مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران (annals of military and health sciences research)
سال:1386 | دوره:5 | شماره:1 (مسلسل 17) |تعداد مقالات:21

سابقه و هدف: زردی یکی از شایعترین مشکلات بالینی در دوره نوزادی است و افزایش شدید آن حتی در نوزادان ترم سالم ممکن است باعث ضایعات مغزی گردد. این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات درمانی کلوفیبرات خوراکی در هایپربیلی روبینمی غیرمستقیم غیر همولیتیک نوزادان ترم انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 60 نوزاد ترم سالم با زردی غیر همولیتیک انجام شد. 30 نوزاد (گروه شاهد) تنها فتوتراپی دریافت کردند و 30 نوزاد دیگر (گروه مورد) با یک دوز تنهای کلوفیبرات خوراکی (100mg/kg) همراه با فتوتراپی درمان شدند. دو گروه از نظر میانگین بیلی روبین توتال و غیرمستقیم پس از شروع درمان و مدت زمان بستری و نیاز به تعویض خون با هم مقایسه شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میزان کاهش بیلی روبین توتال و غیرمستقیم در بیماران دریافت کننده کلوفیبرات همراه فتوتراپی به طور معنی داری از نظر آماری بیشتر از بیماران دریافت کننده فتوتراپی به تنهایی بود (p<0.05). میانگین مدت زمان بستری از 2.9±0.9 روز در گروه کنترل به 2.2±0.6 روز در گروه مورد (درمان با کلوفیبرات) کاهش یافت (p=0.002). متوسط بیلی روبین توتال سرم در گروه درمان شده با کلوفیبرات کمتر از گروه کنترل بود. هیچ یک از نوزادان درگروه درمانی پس از 48 ساعت نیاز به فتوتراپی نداشته ولی در گروه کنترل، 9 نوزاد (30%) پس از 72 ساعت و 2 نوزاد (%6.7) پس از 96 ساعت نیاز به فتوتراپی داشتند. تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر جنسیت، زمان شروع زردی و نیاز به تعویض خون وجود نداشت.نتیجه گیری: کلوفیبرات باعث کاهش آشکار بیلی روبین توتال و غیرمستقیم در نوزادان می شود. استفاده از این دارو بدون ایجاد عوارض جانبی باعث کوتاهتر شدن مدت زمان بستری و کاهش نیاز به فتوتراپی می شود.

سابقه و هدف: تومورهای بینابینی یا با تمایل بدخیمی پایین تخمدان، رفتار بالینی خوبی دارند. شایعترین نوع این تومورها، انواع سروزال هستند. هدف از این مطالعه بررسی اثر عوامل موثر بر زمان بقای کلی و زمان بقای بدون بیماری در مبتلایان به تومورهای بینابینی سروزال است.مواد و روشها: 15 بیمار مبتلا به تومورهای بینابینی سروزال، Serous borderline tumors (SBTs) وارد یک مطالعه بقا (survival) شدند و از نظر تاثیر الگوهای میکروسکوپی نکروز، التهاب داخل اپی تلیال، الگوی میکروپاپیلری غربالی شکل، تهاجم استرومایی اندک، کارسینوم داخل اپی تلیال، فعالیت میتوتیک در ده میدان میکروسکوپی قوی، FIGO stage و نوع درمان انجام شده برد وضعیت بالینی یعنی زمان بقای کلی و بقای بدون بیماری مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی بیماران در زمان تخشیص 35 سال با دامنه (16-68 سال) سال بود از 15 بیمار مبتلا 6 مورد SBTs (%40) تیپیکال، 3 مورد SBTs (%20) با کارسینوم داخل اپی تلیال (SBTs-IEC)، 4 مورد SBTs (%26) با الگوی میکروپاپیلری (SBTs-MP) و 2 مورد SBTs (%13.3) با تهاجم استرومایی اندک (SBTs-Mi) داشتند. تفاوت معنی داری از نظر آماری بین گروههای مختلف تومور از نظر سن (P=0.58) و اندازه (P=0.68) وجود نداشت. 13 بیمار stage = 1 (%87) داشتند و 2 بیمار stage > 1 (%13) داشتند میزان عود در این بیماران 7% بود. میزان بقای بدون بیماری در این گروه 93% و میزان بقای کلی 100% بود. Stage بالا، نکروز و میتوز اثر بارزی بر بقای بدون بیماری داشت (P=0.016). از نظر تاثیر بر بقای کلی به علت عدم رخداد مرگ این متغیرها در آزمونهای آماری وارد نمی شوند.نتیجه گیری: اثر FIGO stage روی بقای بیماران در اکثر مطالعات مورد قبول است که در این مطالعه نیز چنین است. در حالیکه در مورد اثر دیگر الگوهای هیستولوژیک اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد، در این مطالعه نیز این الگوها فاقد اثر بودند.

