علوم پزشکی رازی
سال:1388 | دوره:16 | شماره:65 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: درد ناشی از بدخیمی ها یکی از مشکلات عمده در بیماران مبتلا به بدخیمی به شمار می رود. روش های مختلفی تاکنون برای درمان درد مزمن ناشی از سرطان معرفی شده که مهم ترین آن ها استفاده از اپیوییدهاست. فنتانیل یک اپیویید صناعی به شکل پچ های پوستی (ترانس درمال - بین جلدی) برای کاهش درد مزمن بیماران مبتلا به سرطان معرفی شده است. در این مطالعه سعی شده است اثربخشی فنتانیل بین جلدی در مقایسه با پلاسبو مورد مقایسه قرار گیرد.روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور طراحی و اجرا شد. بیماران مبتلا به بدخیمی بافت نرم مراجعه کننده به انستیو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) طی سال های 1385 و 1386 که از درد مزمن رنج می بردند، وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی به دو گروه فنتانیل بین جلدی و دارونما تقسیم شدند. در گروه دارونما بیماران پچ های مشابه با گروه درمان از نظر ظاهری دریافت کردند. شدت درد بیماران طی 24، 48 و 72 ساعت پس از شروع درمان بر اساس Visual Analogue Scale (VAS) از بیماران پرسش و در پرونده آن ها ثبت شد. به منظور بررسی اثر درمان از آنالیز اندازه گیری های مکرر واریانس استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS V.13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده های کمی به صورت میانگین و انحراف معیار و داده های کیفی به صورت فراوانی نمایش داده شده است. برای مقایسه داده های کیفی و کمی بین دو گروه در صورت تبعیت از توزیع نرمال به ترتیب از آزمون کای دو و در متغیرهای کمی از آزمون t-test استفاده شد. در صورت عدم تبعیت، از آزمون های معادل ناپارامتریک استفاده شد. سطح معنی داری در این مطالعه در حد 0.05 درنظر گرفته شد.یافته ها: در مجموع 166 نفر در دو گروه فنتانیل بین جلدی (86 نفر) و دارونما (80 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. توزیع سنی و جنسی بیماران مشابه بود. بر اساس آنالیز repeated measurement، فنتانیل بین جلدی به طور معنی داری شدت درد بیماران را طی زمان های پیگیری کاهش داده است (p=0.07). میزان بروز عوارض جانبی در گروه فنتانیل 62 نفر (%72) و در گروه دارونما 31 نفر (%39) به دست آمد که به لحاظ آماری بروز عوارض جانبی در گروه فنتانیل به طور معنی داری بیش از گروه دارونما بود (p=0.001).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که استفاده از پچ فنتانیل بین جلدی در کاهش درد مزمن بیماران مبتلا به تومور بافت نرم یک روش موثر و بی خطر می باشد و می تواند موجب بهبود کیفیت زندگی در این دسته از بیماران گردد.

زمینه و هدف: استئوتومی پروگزیمال تیبیا در بیمارانی که از استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو رنج می برند، نتایج عالی و رضایت بخشی دارد؛ هر چند در 10 تا 50 درصد از افراد نتایج نامطلوبی نیز گزارش شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فاکتورهای احتمالی موثر در نتیجه جراحی برای شناخت بهتر مواردی است که با استئوتومی امید به بهبودی آن ها وجود دارد.روش بررسی: این مطالعه گذشته نگر و از نوع مورد – شاهدی بوده. 57 عمل استئوتومی پروگزیمال تیبیا با روش گوه ای داخلی باز در 43 بیمار (16 مرد و 27 زن؛ میانگین سنی: 54.5±7.8 سال) طی سال های 1384 تا 1386 جهت درمان استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو انجام شد. زمان پیگیری بیماران 25±5 ماه بوده است. عواملی از قبیل سن، جنس، سابقه اعمال جراحی اندام تحتانی، سابقه درد طولانی مدت زانو، چاقی، سیگار، پهن شدن فضای کمپارتمان داخلی، اگزوفیت استخوانی تیبیا، آسیب کامل غضروف تیبیا، تخریب منیسک داخلی، زاویه واروس بیش از 10 درجه، ناپایداری شدید لیگامان کولترال داخلی و صدمه همزمان ناشی از استئوآرتریت در کمپارتمان خارجی زانو پیش از عمل ارزیابی و ثبت شدند.