مطالعه حاضر جهت بررسی تأثیر استفاده از شکل­های مختلف کروم بر مصرف خوراک، فراسنجه­‫های شکمبه­ای و متابولیت­‫های خونی میش­های افشار در دوره انتقال و بره­های آن­ها در شرایط تنش گرمایی انجام شد. تعداد 40 رأس میش افشاری آبستن از 5±42 روز پیش از زایش مورد انتظار در قالب طرح کاملأ تصادفی به چهار تیمار با 10 تکرار اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه بدون مکمل کروم (شاهد)، 2) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم معدنی به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره، 3) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم به شکل کروم-متیونین به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک و 4) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم به شکل نانو ذرات کروم به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره بودند. نتایج نشان داد که از هفته سوم تا ششم پس ­از زایش، ماده خشک مصرفی در میش های دریافت کننده کروم-متیونین و نانوذرات کروم در مقایسه با دو تیمار دیگر، یک روند صعودی داشت (05/0>P). افزودن کروم به جیره میش ها، تأثیر معنی داری بر pH شکمبه، غلظت اسیدهای چرب فرار و نیتروژن آمونیاکی شکمبه نداشت. افزودن مکمل کروم به جیره میش­ها سبب کاهش معنی دار جمعیت پروتوزوآی شکمبه نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). افزودن شکل­های مختلف کروم به جیره میش ها سبب کاهش غلظت گلوکز و افزایش غلظت کروم، انسولین، پروتئین تام، آلبومین و گلوبولین سرم نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). اختلاف معنی داری بین غلظت کلسترول، تری گلیسرید، اوره و کراتینین خون در تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. همچنین، شکل­های مختلف کروم، تأثیر معنی داری بر فراسنجه های خونی بره های متولد شده ایجاد نکرد. به طورکلی، استفاده از کروم به ویژه به شکل­های کروم-متیونین و نانوذرات کروم در دوره انتقال میش­ها در شرایط تنش گرمایی توصیه می­ شود.

این پژوهش به منظور بررسی اثر تغذیه سطوح مختلف زائدات پنبه به جای یونجه خشک بر عملکرد، تجزیه پذیری، فراسنجه های تخمیر، پروتئین میکروبی و جمعیت میکروبی شکمبه در بره های نر پرواری انجام شد. در این پژوهش از تعداد 24 رأس بره نر نژاد افشاری با میانگین وزن 7/0±30 کیلوگرم و میانگین سن چهار ماه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و شش تکرار به مدت 90 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره بدون زائدات پنبه (شاهد)، 2) جیره حاوی 33/33 درصد زائدات پنبه جایگزین یونجه، 3) جیره‎ حاوی 66/66 درصد زائدات پنبه جایگزین یونجه و 4) جیره حاوی 100 درصد زائدات پنبه جایگزین یونجه بر اساس ماده خشک بودند. نتایج نشان داد که جایگزین کردن 100 درصد زائدات پنبه به جای یونجه سبب افزایش معنی دار مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و کاهش ضریب تبدیل خوراک شد (05/0P<). جایگزینی 66/66 درصد و 100 درصد زائدات پنبه به جای یونجه سبب بیشترین غلظت کل اسیدهای چرب فرار، اسید استیک و نیز نسبت استات به پروپیونات شد (05/0P<). تفاوت معنی داری بین تیمارها در مقادیر دفع مشتقات پورینی ادرار و ساخت پروتئین میکروبی وجود نداشت. استفاده از 66/66 درصد جایگزینی زائدات پنبه به جای یونجه در جیره باعث افزایش معنی دار جمعیت کل باکتری های مایع شکمبه شد (05/0P<)، ولی بر جمعیت پروتوزوآ تأثیر معنی داری نداشت. فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی، تفاوت معنی داری بین تیمارهای آزمایشی نداشتند. به­طور کلی، این تحقیق نشان داد که جایگزین کردن زائدات پنبه  تا 100 درصد به جای یونجه در جیره سبب بهبود عملکرد رشد و غلظت کل اسیدهای چرب فرار شکمبه بره های پرواری شد و قابل توصیه است.