سابقه و هدف: مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است که کمردرد به دنبال باربرداری، مهمترین اختلال در سیستم عضلانی- اسکلتی می باشد و در جوامع صنعتی از شیوع بالایی نیز برخوردار است. طبق تحقیقات انجام شده 70 تا 85% مردم کمر درد را در طول زندگی خود تجربه میکنند. اطلاعات در مورد چگونگی فعال شدن عضلات حین حفظ بار و یا اخذ پاسچر خمیده تنه، اندک می باشد لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر بار خارجی و وضعیت تنه بر فعالیت الکتریکی عضلات تنه انجام شده است.مواد و روشها: این مطالعه از نوع تجربی است که بر روی 10 زن سالم بدون سابقه کمردرد انجام شده است. با استفاده از دو حسگر شیب سنج، سیستم الکترومیوگرافی پنج کاناله و الکترود سطحی، فعالیت الکتریکی عضلات سمت راست (ارکتور اسپاین- مولتی فیدوس- راست شکمی- مایل داخلی- مایل خارجی) بررسی شد. شش فعالیت استاتیک با سه سطح بار خارجی (صفر و شش و دوازده کیلوگرم) و دو وضعیت تنه (نوترال و خمیده 30 درجه) مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: با افزایش بار خارجی فعالیت الکتریکی عضلات پشتی و شکمی افزایش معنی دار یافت (P<0.05). همچنین با افزایش زاویه خمیدگی تنه، میزان فعالیت الکتریکی عضلات پشتی افزایش معنی دار یافت (P<0.05).بحث: با افزایش بار خارجی بر میزان فعالیت عضلات تنه (شکمی و پشتی) افزوده می گردد. در واقع هم فعالیتی عضلات شکمی و پشتی، ثبات ستون فقرات را حین حفظ بار خارجی تامین می نماید. وضعیت خمیده تنه نیز از جمله وضعیت هایی است که نیاز ستون فقرات به ثبات را افزایش می دهد. نقش عضلات پشتی در این وضعیت جهت حفظ ثبات و کنترل میزان خمیدگی، در زمان حفظ بار و پیشگیری از کمردرد ضروری به نظر میرسد.

سابقه و هدف: درمان سنتی بیماری دیابت با استفاده از گیاهان طبیعی و یا عصاره های آن در سرتاسر جهان شناخته شده است. در میان آنها دارچین بیش از همه مورد توجه قرار گرفته است.هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات مکملی دارچین بر روی هیپوگلیسمی ایجاد شده توسط انسولین در راتهای نر دیابتی شده توسط استرپتوزوسین می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، تعداد 40 رات نر دارای وزن متوسط 220 گرم انتخاب و به چهار گروه دهتایی تقسیم شدند. گروه کنترل، آب و رژیم غذایی معمولی دریافت نمودند. گروه دیابتی، بوسیله تزریق داخل صفاقی استرپتوزوسین (40 mg/kg) دیابتی شدند. گروه دیابتی+ انسولینی، پس از دیابتی شدن تنها انسولین (5u/kg) NPH دریافت کردند. گروه دیابتی + انسولینی + دارچینی، علاوه بر انسولین، سوسپانسیون دارچین (60 mg/kg) به صورت خوراکی داده شد. میزان گلوکز خون رات ها به روش Glucose Oxidize Method سنجش شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میزان گلوکز خون در گروه دارچینی در مقایسه با گروه انسولینی بیشتر کاهش یافت، و این اختلاف در سطح P<0.01 معنی دار بود.نتیجه گیری: در دارچین ترکیبات بیواکتیوی (احتمالا MCHP) وجود دارد که احتمالا سبب تقویت اثر انسولین در گروه دارچینی می گردد. شاید در آینده بتوان از فرم استخراج شده دارچین به عنوان راه درمان طبیعی در برابر بیماری دیابت استفاده کرد. در نتیجه گیری صرفا به اثر دارچین و نتایج آن در این مطالعه اشاره شود.