مقایسه وضعیت بیماران پیش و پس از عمل توسط تحلیل آماری امتیازات حاصل از معیارهای KOOS در بیماران واجد و فاقد این عوامل احتمالی موثر صورت گرفت. با استفاده از آزمون های آماری One-way ANOVA، Independent samples t-test  وMann–Whitney U-test  تفاوت نتیجه درمانی (حاصل از سیستم امتیاز دهی KOOS) بر اساس عوامل پیش بینی کننده احتمالی، در بیمارانی که تحت استئوتومی پروگزیمال تیبیا قرار گرفتند، به تفکیک مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت.یافته ها: 8 مورد عارضه متعاقب جراحی دیده شد که فقط یک مورد آن نیازمند عمل مجدد بود و یک مورد هم به علت درد مداوم و شدید در خلال پیگیری ها نیاز به تعویض کامل مفصل پیدا کرد. میانگین زاویه اصلاح شده 8.8±3.4 درجه بوده و زمان جوش خوردن استئوتومی نیز 3.1±1.4 ماه بوده است. سابقه درد زانو بیش از 2 سال و استئوآرتریت همزمان کمپارتمان خارجی زانو در کنار بسیاری عوامل دیگر در بیماران دچار نتایج ضعیف عمل دیده شدند.نتیجه گیری: انتخاب نادرست استئوتومی برای بیماری که نتایج پس از عمل وی نامطلوب خواهد بود، صرفا هزینه بر بوده و درمان نهایی را به تاخیر می اندازد. عوامل متعدد موثر بر نتایج عمل استئوتومی در این مطالعه شناسایی و معرفی شدند که با توجه به آن ها می توان بیمارانی را که احتمال کسب نتایج ضعیفی دارند، مستقیما تحت جراحی تعویض کامل مفصل زانو قرار داده و از صرف هزینه و تحمیل جراحی های متعدد جلوگیری کرد.

زمینه و هدف: سوء تغذیه ناشی از سرطان و تحلیل ذخایر تغذیه ای می تواند منجر به افزایش خطر بیماری زایی، کاهش پاسخ به درمان های ضدسرطان و مدت بقای کمتر در بیماران مبتلا به سرطان شود. این پژوهش به منظور ارزیابی وضعیت تغذیه بیماران مبتلا به سرطان در طی شیمی درمانی در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی - درمانی ایران صورت گرفت.روش بررسی: در این پژوهش که به روش طولی انجام شد، 71بیمار بزرگسال مبتلا به انواع بدخیمی به روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب از دو بیمارستان رسول اکرم (ص) و فیروزگر تهران انتخاب شدند. وضعیت تغذیه آن ها توسط شاخص های تن سنجی (BMI، MAC، AMA، TSF)، و بیوشیمیایی (آلبومین و توتال پروتئین سرم)، دریافت غذایی (پرسشنامه یادآمد غذایی 24 ساعته و ثبت غذایی 3 روزه) و پرسشنامه Ottery’sPG-SGA در سه مقطع زمانی آغاز، میانه و پایان دوره کامل شیمی درمانی ارزیابی شد. داده ها توسط آزمون هایRepeated Measure ANOVA ،Wilcoxon  و Kruskal-Wallis در نرم افزارSPSS V.12  آنالیز شدند.یافته ها: در طول دوره درمان، میانگین شاخص های آنتروپومتری و بیوشیمیایی در 50 بیمار زنده تا پایان دوره درمان روند افزایش غیرمعنی دار و میانگین مصرف درشت مغذی ها و انرژی آن ها روند کاهش غیرمعنی دار یافت. 21 نفر از بیماران در طول دوره درمان فوت شدند که میانگین BMI وMAC  آن ها روند کاهش معنی دار (به ترتیب: p=0.01، p=0.02) داشت. درصد سوء تغذیه در طول دوره درمان، بر اساس شاخص های مذکور از %0-100 متغیر بود که در بیماران زنده تا پایان درمان روندی تقریبا ثابت و برای فوت شده ها روند افزایشی داشت. بر اساس پرسشنامه Ottery’sPG-SGA، %80 بیماران زنده و %100 فوت شده ها به مداخله تغذیه ای نیاز داشتند.نتیجه گیری: میزان سوء تغذیه در افراد فوت شده در طول درمان، بیماران در مرحله پیشرفته بیماری و افراد با بدخیمی های با منشا ناشناخته و همچنین قسمت فوقانی دستگاه گوارش و ریه بیشتر از سایرین بود. تخمین درصد سوء تغذیه در بیماران مبتلا به سرطان بسته به ابزار به کار رفته، مرحله، نوع و وضعیت  حیات متفاوت است. بنابراین ارزیابی وضعیت تغذیه این بیماران در بدو تشخیص بیماری با هدف اعمال مداخله تغذیه ای مناسب و پیگیری وضعیت تغذیه بیمار در طی دوره درمان های ضدسرطان ضروری است.

