گردشگری به عنوان صنعتی شناخته می شود که نسبت به بحران های محیطی بیشترین آسیب پذیری را دارد. شناخت عمیق و سیستماتیک نسبت به این صنعت، می تواند متخصصین بازاریابی را برای اتخاذ تصمیماتی هوشمندانه و دقیق یاری رساند. بدین منظور و برای بررسی و شناختی راهگشا می بایست از ابزارهای مناسب بهره برد. مدل خودسازماندهی به عنوان مدلی که نگاهی ژرف و همه جانبه از عناصر و عوامل اثرگذار و برهم کنش این عوامل ارائه می دهد شناخته شده است. این مدل با تشریح دقیق و نگاهی سیستمی همه عناصر محیطی این صنعت را چه در داخل صنعت و چه در محیط بیرونی صنعت به صورت یکپارچه و نظام مند بررسی کرده و دیدی عمیق به تصمیم گیران و متخصصان بازاریابی ارائه می دهد. پدیده ی کوید19 از نگاه مدل خودسازماندهی، آثار متقابلی را بر فرهنگ، قانون، کاهش سطح درآمدی افراد، کوچکتر شدن بازار خدمات گردشگری، نقش گردشگری انسان اقتصادی-اجتماعی، عملکرد انسان اقتصادی-اجتماعی به عنوان گردشگر و فناوری های مرتبط با صنعت گردشگری بر جای گذاشته است. پژوهشگران با بررسی آنچه که بر این صنعت رفته تلاش داشته اند بر اساس سه سناریو برای آینده(آینده خوشبینانه، آینده بدبینانه و آینده محتمل)، متخصصین بازاریابی را برای دستیابی به دیدی بهتر و عمیق تر و برنامه-ریزی دقیق تر یاری رسانند.