سابقه و هدف: آلوپسی آره آتا (Alopecia areata) یک بیماری التهابی مزمن و نسبتا شایع فولیکولهای مو است که 2 درصد از جمعیت عمومی را گرفتار می کند که با وجود درمانهای پیشنهادی مختلف هر یک از آنها محدودیت هایی دارند. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمانی تجویز همزمان آنترالین با غلظت 0.5 درصد به همراه محلول ماینوکسیدیل با غلظت 2 درصد در درمان آلوپسی آره آتا است.مواد و روشها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده است که با حجم نمونه 53 نفر انجام شده است. افراد تحت مطالعه از طریق گزینش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 26 نفر در گروه درمان قرار گرفتند و به مدت 30 هفته هر شب 20 دقیقه از فرمولاسیون آنترالین 0.5 درصد استفاده کرده و پس از شستشو و خشک کردن سر، در همان شب و صبح روز بعد از محلول ماینوکسیدیل 2 درصد بر روی نواحی گرفتار استفاده کردند. 27 نفر گروه دارونما هم فقط از فرمولاسیون حاوی پایه بدون دارو استفاده کردند. پس از تکمیل دوره درمان، با بررسی رشد موهای ترمینال، رویش مجدد موها مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از بین 53 بیمار با  میانگین سنی 18.35±4.23 سال 32 نفر (%60.4) مرد و 21 نفر (%39.6) زن بودند. میزان پاسخ به درمان در افراد گروه درمان (%67.9) در مقایسه با دارونما (%32.1) بیشتر بود (P=0.063). اریتم و هیپرپیگمانتاسیون در بیماران مصرف کننده دارو به ترتیب در %96.1 و 100% بیماران مشاهده شد در حالیکه %29.6 از مصرف کنندگان دارونما دچار اریتم شدند و هیچیک هیپرپیگمانتاسیون نداشتند.نتیجه گیری: اغلب مصرف کنندگان آنترالین به همراه ماینوکسیدیل به مداخله درمانی پاسخ مثبت دادند و مطالعات دیگر با حجم نمونه بیشتر و طول درمان بیشتر جهت ارزیابی میزان اثربخشی این روش درمانی توصیه می گردد.

سابقه و هدف: آزمایش های سم شناسی حاد اولین قدم برای تعیین میزان خطر یک ترکیب شیمیایی برای انسان بوده است؛ که در این سنجش ها اغلب از حیوانات آزمایشگاهی استفاده می شود اما امروزه بسیاری از آزمون هایی که بر روی حیوانات انجام می شد منسوخ گردیده است. لذا در این پژوهش جهت ارزیابی سمیت حاد مواد از مخمر ساکارومیسس سرویسیه (ptcc-5052) سمیت عصاره آبی گلرنگ، عصاره اسپند و مشتقات دی هیدروپیریدین مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، ابتدا با استفاده از لام های هماسیتومتر نئو بار تعداد سلول ها در واحد میلی متر تعیین شد و رابطه آن با کدورت سلولی در طول موج 525 نانومتر به صورت معادله بدست آمد در مرحله بعد سمیت مواد مورد بررسی قرار گرفت و 50 درصد مهار رشد از آن محاسبه شد.یافته ها: نتایج اثرات سمی وابسته به غلظت را برای عصاره آبی گلرنگ IC50=112ml/ml و عصاره اسپند IC50=476ml/ml نشان داد. سمیت مشتقات دی هیدروپیردین تا غلظت 100ml/ml مورد بررسی قرار گرفت.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این آزمون با نتایج حاصل از سایر روش های تعیین LD50 در سنجش مواد مذکور (موش کوچک و بزرگ و میگوی آب شور و کشت سلول های پستانداران) تا حد زیادی هماهنگ می باشد.

سابقه و هدف: یکی از موارد بارداریهای پرخطر خانم های مبتلا به فشارخون حاملگی می باشند. با وجود چند دهه تحقیق گسترده هنوز چگونگی آغاز یا تشدید هیپرتانسیون در اثر حاملگی حل نشده باقی مانده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه تعداد و حجم پلاکت در زنان پره اکلامپتیک در مقایسه با زنان سالم حامله می باشد و میزان تغییر حجم پلاکت در زنان حامله دچار پره اکلامپسی مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روشها: در این تحقیق که از نوع مورد- شاهدی می باشد، 70 خانم حامله شامل 35 خانم نرمال و 35 خانم باردار مبتلا به پره اکلامپسی در سن حاملگی یکسان با یکی کردن تعداد حاملگی و سن مادر، از نظر تعداد و حجم پلاکت مقایسه شدند. این مطالعه از سال 83-1380 بر روی مراجعه کنندگان به درمانگاه مامایی بیمارستان آیت اله طالقانی صورت گرفت و آزمایشگاه بیمارستان مذکور تنها مرجع آزمایش همه بیماران بوده است. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در کل 70 بیمار تحت بررسی قرار گرفتند که 35 مورد سالم و 35 نفر پره اکلامپتیک بودند. میانگین سن در گروه سالم 27±5.4 سال و در گروه پره اکلامپتیک 27.2±5.3 سال (دامنه 38-17 سال) در هر دو گروه تعیین شد. تعداد حاملگی این بیماران از 1 تا 8 بار بود و سن حاملگی بطور متوسط در هر گروه 32.7±5.1 هفته (دامنه 41-20) بدست آمد. در گروه باردار سالم هیچیک تعداد پلاکت کمتر از 150000/ml نداشتند و در هیچیک حجم متوسط پلاکت بیش از 10fm نبود. در افراد مبتلا به پره اکلامپسی 16 نفر (%45.7) پلاکت کمتر از 150000/ml داشتند و حجم پلاکت در 9 نفر آنان (%25.7) بیشتر یا مساوی 10fm بود. میانگین تعداد پلاکت در خانم های سالم 208300/ml±32600 و حجم متوسط پلاکتی بطورمیانگین 8.2±0.63 fl تعیین شد. در خانم های مبتلا به پره اکلامپسی تعداد متوسط پلاکت 154000/ml±84000 و حجم متوسط پلاکتی بطور میانگین 9.2±0.84 fl بود. نتایج به دست آمده در مورد تعداد پلاکت (P<0.005) و حجم پلاکت (P<0.0001) از لحاظ آماری معنی دار بودند.نتیجه گیری: علاوه بر کاهش تعداد پلاکتها در پره اکلامپسی، حجم متوسط پلاکتها در بیماران پراکلامپتیک افزایش می یابد. پدیده فوق حاکی از ظهور پلاکت های جوان تر در پاسخ به تخریب پلاکت ها و عمر کوتاهتر پلاکتها در پره اکلامپسی است.