زمینه و هدف: ولوواژینیت کاندیدایی (VVC)، عفونت دستگاه تناسلی زنان است که در اثر رشد بیش از حد کاندیداها به خصوص کاندیداآلبیکنس ایجاد می شود و گاهی ممکن است به صورت عودکننده باشد. تجویز طولانی مدت داروهای متداول سبب ایجاد مقاومت دارویی می شود. بنابراین آگاهی از الگوی مقاومت دارویی کاندیداهای جداشده از واژینیت در برابر داروهای متداول ضدکاندیدایی برای درمان صحیح موارد عودکننده ضرورت دارد. هدف از این پژوهش بررسی الگوی مقاومت دارویی در گونه های کاندیدایی جداشده از بیماران مبتلا به واژینیت کاندیدایی بود.روش بررسی: این مطالعه یک روش آزمایشگاهی ـ توصیفی بود که بر روی 150 بیمار مشکوک انجام شد. نمونه ها مورد آزمایش مستقیم قرار گرفتند. کشت و آزمایش های تکمیلی برای شناسایی گونه های مختلف کاندیدا از قبیل کشت روی کاندیدا کروم آگار، جرم تیوب، بررسی حساسیت به سیکلوهگزمید، تست دما و آزمایش جذب قندها (API 20) قرار گرفتند و سپس بر روی آن ها اثر داروهای متداول ازولی به روش میکرو دایلوشن براث آزمایش شد و نتایج بر اساس فراوانی بیان شد.یافته ها: از150 نمونه مورد آزمایش، روی هم 80 مورد واژینیت کاندیدایی بودند که عامل آن به ترتیب فراوانی عبارتند از کاندیداآلبیکنس، گلابراتا، پاراپسیلوزیس، کروزئی و گیلرموندی. ازنظر اثر داروها ایمیدازول ها (کتوکونازول، کلوتریمازول، مایکونازول) از تری آزول ها (فلوکونازول) موثرتر بودند.نتیجه گیری: مقاومت گونه های کاندیدای جداشده از بیماران مبتلا به واژینیت کاندیدایی نسبت به داروهای ضدقارچی مختلف، متفاوت است.

زمینه و هدف: تشنج همراه با تب، یکی از مشکلات شایع در کودکان  در سنین 5 ماه تا 6 سال است. در برخی مناطق جهان از شیوعی معادل %10 برخوردار می باشد، در حالی که آمار جهانی آن %2-4 است.مطالعات جهانی نشان می دهد که استفاده از داروهای ضدتشنج مانند فنوباربیتال هر چند که ممکن است باعث کاهش حملات گردد ولی برحسب نوع آن، عوارض متعددی را از قبیل اختلالات رفتاری، کاهش درک و یاد گیری، خواب آلودگی، گیجی و اختلال تعادل به جا می گذارد. سابقه فامیلی مثبت، شدت و تکرار تشنج، درجه حرارت، سن بروز، مشکلات تکاملی و معاینه نورولوژیک غیرطبیعی را می توان از عوامل تاثیر گذار در عود تشنج دانست. هدف از این پژوهش بررسی عوامل خطر در عود تشنج با تب جهت برخورد مناسب در پیشگیری از حملات بعدی و جلوگیری از عوارض آن می باشد.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی و از نوع آینده نگر می باشد. از 432 نفر کودک زیر 15 سال که به علت تشنج با تب از آذر 1382 تا 1384 به درمانگاه اعصاب کودکان بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) مراجعه کرده بودند، بر اساس  شرح حال، معاینه و بررسی های پاراکلینیکی (طبق پرسشنامه آماده شده مبنی بر شناسایی عوامل خطر در عود تشنج با تب)، 103 کودک با «عود تب و تشنج» مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل به صورت جداول توزیع فراوانی و شاخص های مرکزی و پراکندگی و روش های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: %62 از 103 کودک مورد بررسی این پژوهش پسر و 39 نفر (%38) دختر بودند. چنانکه در جداول مربوطه نشان داده شده است، بیشترین گروه سنی در شروع تشنج را گروه زیر یک سال (37 نفر، %35) تشکیل می دهند. 48 نفر از کودکان مورد بررسی در موقع تشنج درجه حرارت 38-39 درجه سانتی گراد داشته و طول زمان تب تا شروع تشنج در بیشتر موارد (%44) کمتر از یک ساعت بوده است. در 24 نفر (%23.5) از کودکان مورد مطالعه، طول مدت اولین تشنج 15-20 دقیقه و در کمتر از %10 طول زمان تشنج زیر 5 دقیقه بوده است. بیشترین