متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

ساختار بافتی پریکارپ در تیره پسته (Anacardiaceae) از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و دارای ارزش تاکسونومیکی در این تبره می باشد. در این تحقیق مطالعه تشریحی پریکارپ گونه Rush coriaria که تنها گونه خودروی جنس Rhus در ایران است نشان داد که پریکارپ R. Coriaria متشکل از اگزوکارپ (Sarcocarp) و اندوکارپ چند لایه ای اسکلرانشیمی می باشد. نتایج به دست آمده، شباهت های نزدیک این گونه را با سایر گونه های جنس Rhus و جنس های دیگر از تیره پسته تأیید می کند.

تولید نهال در نهالستان، بدون تنش، از گام‎های اولیه تولید نهال استاندارد است؛ از این‎رو، اثرات حذف پریکارپ، رژیم‎های آبیاری، نور و اثرات متقابل آن‎ها بر خصوصیات فیزیولوژیک نهال‎های حرا Avicennia marina (Forssk. ) Vierh در نهالستان (استان هرمزگان، بندر سیریک) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، تیمارهای حذف پریکارپ (دستی، آب شیرین، 50 و 100 درصدآب دریا)، آبیاری منظم (یک بار و دوبار در روز، یک روز و دو روز درمیان)و شدت نور (100، 75، 50، 25 و صفر درصد) بر پروپاگول‎های جمع آوری شده اعمال و محتوای کلروفیل (a وb ) و کاروتنوئید برگ‎های نهال حرا اندازه‎گیری شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمون GLM انجام شد. براساس نتایج، اعمال تیمارهای مختلف حذف پریکارپ، آبیاری و نور سبب تغییرات معنی‎داری در مشخصه‎های فیزیولوژیک (کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنوئید) شد (0. 01>P). حذف پریکارپ با استفاده از آب شیرین و 50 درصد آب دریا، رژیم آبیاری دوبار در روز، یک‎بار در روز و شدت نور 50 و 75 درصد، منجر به تولید بیشترین مقدار محتوای کلروفیل در نهال‎ها شد. بیشترین مقادیر کاروتنوئید نیز در تیمار 100 درصد آب دریا جهت حذف پریکارپ، نور صفر درصد و آبیاری دو روز در میان ثبت شد. بررسی اثرات متقابل (نور×پریکارپ) نشان داد کاروتنوئید در نور صفر و جداسازی با 100 درصد آب دریا بیشترین مقدار را دارد. بر اساس نتایج، نهال‎های حرا در نور متوسط، جداسازی پریکارپ با آب 50 درصد دریا و آبیاری یک و دو بار در روز بهترین شرایط فعالیت فیزیولوژیک و تولید را دارند بنابراین توصیه می‎شود از نتایج فوق، در تولید نهال حرا در نهالستان‎ استفاده شود.

این تحقیق با هدف شکست خواب و بهبود جوانه زنی بذرهای نارس و رسیده یکی از گونه های نمدار (rubra subsp. caucasica form angulata Tilia) انجام شد. بذرها از ارتفاعات میان بند (500 متر از سطح دریا) جنگل های چمستان (حوزه شهرستان نور)، جمع آوری شد. بذرهای با پریکارپ رسیده و نارس، در تیمارهای 1) لایهگذاری سرد (فاقد پیش تیمار) و 2) آغشته به هیدروکسید سدیم (30%)+لایهگذاری سرد؛ همچنین، بذرهای بدون پریکارپ رسیده و نارس، در تیمارهای 1) آغشته به جیبرلیک اسید (500 میلی گرم در لیتر)+لایهگذاری سرد، 2) آغشته به کینتین اسید (یک میلی گرم در لیتر)+لایه گذاری سرد، در سه تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد آزمایش قرار گرفتند. بیشترین میزان جوانه زنی متعلق به بذر رسیده بدون پریکارپ-آغشته به پیش تیمارهای جیبرلیک اسید یا کینتین اسید و بذر نارس با پریکارپ-فاقد پیش تیمار بود. بیشترین سرعت جوانه زنی به بذر نارس با پریکارپ-فاقد پیش تیمار و بیشترین مدت جوانه زنی به بذر رسیده بدون پریکارپ-آغشته به جیبرلیک اسید اختصاص داشت. نتایج این تحقیق نشان داد که برای جوانه زنی بهینه بذر این گونه، با مبدﺃ میان بند، بهتر است بذر نارس با پریکارپ تنها در معرض لایه گذاری سرد (بدون اعمال پیش تیمار) قرار گیرد.

