منظر شهری دور از بشریت نیست و توسط بشر ادراک می شود. منظر شهری، اولین نقطه سطح تماس انسان با محیط ) شهر(است. بستر منظر شهر، هندسه، فضا، کالبد و به عبارت دیگر، فرم کالبدی است و ازاین رو بخش این مواردِ تحت تأثیر انسان ها شکل می گیرد، پس بایستی قابل انعطاف باشد و بتواند فضایی خاطره انگیز و امن را به منظور حضور و فعالیت شهروندان ایجاد کند. می توان گفت منظر شهری وسیله ای است که شهر را پدیدار می کند. موضوع منظر شهری مقوله ای دوبعدی به شمار می رود، از یک سو به مؤلفه های محسوس و عمدتاٌ بصری سازنده فضا می پردازد و از سوی دیگر به شرایط ذهنی فضا شامل ابعاد تاریخی، خاطره ای، هویتی و امثال آن ها نظر می کند. تصویر ذهنی شهر، درواقع کلیت به هم پیوسته ای از نمادها و نشانه هاست که به مفاهیم، ارزش ها، معانی و چیزهایی شبیه به آن واقعیت می بخشد. در این مقاله روش تحقیق بکار گرفته شده از نوع تحلیلی-توصیفی است و به سبب مباحث وسیع نظری و مقوله های کلی، مطالعات انجام شده برای به دست آوردن نتایج مطلوب بر اساس اصلی ترین منابع موجود کتابخانه ای و اسنادی انجام گرفته است، سعی بر آن است تا با بررسی و دسته بندی شاخص های سنجش منظر مطلوب شهری گامی مؤثر در ارتقاء منظر شهری و همچنین با ایجاد فضایی خاطره انگیز سبب تأثیرگذاری بر ادراک شهروندان شود. حضورمردمی در این فضاها ناشی از نبود محیط مناسب و فقدان کیفیت منظر شهری است.