به منظور بررسی جایگزینی دانه سورگوم به جای جو در جیره گاوهای شیری و اثر آن بر تولید و ترکیب شیر، تعداد 10 رأس گاو نژاد هولشتین (پنج رأس در زایش اول و پنج رأس در زایش دوم به بعد) که در فاصله 10±85 روز بعد از زایش بودند، انتخاب شدند. دانه سورگوم به نسبت های صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد به ترتیب در جیره های شماره یک تا پنج جایگزین جو گردید. این آزمایش در قالب طرح مربع لاتین 5×5 طی دوره های آزمایشی 21 روزه انجام شد. جیره های کاملا مخلوط، شامل مواد متراکم و علوفه به نسبت 54 به 46 درصد بود. با افزایش دانه سورگوم در جیره ها، بسیاری از معیارهای مورد بررسی تفاوت معنی داری را نشان دادند (P<0.05) .جیره شماره 5 در مقایسه با جیره شماره 1 باعث افزایش مصرف ماده خشک روزانه (19.40 در برابر 20.30 کیلوگرم)، تولید شیر روزانه (25.8 در برابر 24.8کیلوگرم در روز)، درصد چربی شیر (3.58 در برابر 3.02)، مقدار چربی تولید شده در روز (0.92 در برابر 0.75 کیلوگرم)، درصد پروتئین شیر ( 3.0در برابر 2.7)، مقدار پروتئین تولید شده در روز (0.75 در برابر 0.67 کیلوگرم)، درصد لاکتوز (4.93 در برابر 4.47) و درصد مواد جامد بدون چربی (8.58 در برابر 8.17) شد. ضریب تولید خوراک، وزن بدن، قابلیت هضم ظاهری ماده آلی،PH  ادرار و PH شکمبه تحت تاثیر سطوح مختلف جایگزینی سورگوم به جای جو قرار نگرفت (P>0.05) استفاده از دانه سورگوم به جای جو بهبود قابل ملاحظه ای در میزان تولید و ترکیب شیر گاوها ایجاد کرد.

به منظور تکمیل اطلاعات و تجزیه و تحلیل دانش و آگاهی موجود در رابطه با استفاده از منابع پروتئینی و تغذیه پروتئین در گاوهای شیری، در این مقاله نتایج حاصل از 108 مطالعه منتشر شده در سراسر دنیا و به ویژه آن دسته از مطالعاتی که در طول سالهای 1985 تا 1997 نتایج آنها در J. dairy sci منتشر شده بود گردآوری شده است.در 29 مورد مقایسه انجام شده حاصل از 15 آزمایش متابولیسمی که کنجاله سویا با مقادیر زیادی به عنوان منبع پروتئینی دارای RUP بالا استفاده شده بود، اثرات ثابت و یکسانی در جریان اسید آمینه های ضروری چه لیزین و چه متیونین به روده کوچک مشاهده نشد.

در این بررسی، 5 راس گوسفند نر یک ساله از نژاد بختیاری استفاده شد. پس از اطمینان از سلامتی آنها، در سه نوبت، نمونه گیری از سیاهرگ وداج و مغز استخوان از ناحیه جناغ سینه انجام و پارامترهای هماتولوژیک خون (تعداد گویچه های قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، تعداد گویچه های سفید و درصد نوتروفیلها، لنفوسیتها، ائوزینوفیلها و منوسیتها) و نمونه های مغز استخوان (نسبت رده میلوئید به اریتروئید) اندازه گیری شد و به عنوان گروه شاهد منظور گردید. همچنین روزانه، دمای بدن، تعداد تنفس، ضربان قلب و حرکات شکمبه نیز مورد بررسی قرار گرفت. برای ایجاد مسمومیت تحت حاد، روزانه به هر گوسفند، 3.5 میلی گرم سولفات مس برای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 10 روز خورانده شد. 4 ساعت پس از آن، نمونه گیری از سیاهرگ وداج و مغز استخوان انجام و اندازه گیریها همانند نمونه های شاهد صورت پذیرفت. نتایج به دست آمده نشان دهنده افزایش معنی دار تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس و کاهش حرکات شکمبه بود. همچنین تعداد گویچه های قرمز، میزان هماتوکریت و درصد لنفوسیتها و ائوزینوفیلها کاهش (P<0.05) و تعداد گویچه های سفید و درصد نوتروفیلها در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری یافتند (P<0.05). میزان هموگلوبین، درصد منوسیتهای خون و نسبت رده میلوئید به اریتروئید مغز استخوان در این بررسی تغییر معنی داری نشان ندادند (P>0.05).