یکی از مشکلات تکثیر درختان جنس نمدار، جوانه زنی اندک بذرهای آنهاست. در این تحقیق، تیمارهای مختلف تحریک جوانه زنیدر بذرهای نیم رس نمدار(Tilia rubra subsp. caucasica form angulata Rupr. )، جمع آوری شده از دو مبدأ ارتفاعی میان بند و بالابند (به ترتیب 500 و 1500 متر از سطح دریا) جنگل های چمستان بررسی شد. بذرهای نیم رسِ با پریکارپ هر مبدأ به صورت: 1. لایه گذاری سرد؛ 2. آغشته به هیدروکسید سدیم+لایه گذاری سرد؛ 3. بذرهای نیم رس، بدون پریکارپ به صورت جیبرلیک اسید+لایه گذاری سرد؛ و 4. کینتین اسید+لایه گذاری سرد در قالب طرح کاملاً تصادفی آزمایش شدند. بیشترین درصد جوانه زنی (87 درصد) به بذرهای بالابندِ بدون پریکارپ، تیمار شده به ترتیب با جیبرلیک اسید+لایه گذاری سرد، و کنتین اسید+لایه گذاری سرد مربوط بود. بیشترین سرعت جوانه زنی (6 بذر در هفته) به بذرهای میان بندِ با پریکارپ، تیمارشده به ترتیب با لایه گذاری سرد، و آغشته به جیبرلیک اسید+لایه گذاری سرد اختصاص داشت. کمترین میانگین زمان جوانه زنی (20 روز) به بذرهای میان بندِ با پریکارپ (فقط لایه گذاری سرد شده) متعلق بود. به طور کلی، اگرچه بذرهای نیم رس بدون پریکارپِ بالابند، آغشته به جیبرلیک اسید (و کینتین اسید)+لایه گذاری سرد دارای درصد جوانه زنی مناسبی بودند، بذرهای نیم رس با پریکارپ میان بند (فقط لایه گذاری سرد) جوانه زنی قابل قبولی را در زمان کوتاه تری نشان دادند. با وجود این، در تحقیقات آینده، بررسی اثر تیمارها بر شاخص بنیه ی بذر و رشد و نمو نهال نمدار برای به کارگیری شیوه ی مناسب تکثیر بذر و تولید نهال آن در نهالستان توصیه می شود.

محیط و ژنوتیپ گیاه مادری بر صفات کمی و کیفی بذر چغندرقند تأثیر می گذارد. در این تحقیق اثر پایه ‏مادری و عوامل محیطی بر درصد وزنی عملکرد در طبقات اندازه­های مختلف بذر، جوانه­زنی و پوکی بذر 12 سینگل­کراس چغندرقند مطالعه شد. سینگل­کراس­ها از تلاقی دوازده پایه مادری نرعقیم با یک پایه پدری تهیه شدند. این تحقیق در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طی سال­های 1393 و 1394در کرج انجام شد. نتایج نشان داد که علاوه بر ژنوتیپ، شرایط نامناسب محیط تولید بذر باعث افزایش وزن هزار دانه می­شود. این افزایش در اثر رشد بیشتر وزن پریکارپ بود. اثر ژنوتیپ بر وزن جنین بذر موثر بود. همچنین وزن جنین و نسبت وزن جنین به پریکارپ بذر چغندرقند، تحت تاثیر شرایط محیط تولید بذر قرار گرفت. وزن جنین درسال 1393 و 1394 به ترتیب 2/91 و 2/26 میلی­گرم بود. در نتیجه نسبت وزن جنین به پریکارپ در سال 1393 با 0/49 به 0/29 در سال 1394 کاهش یافت. علاوه بر ژنوتیپ، شرایط محیط تولید بذر در افزایش درصد پوکی بذر چغندرقند تاثیر مثبت داشت. میانگین پوکی بذور تولیدی در کرج در سال 1393 و 1394 به ترتیب 10 و 32 درصد بود. با کاهش وزن خشک پریکارپ، افزایش وزن جنین و نسبت وزن جنین به پریکارپ، سرعت جوانه زنی و میانگین زمان جوانه­زنی بذر چغندرقند به ترتیب افزایش و کاهش یافت.