سابقه و هدف: اختلال استرس بعد از صدمه (PTSD: Post Traumatic Stress Disorder) در افراد با مواجهه ای که در آن ترس یا موقعیتی بدون کمک در تماس با وقوع حادثه و تلاش برای اجتناب از آن وجود دارد، ایجاد می شود. این علایم ممکن است از یک ماه بعد از واقعه شروع شده و بخشهای چشمگیری از زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع PTSD در پرسنل پایور و وظیفه نزاجا شهر تهران در سال 1384 انجام گردید.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی توصیفی بر روی 355 نفر پرسنل پایور و وظیفه نیروی زمینی ارتش جمهوری  اسلامی ایران در پادگانهای شهر تهران که در سال 1384 مشغول به خدمت بودند؛ صورت گرفت. نمونه گیری از نوع تصادفی خوشه ای- طبقه ای می باشد و از هر طبقه که هر یک از پادگانهای شهر تهران است به تناسب جمعیت نمونه گیری شد. تشخیص PTSD بر اساس معیارهای DSM-IV-TR توسط روانپزشک صورت گرفت. داده های بدست آمده توسط نرم افزار SPSS11.5 مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی نمونه ها 20.68 سال و میانگین مدت خدمت ایشان 24 ماه بود. %14.9 از افراد مورد بررسی مبتلا به PTSD بودند و بیشترین علل ذکر شده از سوی پرسنل مبتلا به بیماری PTSD شامل تصادف (%30.2) و انفجار (%9.4) می باشد. مبتلایان به PTSD دارای میانگین سنی و میانگین مدت خدمت بالاتر بودند (P<0.05).نتیجه گیری: پرسنل مبتلا به بیماری %14.9 PTSD از کل افراد را تشکیل می دهند. کاهش مدت خدمت، افزایش استانداردهای ایمنی و مقررات و آموزش حرفه ای توصیه می گردد.

سابقه و هدف: کتابهای مرجع و تحقیقات قبلی، پزشکی را جزء مشاغل پراسترس طبقه بندی و پزشکان را جز افراد پرخطر در زمینه ابتلا به اختلالات روانی، طلاق و خودکشی قرار داده اند. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سلامت روان دانشجویان پزشکی غیرنظامی مهمان در دانشگاه ارتش در مقاطع بالینی انجام شده است.مواد و روشها: این مطالعه به روش توصیفی مقطعی Cross sectional و با استفاده از پرسشنامه GHQ-28 بر روی 205 دانشجوی پزشکی از تاریخ مهرماه 1383 تا پایان اسفند ماه همان سال صورت گرفته است. تشخیص اختلال روانی با نقطه برش 23 (با استفاده از روش نمره گذاری لیکرت) بوده و نتایج بر اساس 6 متغیر دیگر و با استفاده از برنامه آماری spss نسخه 10 تحلیل گردیده است.یافته ها: از 205 دانشجوی شرکت کننده در این تحقیق 98 نفر (%47.8) مشکوک به اختلال سلامت روان تشخیص داده شدند که رابطه معنی داری بین اختلال روان با وضعیت تاهل (مجرد بودن) (P=0.047) و سابقه خانوادگی مشکل روانی (P=0.025) بدست آمد. از این تعداد 79 نفر (%38.5) دچار جسمانی سازی علایم بودند که در این مقیاس رابطه معنی داری بین اضطراب و جنس (مونث) (P=0.019) و همچنین سابقه خانوادگی مثبت (P<0.01) بدست آمد. 69% از این افراد اختلال عملکرد اجتماعی داشتند که ارتباط معنی داری با مقطع تحصیلی (اینترنتی) (P=0.042) داشت. همچنین در %25.63 این افراد افسردگی یافت شد که با وضعیت تاهل (تجرد) (P=0.031) و سابقه خانوادگی مثبت رابطه معنی دار به دست آمد.نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن میزان اختلالات روانی (اضطراب و افسردگی و تبعات آنها) در دانشجویان پزشکی نسبت به دانشجویان سایر رشته ها و جمعیت عمومی، توصیه می شود ضمن تفهیم شرایط به دانش آموزان قبل از انتخاب رشته تحصیلی، درجهت شناسایی رفع عوامل استرس زا در دانشجویان اقدامات جدی صورت بگیرد، و نیز ایجاد مراکز مشاوره فعال دانشجویی و کلاسهای آموزشی فنون مقابله با استرس و آشنایی با مکانیسمهای دفاعی در مراکز آموزشی دایر شده و سنجش سلامت روان دانشجویان در آغاز و کلیه مراحل تحصیلی نهادینه گردد.