نوع تشنج در کودکان این بررسی از نوع تونیک - کلونیک (%57.5) می باشد. در اکثر موارد (%68.5)، تعداد حملات تشنجی دوبار بوده است. علت تب در کودکان این بررسی به ترتیب شیوع عبارت بودند از عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (شایع ترین علت - %31.75) و عفونت دستگاه تنفسی تحتانی (%14.5). در بررسی یافته های پاراکلینیکی، EEG %72، MRI%41 و %34 سی تی اسکن مغز غیرطبیعی داشتند. %46.5 از موارد این بررسی، در سیر زایمانی دچار مشکلاتی از جمله آسفکسی و آسپیراسیون مکونیوم شده اند. در کودکان این بررسی، %25 سابقه تکاملی غیرطبیعی و %42 معاینه عصبی غیرطبیعی مشاهده شد و %37.8 از آن ها حاصل ازدواج فامیلی بودند.نتیجه گیری: این پژوهش بیانگر آن است که سابقه فامیلی مثبت تشنج با تب، طول زمان شروع تب تا بروز تشنج، معاینه عصبی و تکامل غیرطبیعی و همچنین سن پایین و وجود یافته های غیرطبیعی در نورورادیولوژی و الکتروانسفالوگرافی می توانند از عوامل موثر در عود تشنج بیماران باشند و ضروری است در صورت مشاهده کودکان با تب و تشنج، مورد توجه قرار گیرند.

زمینه و هدف: عفونت های سیستم ادراری، بیماری های شایعی هستند و از این بین پیلونفریت حاد شایع ترین بیماری عفونی کلیه می باشد. این دسته از عفونت ها، 1.1 میلیون مراجعه پزشکی در سال در ایالت متحده را شامل می شوند. هزینه درمانی در مواردی که نیاز به بستری باشد، بالغ بر 180 میلیون دلار در سال است. اگرچه موربیدیته این دسته بیماری ها و مورتالیته ناشی از آن بالاست، در صورت درمان به موقع می توان از عوارض برگشت ناپذیر آن مانند اسکار کلیه و نارسایی مزمن کلیه - که هزینه بالایی جهت درمان هایی که اغلب Curative نیست، در برخواهد داشت - جلوگیری کرد.این مطالعه با هدف شناسایی علل زمینه ای تاخیر ارجاع کودکان مبتلا به عفونت های سیستم ادراری به مراکز درمانی طراحی شده است، تا بتوان با شناسایی این علل، راهکارهای مناسب جهت پیشگیری از آن ها و لذا پیشگیری از عوارض برگشت ناپذیر ناشی از درمان تاخیری، دست یافت و بتوان هزینه درمانی تحمیل شده به فرد و جامعه را کاهش داد.روش بررسی: این مطالعه به صورت Case series طراحی شده است. جامعه هدف را اطفال مبتلا به عفونت های سیستم ادراری مراجعه کننده به بیمارستان های سینا و بهرامی تشکیل می دهند. معیارهای ورود شامل 1- سن بین 10-1 سال 2- وجود 1 کشت ادرار مثبت در پرونده و 3- عدم وجود ناهنجاری های سیستم ادراری می باشد. از بین افرادی که صلاحیت شرکت در مطالعه را داشتند، کلیه متغیرهای مورد بحث مانند سن، جنس، میکروارگانیسم ایجاد کننده و غیره مورد بررسی قرار گرفت. داده های به دست آمده توسط SPSS V. 11.5 آنالیز شد. داده های کمی به صورت میانگین و انحراف معیار و داده های کیفی به صورت فراوانی نمایش داده شدند. برای مقایسه داده ها از تست های آماری Chi2 و t test استفاده شد. حد معنی داری 0.05 درنظر گرفته شد/.یافته ها: در بین 185 کودک مورد مطالعه با طیف سنی 1 الی 10 سال و میانگین سنی 5.4 سال، %57 دختر و %43 پسر بودند. در بین 185 کودک مورد مطالعه، %15.9 با علایم سپسیس و %2.2 مورد با علامت شوک سپتیک مراجعه کردند. دیگر نتایج مورد بررسی به تفصیل در جداول گنجانده شده است.نتیجه گیری: نهایتا آموزش صحیح والدین از طریق آموزش حین بارداری، آموزش از طریق رسانه های گروهی و شناسانیدن علایم خطر و عوارض تاخیر ارجاع اطفال مبتلا به عفونت سیستم ادراری به مراکز درمانی، می تواند به میزان زیادی از این تاخیر پیشگیری کند و لذا با درمان به موقع این بیماری ها و اجتناب از عوارض آن ها هزینه سنگین ناشی از مرگ و میر آن ها را کاهش داد.