انتقال خون یکی از روشهای درمانی شناخته شده در دامهای کم خون بوده که به واسطه فقدان اطلاعات کافی تمایل کمتری به آن معطوف گردیده است. اهداف اصلی این مطالعه بررسی واکنشهای ناشی از انتقال خون و تعیین مقدار خون تزریقی و فرجام انتقال (بهبودی) می باشد. 22 راس گاو با میانگین هماتوکریت 16.8 انتخاب شدند. به طور متوسط 5.36 واحد خون با میانگین 42 روز ذخیره سازی در 4 درجه سانتیگراد در هر راس تزریق گردید. نمونه های اخذ شده از دام جهت انجام آزمایشات بیوشیمیایی )کلسیم (Ca)، سدیم (Na)، پتاسیم (K)، پروتئین (TTP)، اوره (Urea)، هماتولوژی )گلبولهای سفید (WBC) و قرمز (RBC)، MCV، MCH، MCHC، هماتوکریت (PCV)، هموگلوبین (Hb)، آنزیمی LDH) و (AST و علایم بالینی )درجه حرارت (T)، ضربان قلب (HR)، حرکات تنفسی (RR) و شکمبه ((RM) در زمانهای قبل و به ترتیب 0، 2، 4، 6، 24، 48 و 72 ساعت پس از تزریق بوده است. مقایسه میانگین (t-test) پارامترهای خون نشان داد که انتقال خون سبب افزایش معنی دارK ، PCV، Hb، RBC، WBC، AST، RR و RM گردیده است (P<0.05). بقیه پارامترها تغییر چندانی نیافتند. نتیجتا گلبولهای قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت که از عناصر اصلی انتقال خون محسوب می گردند با تاثیر در فعالیتهای حیاتی و فیزیولوژیکی سبب بهبودی دام شده اند. عناصر بیوشیمیایی و آنزیمها نقش چندانی در انتقال خون نداشته و فاقد عوارض بوده اند. همچنین انتقال یک واحد خون افزایش تقریبی یک واحد PCV را داشته که تعیین مقدار انتقال خون بر اساس میزان PCV دام می باشد. لذا پیشنهاد بهره مندی از بانک خون دامی و استفاده همه جانبه از خون به عنوان دارو پیشنهاد می گردد.

در این پژوهش اثر سطوح مختلف زئولیت طبیعی به نام کلینوپتیلولیت روی اسیدیته شکمبه، مدفوع، تولید شیر و ترکیبات آن در گاو هلشتاین مطالعه شد. با استفاده از یک طرح آماری چرخشی متوازن، 12 راس گاو هلشتاین شیرده با وضعیت تقریبا یکسان (61 ± 13 روز پس از زایش) با جیره غذایی کاملا مخلوط حاوی 4, 2, 0 و 6 درصد زئولیت (به ترتیب جیره 3,2,1 و 4) برای سه دوره متوالی چهار هفته ای و با یک هفته فاصله بین دوره ها، در حد اشتها تغذیه شدند. میانگین شیر خام تولیدی صحیح شده (4% چربی) گاوهای تغذیه شده با جیره های 3,2,1 و 4 به ترتیب برابر 25.05, 24.36, 23.74 و 25.37 کیلوگرم دارای تفاوت معنی دار نبود ولی میانگین شیر تولیدی آنها 23.49, 22.34, 21.18 و 24.23 کیلو گرم درروز بود که تفاوت بین آنها معنی دار میباشد (P<0.05). تفاوت بین متوسط درصد چربی شیر تولیدی به همین ترتیب برای 4 جیره برابر 3.63, 3.78, 3.38 و 3.77 و معنی دار نبود، ولی تفاوت بین مقادیر چربی تولیدی معنی دار بود (P<0.05). میانگین های درصد پروتئین، مقدار لاکتوز و مقدار مواد جامد غیر چربی بین گاوهای مصرف کننده جیره های مختلف معنی دار نبود، ولیکن میانگین های مقدار پروتئین تولیدی، درصد لاکتوز و درصد مواد جامد غیر چربی با هم تفاوت معنی ار (P<0.05) داشتند. میانگین ضریب تبدیل خوراک به ازای یک کیلو گرم شیر (%4 چربی) به ترتیب برای جیره های مصرفی 0.90, 0.96, 0.99 و 0.95 کیلوگرم و تفاوت بین آنها معنی دار بود (P<0.05). مصرف زئولیت به طور معنی داری (P<0.05) میانگین pH شکمبه و مدفوع گاوها را افزایش داد. ازنظر اقتصادی، هزینه خوراک برای تولید یک کیلوگرم شیر (4% چربی) در مورد جیره 3و4 به طور معنی داری (P<0.05) کمتر از جیره های 1و2 بود.