سابقه و هدف: انحصار قدرت به عده کمی در راس سلسله مراتب بیمارستانی باعث گردیده احساس ناتوانی در این سازمان ها همه گیر شود و پرستاران اغلب احساس می کنند در محیط کارشان ضعیف هستند. جهت حل این معضل و توسعه اثر بخشی، بهره گیری از راهکار توانمند سازی بسیار تاثیرگذار است. هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط بین درک پرستاران از رفتارهای توانمند کننده مدیران و نیز درک آنان از اثر بخشی کار خویش می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی- همبستگی 194 پرستار مشغول به کار در سه بیمارستان آموزشی بقیه اله (عج)، جماران و نجمیه با بیش از یک سال تجربه کاری و بدون سابقه مدیریت به روش تصادفی- طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند. 2 پرسشنامه استاندارد به صورت مقیاس 27 ایتمی "رفتار توانمند کننده رهبر" و مقیاس 24 ایتمی محقق ساخته "خود اثر بخش کار خویش" جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شدند. پرسشنامه ها توسط پرستاران خارج از محیط کار تکمیل شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با بکار گیری آزمون های آماری کای دو، فیشر و ضریب همبستگی اسپیرفن- براون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: پرستاران درک نسبتا بالایی از رفتارهای توانمند کننده سرپرستاران خود (5.08±1.20) داشتند. بیشترین درک آنها از رفتار "اطمینان بخشی" (5.34±1.24) و کمترین درک آنان از رفتار "دادن اختیار و کاهش بوروکراسی" (4.94±1.31) بود. همچنین درک آنها از اثربخشی کار خود متوسط (4.94±0.749) بود. بیشترین درک آنها از اثر بخشی در امر "مراقبت بالینی" (5.37±0.752) و کمترین درک آنها در زمینه "پژوهش" (3.96±1.10) بود.نتیجه گیری: نتایج حاکی از ارتباط بین درک پرستاران از رفتارهای توانمند کننده سرپرستاران و درک آنان از اثر بخشی کار خود بود. این یافته ها به مدیران سازمانی تاکید می کند که نقش پر رنگ تری در افزایش اثر بخشی کار پرسنل از طریق رفتارهای توانمند کننده داشته باشند. همچنین جهت درک بهتر فرایند توانمند سازی تحقیقات بیشتر در این زمینه پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: درصدی از مرگ و میر کودکان زیر یکسال و همچنین کودکانی با عوارض عصبی مختلف و گرفتاری سایر ارگانها، در ارتباط با آلودگی دوران جنینی آنان به توکسوپلاسما گوندی (از طریق جفت) می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی مقایسه حساسیت دو تکنیک IFA و ELISA با روش PCR در تشخیص انگل توکسوپلاسما گوندی در بین کودکان کمتر از یکسال بستری شده در بیمارستان طالقانی می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی- آینده نگر 104 نوزاد تازه متولد شده مشکوک به توکسوپلاسموزس مادرزادی یک روزه الی تا قبل از یکسالگی که در بخش نوزادان بیمارستان طالقانی از اردیبهشت 1379 تا 1380 بستری می شدند جهت ارزیابی وضعیت آنتی بادیهای اختصاصی کلاسIgm  و IgG ضد توکسوپلاسما گوندی به روش های ELISA و IFA مورد بررسی قرار گرفته و در عین حال مایع نخاع و نمونه 104 در همان فاصله زمانی جهت ردیابی ژنوم این انگل به روش PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 11.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج آزمایش PCR حکایت از ابتلا 6 نوزاد از 115 نوزاد تحت بررسی 5.22) درصد) به توکسوپلاسموزیس مادرزادی داشت. در روش IFA تعداد مبتلایان 2 نفر از 104 نوزاد تحت بررسی (1.93 درصد) و در روش ELISA، 6 نفر از 106 نوزاد تحت بررسی (5.66 درصد) بود. از آنجاییکه بر روی سرم هر 6 نوزاد مثبت از نظر PCR، آزمایشات IFA و ELISA صورت گرفته بود، می توان نتایج آزمایشات را بین آنها مقایسه بود.نتیجه گیری: طبق نتایج حساسیت روش ELISA/IgM برحسب PCR، %83.33 و ویژگی آن 99% می باشد و حساسیت روش ELISA/IgG برحسب %33.3, PCR با ویژگی 64% می باشد. حساسیت روش IFA/IgG برحسب PCR در رقت %100, 1.100 ولی با ویژگی %44.9 می باشد و حساسیت روش IFA/IgM بر حسب PCR با رقت %83.3, 1.100 با ویژگی 100% می باشد.

