکتری کاهش یافته و میکروارگانیسم توانایی تجزیه سموم افزایش یافته را ندارد. زمان تجزیه به عوامل مختلف محیطی زنده و غیر زنده بستگی دارد. با انجام تکنیکهای بیوتکنولوژی و دستکاری ژنتیکی می توان توان تجزیه باکتریها را افزایش داد.در این تکنیک ژن کد کننده آنزیم تجزیه کننده سموم باکتری جدا کرده و با یک وکتور (پلاسمید) کلون نموده و در باکتری مثل اشریشیا کلی آن را کلون مجدد نموده تا اینکه ژن مربوطه بیان شود و پس از بیان ژن در اشریشیا کلی ژن مربوطه را در باکتری شاخص مثل سودوموناس و باسیلوس کلون نموده و پس از فراهم نمودن محیط کشت شرایط را برای سویه دستکاری شده فراهم نموده و در نهایت از آن به منظور تجزیه های سموم مختلف در مقیاس آزمایشگاهی استفاده می گردد. پس از نتیجه گیری مناسب، از سموم تغییر یافته به صورت استوک خالص در محیط استفاده می نماید.

در بررسی تاثیر سالیسیلات بر تعداد باکتریهای تجزیه کننده نفتالین و باکتریهای هتروتروف در یک نمونه خاک آلوده به هیدروکربن های حلقوی، دو غلظت 16 و 160 میکروگرم این ماده در هر گرم خاک به مدت 30 روز اتوگذاری شد. در غلظت 160μg/gr سالیسیلات دانسیته باکتریهای تجزیه کننده نفتالین و باکتریهای هتروتروف هوازی برای مدت 30 روز افزایش نشان داد. در نمونه های خاک تیمار شده با 16 میکروگرم سالیسیلات در خاک تغییری در جمعیت باکتریهای مورد نظر مشاهده نشد. فعالیت نفتالین اکسیژناز که برای متابولیسم نفتالین لازم است، در سویه پسودوموناس پسودومالئی بعد از اتوگذاری با سالیسیلات اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که فعالیت اکسیژناز به وسیله سالیسیلات افزایش می یابد.