جنس Anemone متعلق به تیره آلاله ییان دارای 150 گونه با پراکنش در سرتاسر دنیا می باشد. ویژگی های ریخت شناسی همواره برای تشخیص و تمایز مرز گونه ها مورد استفاده قرار گرفته است. در این مطالعه، گونه های ایرانی Anemone L. و یک گونه Pulsatilla تحت بررسی های ریخت شناسی، ریزریخت شناسی و تشریحی فندقه قرار گرفته اند. بررسی های ریزریخت شناسی و تشریحی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) انجام شد. صفات متعدد کمی و کیفی تعریف و در نمونه های مورد مطالعه اندازه گیری شدند. براساس شکل کلی فندقه و ویژگی های تشریحی، چهار تیپ برای فندقه ها تشخیص داده شد. تفاوت های آشکار در الگوی بدنه فندقه (achene body)، تعداد لایه های اندوکارپ و مزوکارپ و همچنین طول و شکل خامه نشان داد که این صفات دارای ارزش تشخیصی بوده و صفاتی نظیر تعداد لایه های اپی کارپ و سطح حاشیه فندقه، فاقد تفاوت های شاخص در بین آرایه های مورد مطالعه می باشند. آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار SPSS به دو روش Ward و Average linkageبر پایه کلیه صفات کمی و کیفی انجام شد که در هر دو دندروگرام جدایی Stev. P. albana از آرایه های Anemone و جدایی آرایه های Anemone از یکدیگر کاملا مشهود است. به علاوه در این مطالعه، گونهSchott & Kotschy A. blanda به عنوان یک گونه بازکشف شده گزارش می شود.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

پژوهش حاضر روشهای موفقی را تشریح می کند که در آن با استفاده از بافتهایی از بذر و فندقه راش (Fagus orientalis Lipsky) که منشا مادری دارند می توان درختان مادری را شناسایی نمود. از 4 مارکر میکروساتلایتی برای تجزیه ژنتیکی دسته بذرهای راش که یک گونه درختی دگرگشن است استفاده شد. بذور 11 درخت از یک جمعیت به صورت جداگانه، 7 بذر به ازای هر درخت، جمع آوری شده و ژنوتیپ رویان بذور و پریکارپ فندقه ها که یک بافت غیرپارانشیمی با منشا مادری است تعیین گردید. هیچ اطلاعات قبلی در مورد ژنوتیپ درختان مادری این 11 دسته بذر در دسترس نبود. از دو روش برای شناسایی ژنوتیپ درختان مادری استفاده شد: 1) مطالعه پریکارپ چوبی برای شناسایی ملکولی مستقیم درختان مادری؛ 2) مطالعه خانواده های half-sib برای شناسایی ژنوتیپ درختان مادری از طریق ژنوتیپ نتاج و نیز شناسایی آلودگیهای بذری، مقایسه ژنوتیپهای چندلوکوسه پریکارپ با ژنوتیپهایی که از نتاج استنتاج شده بود کاملا یکسان بود. به علت اینکه میکروساتلایتها دارای وراثت کودومینانت مندلی هستند می توان بوسیله مطالعه خانواده های half-sib ژنوتیپ مادری را از ژنوتیپهای نتاج استنتاج نمود. تمایز مشخصی بین بذرویک درخت مادری مشاهده شد که می توان آنرا به نقش ژنوتیپهای پدری و جریان ژن در توده نسبت داد. نتایج ما ثابت کردند که تجزیه میکروساتلایتها روش مناسبی برای پایش تعداد درختان در یک دسته بذر و ردیابی آلودگی بذری است. این نتایج کاربرد زیادی در مطالعه بیولوژی انتشار بذر و بویژه ردیابی جابجایی فراورده های جنگلی دارد.

گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill. ) گیاهی از تیره سیب زمینی سانان (Solanaceae) و دومین سبزی پرمصرف جهان است که ارزیابی عملکرد میوه و صفات مؤثر بر آن در گزینش رقم های مطلوب حائز اهمیت می باشد. به منظور بررسی روابط عملکرد، صفات مرتبط با عملکرد و کیفیت میوه در 83 رگه s3 گوجه فرنگی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس تفاوت معنی داری برای رگه ها در تمام صفات مورد بررسی نشان داد. عملکرد میوه همبستگی مثبت و بسیار معنی داری با صفات متوسط تعداد و وزن میوه در هر رگه، طول و قطر میوه، ضخامت پریکارپ و اسید قابل تیتراسیون و همبستگی منفی و معنی داری با صفات تعداد روز تا رسیدگی 50 درصد میوه و شاخص رسیدگی داشت. تجزیه خوشه ای، رگه ها را در پنج گروه قرار داد و برای تمام صفات به جز میزان مواد جامد محلول، تفاوت بسیار معنی داری بین گروه ها وجود داشت. بر اساس مقایسه میانگین گروه های حاصل از تجزیه خوشه ای، رگه های گروه پنجم شامل 282، 269، 260، 280، 276، 244، 213، 247 و 412 زودرس و دارای مقادیر بالای صفات مرتبط با عملکرد میوه بودند. هم چنین بر اساس نمودارهای سه بعدی رسم شده، برخی از رگه ها دارای میزان اسید قابل تیتراسیون و نسبت طول به عرض میوه بالاتر و شاخص رسیدگی پایین تری نسبت به سایر رگه ها بودند و به دلیل خاصیت ماندگاری بالا، به عنوان رگه های مناسب جهت مصارف تازه خوری و فرآوری قابل توجه بوده و می توانند برای تولید هیبریدهای مطلوب استفاده شوند.

در این تحقیق، صفات فیزیکی و شیمیایی بذر چغندرقند و ارتباطش با صفات جوانه زنی مطالعه شد. این صفات بر روی ده سینگل-کراس که از سه منطقه اردبیل فیروزکوه و کرج به دست آمده بود، مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که چگالی حجمی، چگالی واقعی و هدایت الکتریکی بذر چغندرقند تحت تاثیر متقابل محیط و ژنوتیپ می باشد. درصد مواد جامد محلول روی پریکارپ بذر چغندرقند (مواد بازدارنده جوانه زنی) فقط تحت تاثیر محیط تولید بذر بود. هم ژنتیک و هم شرایط محیطی حاکم بر طول مدت رشد و نمو بذر چغندرقند بر روی گیاه مادر، بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و میانگین زمان جوانه زنی موثر بودند. لیکن یکنواختی جوانه زنی بذر چغندرقند فقط تحت تأثیر ژنوتیب بود. از طرفی همبستگی بین چگالی واقعی، چگالی حجمی، تخلخل، میزان درصد مواد جامد محلول پریکارپ و هدایت الکتریکی بذر چغندرقند با برخی صفات جوانه زنی، معنی داری بود. لیکن صفت یکنواختی جوانه زنی هیچ همبستگی با صفات فیزیکی و شیمیای بذر نداشت. با افزایش چگالی پریکارپ بذر موجب کاهش عوامل کاهنده کیفیت بذر از جمله هدایت الکتریکی بذر و درصد مواد جامد محلول بر روی پریکارپ می شود. بنابراین یکنواختی جوانه زنی که کمتر تحت تاثیر محیط است، می تواند در بر نامه های اصلاحی به عنوان یک شاخص انتخاب کیفیت بذر، استفاده شود. صفات فیزیکی و شیمیایی که همبستگی معنی داری با صفات جوانه زنی دارند، در مدیریت تولید بذر چغندرقند با هدف افزایش ضریب استحصال و کیفیت بذر چغندرقند، قابل توصیه می باشند.