زمینه و هدف: حدود 13 موتاسیون بتاگلوبین، %70-90 طیف ملکولی تالاسمی ها را در ایران تشکیل می دهند که به نام موتاسیون های شایع بتاگلوبین خوانده می شوند. مابقی موتاسیون ها به نام نادر یا ناشناخته معروف هستند. هدف از این مطالعه شناسایی و توصیف موتاسیون های نادر و کم شیوع بتاگلوبین در استان قزوین می باشد.روش  بررسی: در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی از 100 بیمار تالاسمی ماژور وابسته به انتقال خون مراجعه کننده به بیمارستان قدس قزوین، نمونه خون وریدی روی ضدانعقاد EDTA جمع آوری شد. سن، جنس، نژاد، تاریخچه بیماری و وجود خویشاوندی بین والدین از پرونده بیماران اقتباس شد. غربالگری موتاسیون های متداول روی DNA استخراج شده از گلبول های سفید بیماران با استفاده از تکنیک ARMS صورت گرفت، ولی برای تعیین سایر موتاسیون های ژن بتاگلوبین روی نمونه های DNA که با روش ARMS موتاسیونی نداشتند از روش تعیین ترادف مستقیم استفاده شد. میانگین آماری آلل ها با استفاده از نرم افزار SPSS V.13.5 محاسبه گردید.یافته ها: %85.9 آلل ها با روش ARMS تعیین گردیدند، اما %14.9 مابقی آلل ها در روش تعیین ترادف مستقیم تعیین گردیدند. 20 نوع موتاسیون مختلف در این مطالعه دو مرحله ای شناسایی شدند (11 نوع موتاسیون با روش ARMS  و 9 نوع با روش تعیین ترادف). سه نوع آلل فراوان (IVS-II-I، IVS-II-I و FSC8.9)، %59.3 موتاسیون ها را تشکیل می دهند. IVS-II-I با فراوانی %31.3 فراوان ترین آلل بود، در حالی که موتاسیون های nt-30، IVS-I-6، Cd5، IVS-II-745، 5'UTR، Cd15، Cd39، IVSI-130، Cd24، Cd74.75، HbS و Hb Monroe، هر یک با فراوانی حدود 1 درصد و یا کمتر، کمترین نوع آلل ها بودند.نتیجه گیری: آنالیز ملکولی ژن های بتاگلوبین در قزوین موید وجود تعداد زیادی موتاسیون های نادر مسوول بیماری، علاوه بر موتاسیون های متداول در این منطقه می باشند. در این مطالعه وجود 8 نوع آلل موتاسیون نادر نشان داده شد که دو مورد آن ها برای اولین بار در ایران گزارش می گردند (Cd74.75، Hb Monroe).

زمینه: با وجودی که احتمال وقوع آپاندیسیت استامپ نادر است، ولی هنوز می تواند به عنوان یک رویداد کلینیکی مهم قلمداد شود. وقوع آپاندیسیت استامپ اخیرا افزایش یافته است.معرفی بیمار: در این مطالعه یک مورد آپاندیسیت استامپ در یک مرد 18 ساله با درد ربع تحتانی راست شکم که 7 ماه قبل سابقه آپاندکتومی داشته، توصیف می شود. آپاندیسیت استامپ، پیدایش تغییرات التهابی در استامپ آپاندیس پس از آپاندکتومی قبلی می باشد.نتیجه گیری: این گزارش تاکید می کند که یک جراح همیشه باید احتمال آپاندیسیت استامپ را در یک فرد با علایم درد شکمی حاد با سابقه قبلی آپاندکتومی مدنظر داشته باشد.