سابقه و هدف: بیماری واریکوسل شایع ترین عارضه قابل درمان با جراحی در بیماران نابارور مرد است. علیرغم یک طرفه بودن در اکثر موارد متاسفانه در بیضه سمت دیگر نیز ظاهر می شود و باعث ناباروری در شخص مبتلا می گردد. لذا جهت جلوگیری از بروز چنین پیامدهایی بهتر است واریکوسل هرچه زودتر تشخیص داده شده و تحت درمان قرار گیرد. این تحقیق به دنبال فراوانی واریکوسل در افراد بدون علامت بوده است.مواد و روشها: در این تحقیق از مطالعه توصیفی- مقطعی (cross sectional) استفاده شد که نمونه ها از سربازان بدون علامت گرفته شد سپس با پر کردن پرسشنامه های هدفدار، معاینه بالینی از نظر تایید واریکوسل یا عدم تایید واریکوسل انجام شد.یافته ها: با توجه به حجم نمونه 1275 نفری، 165 نفر مبتلا به بیماری بودند که 118 نفر درجه 1 و 33 نفر درجه 2 و 14 نفر درجه 3 واریکوسل بوده اند. از این 165 نفر نمونه منی و سونوگرافی به عمل آمده است. 86.1 درصد افراد دارای بالای شصت میلیون در میلی متر اسپرم داشته اند و 3.5 درصد نیز آزواسپرم بوده اند. از نظر رده سنی بیشترین رده سنی 19 تا 21 سال بوده است که زمان بدو خدمت به سربازی افراد بوده است. حدود 90 درصد بیضه سمت چپ و 3 درصد در بیضه سمت راست و 7 درصد دو طرفه مبتلا به واریکوسل بوده اند. 94 درصد حجم بالای 1.5 میلی متر منی داشته اند.نتیجه گیری: در این بررسی شیوع واریکوسل در سربازان بدون علامت 13.5 درصد بوده است. باتوجه به شیوع نسبتا بالای این بیماری، و عواقب ناشی از این بیماری که باعث تخریب بافت بیضه و نهایتا عقیمی می گردد، باید نسبت به این بیماری آگاهی های لازم را داد تا دیگران در صورت وجود علایم مثل تورم یا سنگینی در بیضه ها بدون شرم و حیا به پزشک مراجعه و نسبت به وجود یا عدم وجود بیماری خود آگاه شوند.

سابقه و هدف: حضور باکتریهای مقاوم به بخشهای مختلف بیمارستانها به خصوص بخشهای مراقبت ویژه و مشکلاتی که این باکتریهای مقاوم در درمان بیماران به وجود می آورند، ضرورت شناخت و اطلاع دقیق از این نوع باکتریها و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها را مشخص می سازد. این پژوهش با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریهای شایع در بخشهای عمومی و ویژه صورت گرفته است.مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی از مهر ماه 1384 الی مهرماه 1385 در بیمارستان مدائن شهر تهران نمونه برداری استاندارد از مایعات بیولوژیک، زخم ها و وسایل درمانی مرتبط با بیماران از قبیل سرساکشن، لوله تراشه، کاتتر فشار ورید مرکزی (central veinpressure) و... انجام شد. تعداد 692 نمونه در بخش میکروب شناسی آزمایشگاه به روی محیط های انتخابی و سپس افتراقی برده شد و پس از تشخیص نوع باکتری، آنتی بیوتیکهای موثر بر روی آنها تست شد.یافته ها: از مجموع 692 نمونه بالینی، 192 نمونه مربوط به بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه (ICU) و 500 نمونه مربوط به بیماران بخش های عمومی بود. درصد فراوانی باکتریهای گرم مثبت و قارچ در بخش مراقبتهای ویژه بیش از بخشهای عمومی، در حالی که درصد فراوانی باکتریهای گرم منفی در این بخش کمتر از بخشهای عمومی بود (P<0.001). بیشترین فراوانی در بخش مراقبتهای ویژه مربوط به باکتری کلبسیلا (%22.4) و در بخشهای عمومی مربوط به باکتری (%31.6) Ecoli بود. در بخش مراقبتهای ویژه بیشترین موارد مقاومت به آنتی بیوتیک سفتازیدیم (%87.9) و کمترین موارد مقاومت به آنتی بیوتیک ونکومایسین (%7.7) بود. در بخشهای عمومی بیشترین موارد مقاومت به آنتی بیوتیک سفوتاکسیم (%78.6) و کمترین موارد مقاومت به آنتی بیوتیک ونکومایسین (%9) مشاهده گردید. درصد مقاومت به اکثر آنتی بیوتیک ها در بخش مراقبتهای ویژه به طور معنی داری بیش از بخشهای عمومی بود (P<0.01).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که انواع باکتری های گرم مثبت و منفی در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان مورد بررسی شایع می باشند و مقاومت دارویی بخصوص مقاومت به چند دارو در بین میکروارگانیسم های بخش مراقبتهای ویژه و نیز بخشهای عمومی شایع می باشد. لذا توصیه می گردد که در صورت مشاهده عفونت های بیمارستانی، ترجیحا از آنتی بیوتیک های جدید و موثرتر استفاده گردد.

سابقه و هدف: کم خونی فقر آهن شایعترین بیماری خونی دوران شیرخوارگی و کودکی می باشد و فقر آهن با یا بدون کم خونی، رشد و نمو ذهنی در کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. کم خونی فقر آهن سبب تخریب توبولهای پروگزیمال و افزایش حجم فضای اطراف توبولها در کورتکس کلیه ها می شود و هیپوکسی به عنوان عامل اصلی در ایجاد این تغییرات مطرح است. در برخی مطالعات متعاقب درمان با آهن (حتی بدون اصلاح کم خونی)، عملکرد کلیه ها بهبود یافته اند. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد توبولی کلیه ها در کودکان دچار کم خونی فقرآهن در بیمارستان کودکان مفید می باشد.مواد و روشها: این مطالعه به روش توصیفی مقطعی و بر روی کودکان مبتلا به کم خونی فقرآهن که در سال 1382 در بیمارستان مفید بستری شده بودند انجام پذیرفت. حین مراجعه مستمر و سرشماری 60 کودک با محدوده سنی 3-60 ماه که از نظر هموگلوبین، هماتوکریت، حجم متوسط گلبول قرمز، سطح سرمی آهن و ظرفیت کلی اتصال به آهن واجد آنمی فقرآهن بودند و فاقد معیارهای خروج (تالاسمی مینور و عفونت) بودند وارد مطالعه شدند و از نظر اختلال باز جذب سدیم، پتاسیم، کلسیم و فسفر، همچنین اختلال دفع پروتئین تحت بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SSPS نسخه 11 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 60 بیمار وارد شده به مطالعه، 52 بیمار واجد حداقل یک اختلال توبولی بودند. شایعترین نوع توبولوپاتی اختلال دفع پروتئین (65%) و نادرترین آن اختلال بازجذب پتاسیم بود (P<0.05). درمقایسه معیارهای آنمی فقرآهن مشاهده گردید که ظرفیت اتصال آهن در بیماران با هر یک از اختلالات توبولی، بیش از گروه بدون این اختلالات بود که این اختلاف در مورد اختلال باز جذب سدیم، پتاسیم و فسفر معنی دار بود. بیمارانی که مبتلا به اختلال دفع پروتئین بودند، واجد سن کمتر و بیمارانی که اختلال بازجذب پتاسیم داشتند، دارای وزن کمتری در مقایسه با بیماران فاقد اختلالات توبولی بودند که این اختلاف معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای اختلالات توبولی در بیماران مبتلا به کم خونی فقرآهن در این مطالعه (87%)، سن و وزن کمتر بیماران آنمیک با اختلالات توبولی در مقایسه با بیماران آنمیک فاقد این اختلالات است که بخصوص در مورد سن در اختلال دفع پروتئین و وزن در اختلال باز جذب پتاسیم چه در آنالیز تک متغیره و چه در آنالیز چند متغیره قابل توجه و معنی دار بوده است.

سابقه و هدف: ناحیه اتصال دهنده (C.Z.: Connector Zone) ناحیه ای است که دو دندان مجاور به نظر می رسد که با هم تماس دارند ولی با نقطه تماس (Contact Point) متفاوت است. این فاکتور یکی از عوامل موثر در طرح لبخند زیبا می باشد. بنابراین با هدف تعیین وضعیت C.Z در دانشجویان و مراجعین به دانشکده دندانپزشکی آزاد تهران این پژوهش در سال 1384 به اجرا درآمد.مواد و روشها: این تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت و از میان افراد واجد شرایط (عدم پوسیدگی پروگزیمالی و ترمیمهای پروگزیمالی، انواع پروتز در ناحیه قدام، عدم شلوغی دندانها، عدم فاصله بین دندانها) تعداد 320 نفر انتخاب و داده ها از طریق پرسشنامه و تهیه عکسهای دیجیتالی و ثبت در فرم های مخصوص جمع آوری شدند و نهایتا داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 11.5 از طریق آزمون T-Test مورد بررسی آماری قرار گرفتند.یافته ها: این پژوهش نشان داد که میزان C.Z در بین دندانهای قدامی ماگزیلا با دور شدن از میدلاین کاهش می یابد (P=0.001) و با افزایش سن میزان این فاکتور بین سانترال و لاترال و لاترال و کانین افزایش (P=0.001) و در بین دو سانترال تغییر چندانی ندارد (P=0.5).نتیجه گیری: در بازسازی دندانهای قدامی به منظور ایجاد لبخند طبیعی و زیبا متناسب شخصیت افراد می بایست به میزان C.Z سنین مختلف توجه خاصی شود.

سابقه و هدف: بیمارانی که کاندید دریافت پیوند کلیه برای سومین بار می شوند بسیار نادر هستند و در معرض یک جراحی با تکنیک بسیار مشکل قرار دارند. هدف این مطالعه بررسی تکنیک ها، عوارض و نتایج پیوند کلیه سوم و مقایسه آن با پیوندهای متعدد مراکز دیگر است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی که در فاصله سال های 70 تا 85 در بیمارستان بقیه اله الاعظم (عج) انجام شده است، از 2157 پیوند کلیه، 9 نفر پیوند سوم بررسی شده اند. در تمام بیماران جراحی به روش داخل پریتون انجام شده است. استامپ شریان ایلیاک داخلی راست و کامان ایلیاک راست بیشتر برای آناستوموز شریانی مورد استفاده قرار گرفته اند و ورید ایلیاک مشترک چپ بیشتر برای آناستوموز وریدی بکار رفته است. آناستوموز حالب در تمام بیماران با روش خارج مثانه ای Lich انجام شده است.یافته ها: متوسط سن بیماران 2.42 سال و نسبت مرد به زن 1.2 بوده است. در طول 38 ماه پیگیری دو سوم گرافت ها فعال و با کراتی نین متوسط 1.3% mg بوده اند. عارضه مهم جراحی (عروقی و ارولوژیک) نداشتیم. دو مورد dehiscence زخم داشتیم که بدون تاثیر روی فعالیت گرافت درمان شد.نتیجه گیری: پیوند سوم برخلاف گرافت اول و دوم که تکنیک استانداردی دارند، تکنیک های متعدد و مشکلی را طلب می کنند و به علت ناشایع بودن تجربه در آنها به سختی حاصل می شود ولی نتایج عمل و فعالیت گرافت قابل مقایسه با گرافت اول و دوم بوده و عوارض جراحی نیز بیشتر نیست.

سابقه و هدف: شایعترین علت نارسایی حاد کلیه، کاهش خونرسانی به کلیه بدون آسیب سلولی و یا ساختمانی بافت کلیه می باشد که در راس آنها هیپوولمی و عفونتها مطرح می گردند. این موارد غالبا پیش آگهی خوبی داشته و در صورت تشخیص و درمان به موقع، با بهبودی کامل عملکرد کلیه همراه هستند.معرفی بیمار: بیمار سرباز 20 ساله ای بود که بعلت اعتیاد به مواد مخدر در بازداشتگاه نظامی بوده و از 4 روز قبل از مراجعه در اعتصاب غذا و آب بسر می برده است. بیمار با علایم کاهش سطح هوشیاری، تب و عدم کنترل ادرار و مدفوع به اورژانس آورده شد. در طی بررسی های تشخیصی، بیمار مبتلا به نارسایی حاد کلیه از نوع پره رنال بعلت سپتی سمی در زمینه آندوکاردیت عفونی دریچه تری کوسپید ناشی از تزریقات مکرر وریدی مت آمفتامین بود. با انجام همودیالیز مکرر، سطح هوشیاری بیمار به وضع عادی برگشته و با تجویز آنتی بیوتیک وریدی، بیمار پس از 4 هفته با حال عمومی خوب از بیمارستان مرخص گردید.نتیجه گیری: در این بیمار عدم مصرف مایعات و سپتی سمی ناشی از آندوکاردیت عفونی دریچه تری کوسپید، عامل بروز نارسایی حاد کلیه و کاهش سطح هوشیاری بیمار بوده است که تشخیص سریع و به موقع و درمان مناسب آن، مانع پیشرفت نارسایی کلیه و باقی ماندن عوارض غیرقابل برگشت کلیوی گردید.